De afgelopen 2 maanden heb ik niet veel gepost, omdat ik het druk, drukker, drukst had.
Ik kan in de zetel klauteren - mijn woordenschat is uitgebreid: nog, appel, papa, kaka, pa (opa) - ik zeg nog niet super veel, maar ik begrijp quasi alles - ik kan al zelf uit een bekertje drinken - mijn lepel naar mijn mondje brengen - ik ben een deugnietje. Ik ben zo nieuwsgierig en leergierig dat ik alle lades opentrek, aan de kerstboom wil komen.
Op maandag 5 december ben ik even in het ziekenhuis geweest. Op zondag was ik met mijn mondje op de salontafel bij oma & opa Tielt gevallen. Ik had heel veel verdriet en kon alleen maar getroost worden met mijn tutje. Mama mocht niet in mijn mondje kijken. Later die namiddag at ik picknickjes en moest ik weer hard huilen. Toen zag mama bloed. Op maandagochtend ben ik opgestaan met een raar mond en dikke lippen. Na een telefoontje met de tandarts zijn we naar het ziekenhuis gegaan om na te gaan dat mijn tandjes niet beschadigd waren. Tot nu toe heb ik er geen last meer van. Laat ons hopen dat het zo blijft.
Mijn mondje is al goed gevuld met tandjes. Je bent gewaarschuwd: ik zou geen vinger meer geven om aan te sabbelen. Plus een mals stukje vlees gaat er bij mij altijd in.
