Ondertussen zijn we bijna halverwege mei en ik heb er al heel wat training opzitten. Toen ik in Afghanistan zat (van september 2011 tot en met januari 2012) heb ik samen met Bart getraind voor de halve marathon. Daarvoor heb ik al tussen de 500 en 600km gelopen. Een goede basis noemen ze dat. Daarbij hebben we dan nog samen heel wat spinninglessen afgewerkt en we hebben ons ingediept in de "core stability training". Allebei pittige trainingen, vooral de core trainingen zijn zeker niet te onderschatten. Omdat ik nogal wat gesukkeld heb met een gekanteld bekken en de daarbij horende rug en knieklachten, zijn vooral de core trainingen van groot belang. De kracht van de benen hangt vooral af van rug en de core in het algemeen. Als je wat meer wilt zien daarover moet je maar eens op Youtube kijken bij Livestrong en Rasmus Henning (een Deense "Iron Man" triathleet). Toen ik terug kwam uit Afghanistan heb ik mij ook een nieuwe fiets aangeschaft: een Specialized Tarmac! Om het af te maken staat er ook nog een Specialized Body Geometry Fit op de planning. Hierbij wordt de fiets voor 100% afgesteld op de fietser. Al jaren zeg ik dat ik dat eens moet doen, en nu gaat het er eindelijk van komen! Wordt vervolgd... Ik ben ook bij een fietsclub gegaan: De Leste Coll. Kwestie van 's zondags wat basistraining in groep te doen. Ook is het handig als je een toertocht wilt gaan rijden. Normaal doe ik ook nog voetbal, maar dat gaan we een jaartje uitstellen. De combinatie van de verschillende trainingen weegt nu al veel op mijn familiaal leven. ik ben dinsdag ook voor de eerste keer gaan zwemmen, juist 1km gezwommen. Ik was tevreden, vooral omdat ik niet wist wat ik moest verwachten. Het was ondertussen toch al een paar jaar geleden dat k nog eens wat baantjes getrokken had. Om af te ronden zijn hier mijn voorlopige trainingskilometers:
het wonder is geschied! Mijn eerste blog is een feit. De bedoeling is om mijn avontuur naar het "Iron Man"-zijn de wereld in te gooien. Hoe is het nu eenmaal begonnen? Voor iemand die graag sport lijkt triathlon de ultieme duursport. En dat is het ook, vooral door de verhalen van Iron Man Hawaii. Iedereen kent de beelden van de atleten die totaal uitgeput aan de finish komen. Die ineenzakken van totale uitputting, het lichaam tot het uiterste gedreven. En daar gaat het allemaal een beetje om. Iedereen wil zijn grenzen kennen. Hoe ver kan ik gaan? Hoe veel training kan ik aan. Hoe veel kan ik sporten zonder mijn gezin te verwaarlozen? En daarom ging ik de uitdaging aan. En die was de Iron Man 70.2 in Wiesbaden. En waarom Wiesbaden dan? Wel de Iron Man 70.2 van Antwerpen is, van horen zeggen, geen mooie wedstrijd en dan is Wiesbaden in Duitsland de dichtstbijzijnde wedstrijd. En die 70.2 dan?? De Iron Man 70.2 is eigenlijk een halve Iron Man. De 70.2 slaat op het aantal mijl die overwonnen moet worden. In metrische taal houdt dat in dat er 1,9km gezwommen, 90km gefietst en 21km (een halve marathon) gelopen moet worden. Afzonderlijk lijkt dat allemaal te doen, maar alles na elkaar? Bewust heb ik er voor gekozen om niet dit jaar deel te nemen, maar volgend jaar in augustus 2013. Dit jaar ligt het doel op de kleinere afstand: 1/8 en ¼. In Balen wordt in september 1/4de triathlon georganiseerd. Dit wordt het doel dan voor dit jaar! Dankzij de wondere wereld van de sociale media, heb ik iemand die meedoet. Door familiale redenen is het moeilijk om samen te trainen, maar het is een goed excuus om geregeld samen te komen om de trainingen en de wedstrijdplanning te bespreken bij een lekker biertje