We hebben al een aspect van het karakter van Guustje leren kennen. Hij is ongeduldig. Hij komt wakker en daarna wil hij meteen de borst. Maar omdat het dan zo rap moet gaan, is hij ongedurig. En lijkt het meer op een gevecht om hem aan de borst te krijgen dan een lief tafereel waarbij moeder haar zoon aanlegt. Na 10 min. wissel ik van borst, maar zoals hij van tevoren om de borst vraagt, slaapt hij vaak al weer. Toch wel frustrerend. En dan moet ik geduld (wat ook niet m'n beste eigenschap is) aan de dag/nacht leggen om hem toch te doen drinken. Dit tafereel speelt zich meestal 's nachts of 's morgens vroeg af (wat het voor mij extra lastig maakt). Nu ja, ik kan niet boos zijn op dit lief manneke, want een tactiek om hem wakker te maken is hem tussendoor verversen en dan ligt hij mij aan te kijken met zijn bambi-ogen en lieve lach. Meestal drinkt hij wel flink (en lukt het aanleggen ook rustig). Ook boeren kan hij als de beste.
Mama kan alweer trots op me zijn , want opnieuw heb ik een goed rapport van K&G. Ik weeg 4kg840. Ik meet 57cm en mijn hoofdomtrek is 38,5. Het is dus allemaal in verhouding. In vergelijking met een 12 dagen terug is er dus 540gr en 2,5 cm bijgekomen. De dr. deed maar rare dingen, hoor. Mijn benen strekken, plooien, rekken. Gelukkig ben ik nog lenig. Ook controleerde hij mijn plasser. Zijn conclusie was dat alles op z'n plaats zit. Oef! Ook luisterde hij naar mijn longen en deze klinken zuiver. De volgende keer heb ik een afspraak met spuitjes. Ik ben benieuwd hoe ik (en mama) daar zullen op reageren.
Ik ben al 1 maand jong. Iedereen zegt steeds dat ik al veel ben veranderd en dat ik blijf veranderen. Omama zegt zelfs dat ik al 'vervet' ben. Ik begin een echt baby'tje te worden, hé. Het pasgeborene is er al helemaal af. Ik heb bolle kaakjes en billetjes. Mama zegt dat ze om in te bijten zijn. Ik slaap voorlopig bij mama en papa op de kamer in mijn draagmand. Het is er heerlijk slapen, want ik word maar 1 (of heel zelden 2) keer wakker om te eten. En als ik dan een beetje knotter of ween, dan is mama daar meteen om mij te voeden. Da's toch het leven. Een nieuw geluidje dat ik maak, is kreunen van genot of welbehagen. Het maakt mama aan het lachen. Op 23/07 heb ik voor de eerste keer luidop gelachen. Het is moeilijk na te bootsen voor mama en omama. Het was alsof ik nonkel Matthi aan het uitlachen was, want omama was net het verhaal aan het doen van zijn gips aan Irène. Maar uitlachen, daar doe ik niet aan mee. Ook begin ik steeds meer en meer te zien. Ik kan al sommige gezichten herkennen en dan verschijnt er een glimlach op mijn snoet. Ook het volgen van licht of de mobile aan mijn park lukt al aardig. Natuurlijk slaap ik ook nog veel, want ik moet nog veel groeien. Mama hoopt dat ik veel groter word dan haarzelf. We zullen wel zien.
