eigenlijk wel grappig en typerend. Britt is een ex-prematuur zoals ze dat zeggen. Ze werd 12 weken te vroeg geboren. Ze heeft heel wat tijd op de intensieve zorgen in een couveuse doorgebracht. Toen al was het zo kenmerkend voor haar dat ze haar ganse couveuse "rond kroop" in haar slaap. Hoe klein ze ook was, stilliggen zat er niet in. Nu, 11 jaar later, is het mooi om te zien dat ze nog steeds in dezelfde houding slaapt: hand onder haar kin met haar hoofd iets achterover gebogen. Ze is dus ook nog altijd hetzelfde kleine wriemelding, al wordt ze nog zo groot.

vanmorgen was ik dus nog behoorlijk moe wanneer ik uit mijn bed gekropen kwam (letterlijk nemen dat kruipen ) maar daar heb ik me gedurende de hele dag overheen gezet. mijn kinderen zijn zo braaf geweest. Zo lief voor elkaar en voor mij. Deze avond zijn we met z"n drietjes in de frituur gaan eten. Voor hen één van de hoogtepunten van het jaar. Daarna zijn we naar centerparcs gereden om te zwemmen. We hebben ontzettend veel plezier gehad. echt waar, het was een ontzettend fijne avond!

Nu lig ik met een glas wijn in de zetel "the patriot" te kijken. In mijn bed ligt vandaag een kleine prins. Als hij nog steeds hetzelfde slaapt als toen hij baby was, ga ik een rustigere nacht tegemoet. Maar wel eentje met een ventje dat steeds met zijn handje of voetje contact gaat zoeken. Ik ben eens benieuwd.  

Zo heeft toch elk kind zijn eigenheid. Ze komen beide uit hetzelfde nest, van hetzelfde genetisch materiaal. En toch zijn ze zo verschillend. Ze zouden zelfs niet meer verschillend kunnen zijn, mijn twee schatten. Zowel uiterlijk als innerlijk lijken ze in niets op mekaar. ik vind mijn kindjes ook elk hun eigen geur hebben. Ik snuffel graag aan ze. vooral 's avonds voor ik ga slapen en ze al heel ver weg zijn in dromenland. Hun geur die al in hun slaapkamer hangt. ik geniet er dan van om ze zachtjes een kusje te geven en dan eens te snuiven. de lekkerste geur die er bestaat is die van mijn twee kindjes. 

De geur die op de tweede plaats komt? Dat is de geur die ik ruik als ik mijn gezicht verstop in Joris zijn hals. Ook hem kus ik dan zachtjes, ook dan snuif ik. Alleen is het dan niet de onschuldige geur van kinderen, maar een super sexy mannelijke geur. Een mengeling van huid, zweet en parfum. een geur die me doet thuiskomen, die me een superveilig en geborgen gevoel geef. een geur die me ook vreselijk kan opwinden. een geur die ik nu moet missen...

Hoe zou het met hem zijn? Ik heb nog niet heel veel van hem gehoord. Dat wil zeggen dat het leuk is en dat hij zich amuseert. Ik ben eens benieuwd naar alle verhalen morgen. Maar bovenal kijk ik er naar uit om mijn gezicht terug in zijn hals te verstoppen en te ruiken...

We zijn op ons gemakske naar ginder gereden. We hadden tijd dus hoefden we ons niet te haasten, voor niets of niemand. onderweg hebben we la lachend en giechelend nog een fles wijn en een grote zak chips gekocht oor 's avonds en zijn we nog een koffie gaan drinken.

in de sauna hebben we ons ongelooflijk geamuseerd. gezwegen, gepraat, geslapen, gelachen, geknuffeld, gezoend. De seksuele spanning die zich gedurende de ganse dag heeft opgebouwd was op sommige momenten haast ondraaglijk. fijn gevoel te weten dat je na zoveel jaren nog steeds zo naar mekaar kan verlangen. Dat we nog steeds opgewonden geraken van mekaars nabijheid, naaktheid. Dat is een zeer fijn gevoel om vast te houden en te blijven herinneren.

De hotelkamer, of liever suite, die we geboekt hadden was schandalig duur. Maar zooooo mooi, zalig, perfect. een bed met veel kussens en frisse, witte lakens, een romantische ruimte met een haard, een heerlijke badkamer met houten vloer en losstaand bad. Ik kwam binnen en dacht, "dit is het wat ik wilde". We hebben de haard aangestoken en de kussens van het bed gevreeën. Vanmorgen werd het ontbijt op de kamer geserveerd. alle was zoals het zijn moest. 

