Hij behoort dus tot de zwaardere en grotere kids. Met borstvoeding is dit gewicht nog geen probleem, want blijkbaar wordt er wel meer aandacht gegeven aan het gewicht van kids.

Alsook volgt hij reeds vlot, lacht hij bewust en vertelt hij al veel.

Hij zou blijkbaar een aantal weken voorop zijn in zijn ontwikkeling. Hij zou pas over een 4-tal weekjes moeten kunnen brabbelen. Nog maar eens het bewijs dat het gemiddelde kind eigenlijk niet bestaat. Maar ik moet bekennen: liever vroeger dan later. Toen de verpleegster van K&G dit zei, glimde ik toch wel van trots. Ik heb wel het advies gekregen om hem vanaf nu af & toe op zijn buikje te leggen. Ik geloof dat hij dit niet zo leuk zal vinden. Guustje vond dit alleszins niet leuk.

Natuurlijk ben ik ook trots op mijn andere kapoen. Hij is echt lief voor zijn broertje. Ik had er voor gevreesd dat hij vreselijk jaloers zou zijn. Misschien komt dit nog wel. Laat ons hopen van niet. Guustje gaat de deur niet uit zonder nog een zoentje of aaike aan broer te hebben gegeven. SMELT.

Er is ook nog een 3e man in mijn leven en hij verdient ook een pluim en vermelding op deze blog.

Het is niet alleen de verdienste van mezelf (alias mama) dat we 2 flinke zonen hebben. Ook Filip (alias papa en lieve man) levert zijn bijdrage.

Ik ben blij met deze 3 mannen in mijn leven!