Sinds zaterdag 16 januari heb ik last van een kriebelende keel, een ambetante neus ('s nachts zit die verstopt en overdag zou ik met een zakje onder mijn neus moeten lopen, maar dat is waarschijnlijk geen zicht). Het ding is met een zwangerschap dat je niet alle medicatie mag nemen. Ik heb de zondagnacht in alle onwetendheid toch de neusspray ter hand genomen omdat ik aan het 'dood' gaan was, ik kon niet ademen. 's Ochtends zoek ik het een en ander op op het net, ook de neusspray. In geen geval gebruiken tijdens zwangerschap! Pff! Ik hoop nu maar dat 1 keer sprayen geen kwaad kan. Bij de apotheek geweest om homeopatische neusspray, maar dat helpt niet echt.
Die snotneus en kriebelende keel maakten me nog niet ongerust, maar soms duizelig zijn, zwarte vlekken zien, beginnen zweten, houvast moeten zoeken om toch maar niet van je stokje te gaan, baarden me grotere zorgen. Dan toch maar naar huisarts (homeopate) geweest, maar blijkbaar wordt dit verschijnsel (door een lage bloeddruk) ook veroorzaakt door deze verkoudheid.
Tot nu toe heb ik eigenlijk geen last gehad van kwaaltjes en gelieve dit zo te laten, want echt, ik voel me nu al mottig genoeg. Zolang ons 'Jerommeke' er geen last van heeft, ben ik blij. Als de mama er nu ook nog eens vanaf zou geraken, zou ik nog blijer zijn. ;-)
Dat het zonnetje er maar vlug mag doorkomen en mijn verkoudheid meeneemt naar andere oorden.
PS: terwijl ik dit bericht aan het typen ben, heb ik een grote bloedneus gehad (dat hoort ook bij verkoudheid en zwanger zijn).
Vandaag gearriveerd in week 18. Stilletjes aan komt het
besef dat we straks niet meer met z'n tweeën zullen zijn, maar met 3. Dit weten
maakt me blij, maar soms toch ook een beetje ongerust.
Ik zal toch geen te strenge mama zijn of een overbezorgde moeder?
Tot nu toe heb ik een zalige zwangerschap achter de rug:
geen last van kwaaltjes, geen last van vieze goestjes (wel is mijn appetijt wat
groter), geen last van wisselende hormonale gemoedstoestanden (hoewel Filip wel
anders zal beweren).
We zijn ongeveer 75% zeker wat het wordt, maar de gynaecologe wil het volgend
echo'tje afwachten ter bevestiging. Spannend. Uiteindelijk doet het geslacht er
niet toe, zolang het maar een baby is en gezond is.
Hoewel ik de voorkeur heb voor een jongen en Filip voor een meisje.
Binnen 2 weekjes weten we meer en ja, jullie ook.
We kiezen ervoor om er geen geheimzinnig gedoe van te maken, want gedurende de
eerste 12 à 13 weken zwijgen dat we in blijde verwachting zijn, was al een hele
opgave.
