Vandaag ben ik alleen naar de gynaecologe moeten gaan. Omdat ik al 31 weken ver ben, wou ze graag even vaginaal voelen. Dat is toch maar raar, hoor. Zo met die voeten in de beugels, benen wijd open. Nu ja, raar, eigenlijk is het allemaal erg natuurlijk. Het hoofdje ligt intussen naar beneden en ik heb nog geen opening. Goed, hé! Daarna even op de weegschaal en ik weeg al .......... kg. :-p Na het aankleden nog even op de andere behandeltafel voor een echo en het beluisteren van het hartje. Ik hoef niet eens naar een dancing om techno te horen. De beat van het hartje is voor mij voldoende. De gynaecologe heeft ook een 3D-echo genomen ter compensatie van de uitgestelde afspraak. Leuk, hoor. Bij het zien van Jerommeke zijn gezicht kan je niet anders dan vertederd zijn. De volgende afspraak is gepland binnen 4 weken. Ik ben dan al 35 weken ver. Het gaat plots allemaal wel heel snel.
Hihi. Filip heeft ook een paar schopjes gekregen van ons manneke. Gisteren (21-04-2010) lagen we samen gezellig in bed. Ik kroop dicht tegen Filip aan, want ik had het koud (zomerdons ligt op) en ik voel ons boeleke. Plots zegt Filip: 'hela, de kleine is aan het schoppen tegen mijn buik'. Dus die schopjes zijn zelfs voelbaar doorheen mijn buikwand, mijn pyjama en het t-shirt van Filip. Een echt Jerommeke met veel kracht in de beentjes!
Wie had er nu gedacht dat ook wij (Filip, Jerommeke en ik) hinder zouden ondervinden van de uitbarsting van de vulkaan? Allé, hinder?! Een ongemakje. De gynaecologe is in de paasvakantie op verlof geweest en zit (zoals vele anderen) vast in het buitenland. Normaliter had ik deze namiddag een afspraak. Intussen is deze verplaatst naar vrijdag, maar zoals het ernaar uit ziet, zal ook deze worden verplaatst. Nu ja, we kunnen niet anders dan het nieuws afwachten.
