Week 26 is
weer een mijlpaal! Mocht Jerommeke nu geboren worden, heeft hij al
overlevingskansen. Een geboorte voor de 28 weken noemen we immatuur. De
grens van levensvatbaarheid is vastgesteld op 26 weken. De kans dat het
kindje buiten de baarmoeder overleeft in deze week is 81%, maar de
risico's bij zo'n vroeggeboorte zijn nog wel erg groot. Dus hou ik hem nog liever wat bij mij! De
oogleden van de baby zaten sinds de 11e week aan elkaar vast geplakt,
maar zullen deze week weer open gaan. Hij kan nu licht en donker
van elkaar onderscheiden en krijgt daardoor steeds meer mee van het
leven buiten.
Dus zal Jerommeke waarschijnlijk nog actiever worden dan hij al is. Dat belooft voor mijn rug en ribben :-/
Jerommeke beseft waarschijnlijk dat hij zijn 100-dagen moet vieren: ik heb ieder uur gezien en ieder uur een plasje moeten doen. Het is me al het nachtje geweest. Amai! Intussen is het 4u geweest en kan ik niet langer proberen om toch maar de slaap te vatten, want het lukt niet. Het is enorm frustrerend, want ik ben wel moe. Daarbij komt nu dat ik 'pijn' heb aan mijn rechterheup. Nochtans was de voorbije week heel aangenaam. We zijn opa Gerdi een gelukkige verjaardag gaan wensen. Jerommeke heeft vrijdagavond zijn 1e optreden meegemaakt: Katzenjammer. Wel de moeite, hoor. Ik ben moe genoeg, waarom kan ik maar de slaap niet vatten? Hopelijk lukt het volgende nacht wel.
Nu de kaap van 24 weken voorbij is, lijkt het me wel leuk om een poll op te starten over het geboortegewicht van Jerommeke. Ik ben er nog niet aan uit of er een prijsje zal aan vasthangen of niet. (Leuke suggesties?) Sowieso krijgt diegene die er het dichtst bij is een ferme pieper van aanstaande mama en papa. Pieperen zal wellicht nog moeilijk zijn voor Jerommeke.
Vandaag aangekomen in week 24. Het voornaamste nieuws is dat het zonnetje schijnt. Ik heb meteen een pak energie bij. Sinds afgelopen week voel ik Jerommeke meer en meer. Een super gevoel.
Ik wou dat ik kon schrijven nog steeds rond en gezond. Dat rond is geen probleem, maar dat gezond weet ik nog zo niet.
Ik mag totaal niet klagen: ik heb een droomzwangerschap, maar blijkbaar denkt mijn weerstand daar anders over. Ik heb constant het snot (bah), sedert begin dit weekend enorme keelpijn en nu ook een lelijke hoest. Deze namiddag dan toch maar naar de dr.! Ook speelt de slapeloosheid me parten. Soit, weerom zolang Jerommeke er maar geen last van heeft ...
Jerommeke zou nu ongeveer 500gr moeten wegen en zijn nageltjes zijn gevormd (allé, als ik het internet mag geloven). Vanaf nu begint hij ook te ademen. Natuurlijk nog geen lucht, maar hij oefent alvast in het vruchtwater. Natuurlijk moeten zijn longetjes nog heel wat rijpen. Dus m'n lieve schat, blijf nog maar even bij mij, hoor.
Vandaag zetten we week 22 in. Helaas in mineur, want ik voel me behoorlijk mottig. Ik heb last van mijn neus, ik ben moe, mijn maag verdraagt niet veel voedsel. Hopelijk voel ik me morgen al wat beter.
In week 22 krijgen de oortjes hun uiteindelijke vorm. Laat ons hopen dat het geen flappies zijn Blijkbaar zou Jerommeke nu al geluiden van buiten de baarmoeder moeten kunnen horen. Misschien een ideaal moment om verhaaltjes voor hem voor te lezen? Kent er iemand aanraders?
Op vrijdag 12 februari heb ik ons geboortelijstje gaan aanleggen. Enerzijds ging het vlotjes omdat ik goed wist wat we nog nodig hebben, anderzijds blijf je leuke/koddige dingen zien waarvan je dan denkt: 'hé, dat zou misschien ook wel handig of plezant zijn'. Ik heb gepoogd om niet te overdrijven. Het voordeel bij een geboortelijst bij MultiBazar is als de lijst niet goed aanslaat en vele items overblijven, dat er geen aankoopverplichting is. Het is ook dichtbij.
www.multi-bazar.be/producten/verlanglijsten Stevens_Dejonghe P.S.: deze is geheel vrijblijvend, hoor P.S.2: deze is pas toegankelijk als Jerommeke geboren is, denk ik.
