Ben ik dan zo naief? kan het echt niet dat je een man als vriend kan hebben zonder dat daar iets anders bij komt kijken? Ik denk altijd van wel. Langs mijn kant is dat toch zo. Voor de omgeving lijkt dat toch iets vreemds... Zo heb ik jaren een hele fijne vriend, Gert. Met hem kan ik heel goed babbelen en het is soms fijn dat hij mij soms eens een mannelijke blik op dat zaken geeft. Het heeft me in mijn relatie met Joris al vaak geholpen om eens even met hem te babbelen. Ik heb nooit iets met Gert gehad. Ik heb hem nooit gekust, laat staan iets meer. En ik ben ook niet van plan dat ooit te doen!
Op toneel is er Jef. Awel, ik kom daar goed mee overeen. We kunnen veel lol maken en hoewel Jef een gesloten jongen is, opent hij zich soms wel eens tov van mij. Ik vind het dan fijn om er voor hem te zijn. Maar gevoelens voor Jef anders dan vriendschap? Nee, die zijn er helemaal niet. nog nooit geweest. Maar de commentaar die ik al gekregen heb op toneel van andere mannen die in de decorploeg zitten. Wat denken die wel niet van mij? dat ik hem in mijn bed probeer te krijgen? Dat een vrouw nooit een vriendschap kan hebben met een man zonder dat er meer achter zit? Zo wil ik helemaal niet dat men over me denkt en over me roddelt. Dan wil ik zelfs nog niet denken aan wat en gebeurt als men zo tegen Joris begint. Wat als Joris dat dan gelooft? Ik ben zo al bang om Joris kwijt te spelen. Ik ben helemaaaaaal niet van plan om mijn geluk binnen mijn gezin op het spel te zetten. Ik wil geen andere vent. Ik wil alleen Joris. De rest is echt puur vriendschap. Of is dat een illusie?
Wat een mooie lentedag vandaag! blote benen-dag Een mens wordt er gelijk vrolijk van!
Ik zou bijna spijt krijgen dat ik niet meer in ziekenverlof thuis zit. Het lijkt me heerlijk om nu wat in de tuin te werken, de tuinmeubels boven te halen en koude schotel klaar te maken! maaaaar, ik ben niet thuis. Ik zit in een muffe bureau en probeer te werken. Tot nu toe is me dat aardig gelukt. Momenteel heb ik ff een dipje. dus ff tijd nemen om hier langs te komen.
Hoe is het thuis afgelopen? Het komt er op neer dat Joris en ik hebben gebabbeld 's avonds, 10 minuutjes. Ik gepraat, Joris gezwegen. Zo gaat dat dan meestal. Ach, hij is geen prater, hij zal dat ook nooit worden. Maar soms zou het toch es fijn zijn als hij in zijn hoofd en/of hart liet kijken. Dan moest ik er niet over fantaseren en zou het waarschijnlijk een pak minder erg zijn dan dat ik het me voorstel. hij heeft in ieder geval geluisterd. Dat is toch al iets. Spijtige was wel dat hij vlak daarna werd opgeroepen door het werk. Het was al nacht wanneer hij terug thuis was. dus echt de kans om het op seksueel vlak weer wat aan de gang te krijgen hebben we die avond niet gekregen. Gisterenavond voorstelling van toneel waar ik moest gaan helpen. Dus ook gisteren hebben we mekaar weinig gezien. Wat zal deze avond brengen???
ondertussen fluiten de vogeltjes buiten een heus concert. Door mijn raam heb ik zicht op de jonge knopjes aan een boom. De bouwvakkers aan de overkant van de straat lopen in korte mouwen. Daar word ik nu es goed gezind van!!! Kan me niet voorstellen dat het morgen een grijze regendag wordt. We gaan daar nog maar niet aan denken. zo meteen ff de benen strekken in het zonnetje buiten tijdens mijn middagpauze. Ik loop gewoon op zonne-energie...
En hoe is het met mijn lieve schat??? X (zijn manier om het goed te maken??? wil hij het echt weten???)
12.07ik:
kan mijn gedachten niet bij het werk houden...
12.09 joris:
en hoe komt dat? (ja, duh, hoe zou dat in godsnaam komen????)
12.09 ik:
stomme vraag denk ik, niet?
12.16 joris:
ik heb verlof opgeschreven van 11/4 tem 15/4 en dat gaan we straks samen regelen. (joris kwam enkele geweken geleden op het luminueze idee om naar eurodisney te gaan. allemaal goed en wel,
maar er is nog steeds niks geregeld.)
