Intussen zijn we alweer februari 2014. De tijd vliegt.
Daantje heeft zondag (9 februari) zijn eerste kapbeurt gehad. Het was wel nodig. Hij heeft fijn haar, maar het groeide in lange en korte stukken. Het was niet meer mooi. Nu heeft hij een bross-kopke en het kapoen zijn straalt er nu nog meer van af.
Eind januari (24 januari) heb ik een val gemaakt met de fiets. Ik had niet gedacht dat de gevolgen erg zouden zijn. Ik denk dat ik moet terugkomen op mijn antwoord. Ik ben werkelijk vastgekluisterd aan mijn zetel. Het erge hierbij is dat ik niet zelf voor mijn kids kan zorgen. Als Filip van huis is, dan heb ik een thuiswacht nodig. :-s Ik had gedacht dat Guust enorm ging profiteren van de situatie, maar ik moet zeggen dat hij super lief en flink is. Het zou eerder Daantje zijn die op ontdekking gaat en wss denkt: 'mama kan toch niet aan me'. Hij gaat als ware para-commando op verkenning door het hele huis en daarbij zijn openstaande deuren en de radio zeer interessant.
Door mijn gips (en zelf niet weg kunnen) komt er toch wel wat planning kijken bij het dagdagelijkse leven. Filip runt nu het huishouden en de kids. Gelukkig kunnen we hierbij rekenen op heel wat hulp van familie en vrienden.
Natuurlijk moest Murphy zich ook weer komen moeien: tijdens mijn 'gehandicapt' zijn, is zowel Guust als Daan al ziek gevallen. Guust is thuis gebleven en een 2-tal dagen niet naar school geweest. Op dergelijke momenten krab ik toch wel eens in mijn haar.
Tot nu toe hebben we het wel al altijd kunnen opvangen door weerom beroep te doen op familie en vrienden.
In het digitale tijdperk heb ik naar de meesten een email met foto gestuurd om onze wensen over te brengen.
Een reactie spreekt voor zich: 'het is maar aan de kids dat men kan zien, dat er alweer heel wat tijd is verstreken . Wat een schatjes! En zo groot al!'
Bij deze wens ik en Filip & Guust en Daan jullie een spetterend, gezond jaar!
Het is hier alweer een tijdje stil geweest. Tijd voor een up-date.
Het laatste bericht dateert van 2 september.
Op anderhalve maand tijd is er toch wel wat gebeurt.
Daan kan al vlot van ruglig naar buiklig.
Het terug-rollen wil hem niet lukken
(hij doet zelfs geen poging - hij denkt waarschijnlijk als ik wat 'kriep' dan zullen ze me wel draaien - en wij doen dat dan ook)
Daan is een weekje gevlekt geweest. Hij zat onder de rode vlekjes. Lang leve de rode hond.
Gelukkig had hij niet al te veel last van dit vieze beest.
Zowel Guust als Daan zijn teer aan de luchtwegen :-s
Eerst is Guust gesneuveld. Hij is 2 dagen thuis geweest van school. Merci aan de ziekenoppas van dienst.
Opnieuw een resem aan medicatie: aerosollen, neus spoelen (gelukkig mag dit met spray stérimar en niet meer met de tubes fysiologisch water # want dat was een ramp) en neusdruppels. En hij houdt zelf zijn masker vast. Dus hij kan het zelf.
Eigenlijk gaat dit voor alles op. Hij wil alles ZELF doen. Hij wordt echt een grote, zelfstandige jongen.
Daantje moet ook puffen (inhalator # dus niet boeren) en antibiotica :-s
En het erge aan dit alles: de winter moet nog komen
De zindelijkheidstraining gaat beter en beter. Er zijn nog 'ongelukjes', maar Guust doet zijn best.
Lang leve de wasmachine
Daan is een flinke eter. De groentenpap en fruitpap gaan zeer vlotjes binnen.
Het is dan ook al een flink baasje.
De volgende afspraak bij K&G is op 22 oktober en dan volgt er zeker een update.
Voor diegene die Guust en Daan in levende lijve willen zien, jullie zijn altijd welkom.
Er is aan Guustje gezegd geweest: 'als jij naar school gaat, dan gaat Daantje naar de créche' en alzo geschiedde.
Mijn 2 boyz hebben het schitterend gedaan. Ze worden toch zo snel groot.
Ook mama heeft zich sterk weten te houden. Geen traantjes. Het scheelt dat Guustje naar dezelfde créche is geweest en zodoende wist ik wel dat hij er in goede handen is. En over de middag mocht ik even bellen om te horen hoe Daantje het stelde. Mijn vermoeden werd nog eens bevestigd: 'hij is zeer flink.'
Graag zien is toch ook wel loslaten en er komen nog veel momenten van loslaten.