Vandaag naar Ikea in Gent geweest. Ze hebben daar echt wel leuke spulletjes. Neen, ik heb niet gans de winkel opgekocht. En neen, ook niet gans de kinderafdeling. Ik had mezelf goed onder controle.
Ik heb 2 slaapzakjes meegebracht en een fleece-deken. 't was zo koddig, dat kon ik nu niet laten liggen!
Dat nesten en willen inrichten begint nu echt te komen. Plezant! Ik verlang al naar de kinderkamer.
Vandaag zijn we gearriveerd in week 21. Week 21 gaat normaal verder op het elan van week 20. Er zijn geen spectaculaire veranderingen. Jerommeke moet vooral zwaarder worden: naar het schijnt zal hij nog 10 keer zo zwaar moeten worden. Dat betekent dat Jerommeke vanaf nu ongeveer 60 gr. per week zal bijkomen en dat ik wekelijks 500 gr. zal bijkomen. Ik geloof dat ze straks zullen vragen: 'hé, waar gaat die bolle buik naartoe met dat meisje' of dat ge mij zult kunnen rollen. Enerzijds wil ik een schoon buikje hebben, anderzijds vind ik al die kilootjes niet zo plezant.
Gisteren (08/02) zaten/lagen Filip en ik in de zetel naar tv te kijken. Filip zijn hand rustte op mijn buik. Ik vroeg aan Filip: 'voel je niks?'. Eerst voelde hij niks, maar daarna heeft hij 3 lichte bewegingkjes gevoeld. Waarschijnlijk waren deze nog te licht om al een WAUW-effect te hebben bij Filip.
Ik denk toch dat een papa in spe de zwangerschap anders beleeft dan de mama in spe. Voor mij is Jerommeke er al. Ik voel hem af en toe bewegen. Zelf onderga ik ook fysieke veranderingen. Terwijl dit bij de man niet zo is. Ik geloof dat het besef (misschien geen goede woordkeuze, maar vind geen ander) bij Filip, maar zal komen eens Jerommeke er echt is.
De 20 weken-echo is heel goed verlopen. Met Jerommeke is alles ok: de orgaantjes zijn goed gevormd. Ook het hartje slaat flink. De dr. zei dat het zeker (allé, laat ons zeggen: 99%) een jongentje is.
Mijn volgende afspraak is pas binnen 6 weken. Dat betekent 6 weekjes geduld aleer ik mijn (ons) boeleke terug zal zien. Gelukkig dat ik af en toe al een teken van leven voel. Dat hij er maar lustig op los trapt en slaat. Misschien wordt hij wel voetballer of turner? Soit, moest hij ballerina willen worden is het mij ook goed, hoor.
Lap! Het ziekenhuis heeft net opgebeld en Dr. Debrouwere is nog steeds aan het opereren. Dus moet mijn afspraak verplaatst worden. Als alles goed gaat (lees: als er geen operaties, bevallingen, ... zijn), heb ik een afspraak vrijdag om 17u30.
Ik kijk al de ganse dag uit naar het moment dat ik 'Jerommeke' zal zien.
Ik had een afspraak om 18u30. We hebben ons voorgenomen om maar net op tijd te arriveren omdat we toch altijd een 15-tal minuten moeten wachten. Bij het aanmelden aan de receptie werd ons gezegd dat Dr. Debrouwere in de operatiekamer is en dat het nog een tijdje kan duren. We nemen plaats in de wachtzaal waar er nog anderen wachten. Intussen is het 18u50 en nog geen dr. te bespeuren. In de wachtzaal wordt er gekreund en gezucht, want wachten is nooit leuk. Eén koppel zit daar al van 17u m.a.w al bijna 2u. Filip heeft dan maar wijselijk gaan vragen aan de receptie of dat ze een idee heeft of dat het nog lang gaat duren. Uiteindelijk beslissen we om naar huis te gaan en dat ze maar moeten opbellen als het onze beurt is. Er zijn namelijk nog 4 anderen voor.
Hopelijk belt het ziekenhuis straks op en zie ik mijn 'Jerommeke'. En indien men niet meer belt, ga ik een nieuwe afspraak moeten maken, hé. BOEH!
Vandaag hebben we een mijlpaal in de zwangerschap bereikt! We zijn halverwege!
De dag kruipt vandaag maar voorbij. Nog meer dan 6u vooraleer we onze afspraak hebben. Ik verlang om 'Jerommeke' of zou het toch een 'Jeromina' zijn, terug te zien.