12.19 ik:
ik denk dat er nog wel andere dingen moeten "geregeld" worden...en ik ben niet van plan om daar de eerste stap in te zetten
12.22 joris:
wat nog dan? (ja, hallo?????? op welke planeet heb jij de afgelopen dagen gezeten????)
12.24 ik:
Wij, ons, ruzie,...
12.27 joris
We zullen het straks thuis eens uitpraten als dat goed is voor jou? x (ik ben eens benieuwd...)
Gisterenavond nog ruzie gemaakt met Joris. Dit keer was ik degene die boos de kamer uitgelopen is. Dan lig ik in bed te luisteren en te wachten tot hij komt slapen. ook lig ik dan koppig te wezen en te denken "ik zet niet de eerste stap". Uiteindelijk heb ik hem dan toch maar een sms gestuurd met de vraag of hij kwam slapen.
Hij is dan zonder een woord of blik naast me in bed gekropen en vrijwel meteen in slaap gevallen.
Hoe kan je nu slapen met ruzie????? ik heb nog een hele tijd wakker gelegen. Uiteindelijk moet ik ook in slaap gesukkeld zijn. vanmorgen toen ik wakker werd, was hij al naar het werk vertrokken.
en nu? nu kan ik mijn gedachten er op het werk helemaal niet bij houden. ik probeer wel, maar ik dwaal steeds af naar gisterenavond, naar de afgelopen dagen. Buiten was het mooi en zonnig. Maar tussen Joris en mij is het ijs- en ijskoud.
maandag vandaag. een nieuwe werkweek is gestart. We zitten met een aantal moeilijk situaties op het werk. Al is er eentje waar ik echt mijn tanden in vastgebeten heb. het idee dat je alle moeilijk casussen kan oplossen, is een idee dat ik al enkele jaren geleden heb losgelaten. Maar ik ben er wél nog steeds van overtuigd dat je als hulpverlener echt wel het verschil kan maken in een mensenleven. In mijn geval een kinderleven. Als je dan een mailtje krijgt van de directeur van de school waarin hij schrijft dat hij alvast aan de sokkel begint te bouwen voor het standbeeld dat jij verdient, is dat wel heel fijn. waardering voor wat je doet, is zo belangrijk.
hier thuis is die waardering ver zoek. (mss verdien ik ze ook wel echt niet) ik heb joris zaterdag geconfronteerd met alle gedachten die ik hier vorige keer neerschreef. uiteraard deed ik dat niet rustig en kalm maar wel op een compleet verkeerde manier. ik was zo boos en verdrietig dat ik alles eruit gegooid heb. Joris is boos de kamer uitgelopen (terecht waarschijnlijk?) nu, 2 dagen later, is er nog steeds niet over onze ruzie gepraat. joris doet alsof er niks gebeurd is. in mijn hoofd blijft het rondmalen. moet ik de eerste stap zetten om er over te beginnen? ik vermoed van wel. Maar iets in me is gewoon te koppig. hoewel ik gewoon wéét dat joris er nooit uit zichzelf op zal terug komen.
op het werk een standbeeld... hier thuis nog verre van...
Wentel ik mezelf teveel in zelfmedelijden? soms vraag ik het mezelf af. Ik heb deze week hard gewerkt (op het werk wel te verstaan). Dat heeft geresulteerd in een Joke die niet te genieten was 's avonds thuis: ellendig, moe, slecht gezind, hoofdpijn,... Ik word dan ook een seksloos wezen dat het liefst alleen maar wil slapen en gerust gelaten wil worden in bed.
hmmm, conclusie, mijn gezin heeft het hard te verduren gekregen... Arme Joris en de kids...
Vandaag ben ik best al boos geweest op Joris. Ik ben gisterenavond moeten gaan helpen tijdens de opvoering van het toneelgezelschap waar ik lid van ben. Wat denk je? vanmorgen kreeg ik mezelf amper uit bed. en Joris? die verroerde geen vin. Zelfs toen Rik met zijn ipod muziek kwam maken op onze slaapkamer, speelde Joris dood. Beneden gekomen moet ik dan vaststellen dat het hele huis een puinhoop is: vuile kleren van de kids in de zetel, vuile glazen op de salontafel, lege fles er nog naast, afwas van het avondeten verspreid over het aanrecht, het afwasmachine nog vol proper goed van gisteren, rommel overal,... Heeft joris dan geredeneerd: "zij gaat weg en doet niks, dan doe ik ook niks?" Zo voelt het alleszins wel. Het lijkt vaak dat wanneer ik iets leuks wil doen, ik daar achteraf voor gestraft word. Want dan is het werk dat ik hier thuis in het huishouden heb dubbel zoveel omdat alles blijft staan tot ik terug ben. Joris wéét dan dat ik een zware week achter de rug heb. Ik ben nu ook terug aan het werk, ik heb heel veel last en pijn gehad. Maar me spontaan een beetje helpen en ontlasten zit er dus compleet niet in. Nee, Joke, sta maar als eerste op, zorg voor het ontbijt, zorg er maar voor dat alle afwas in de machine geraakt, alles opgeruimd is, de was in het machine zit, de bedden worden opgemaakt. Zelfs op het knopje duwen om de rolluiken naar boven te laten als hij opstond was er teveel aan.