Ook deze babyborrel vond ik heel geslaagd. Het was het idee om de babyborrel opnieuw bij ons thuis te laten doorgaan, maar 40 man in mijn huis is net iets teveel van het goede. En met dit wisselvallige weer (ook al zijn we dan al eind juni) kan je niet met zekerheid zeggen of we buiten zullen kunnen zitten :-s . Een weekje vooraf heb ik (of allé, omama) gepolst of het parochiezaaltje in Oekene nog vrij was.
We hebben de babyborrel kunnen laten doorgaan in het zaaltje. Voordeel is dat alle gerief voor handen is, er is ruimte, de kids hadden de speelplaats ter hun beschikking om te spelen. Nadeel is dat je alles eerst moet gaan klaarzetten en na het feestje meteen moet opkuisen.
Weliswaar druk, maar heel gezellig.
Daantje was er eigenlijk ferm gerust in.. Hij heeft quasi de ganse NM geslapen.
Terwijl dit feestje ter ere van hem was, heeft Guustje alweer de show gestolen.
Hij kan het ook niet helpen, maar hij staat toch gemakkelijk in the picture, hoor.
Ik zou zeggen voor herhaling vatbaar, maar het zal dan toch door een ander moeten worden georganiseerd,
want ik denk niet dat er hier nog babyborrels zullen volgen
Ik geloof dat Daantje power-pap (al zeg ik het zelf) drinkt. Hij meet 59 cm en hij weegt 5kg640.
Hij behoort dus tot de zwaardere en grotere kids. Met borstvoeding is dit gewicht nog geen probleem, want blijkbaar wordt er wel meer aandacht gegeven aan het gewicht van kids.
Alsook volgt hij reeds vlot, lacht hij bewust en vertelt hij al veel.
Hij zou blijkbaar een aantal weken voorop zijn in zijn ontwikkeling. Hij zou pas over een 4-tal weekjes moeten kunnen brabbelen. Nog maar eens het bewijs dat het gemiddelde kind eigenlijk niet bestaat. Maar ik moet bekennen: liever vroeger dan later. Toen de verpleegster van K&G dit zei, glimde ik toch wel van trots. Ik heb wel het advies gekregen om hem vanaf nu af & toe op zijn buikje te leggen. Ik geloof dat hij dit niet zo leuk zal vinden. Guustje vond dit alleszins niet leuk.
Natuurlijk ben ik ook trots op mijn andere kapoen. Hij is echt lief voor zijn broertje. Ik had er voor gevreesd dat hij vreselijk jaloers zou zijn. Misschien komt dit nog wel. Laat ons hopen van niet. Guustje gaat de deur niet uit zonder nog een zoentje of aaike aan broer te hebben gegeven. SMELT.
Er is ook nog een 3e man in mijn leven en hij verdient ook een pluim en vermelding op deze blog.
Het is niet alleen de verdienste van mezelf (alias mama) dat we 2 flinke zonen hebben. Ook Filip (alias papa en lieve man) levert zijn bijdrage.
Daan heeft er al zijn eerste reisje op zitten . We zijn tante Sally & nonkel Stefaan achterna geweest in de Ardennen.
Het weer was wel wisselvallig, maar of dat we nu thuis zaten of in de Ardennen, dit zou niks aan het weer veranderen, hoor.
Er zijn best wel mooie momenten geweest, maar telkens we aan het wandelen waren, vonden de weergoden het grappig om een regenbui over ons heen te laten vallen. We zijn een paar keer goed nat geweest. Daantje en Guustje niet, want zij zaten lekker droog in hun buggy met regenzeil erover. Vooral Daan was er ferm gerust in.
Op reis gaan terwijl Daan nog aan de borst drinkt is toch wel een beetje avontuur.
Ik heb toch wel op enkele rare plaatsen borstvoeding gegeven (ik heb me over mijn twijfels over voeden in het openbaar heengezet - het maagje van Daantje ging toch wel voor). Zo heb ik op een bankje langs het water - ik denk de Semois - in de regen, maar onder een boom en paraplu borstvoeding gegeven. Terwijl ik voor Daantje aan het kijken was en Filip me assisteerde (doekjes, slabbetjes aangeven), hadden we de buggy in tante Sally haar handen achtergelaten. Dit was echter buiten Guustje gerekend. Het zinde hem niet dat mama & papa weg waren en hij heeft het op een roepen gezet. Filip is dan maar terug gesneld vooraleer de mensen dachten dat hij gekidnapt werd. Of Daantje liet zich horen in een gezellig - AHUM - niet dus - camping cafetaria. Of in de auto terwijl we op een parking staan langs de autostrade.
Het was fijn om er even uit te zijn, maar oost, west, thuis best!
De tijd vliegt! Intussen zijn we reeds 3 weken verder sinds de geboorte van Daantje.
Het is nog wat zoeken naar de juiste draai en routine, maar het is wel leuk om hem erbij te hebben.
Voorlopig is het nog altijd een rustig baasje dat zich laat horen wanneer hij honger heeft. Dan moet het snel gaan.
