Woensdag hebben we afscheid genomen van het mooie Panajachel en zijn we naar la Florida getrokken. Eerst hebben we een paar uur met een minibusje moeten afleggen, maar daarna was dit niet meer mogelijk. De plaats waar we naartoe gingen waszo afgelegen dat er geen bussen naartoe reden. We hebben onze weg moeten verderzetten door in de laadruimte van een vrachtwagen te gaan zitten. Na vele uren zijn we eindelijk bij het project aangekomen waar we een aantal dagen vrijwilligerswerk zullen doen. We sliepen allemaal samen in een grote slaapzaal en nadat we ons geinstalleerd hadden mochten we naar de families gaan. Per 2 zouden we altijd bij een familie gaaan eten. Katrien en ik werden opgewacht door Denilson en Cindy en mochten meegaan naar hun huis. Donderdagvoormiddag hebben we een rondleiding gekregen over het domein. Zo wisten we waar de honing, koffiem bananen, cacao en noten gekweekt werden. Naarmate we dieper het bos in gingen moesten we goed opletten waar we stapten, want er zaten veel slangen. In de namiddag hebben we meegeholpen met het plamuren van het zwembad. Daarna hebben we chocolademelk gemaakt met de cacaobonen die we verzameld hadden. Eerst moesten ze geroosterd worden en daarna gemalen worden. We hadden veel verwacht van de chocolademelk, maar hij viel wat tegen. Hij was met water gemaakt en doordat hij ui 100% cacao bestond was hij heel bitter. Vrijdagvoormiddag hebben we op het veld gewerkt. We kregen allemaal een groot hakmes en moesten het onkruid snoeine. Een vermoeiendwerk! In de namiddag hebben we een soort ceremonie bijgewoond. De verschillende families die hier samenwerken kwamen samen om te bespreken hoe we de samenweking nog kunnen verbeteren. Het was wel spijtig dat er ook een paar missionarissen waren die de families op een heel kinderachtige manier wilden leren dat communicatie heel belangrijk is. Zaterdagochtend hebben we afscheid genomen van de families en om 8.30 uur zijn we naar Chichicastenango vertrokken. Eerst moesten we terug in de laadruimte van de vrachtwagen zitten on naar de bewoonde wereld terug te keren. Dan moesten we nog een stuk afleggen met een minibusje en op het einde hebben we nog 2 uur in een chicken-bus gezeten. Dat zijn hier de lokale bussen en iedereen zit dicht op elkaar gepropt.
22-08-2010 om 01:42
geschreven door Katrien
17-08-2010
Nieuwe avonturen...in GUATEMALA
Ik ben eens benieuwd wie af en toe nog eens naar deze blog surft en dit bericht zal lezen. Donderdag ben ik vertrokken met een groep van 10 personen om 3 weken rond te trekken in Guatemala. Om 7.55 uur zijn we opgestegen en na een lange vermoeiende vlucht ben ik on 0.35 uur Belgische tijd geland. Hier was het nog maar 16.35 uur dus we hadden nog de hele avond om van Antigua te genieten. We zijn iets gaan eten en dan gaan slapen want we waren moe. De volgende dag hebben we pas echt Antigua kunnen bezoeken. Zo hebben we onder meer het Jade museum besocht en zijn we te weten gekomen hoe deze stenen geslepen worden en wat de betekenis ervan is. Ik heb ook ontdekt dat ik volgens de Maya kalender geboren ben op de dag van het gordeldier. s Avonds zijn we weer lekker gaan eten en dan vroeg onder de wol. Zaterdag zijn we aan onze trektocht begonnen. We hebben de hele dag geklommen en hebben geluk gehad met het weer. s Middags was het aan het regenen, maar gelukkig konden we ergens schuilen. s Avonds zijn we in ghost town aangekomen. Dit is een dorpje waar nog maar 1 man woont. Door een aardbeving enkele jaren geleden is iedereen gevlucht behalve die ene man. Hij was dan ook nieuwsgierig en moest ons direct komen opzoeken. We hebben onze tenten opgeslagen in de verlaten school. Maar goed, want het heeft de hele nacht geregend. Zondag zijn we verder getrokken maar hadden we minder geluk met het weer. Vanaf s middags heeft het voor de rest van de dag geregend. Kletsnat waren we. Mijn voeten stonden echt onder water in mijn schoenen.s Avonds hebben we de tenten op een bergflank gezet en probeerden we ons warm te houden. Gelukkig is het s nachts gestopt met regenen. Maandag was het uitzicht heel mooi en konden we alle vulkanen zien. Eerst stond er nog een stevige klim op het programma, maar daarna was het voor de rest van de dag dalen. In een rotvaart zijn we van de bergen gelopen. Sommige stukken waren echt gevaarlijk. Soms hoorden we een gerommel, en dat bleken uitbarstingen van de vulkaan te zijn. Toen we na het dalen eindelijk beneden waren wa de 3 daagse trektocht gedaan. De trektocht heeft er voor gezorg dat we een heel goede groepssfeer hebben. We moesten samen doorheen die misserie en dat hebben we opgelost door veel te lachen en een hechte groep te worden. Op de tocht hadden we ook 2 gidsen en 2 dragers mee. Het waren heel schattige en grappige mannen die er echt voor zorgden dat de sfeer er bleef inzitten. Na de tocht zijn we doorheen stormweer en mist met het busje naar Panajachel gereden. Vandaag zijn we dinsdag en hadden we een vrije dag in Panajachel. Eerst hebben we een stevig ontbijt genomen en daarna zijn we met een boot naar 2 naburige stadjes gegaan. Het meer waarop we vaarden was heel mooi. Overal kon je de bergen zien. Prachtig. (ik wilde eigenlijk een uitroepteken typen, maar het zijn hier qwerty toetsenborden en ik vind het uitroepteken niet). Bij het terugvaren naar Panajachel gingen we pas echt snel want het begon te regenen en we wilden droog thuiskomen.
Katrien in Nepal