En ik wéét dat ik al een ganse week niet met hem gevreeën heb. Het spijt me, maar ik was te ellendig om aan seks te denken. Veel moeite heeft hij trouwens ook niet gedaan. maar word ik daar nu voor afgestraft???
Ik voel me eenzaam en in de steek gelaten. Ik ben al zo onzeker over mezelf. ik voel mezelf al op zoveel vlakken falen. Situaties als deze helpen daar niet echt bij. of verdrink ik nu gewoon in zelfmedelijden? Moet ik het meer negeren? mezelf er meer overzetten? ligt heel deze situatie aan mij? Vraag ik teveel van Joris en is het terecht mijn eigen schuld dat hij zich zo gedraagt? misschien wel...
Voila, nog 1 dagje werken en dan is het weekend. Het is duidelijk dat het geen schoolvakantie meer is. De relaxe momenten zijn voorbij op het werk. Ik ben al de ganse week van het ene naar het andere geschoten.
Vandaag ook een succesje geboekt op het werk. Dat zijn dan toch dingen waar ik moed uit put, waar ik het voor doe. Die er voor zorgen dat ik volhoud.
Nog 3 weken en ik heb weer 2 weken vakantie om te recupereren.
Een lange tijd geleden dat ik nog een stukje kwam schrijven. Hoog tijd om nog eens langs te komen.
Ik weet zelfs al niet meer goed waar ik gebleven was? enfin, de krokusvakantie is achter de rug en ik ben alweer een 1.5 week aan het werk. Vorige week verliep dat vrij goed. Ik was blij om terug onder de mensen te komen en het gevoel te hebben iets nuttigs te doen.
Het weekend verliep iets minder vlotjes. ik heb ontzettend veel pijn gehad en voelde me vreselijk ellendig. jongens, daar geraak ik dan zo ontmoedigd van. ik had er zo"n goede moed op! Waarom kan ik me nu niet gewoon fit voelen? Wat is er verdorie mis met mijn lijf, dat stomme lijf van me? kan iemand het eventjes herstellen? upgraden? opnieuw installeren?
Morgen heb ik een afspraak bij de kinesist. Daar ben ik vorige week ook al es geweest. die verklaarde me voor gek dat ik terug aan het werk ben. Maar ik kan toch ook niet voor eeuwig thuis blijven zitten? Ik wil nu echt wel volhouden! ik voel me zo falen anders. Ik wil niet falen! ik wil helemaal niet falen! waarom faal ik telkens?
gisteren ben ik om 8u in bed gekropen. ik was op. gelukkig heb ik goed geslapen en voelde ik me vandaag een heel stuk beter. joris was 2 avonden weg en dat was op zich niet slecht. Dan hoefde hij niet te zien hoe ellendig is me weer voelde. hoe zwak ik weer was. hoe ik weer faalde in dagdagelijkse dingen die voor iedereen evident zijn. Iedereen slaagt erin om te werken, te leven, een gezin te hebben. Wat doe ik? Pffff, dan kan ik toch boos zijn op mezelf. Momenteel ben ik echt boos op mezelf, mijn eigen zwakke zelf.
Verder heb ik morgen ook nog een NMR van mijn nek. Nog eens een onderzoek dus. Daarna nog 2 weken en dan weet ik hopelijk iets meer.
Ik ben aan het zeuren hé? ik weet het... ik wilde eigenlijk niet komen om te zeuren. Maar als je zo alleen thuis bent, heb je massa's tijd en gelegenheid om te piekeren. en sja, eens ik daarmee begin... sorry voor dat! volgende keer zorg ik voor een fijn berichtje, da's beloofd!