Ook Guustje is een lieve grote broer. Hem willen vasthouden, het tutje willen geven als Daantje weent, zoentjes geven, ..
Guust is echt groot aan het worden. Op school doet hij het wel goed. Ik dacht dat hij daar rustig was, maar Filip is laatst naar een oudercontact voor nieuwe peuters geweest en blijkbaar bruist hij daar ook van de energie. Maar ze zeiden er ook wel bij dat het een lieve jongen is. Zo kennen we hem, hé. Hij is vriendje met Damir. Enerzijds ben ik blij dat hij het goed kan vinden met een moatje, maar anderzijds proberen ze elkaar wel te overtreffen en om ter actiefst/meest deugniet te zijn en dat is niet zo positief, hé.
De potjestraining wil niet lukken. Met nadruk op wil. We gaan er in het zomerverlof eens echt werk van maken. Het moet toch eens lukken, hé.
Ook zijn woordenschat is al uitgebreid. Sinds gisteren (07/05) kent hij het woordje 'yes' en de bijhorende armbewegingen. Hij past dit woordgebruik ook juist toe. Ik vrees dat er ook nog 'vuile' woorden zullen volgen. Hij pikt toch wel makkelijk dingen op.
We maken nu gebruik van zo'n kids sleep wekker, in de hoop hem langer te doen slapen.
Deze ochtend (08/05) was Guustje wel inventief. Rond 06:10 riep hij dat hij genoeg had geslapen, maar het wekkertje staat op 06:25. Hij had er niks beter op gevonden om het wekkertje af te leggen. Guust en elektronica gaan blijkbaar ook goed samen. We hebben het wekkertje dan maar opnieuw aangelegd en hij is dan flink in zijn bedje gebleven.
Het is toch een sloeberke, hoor.
Er staat een verlengd WE voor de deur en we hopen op mooi weer.
Normaliter mochten we nog blijven tot maandagNM, maar op die ene dag ging het nu niet komen en ik wou dolgraag naar huis: naar mijn Guustje, naar mijn eigen bedje en naar Filip.
Daantje doet het nog steeds flink: hij eet & slaapt goed, hij maakt stoelgang en pipi.
Het is wel een sloeber, hoor. Hij heeft al meerdere keren stoelgang gemaakt terwijl hij net een verse pamper om heeft of zelfs op het ververskussen.
Wacht maar tot hij 16 is. Ik steek het hem dan nog wel eens door wat voor kak-ventje het is.
Helemaal zijn nonkel Matthi (die kon dat blijkbaar ook goed).
Guustje spreekt nog altijd over Brentje. Brentje is de zoon van een vriendin die de laatste week van de zwangerschap nog eens op bezoek kwam. En sindsdien is hij stapelzot van Brentje. Hij zegt dat Brentje zijn broer is.
Grrr. We hebben ons al kwaad gemaakt - niet dat het zin heeft - alsook hebben we ons voorgenomen om niet meer kwaad te worden.
Alsook hebben we het al rustig uitgelegd, maar ik verdenk Guust ervan dat hij dit zegt om ons te stangen.
Hij weet maar al te goed dat Daan zijn broer is.
Ik ben al meer mobiel, maar gedurende 6 weken mag ik niet heffen of tillen.
Ik vind het vooral ambetant naar Guustje. Deze ochtend stak hij zijn armpjes omhoog om gepakt te worden, maar ik mag niet, hé.
Hij weegt al te veel. Ik mag maximum 7 kilo heffen.
Hij komt wel knuffelen en aandacht zoeken. Af & toe zou je vergeten dat hij ook nog zo'n klein ventje is. Hij verdient wel om geknuffeld te worden. Hij is echt lief voor broer: tutje geven, dekentje of beertje geven, zoentje geven. Lief om te zien.
De nachtvoedingen pieken soms wel, maar niet dat we mogen klagen, maar ik slaap gewoon enorm graag.
Kiekeboe! Mijn naam is Daan Stevens. Ik ben een flinke rakker van 3kg770 en 50,5 cm.
Guustje reageerde niet echt op mij. Hij was veel meer geïnteresseerd in de kamer waar mama lag: de badkamer, de box en al die draadjes aan mama. Toch wel curieus. Maar het meest interessante was toch wel de moto-racebaan die hij had gekregen van nonkel Matthi.
Mama zei hem dat er in de kamer geen plaats was en dat hij dan thuis even mocht spelen met de racebaan.
Toen wou mijn stoere broer meteen naar huis.
In de klas van Guust zijn ze ook wel bezig geweest met mijn geboorte en het feit dat Guust nu grote broer is. Leuk!
Hij mocht dan de volgende dag trakteren aan de vriendjes in zijn klas.
De tweede dag toonde Guust toch al meer interesse in mij. Ik heb zelfs een dikke zoen en keppe gekregen.
