Speciaal voor de vrienden van den optiek: het Himalaya Eye Hospital


Milk tea drinken voor de operatie


Een beeld van Pokhara


De eerste zonnestralen in Sarangkot

07-02-2009 om 16:30 geschreven door Katrien

06/02/2009

Namasté!

Vandaag een heel interessante dag in het ziekenhuis beleefd.

Eerst ben ik meegegaan met dokter Sunu Dulal, het hoofd van het ziekenhuis. Ik wandelde met het naar de biomicroscopie kamer en merkte dat iedereen zeer veel respect voor hem heeft. Iedereen die we onderweg tegenkwamen begroette hem en sommige mensen bogen nederig hun hoofd. Toen we in de biomicroscopie kamer aankwamen ging hij zelfs een stoel halen voor mij. Zo kon ik vlak naast hem zitten en telkens er iets interessants te zien was, mocht ik ook eens kijken doorheen de biomicroscoop. Hij legde ook steeds uit wat er te zien was en hoe hij de oogaandoening zou behandelen. Allemaal heel tof!

Vervolgens mocht ik mee naar de operatiekamer waar dokter Eliya Shrestha 9 operaties zou uitvoeren. Bij de meeste ging het over een cataract operatie. Voordat we de operatiekamer binnengingen hebben we eerst white tea gedronken, volgens mij is dat een traditie.

Daarna heb ik een operatiepakje aangedaan en mocht ik mee naar binnen (op teenslippers).

Ik heb eerst gezien hoe de patiënten verdoofd worden en daarna kon ik via een microscoop de operatie meevolgen. Er werd ook een baby van 7 maanden geopereerde die aan beide ogen een aangeboren vorm van cataract had. De baby hebben ze geopereerd onder volledige verdoving, maar bij de oudere patiënten wordt alleen het oog plaatselijk verdoofd.

Vandaag hadden we een uurtje vroeger gedaan met werken omdat het weekend is. Toen we terug in de lodge aankwamen, hebben we onze trekkersrugzak genomen en zijn we de bergen in getrokken. Met we bedoel ik een groep van 6 personen: 4 Belgen, 1 Zwitserse en 1 van Nieuw-Zeeland. We zijn naar Sarangkot gewandeld (gestropeld) om daar te overnachten en de zonsopgang te zien.We hebben over de klim 2,5 uur gedaan. Constant bergop, ik word nog moe als ik eraan denk.

’s Avonds hebben we er nog een vrouw van Canada en haar Nepalese gids leren kennen. We hebben allemaal samen gegeten en het was heel gezellig.

Hier even een klein maar belangrijk detail: Sarangkot ligt op een hoogte van bijna 1600 meter. Pokhara ligt op ongeveer 800 meter. Dat wil dus zeggen dat ik 800 meter geklommen heb in 2,5 uur tijd. Nogal een geluk dat zot zijn geene zeer doet!

Één ding weet ik zeker: bergsport zal nooit een hobby van me worden. Rare jongens, die bergbeklimmers.

07/02/2009

Deze ochtend om 5 uur opgestaan en nog een stukje hoger geklommen zodat we de zonsopgang goed konden zien. Na een tijdje wachten was de zon er eindelijk. Eerst worden de bergtoppen verlichten en dan komt de zon pas volledig op. Heel mooi!

Daarna eindelijk eens een goed ontbijt gehad. Jammie!

Vervolgens terug naar Pokhara gewandeld. Over de afdaling hebben we maar 1 uur en 15 minuten gewandeld. Flink toch?

De gevolgen van de wandeltocht kan ik in mijn kuiten voelen. Amai amai. Nogal een geluk dat ik goede bergschoenen aanhad, dat maakte het gemakkelijker om over de losliggende rotsen te stappen.

Toen we terug in Pokhara waren, zijn we het succes van de tocht gaan vieren door een terrasje te doen. Voor de toekomstige Nepal reizigers: Lassi Banana is echt goed. Dit is een soort van milkshake, maar veel lekkerder dan in België.

Later op de dag hebben we rust genomen en zijn we in de tuin gaan liggen. Niks meer gedaan, want morgen moet ik terug gaan werken. In Nepal heeft men maar 1 dag per week vrij, namelijk op zaterdag.

x

07-02-2009 om 16:21 geschreven door Katrien

Een bleekscheet en 4 Nepalezen

05-02-2009 om 17:53 geschreven door Katrien

Vandaag zijn we weeral met de fiets naar het ziekenhuis gereden. Ik heb eerst een uur in de operatiekamer voor kleine ingrepen gestaan. Hier heb ik toegekeken hoe de oogdruk gemeten wordt in Nepal. Volgens mij gebeurt dit op een iets primitievere manier dan in België.

Hierna heb ik weer een tijdje in de refractie kamer doorgebracht. Daar hebben we een Nederlands boekje gevonden (dit ziekenhuis is gesticht door Nederlanders) waarin de prijsvergelijking stond van een staaroperatie in Nederland ten opzichte van een staaroperatie in Nepal. In Nederland betaal je 1300 euro, in Nepal 35 euro.

Hierna heb ik samengewerkt met Sudhash, een toffe gast die 6 jaar geleden afstudeerde. Ik heb zelf skiascopie gedaan (!) en Sudhash zei dat het goed was. Jaja, een hele prestatie van mezelf.