Vandaag eigenlijk best een heerlijke dag gehad samen met mijn twee kinderen. Het zijn zulke momenten waar ik enorm van kan genieten. Ik had nochtans slecht geslapen. Britt heeft afgelopen nacht het ganse bed rondgekropen, op haar tocht de lakens met zich meesleurend.
eigenlijk wel grappig en typerend. Britt is een ex-prematuur zoals ze dat zeggen. Ze werd 12 weken te vroeg geboren. Ze heeft heel wat tijd op de intensieve zorgen in een couveuse doorgebracht. Toen al was het zo kenmerkend voor haar dat ze haar ganse couveuse "rond kroop" in haar slaap. Hoe klein ze ook was, stilliggen zat er niet in. Nu, 11 jaar later, is het mooi om te zien dat ze nog steeds in dezelfde houding slaapt: hand onder haar kin met haar hoofd iets achterover gebogen. Ze is dus ook nog altijd hetzelfde kleine wriemelding, al wordt ze nog zo groot.
vanmorgen was ik dus nog behoorlijk moe wanneer ik uit mijn bed gekropen kwam (letterlijk nemen dat kruipen ) maar daar heb ik me gedurende de hele dag overheen gezet. mijn kinderen zijn zo braaf geweest. Zo lief voor elkaar en voor mij. Deze avond zijn we met z"n drietjes in de frituur gaan eten. Voor hen één van de hoogtepunten van het jaar. Daarna zijn we naar centerparcs gereden om te zwemmen. We hebben ontzettend veel plezier gehad. echt waar, het was een ontzettend fijne avond!
Nu lig ik met een glas wijn in de zetel "the patriot" te kijken. In mijn bed ligt vandaag een kleine prins. Als hij nog steeds hetzelfde slaapt als toen hij baby was, ga ik een rustigere nacht tegemoet. Maar wel eentje met een ventje dat steeds met zijn handje of voetje contact gaat zoeken. Ik ben eens benieuwd.
Zo heeft toch elk kind zijn eigenheid. Ze komen beide uit hetzelfde nest, van hetzelfde genetisch materiaal. En toch zijn ze zo verschillend. Ze zouden zelfs niet meer verschillend kunnen zijn, mijn twee schatten. Zowel uiterlijk als innerlijk lijken ze in niets op mekaar. ik vind mijn kindjes ook elk hun eigen geur hebben. Ik snuffel graag aan ze. vooral 's avonds voor ik ga slapen en ze al heel ver weg zijn in dromenland. Hun geur die al in hun slaapkamer hangt. ik geniet er dan van om ze zachtjes een kusje te geven en dan eens te snuiven. de lekkerste geur die er bestaat is die van mijn twee kindjes.
De geur die op de tweede plaats komt? Dat is de geur die ik ruik als ik mijn gezicht verstop in Joris zijn hals. Ook hem kus ik dan zachtjes, ook dan snuif ik. Alleen is het dan niet de onschuldige geur van kinderen, maar een super sexy mannelijke geur. Een mengeling van huid, zweet en parfum. een geur die me doet thuiskomen, die me een superveilig en geborgen gevoel geef. een geur die me ook vreselijk kan opwinden. een geur die ik nu moet missen...
Hoe zou het met hem zijn? Ik heb nog niet heel veel van hem gehoord. Dat wil zeggen dat het leuk is en dat hij zich amuseert. Ik ben eens benieuwd naar alle verhalen morgen. Maar bovenal kijk ik er naar uit om mijn gezicht terug in zijn hals te verstoppen en te ruiken...
mannekes, dit was heerlijk. We hebben zulk een fijne dag en avond gehad gisteren. no stress at all!!!
We zijn op ons gemakske naar ginder gereden. We hadden tijd dus hoefden we ons niet te haasten, voor niets of niemand. onderweg hebben we la lachend en giechelend nog een fles wijn en een grote zak chips gekocht oor 's avonds en zijn we nog een koffie gaan drinken.
in de sauna hebben we ons ongelooflijk geamuseerd. gezwegen, gepraat, geslapen, gelachen, geknuffeld, gezoend. De seksuele spanning die zich gedurende de ganse dag heeft opgebouwd was op sommige momenten haast ondraaglijk. fijn gevoel te weten dat je na zoveel jaren nog steeds zo naar mekaar kan verlangen. Dat we nog steeds opgewonden geraken van mekaars nabijheid, naaktheid. Dat is een zeer fijn gevoel om vast te houden en te blijven herinneren.
De hotelkamer, of liever suite, die we geboekt hadden was schandalig duur. Maar zooooo mooi, zalig, perfect. een bed met veel kussens en frisse, witte lakens, een romantische ruimte met een haard, een heerlijke badkamer met houten vloer en losstaand bad. Ik kwam binnen en dacht, "dit is het wat ik wilde". We hebben de haard aangestoken en de kussens van het bed gevreeën. Vanmorgen werd het ontbijt op de kamer geserveerd. alle was zoals het zijn moest.
