Ik moet het mijn eigen ventje nog laten weten. Ik heb Britt vorige week in de winkel een kaartje laten uitkiezen voor haar papa. Daar moet ik nu alleen nog iets liefs opschrijven. ik weet niet zo goed wat. Al hoef ik er eigenlijk niet erg over na te denken. Joris is niet echt een romanticus of een poëet die daar veel belang aan hecht. Ik denk dat de dikke zoen die ik er bij geef belangrijker voor hem is dan de tekst op dat kaartje.
De kinderen hebben gisteren ook hard geknutseld en getekend voor hun "liefjes". schattig eigenlijk wel...
ikzelf heb een superluie dag vandaag. Shame on me ;-) deze voormiddag heb ik wat gelezen, wat geslapen. En nu kruip ik de zetel in met een film of één of ander stom tv-programma en mijn breiwerk. ik begin een echte Dr Phil-experte te worden door al die dagen thuis. Een mens ziet toch een hoop onzin zo overdag hoor.
Sja en breien... daar ben ik eens mee begonnen omdat Britt het wilde leren. en ik ben niet meer gestopt. Momenteel werk ik nog aan kussenslopen voor mijn kussens in de zetel. ik heb er al 2 af, nog 2 te gaan. Woensdag was nog op tv dat breien de nieuwe yoga is. Er zit iets in. terwijl ik brei denk ik inderdaad minder na en het werkt wel relaxerend.
Maaaaar, voor ik daaraan begin, toch eerst nog maar iets doen hier in huis: de keuken opruimen en het afwasmachine uitladen. Zo deed ik dan toch nog iets zinvols vandaag.
Vandaag verder gerommeld in het huis van mijn grootouders. Het was een stuk minder emotioneel dan vorige week. Ons mama en ik beginnen er ook wat systematiek in te krijgen waardoor het beter vooruit gaat. Al moeten we gewoon soms toch eens blijven stilstaan bij zaken die we in dozen of potjes vinden. Het is soms ook best lachen. Er worden ook veel herinneringen opgehaald. Dagen als deze zijn eigenlijk fantastische moeder-dochtermomenten. Ik heb ook het vermoeden dat ze bij ons mama helend werken. Het is een deel van het afscheidsproces dat ze door moet. Al haar jeugdherinneringen zitten tenslotte daar in dat huis. Ze neemt veel brieven en postkaarten mee naar huis om door te lezen. Ik denk dat ze ondertussen haar ouders al op een heel andere manier heeft leren kennen dan voor hun dood. Zo ervaar ik het tenminste.
Ik vond een dag als deze ook het ideale moment om aan ons mama te vragen om met me mee te gaan naar de botscan volgende week. Ik heb haar heel eerlijk gezegd waar ik bang voor ben. Uiteraard vindt ze het een uiterst irreële angst van me. Maar ze wil wel proberen om me te kalmeren. Ze kent hyperventilatie. Ze heeft zelf soms ook angsten die niet logisch te verklaren zijn. Wat dat betreft is de appel niet ver van de boom gevallen hoor. Het is een opluchting dat ze weet dat ik niet bang ben voor de scan zelf maar wel voor de inspuiting en een eventuele reactie daarop. nu ga ik het proberen los te laten tot volgende week!
oh ja, nog iets te vertellen. Fijn nieuws! Volgende week donderdag en vrijdag heeft Joris 2 dagen verlof gepakt speciaal voor mij. We gaan een dagje naar de sauna en daarna slapen in een hotel. joepie de poepie, ik wil al zooooooo lang eens weg met z'n tweeën. Ik heb hem al miljoenen hints gegeven. maar die leek hij nooit door te hebben. en ok, nu heb ik het nog zelf mee moeten regelen. Maar we gaan toch al eens een nachtje weg. Dat vind ik al een serieuze stap in de goede richting. Hopelijk is het volgende een weekendje londen of parijs. Ik hoop elke keer als ik een cadeautje moet krijgen dat er zo"n weekend gepland staat voor mij. nu wordt het een nachtje 's hertogenbosch en daar ben ik al ontzettend blij mee!!!
tijd om in bed te kruipen nu. Een dag als deze is lichamelijk ontzettend zwaar. Mijn ganse lijf en vooral mijn hoofd doen zeer. Joris ligt al geruime tijd te slapen op de zetel. Dat gaf mij de kans om nog even weg te smelten bij een romantische film.
