Vandaag gearriveerd in week 18. Stilletjes aan komt het
besef dat we straks niet meer met z'n tweeën zullen zijn, maar met 3. Dit weten
maakt me blij, maar soms toch ook een beetje ongerust.
Ik zal toch geen te strenge mama zijn of een overbezorgde moeder?
Tot nu toe heb ik een zalige zwangerschap achter de rug:
geen last van kwaaltjes, geen last van vieze goestjes (wel is mijn appetijt wat
groter), geen last van wisselende hormonale gemoedstoestanden (hoewel Filip wel
anders zal beweren).
We zijn ongeveer 75% zeker wat het wordt, maar de gynaecologe wil het volgend
echo'tje afwachten ter bevestiging. Spannend. Uiteindelijk doet het geslacht er
niet toe, zolang het maar een baby is en gezond is.
Hoewel ik de voorkeur heb voor een jongen en Filip voor een meisje.
Binnen 2 weekjes weten we meer en ja, jullie ook.
We kiezen ervoor om er geen geheimzinnig gedoe van te maken, want gedurende de
eerste 12 à 13 weken zwijgen dat we in blijde verwachting zijn, was al een hele
opgave.