Nu is Joris vertrokken voor een weekend. het is me and the kids dit weekend. vandaag ligt britt in mijn bed. Morgen mag rikkie bij mij slapen. Er staat nog heel wat op het programma dit weekend. Ik red het wel een weekendje zonder man ;-) (al geef ik toe dat ik hem stiekem ook wel een beetje ga missen)
jiehaaaa, morgen is het de grote dag. 's Morgens nog even alles opruimen. En terwijl de poetsvrouw haar werk hier doet, zijn wij weg!
Al is dat niet met een heel gerust hart. Vandaag een vreemd figuur aan de deur gehad. Er stond ook een artikel in de krant dat er verschillende mensen melding hebben gedaan van oplichters, mensen van energiebedrijven. laat het nu net iemand geweest zijn die beweerde van electrabel te zijn. Hij kon geen deftige uitleg geven. Hij wist niet eens of we klant waren of niet. en als ik dezelfde tarieven wilde als hij me nu zou kunnen geven, dan ging dat niet als ik met electrabel zou bellen. heel raar allemaal, heel raar.
Ik ben al blij dat ik hem niet binnen gelaten heb. Wat heeft hij gezien van aan de voordeur? iets interessants genoeg om hier te komen inbreken? let's hope not... ik vind het toch maar een vies idee nu ik net eens een nachtje niet thuis ben. langs de andere kant, de hond zit buiten, de buren hebben hier altijd alles gezien en gehoord. Als de hond begint te blaffen, staat de buurvrouw aan haar raam. En als ze dan toch willen inbreken, mss beter als ik niet thuis ben. ik moet er niet aan denken dat ik boven lig te slapen, brrrr.
ik ga het niet aan mijn hart laten komen. ik ga zooooo genieten morgen. ik heb er nood aan. lekker relaxen in de warmte van de sauna en het water van het zwembad. Om daarna samen met mijn ventje heerlijk te slapen in een luxe-hotelkamer. compleet zen...
ik weet met mezelf helemaal geen blijf. de kids liggen in bed. Joris is naar mijn broer om hem wat te helpen met klusjes in zijn huis. ik loop wat te ijsberen tussen de zetel en de tafel. ik heb vreselijke hoofdpijn en ben ontzettend moe. Maar er zit een onrust in mijn lijf. Deze houdt me tegen om in bed te kruipen. ik heb zo'n vermoeden dat ik daar ook maar ga liggen woelen.
dus hier zit ik dan. de tv staat op voor het achtergrondgeluid maar ik kijk er niet echt naar. ik wacht op de thuiskomst van Joris. Een warm lijf om tegenaan te kruipen. misschien dat er wat van zijn rust op mij kan afstralen? Ik snap het niet goed. Dat vreselijke onderzoek waar ik zo angstig voor was is nu toch achter de rug. Waar komt die onrust dan vandaag? Ik denk dat ons dagje sauna donderdag geen moment te vroeg komt!
vandaag kreeg ik weer heel wat berichtjes en mailtjes van mijn collega's. ze willen allemaal weten hoe het met me gaat. Ook krijg ik heel veel de vraag of ik al resultaat heb van mijn onderzoeken. Ontzettend lief van hen dat ze zo aan me denken. maar soms vind ik het ook wel vervelend om die vragen te krijgen. Ik heb nog niks te melden. Ik vind het vreselijk om steeds opnieuw te moeten zeggen dat het nog niet beter met me gaat. Dat ik nog geen resultaten heb want daarop is het nog wachten tot eind maart. Want ik vermoed dat ze enkel willen horen dat het goed met me gaat of dat er tenminste wat evolutie in mijn gezondheidstoestand zit. Ook ik zit op die evolutie te wachten. en elke keer als ik die vraag krijg, word ik er opnieuw mee geconfronteerd dat er nog geen sikkepit veranderd is. Dat wil ik niet horen, zien of beseffen...