Er moet we even iets van het hart. Ik ben eigenlijk een ontzettend bang iemand. Ik heb een aantal heel onrealistische angsten en één daarvan speelt me nu enorm parten. Het houdt me uit mijn slaap. Ik ben heel bang om te stikken, op allerlei manieren. één van die manieren, dus één van de dingen waar ik heel bang voor ben, is een allergische reactie op iets. Zo eet ik geen pinda's en schaaldieren omdat ik weet dat dat dingen zijn waar mensen zeer allergisch op kunnen reageren.
Nu moet ik toch een botscan laten nemen volgende week. Dat is een scan mét contraststof. Ik ben niet bang voor die tunnel. Ik ben niet claustrofobisch. Maar ik ben als de dood voor het inspuiten van die contraststof. Stel je voor dat ik daar slecht op ga reageren? Ik las een goei half jaar geleden een krantenartikel van iemand die gestorven is door zo'n allergische reactie.
Probleem is dat ik wel wéét dat mijn angst onzin is. Dat ik wéét dat er een hele kleine kans bestaat op zulk een erge reactie. maar het is sterker dan mezelf. En dan ga ik hyperventileren waardoor het lijkt alsof ik geen lucht meer krijg. Ik moet nu 's avonds in bed, als het donker is, me al concentreren om niet nu al bang te zijn en juist te blijven ademen. Ik weet compleet niet hoe ik dat volgende week ga moeten aanpakken. Ik ga zoooooooo bang zijn, panisch bijna. Ik heb er al over nagedacht om iemand deelgenoot te maken van mijn angst en die persoon dan mee te pakken. Ofwel om het daar ter plekke tegen één van de verpleegkundigen te vertellen. ik weet het niet goed.
Mss is de eerste tegen wie het moet vertellen Joris. Maar dat kan ten vroegste morgen pas want hij is niet thuis vandaag. Ik hoop door het hier wat van me af te schrijven, het wat te kunnen loslaten vannacht.
allé, vooruit, dat kan er ook nog wel bij. Onze rikkie zijn beesje heeft mij ook te pakken. Ik heb geen koorts en ben niet zo ziek als hij was. Maar zit wel met een goeie verkoudheid. Ik ben net terug opgestaan om neusspray te zoeken. nu is het ff geluk hebben dat ik niet moet gaan werken morgen.
Ik heb ondanks de verkoudheid wel een fijn weekend achter de rug.
Vrijdagavond ben ik met enkele collega's gaan quizzen op één van onze secundaire scholen. Ik doe dat stiekem wel graag, quizzen. Niet dat ik er bijzonder goed in ben hoor. We waren 31ste van de 56 ploegen. Dat vond ik een goede prestatie voor gelegenheidskwissers als wij.
Zaterdagavond was het kienavond van ons kindjes hun school. Jongens, dat was lang geleden dat ik dat nog heb gedaan. Ik heb niks gewonnen, maar wel veel plezier gehad.
En vandaag was het de eerste dag van de kermis. Wat mezelf betreft niet meteen het hoogtepunt van het jaar: een ganse namiddag staan kou lijden bij attracties. Maar het plezier van mijn kinderen maakt dat helemaal goed. Heerlijk om hen te zien genieten. Wat ik nog heerlijker vind is dan na een koude namiddag thuiskomen in de warmte van het huis van mijn ouders en daar met z"n allen aan tafel gaan. Ik ben een echt familiemens. zulke momenten daar laad ik van op!
psychisch dan... want na dit drukke weekend schreeuwt mijn lijf om rust. Maar dat was het dan wel meer dan waard.
Nu nog maar eens terug mijn bed in. Mijn neus is open. Ik kan er weer vrij door ademen. Het is bijna 1u 's nachts. Het enige geluid in huis is het ruisen van het afwasmachine. Misschien als ik goed luister ook het snurken van één van mijn kinderen of Joris. Hopelijk kan ik me snel bij hen voegen in dromenland. Ik zal ze eens gaan zoeken...
