Vandaag zijn we weeral met de fiets naar het ziekenhuis gereden. Ik heb eerst een uur in de operatiekamer voor kleine ingrepen gestaan. Hier heb ik toegekeken hoe de oogdruk gemeten wordt in Nepal. Volgens mij gebeurt dit op een iets primitievere manier dan in België.

Hierna heb ik weer een tijdje in de refractie kamer doorgebracht. Daar hebben we een Nederlands boekje gevonden (dit ziekenhuis is gesticht door Nederlanders) waarin de prijsvergelijking stond van een staaroperatie in Nederland ten opzichte van een staaroperatie in Nepal. In Nederland betaal je 1300 euro, in Nepal 35 euro.

Hierna heb ik samengewerkt met Sudhash, een toffe gast die 6 jaar geleden afstudeerde. Ik heb zelf skiascopie gedaan (!) en Sudhash zei dat het goed was. Jaja, een hele prestatie van mezelf.

Vandaag hebben ook al 4 mensen gezegd dat ik een vreemde manier van schrijven heb. Toen ik in de operatiekamer was, moesten alle aanwezige mensen eens komen kijken naar mijn schrijfwijze. Ik weet dat ik linkshandig ben, maar dat is nog geen reden om me uit te lachen.

Vandaag weer naar het ziekenhuis gegaan, zoals de voorbije dagen. Er was wel een kleine verandering in de dagplanning: we zijn naar een andere bakker gegaan. Maar voor de rest zag mijn dag er net hetzelfde uit als de voorbije drie dagen.

Deze ochtend op de pediatrie afdeling gebleven en een paar visuele onderzoeken gevolgd.

Daarna heb ik een bezoek gebracht aan de bib waar veel interessante boeken stonden.

Ik ben ook een hele tijd in de examination room gebleven waar ik een paar opvallende oogaandoeningen heb leren kennen.

Zoals jullie zien heb ik een nogal alledaagse dag beleefd. Hopelijk hebben sommige van jullie een spannendere dag gehad.

x

05-02-2009 om 15:30 geschreven door Katrien

3/2/2009

Deze ochtend weeral naar de bakker gegaan, maar dit maal met de fiets. Moest iemand van jullie plannen hebben om eens naar Nepal te komen, een koffiekoek met kaneel is een aanrader!

Hierna met de fiets naar het ziekenhuis gereden zodat we om 9.00 uur konden beginnen met werken.

Vandaag hebben we de hele dag meegelopen met dokter Eliya Shrestha, een toffe madam.

Van 9.00 uur tot ongeveer 10.00 hebben we de nacontroles gevolgd. De mensen die gisteren geopereerd waren, werden vandaag nog eens met de biomicroscoop onderzocht. Er was hier niet zo veel te zien doordat er te veel mensen waren in een te kleine kamer. Ik stond voortdurend in iemands weg en werd een beetje naar alle kanten geduwd.

Hierna hebben we de gewone biomicroscopie onderzoeken gevolgd. Hier was wel wat te beleven. Ik heb een aantal oogaandoeningen gezien die ik alleen nog maar op foto had gezien.

Er kwamen zeer veel mensen met cataract langs. Zo was er bijvoorbeeld een mevrouw die 11 uur gewandeld had om het ziekenhuis te bereiken. Ze had cataract en werd onmiddellijk geopereerd. Er kwam ook een mevrouw met lepra langs…

Later op de dag werd een kindje onderzocht en daaruit bleek dat het volledig blind was. Het hele team ging rond het kindje staan om de kijken wat er aan de hand was. Ondertussen waren de andere patiënten ook nieuwsgierig geworden en moeste ze ook allemaal eens naar het kindje komen kijken. Ik heb gevraagd of er nog mogelijkheden waren om het kind te helpen, maar de dokters kunnen niks doen.

En zo hebben we nog vele interessante oogaandoeningen bestudeerd.

03-02-2009 om 15:57 geschreven door Katrien

02/02/2009

Vandaag zijn we voor het eerst in het Himalaya Eye Hospital gaan werken.

’s Ochtends vroeg zijn we met de taxi gegaan omdat we nog geen fiets hadden. Natuurlijk zijn we veel te vroeg vertrokken en waren we al om 8.00 uur in het ziekenhuis terwijl we er maar pas om 9.00 uur moeten zijn. Toen we aankwamen stonden er al ongeveer 50 mensen voor de deur te wachten op een consultatie. Iedereen keek ons nogal vreemd aan en het werd alleen maar erger toen we onze weg niet direct vonden op het grote domein.