Wat een opluchting, ik leef! Het product zit nu al 1.5 uur in mijn lijf en ik leef nog altijd. Er is niks gebeurd en daar ben ik zo superblij om. Ons mama is zo super geweest voor mij! En ik had ook heel veel geluk met de verpleegster die er werkte. Dat was een superlieve mevrouw die mijn angst serieus nam en alles deed wat ze kon om mij gerust te stellen. Er zit veel verschil tussen verpleegsters. Verpleegsters maken ook een wereld van verschil. Ik mag dat zeggen want ik ben zelf een verpleegster. Deze verpleegster verdient een pluim. Ik heb haar dan ook gezegd hoe fijn ik het vond dat ze zo begripvol was en zoveel uitleg gaf. Af en toe mogen verpleegsters wel eens een complimentje krijgen. Ze worden zo vaak als vanzelfsprekend gezien. Goeie verpleegsters, die moet je soigneren!
maar enfin, ik ben nu even terug thuis. Ik straal letterlijk nu. (Zou ik licht geven in het donker???) de eigenlijke scanner is straks pas want eerst moeten de stralen kunnen inwerken op mijn botten. laat maar komen dat onderzoek, nu dat product achter de rug is, is mijn angst dat ook!
Gezellig samen met Joris in bed gekropen zo'n uurtje geleden. Ik had me voorgenomen om te verdwijnen in mijn boek en zo snel mogelijk te slapen. Morgen is het "D-Day" Dan moet ik met contraststof onder de scanner. Ik kan alleen maar hopen dat het snel morgenavond is en alles achter de rug is. Slapen is een perfecte manier om de tijd sneller te doen gaan. tegelijkertijd helpt het tegen het piekeren en bang zijn. Want als ik slaap, pieker ik niet. (Dan droom ik alleen maar)
Maar vroeg slapen is zonder mijn verkouden echtgenoot gerekend. Ik ben opgestaan om oordopjes te zoeken. Joris snurkt de pannen van het dak. Op deze manier geraak ik nooit in slaap. Ik hoor hem zelfs hier beneden af en toe snurken. HELP! Ik wil hem ook niet voortdurend liggen wakker maken want ik wil dat hij lekker slaapt. Donderdag staat ons dagje sauna en ons nachtje hotel op het programma. Ik wil dat hij niet zieker wordt zodat onze plannen kunnen doorgaan. Dan moet mijn eigen nachtrust daar maar bij inschieten.
Al ben ik ergens ook wel bang dat donderdag niet door zal gaan omdat het morgen mis zal lopen bij het onderzoek. Ja, ja, ik weet het, zulk een kleine kans dat mijn angst wel dik overdreven zal zijn. Maar stel je voor dat ik nu net die uitzondering ben.
Als ik morgen zou sterven, opzwellen, stikken, in shock gaan... Willen jullie dan aan mijn man en kindjes laten weten hoe graag ik hen zie? Dat ze mijn alles zijn?
Kom Jo, herpak jezelf, dit heeft geen zin! Ik moet wat afleiding gaan zoeken, zorgen dat ik aan andere dingen denk. Ik ben al blij dat ons mama meegaat en weet hoe bang ik ben. Ik ga dat tegen de verpleging daar ter plaatste ook zeggen. Gewoon eerlijk zijn, delen die angst. En voor ik het weet ik het allemaal voorbij, toch?
ik zet mezelf nog een tas thee en speel nog een spelletje op de pc. Bloggen heeft geen zin nu. Ik moet mijn gedachten stopzetten deze keer. STOP, Jo, STOP, je kan het!
Ik moet het mijn eigen ventje nog laten weten. Ik heb Britt vorige week in de winkel een kaartje laten uitkiezen voor haar papa. Daar moet ik nu alleen nog iets liefs opschrijven. ik weet niet zo goed wat. Al hoef ik er eigenlijk niet erg over na te denken. Joris is niet echt een romanticus of een poëet die daar veel belang aan hecht. Ik denk dat de dikke zoen die ik er bij geef belangrijker voor hem is dan de tekst op dat kaartje.
De kinderen hebben gisteren ook hard geknutseld en getekend voor hun "liefjes". schattig eigenlijk wel...
ikzelf heb een superluie dag vandaag. Shame on me ;-) deze voormiddag heb ik wat gelezen, wat geslapen. En nu kruip ik de zetel in met een film of één of ander stom tv-programma en mijn breiwerk. ik begin een echte Dr Phil-experte te worden door al die dagen thuis. Een mens ziet toch een hoop onzin zo overdag hoor.
Sja en breien... daar ben ik eens mee begonnen omdat Britt het wilde leren. en ik ben niet meer gestopt. Momenteel werk ik nog aan kussenslopen voor mijn kussens in de zetel. ik heb er al 2 af, nog 2 te gaan. Woensdag was nog op tv dat breien de nieuwe yoga is. Er zit iets in. terwijl ik brei denk ik inderdaad minder na en het werkt wel relaxerend.
Maaaaar, voor ik daaraan begin, toch eerst nog maar iets doen hier in huis: de keuken opruimen en het afwasmachine uitladen. Zo deed ik dan toch nog iets zinvols vandaag.