Heb een aantal foto's die ik graag zou willen delen, maar het wil maar niet lukken om ze op deze blog te krijgen. Jammer, maar helaas. Ik heb nu al verschillende keren gezocht en gevloekt. Het is enorm frustrerend. Dus wie leuke foto'tjes wil zien, moet maar eens langskomen en dan bekijken. Misschien probeer ik het later wel nog eens.
Op 2 februari hebben we de 20-weken echo. Een zeer belangrijke echo omdat er dan wordt nagegaan of dat alle organen goed gevormd zijn en/of dat er geen afwijkingen zijn. Dus enerzijds kijken we enorm uit naar deze echo omdat we dan nog eens ons 'Jerommeke' zien en horen, anderzijds hebben we (allé, ik [Marlies]) toch maar met een klein hartje.
Daarnaast is deze echo zeer belangrijk voor ons omdat we dan met 99% zekerheid kunnen zeggen dat het een .... is. Zoals de meesten wel weten is een naam kiezen een echt dilemma. Zowel Filip als ik hebben nogal een uitgesproken mening over wat we wel en niet graag horen. Helaas zitten we (qua namen) niet op dezelfde golflengte. Dan zullen we ons kunnen concentreren op de juiste sekse. We hebben nog wat tijd, hé.
Het begint enorm te kriebelen om de kinderkamer in orde te brengen. Een bedje hebben we al. Ook de kinderwagen/buggy/maxi-cosi (3 in 1) staat al klaar (bij oma en opa, want momenteel nog geen plaats). Bij deze wil ik oma en opa nog eens bedanken voor het pré-cadeau. Tot nu toe heb ik me al goed ingehouden om geen speelgoed of leuke hebbedingetjes voor het kleintje te kopen, maar ik geloof dat ik een dezer dagen een afspraak zal maken om de geboortelijst op te maken.
Sinds zaterdag 16 januari heb ik last van een kriebelende keel, een ambetante neus ('s nachts zit die verstopt en overdag zou ik met een zakje onder mijn neus moeten lopen, maar dat is waarschijnlijk geen zicht). Het ding is met een zwangerschap dat je niet alle medicatie mag nemen. Ik heb de zondagnacht in alle onwetendheid toch de neusspray ter hand genomen omdat ik aan het 'dood' gaan was, ik kon niet ademen. 's Ochtends zoek ik het een en ander op op het net, ook de neusspray. In geen geval gebruiken tijdens zwangerschap! Pff! Ik hoop nu maar dat 1 keer sprayen geen kwaad kan. Bij de apotheek geweest om homeopatische neusspray, maar dat helpt niet echt.
Die snotneus en kriebelende keel maakten me nog niet ongerust, maar soms duizelig zijn, zwarte vlekken zien, beginnen zweten, houvast moeten zoeken om toch maar niet van je stokje te gaan, baarden me grotere zorgen. Dan toch maar naar huisarts (homeopate) geweest, maar blijkbaar wordt dit verschijnsel (door een lage bloeddruk) ook veroorzaakt door deze verkoudheid.
Tot nu toe heb ik eigenlijk geen last gehad van kwaaltjes en gelieve dit zo te laten, want echt, ik voel me nu al mottig genoeg. Zolang ons 'Jerommeke' er geen last van heeft, ben ik blij. Als de mama er nu ook nog eens vanaf zou geraken, zou ik nog blijer zijn. ;-)
Dat het zonnetje er maar vlug mag doorkomen en mijn verkoudheid meeneemt naar andere oorden.
PS: terwijl ik dit bericht aan het typen ben, heb ik een grote bloedneus gehad (dat hoort ook bij verkoudheid en zwanger zijn).
Vandaag gearriveerd in week 18. Stilletjes aan komt het
besef dat we straks niet meer met z'n tweeën zullen zijn, maar met 3. Dit weten
maakt me blij, maar soms toch ook een beetje ongerust.
Ik zal toch geen te strenge mama zijn of een overbezorgde moeder?
Tot nu toe heb ik een zalige zwangerschap achter de rug:
geen last van kwaaltjes, geen last van vieze goestjes (wel is mijn appetijt wat
groter), geen last van wisselende hormonale gemoedstoestanden (hoewel Filip wel
anders zal beweren).
We zijn ongeveer 75% zeker wat het wordt, maar de gynaecologe wil het volgend
echo'tje afwachten ter bevestiging. Spannend. Uiteindelijk doet het geslacht er
niet toe, zolang het maar een baby is en gezond is.
Hoewel ik de voorkeur heb voor een jongen en Filip voor een meisje.
Binnen 2 weekjes weten we meer en ja, jullie ook.
We kiezen ervoor om er geen geheimzinnig gedoe van te maken, want gedurende de
eerste 12 à 13 weken zwijgen dat we in blijde verwachting zijn, was al een hele
opgave.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