Vandaag hebben ook al 4 mensen gezegd dat ik een vreemde manier van schrijven heb. Toen ik in de operatiekamer was, moesten alle aanwezige mensen eens komen kijken naar mijn schrijfwijze. Ik weet dat ik linkshandig ben, maar dat is nog geen reden om me uit te lachen.

Vandaag weer naar het ziekenhuis gegaan, zoals de voorbije dagen. Er was wel een kleine verandering in de dagplanning: we zijn naar een andere bakker gegaan. Maar voor de rest zag mijn dag er net hetzelfde uit als de voorbije drie dagen.

Deze ochtend op de pediatrie afdeling gebleven en een paar visuele onderzoeken gevolgd.

Daarna heb ik een bezoek gebracht aan de bib waar veel interessante boeken stonden.

Ik ben ook een hele tijd in de examination room gebleven waar ik een paar opvallende oogaandoeningen heb leren kennen.

Zoals jullie zien heb ik een nogal alledaagse dag beleefd. Hopelijk hebben sommige van jullie een spannendere dag gehad.

x

05-02-2009 om 15:30 geschreven door Katrien

3/2/2009

Deze ochtend weeral naar de bakker gegaan, maar dit maal met de fiets. Moest iemand van jullie plannen hebben om eens naar Nepal te komen, een koffiekoek met kaneel is een aanrader!

Hierna met de fiets naar het ziekenhuis gereden zodat we om 9.00 uur konden beginnen met werken.

Vandaag hebben we de hele dag meegelopen met dokter Eliya Shrestha, een toffe madam.

Van 9.00 uur tot ongeveer 10.00 hebben we de nacontroles gevolgd. De mensen die gisteren geopereerd waren, werden vandaag nog eens met de biomicroscoop onderzocht. Er was hier niet zo veel te zien doordat er te veel mensen waren in een te kleine kamer. Ik stond voortdurend in iemands weg en werd een beetje naar alle kanten geduwd.

Hierna hebben we de gewone biomicroscopie onderzoeken gevolgd. Hier was wel wat te beleven. Ik heb een aantal oogaandoeningen gezien die ik alleen nog maar op foto had gezien.

Er kwamen zeer veel mensen met cataract langs. Zo was er bijvoorbeeld een mevrouw die 11 uur gewandeld had om het ziekenhuis te bereiken. Ze had cataract en werd onmiddellijk geopereerd. Er kwam ook een mevrouw met lepra langs…

Later op de dag werd een kindje onderzocht en daaruit bleek dat het volledig blind was. Het hele team ging rond het kindje staan om de kijken wat er aan de hand was. Ondertussen waren de andere patiënten ook nieuwsgierig geworden en moeste ze ook allemaal eens naar het kindje komen kijken. Ik heb gevraagd of er nog mogelijkheden waren om het kind te helpen, maar de dokters kunnen niks doen.

En zo hebben we nog vele interessante oogaandoeningen bestudeerd.

03-02-2009 om 15:57 geschreven door Katrien

02/02/2009

Vandaag zijn we voor het eerst in het Himalaya Eye Hospital gaan werken.

’s Ochtends vroeg zijn we met de taxi gegaan omdat we nog geen fiets hadden. Natuurlijk zijn we veel te vroeg vertrokken en waren we al om 8.00 uur in het ziekenhuis terwijl we er maar pas om 9.00 uur moeten zijn. Toen we aankwamen stonden er al ongeveer 50 mensen voor de deur te wachten op een consultatie. Iedereen keek ons nogal vreemd aan en het werd alleen maar erger toen we onze weg niet direct vonden op het grote domein.

Om 9.00 uur hebben we dokter Sunu Dulal, het hoofd van het ziekenhuis, ontmoet. Hij stelde ons voor aan Narayan, de man van de administratie. Die kennen we dus ook al!

Hierna hebben we een rondleiding doorheen het ziekenhuis gekregen en hebben we de verschillende dokters leren kennen. We hebben de verschillende onderzoekskamers gezien en daarna mochten we om de kinderafdeling blijven.

Hier hebben we toegekeken hoe de verschillende kinderen getest werden door middel van skiaskopie en een refractie met een pasbril. Vanaf de tweede patiënt mochten we al meehelpen: we hebben de skiascopie waarden die de dokter uitkwam mochten controleren. We hebben ook nog oftalmoscopie mogen doen en hier hebben we een aantal kinderen onderzocht die een aangeboren vorm van cataract (het ondoorzichtig worden van de ooglens) hebben. Ocharme de dutskes!

We hebben ook een zeer verkorte vorm van een functioneel onderzoek gevolgd. En met zeer verkort bedoel ik ongeveer 5 minuten…

Later op de dag hebben we met een oogarts en een Nepalese oogarts-leerling biomicroscopie (met een smalle lichtbundel de binnenste delen van het oog bekijken) gedaan. Als er een interessant geval was, mochten wij ook eens kijken. Allemaal heel interessant.

’s Avonds zijn we onze fiets gaan halen. Natuurlijk waren de fietsen nog niet klaar en hebben we nog een hele tijd moeten wachten. Naar de lodge fietsen was een avontuur: de auto’s claxonneerden allemaal als teken dat ze ons zouden passeren en dat we dus voorzichtig moesten zijn.

En hiermee was de dag weeral om.

Tot het volgende bericht.

x

03-02-2009 om 15:55 geschreven door Katrien