gisteren naar de specialist geweest voor de resultaten van al mijn onderzoeken. Ik was blij dat de dag eindelijk daar was, al verwachtte ik er wel niet heel veel van.
Wat is de conclusie? de diagnose? Mijn botscan en NMR waren normaal. Behalve dat mijn nekwervels te recht zijn. Ze hebben niet de "mooie kromming" die ze zouden moeten hebben. Uit het spieronderzoek is gebleken dat ik spieren heb die veel te snel verkrampen. dat verklaart ook mijn "rechte nek". Mijn verkrampte spieren trekken hem zo. Alle klachten die ik heb kunnen van daaruit verklaard worden. En hoewel ik tegen googelen ben wat betreft medische dingen, heb ik het nu toch maar eens gedaan. Ik probeer de link toe te voegen.
Wat kan ik er aan doen? "Mevrouw, u hebt de motor van een ferrari maar de carrosserie van een fiatje. Daar ga je rekening mee moeten houden." nu moet ik magnesium nemen, 3xweek een half uur sporten met lage weerstand en... een ander bed kopen. Momenteel slapen we op een waterbed en dat is dus echt heel slecht voor iemand met spieren zoals de mijne. Mijn lichaam wordt 's nachts te weinig ondersteund waardoor mijn spieren nog meer verkrampen. serieuze kosten, maar ik wil die wel doen als ik daarmee beter word. Ik wil er nu echt wel voor gaan. Want ik ben het beu zo moe te zijn en me zo ellendig te voelen! en is een positieve ingesteldheid niet het begin van alles???
Ben ik dan zo naief? kan het echt niet dat je een man als vriend kan hebben zonder dat daar iets anders bij komt kijken? Ik denk altijd van wel. Langs mijn kant is dat toch zo. Voor de omgeving lijkt dat toch iets vreemds... Zo heb ik jaren een hele fijne vriend, Gert. Met hem kan ik heel goed babbelen en het is soms fijn dat hij mij soms eens een mannelijke blik op dat zaken geeft. Het heeft me in mijn relatie met Joris al vaak geholpen om eens even met hem te babbelen. Ik heb nooit iets met Gert gehad. Ik heb hem nooit gekust, laat staan iets meer. En ik ben ook niet van plan dat ooit te doen!
Op toneel is er Jef. Awel, ik kom daar goed mee overeen. We kunnen veel lol maken en hoewel Jef een gesloten jongen is, opent hij zich soms wel eens tov van mij. Ik vind het dan fijn om er voor hem te zijn. Maar gevoelens voor Jef anders dan vriendschap? Nee, die zijn er helemaal niet. nog nooit geweest. Maar de commentaar die ik al gekregen heb op toneel van andere mannen die in de decorploeg zitten. Wat denken die wel niet van mij? dat ik hem in mijn bed probeer te krijgen? Dat een vrouw nooit een vriendschap kan hebben met een man zonder dat er meer achter zit? Zo wil ik helemaal niet dat men over me denkt en over me roddelt. Dan wil ik zelfs nog niet denken aan wat en gebeurt als men zo tegen Joris begint. Wat als Joris dat dan gelooft? Ik ben zo al bang om Joris kwijt te spelen. Ik ben helemaaaaaal niet van plan om mijn geluk binnen mijn gezin op het spel te zetten. Ik wil geen andere vent. Ik wil alleen Joris. De rest is echt puur vriendschap. Of is dat een illusie?