Om 9.00 uur hebben we dokter Sunu Dulal, het hoofd van het ziekenhuis, ontmoet. Hij stelde ons voor aan Narayan, de man van de administratie. Die kennen we dus ook al!

Hierna hebben we een rondleiding doorheen het ziekenhuis gekregen en hebben we de verschillende dokters leren kennen. We hebben de verschillende onderzoekskamers gezien en daarna mochten we om de kinderafdeling blijven.

Hier hebben we toegekeken hoe de verschillende kinderen getest werden door middel van skiaskopie en een refractie met een pasbril. Vanaf de tweede patiënt mochten we al meehelpen: we hebben de skiascopie waarden die de dokter uitkwam mochten controleren. We hebben ook nog oftalmoscopie mogen doen en hier hebben we een aantal kinderen onderzocht die een aangeboren vorm van cataract (het ondoorzichtig worden van de ooglens) hebben. Ocharme de dutskes!

We hebben ook een zeer verkorte vorm van een functioneel onderzoek gevolgd. En met zeer verkort bedoel ik ongeveer 5 minuten…

Later op de dag hebben we met een oogarts en een Nepalese oogarts-leerling biomicroscopie (met een smalle lichtbundel de binnenste delen van het oog bekijken) gedaan. Als er een interessant geval was, mochten wij ook eens kijken. Allemaal heel interessant.

’s Avonds zijn we onze fiets gaan halen. Natuurlijk waren de fietsen nog niet klaar en hebben we nog een hele tijd moeten wachten. Naar de lodge fietsen was een avontuur: de auto’s claxonneerden allemaal als teken dat ze ons zouden passeren en dat we dus voorzichtig moesten zijn.

En hiermee was de dag weeral om.

Tot het volgende bericht.

x

03-02-2009 om 15:55 geschreven door Katrien

Tijdens de beklimming van de Stupa



Iemand jaloers op dit uitzicht?



Ha, eindelijk bovenaan de Stupa!

01-02-2009 om 15:42 geschreven door Katrien

zaterdag 31 januari 2009

Vandaag zijn we eindelijk toegekomen op onze eindbestemming, namelijk in Pokhara.
Om 7.30 uur s mogens hebben we de bus genomen en om 15.00 uur zijn we in Pokhara aangekomem.
Wat en groot verschil tussen Kathmandu en Pokhara! Hier is het veel rustiger en zijn de mensen minder opdringerig.
Onze lodge hier is ook veel beter dan in Kathmandu.


zondag 1 februari 2009

Deze ochend hebben we een flinke wandeling gemaakt: we zijn naar Stupa gewandeld. Dit is een Buddha-beeld bovenaan een berg. Om daar te kunnen raken, zijn we naar het meer moeten wandelen. Hier hebben we ee boot en een roeier gehuurd die ons naar de andere kant van het meer bracht. Hierna hebben we een klim gemaakt van 45 minuten. Jaja, ik heb een berg beklommen!!! Ik ben nog moe als ik eraan terugdenk...
Daarnet hebben we een fiets gekocht. Dit verliep niet zo vlot doordat we de prijs te hoog vonden, maar de fietsenverkoper wilde de prijs niet verlagen. Na een lange onderhandeling zijn we dan toch tot een akkoord gekomen. Morgen mogen we de fiets gaan halen. (hopelijk komt de man  zijn belofte na).
Daarnet heb ik ook nog gemerkt dat er een salamander in onze kamer zit. Euh... help!!!

Voila, dit was een verslag over mijn avonturen van vandaag.
PS de elektriciteit valt hier dus echt iedere dag uit. In Kathmandu gebeurde dit op een vast tijdstip, namelijk 20.00 uur.
In Pokhare kunnen de elektriciteitspannes niet voorspeld worden. Spannend dus.

01-02-2009 om 15:37 geschreven door Katrien

30-01-2009 om 13:00 geschreven door Katrien

29-01-2009 om 00:00 geschreven door Katrien

09-01-2009 om 22:00 geschreven door Katrien

29-12-2008 om 14:15 geschreven door Katrien