Vandaag verder gerommeld in het huis van mijn grootouders. Het was een stuk minder emotioneel dan vorige week. Ons mama en ik beginnen er ook wat systematiek in te krijgen waardoor het beter vooruit gaat. Al moeten we gewoon soms toch eens blijven stilstaan bij zaken die we in dozen of potjes vinden. Het is soms ook best lachen. Er worden ook veel herinneringen opgehaald. Dagen als deze zijn eigenlijk fantastische moeder-dochtermomenten. Ik heb ook het vermoeden dat ze bij ons mama helend werken. Het is een deel van het afscheidsproces dat ze door moet. Al haar jeugdherinneringen zitten tenslotte daar in dat huis. Ze neemt veel brieven en postkaarten mee naar huis om door te lezen. Ik denk dat ze ondertussen haar ouders al op een heel andere manier heeft leren kennen dan voor hun dood. Zo ervaar ik het tenminste.
Ik vond een dag als deze ook het ideale moment om aan ons mama te vragen om met me mee te gaan naar de botscan volgende week. Ik heb haar heel eerlijk gezegd waar ik bang voor ben. Uiteraard vindt ze het een uiterst irreële angst van me. Maar ze wil wel proberen om me te kalmeren. Ze kent hyperventilatie. Ze heeft zelf soms ook angsten die niet logisch te verklaren zijn. Wat dat betreft is de appel niet ver van de boom gevallen hoor. Het is een opluchting dat ze weet dat ik niet bang ben voor de scan zelf maar wel voor de inspuiting en een eventuele reactie daarop. nu ga ik het proberen los te laten tot volgende week!
oh ja, nog iets te vertellen. Fijn nieuws! Volgende week donderdag en vrijdag heeft Joris 2 dagen verlof gepakt speciaal voor mij. We gaan een dagje naar de sauna en daarna slapen in een hotel. joepie de poepie, ik wil al zooooooo lang eens weg met z'n tweeën. Ik heb hem al miljoenen hints gegeven. maar die leek hij nooit door te hebben. en ok, nu heb ik het nog zelf mee moeten regelen. Maar we gaan toch al eens een nachtje weg. Dat vind ik al een serieuze stap in de goede richting. Hopelijk is het volgende een weekendje londen of parijs. Ik hoop elke keer als ik een cadeautje moet krijgen dat er zo"n weekend gepland staat voor mij. nu wordt het een nachtje 's hertogenbosch en daar ben ik al ontzettend blij mee!!!
tijd om in bed te kruipen nu. Een dag als deze is lichamelijk ontzettend zwaar. Mijn ganse lijf en vooral mijn hoofd doen zeer. Joris ligt al geruime tijd te slapen op de zetel. Dat gaf mij de kans om nog even weg te smelten bij een romantische film.
Er moet we even iets van het hart. Ik ben eigenlijk een ontzettend bang iemand. Ik heb een aantal heel onrealistische angsten en één daarvan speelt me nu enorm parten. Het houdt me uit mijn slaap. Ik ben heel bang om te stikken, op allerlei manieren. één van die manieren, dus één van de dingen waar ik heel bang voor ben, is een allergische reactie op iets. Zo eet ik geen pinda's en schaaldieren omdat ik weet dat dat dingen zijn waar mensen zeer allergisch op kunnen reageren.
Nu moet ik toch een botscan laten nemen volgende week. Dat is een scan mét contraststof. Ik ben niet bang voor die tunnel. Ik ben niet claustrofobisch. Maar ik ben als de dood voor het inspuiten van die contraststof. Stel je voor dat ik daar slecht op ga reageren? Ik las een goei half jaar geleden een krantenartikel van iemand die gestorven is door zo'n allergische reactie.
Probleem is dat ik wel wéét dat mijn angst onzin is. Dat ik wéét dat er een hele kleine kans bestaat op zulk een erge reactie. maar het is sterker dan mezelf. En dan ga ik hyperventileren waardoor het lijkt alsof ik geen lucht meer krijg. Ik moet nu 's avonds in bed, als het donker is, me al concentreren om niet nu al bang te zijn en juist te blijven ademen. Ik weet compleet niet hoe ik dat volgende week ga moeten aanpakken. Ik ga zoooooooo bang zijn, panisch bijna. Ik heb er al over nagedacht om iemand deelgenoot te maken van mijn angst en die persoon dan mee te pakken. Ofwel om het daar ter plekke tegen één van de verpleegkundigen te vertellen. ik weet het niet goed.