Nu is Joris vertrokken voor een weekend. het is me and the kids dit weekend. vandaag ligt britt in mijn bed. Morgen mag rikkie bij mij slapen. Er staat nog heel wat op het programma dit weekend. Ik red het wel een weekendje zonder man ;-) (al geef ik toe dat ik hem stiekem ook wel een beetje ga missen)

Al is dat niet met een heel gerust hart. Vandaag een vreemd figuur aan de deur gehad. Er stond ook een artikel in de krant dat er verschillende mensen melding hebben gedaan van oplichters, mensen van energiebedrijven. laat het nu net iemand geweest zijn die beweerde van electrabel te zijn. Hij kon geen deftige uitleg geven. Hij wist niet eens of we klant waren of niet. en als ik dezelfde tarieven wilde als hij me nu zou kunnen geven, dan ging dat niet als ik met electrabel zou bellen. heel raar allemaal, heel raar. 

Ik ben al blij dat ik hem niet binnen gelaten heb. Wat heeft hij gezien van aan de voordeur? iets interessants genoeg om hier te komen inbreken? let's hope not... ik vind het toch maar een vies idee nu ik net eens een nachtje niet thuis ben. langs de andere kant, de hond zit buiten, de buren hebben hier altijd alles gezien en gehoord. Als de hond begint te blaffen, staat de buurvrouw aan haar raam. En als ze dan toch willen inbreken, mss beter als ik niet thuis ben. ik moet er niet aan denken dat ik boven lig te slapen, brrrr. 

ik ga het niet aan mijn hart laten komen. ik ga zooooo genieten morgen. ik heb er nood aan. lekker relaxen in de warmte van de sauna en het water van het zwembad. Om daarna samen met mijn ventje heerlijk te slapen in een luxe-hotelkamer. compleet zen...

dus hier zit ik dan. de tv staat op voor het achtergrondgeluid maar ik kijk er niet echt naar. ik wacht op de thuiskomst van Joris. Een warm lijf om tegenaan te kruipen. misschien dat er wat van zijn rust op mij kan afstralen? Ik snap het niet goed. Dat vreselijke onderzoek waar ik zo angstig voor was is nu toch achter de rug. Waar komt die onrust dan vandaag? Ik denk dat ons dagje sauna donderdag geen moment te vroeg komt!

vandaag kreeg ik weer heel wat berichtjes en mailtjes van mijn collega's. ze willen allemaal weten hoe het met me gaat. Ook krijg ik heel veel de vraag of ik al resultaat heb van mijn onderzoeken. Ontzettend lief van hen dat ze zo aan me denken. maar soms vind ik het ook wel vervelend om die vragen te krijgen. Ik heb nog niks te melden. Ik vind het vreselijk om steeds opnieuw te moeten zeggen dat het nog niet beter met me gaat. Dat ik nog geen resultaten heb want daarop is het nog wachten tot eind maart. Want ik vermoed dat ze enkel willen horen dat het goed met me gaat of dat er tenminste wat evolutie in mijn gezondheidstoestand zit. Ook ik zit op die evolutie te wachten. en elke keer als ik die vraag krijg, word ik er opnieuw mee geconfronteerd dat er nog geen sikkepit veranderd is. Dat wil ik niet horen, zien of beseffen...

maar enfin, ik ben nu even terug thuis. Ik straal letterlijk nu. (Zou ik licht geven in het donker???) de eigenlijke scanner is straks pas want eerst moeten de stralen kunnen inwerken op mijn botten. laat maar komen dat onderzoek, nu dat product achter de rug is, is mijn angst dat ook!

Maar vroeg slapen is zonder mijn verkouden echtgenoot gerekend. Ik ben opgestaan om oordopjes te zoeken. Joris snurkt de pannen van het dak. Op deze manier geraak ik nooit in slaap. Ik hoor hem zelfs hier beneden af en toe snurken. HELP! Ik wil hem ook niet voortdurend liggen wakker maken want ik wil dat hij lekker slaapt. Donderdag staat ons dagje sauna en ons nachtje hotel op het programma. Ik wil dat hij niet zieker wordt zodat onze plannen kunnen doorgaan. Dan moet mijn eigen nachtrust daar maar bij inschieten. 

Al ben ik ergens ook wel bang dat donderdag niet door zal gaan omdat het morgen mis zal lopen bij het onderzoek. Ja, ja, ik weet het, zulk een kleine kans dat mijn angst wel dik overdreven zal zijn. Maar stel je voor dat ik nu net die uitzondering ben. 

Als ik morgen zou sterven, opzwellen, stikken, in shock gaan... Willen jullie dan aan mijn man en kindjes laten weten hoe graag ik hen zie? Dat ze mijn alles zijn? 

Kom Jo, herpak jezelf, dit heeft geen zin! Ik moet wat afleiding gaan zoeken, zorgen dat ik aan andere dingen denk. Ik ben al blij dat ons mama meegaat en weet hoe bang ik ben. Ik ga dat tegen de verpleging daar ter plaatste ook zeggen. Gewoon eerlijk zijn, delen die angst. En voor ik het weet ik het allemaal voorbij, toch?

ik zet mezelf nog een tas thee en speel nog een spelletje op de pc. Bloggen heeft geen zin nu. Ik moet mijn gedachten stopzetten deze keer. STOP, Jo, STOP, je kan het!