Mss is de eerste tegen wie het moet vertellen Joris. Maar dat kan ten vroegste morgen pas want hij is niet thuis vandaag. Ik hoop door het hier wat van me af te schrijven, het wat te kunnen loslaten vannacht.
allé, vooruit, dat kan er ook nog wel bij. Onze rikkie zijn beesje heeft mij ook te pakken. Ik heb geen koorts en ben niet zo ziek als hij was. Maar zit wel met een goeie verkoudheid. Ik ben net terug opgestaan om neusspray te zoeken. nu is het ff geluk hebben dat ik niet moet gaan werken morgen.
Ik heb ondanks de verkoudheid wel een fijn weekend achter de rug.
Vrijdagavond ben ik met enkele collega's gaan quizzen op één van onze secundaire scholen. Ik doe dat stiekem wel graag, quizzen. Niet dat ik er bijzonder goed in ben hoor. We waren 31ste van de 56 ploegen. Dat vond ik een goede prestatie voor gelegenheidskwissers als wij.
Zaterdagavond was het kienavond van ons kindjes hun school. Jongens, dat was lang geleden dat ik dat nog heb gedaan. Ik heb niks gewonnen, maar wel veel plezier gehad.
En vandaag was het de eerste dag van de kermis. Wat mezelf betreft niet meteen het hoogtepunt van het jaar: een ganse namiddag staan kou lijden bij attracties. Maar het plezier van mijn kinderen maakt dat helemaal goed. Heerlijk om hen te zien genieten. Wat ik nog heerlijker vind is dan na een koude namiddag thuiskomen in de warmte van het huis van mijn ouders en daar met z"n allen aan tafel gaan. Ik ben een echt familiemens. zulke momenten daar laad ik van op!
psychisch dan... want na dit drukke weekend schreeuwt mijn lijf om rust. Maar dat was het dan wel meer dan waard.
Nu nog maar eens terug mijn bed in. Mijn neus is open. Ik kan er weer vrij door ademen. Het is bijna 1u 's nachts. Het enige geluid in huis is het ruisen van het afwasmachine. Misschien als ik goed luister ook het snurken van één van mijn kinderen of Joris. Hopelijk kan ik me snel bij hen voegen in dromenland. Ik zal ze eens gaan zoeken...
Dag mijn superlieve collega's
Ik wil jullie heel graag bedanken voor al die leuke, lieve mailtjes, sms'jes, bezoekjes,... ik ben zoooooo blij dat ik zulke lieve collega's heb! Wat zijn jullie lief dat jullie zo massaal aan mij denken!
Vandaag was het eindelijk zo ver. Ik had mijn afspraak bij de specialist. Ik ga een lang verhaal proberen kort te houden. belangrijk puntje: het zit NIET tussen mijn oren (oef, ben dan toch niet zot aan het worden, of wel??? )
De voorlopige diagnose heet spasmofilie. ik moet dat ook nog es googlen hoor. Zo ver ben ik nog niet.
Verder zijn ook mijn voeten te hol én doorgezakt waarvoor ik steunzolen moet gaan halen.
de komende weken staan er een aantal onderzoeken gepland: een "full body" botscan, een NMR van mijn nek en een spieronderzoek waarvan ik de naam vergeten ben. Na al die onderzoeken wordt er bekeken welke therapie het beste is voor mij.
Voorlopig heb ik nog ziekteverlof bijgekregen tot einde van de maand. De dokter heeft me ook al de opdracht gegeven om na te denken want ik ga moeten leren om beter te doseren. Zij zegt dat mijn "carrosserie" niet gemaakt is voor 3 (bijna) fulltime jobs: werk, huishouden én kinderen. die pech heb ik dus, een carrosserie met productiefouten. Ook neem ik best terug iets van sport op. Maar daar moet ik ook nog grondig over nadenken. Mss moet ik eens iets zoeken wat ik echt graag doe? (bestaat dat????)
Ik bleek ook van mijn hoofd tot aan mijn poep vast te zitten. Dat heeft ze even allemaal losgewerkt. Ik moet zeggen dat ik daar een beetje groggy van ben.
Maar, belangrijk is dat de bal eindelijk (!) aan het rollen is. We zijn vertrokken richting betere tijden.
Ondertussen zit ik op de zetel, onder mijn fleeceke, het stoveke aan, met de pc op schoot. Rusten voor straks want dan ga ik samen met enkele van jullie de kleuren van het CLB verdedigen op de quiz van TISP. en ja, voor zo'n inspanning is rust op voorhand (en achteraf) vereist!
Heel veel groetjes en altijd welkom hier!
Een mens wordt er gelijk vrolijk van!
