Een volle week terug aan het werk. En het gaat me momenteel helemaal niet. Ik weet niet goed waar ik het beste mee doe.
Ik wil zooooo graag normaal zijn. Ik wil zo graag doen alsof ik nergens last van heb. Dat ik functioneer net zoals iedereen. Maar mijn lichaam blijft "stop" roepen. Op het werk valt het nog redelijk te negeren. Maar wie lijdt er dan het ergste onder? Juist ja, de mensen die ik het allerliefste zie van de hele wereld. En is het dat allemaal waard?
Ik weet het niet. Ik probeer alleszins nog even vol te houden. Ik wil op z'n minst geprobeerd hebben. Ik ga eigenlijk best wel graag werken. Zo constant thuis zitten daar word ik zo eenzaam van. en suf. en dan voel ik me zo nutteloos.
moeilijk moeilijk
en ik kan niemand bedenken die me kan helpen te beslissen wat ik moet doen... ook wat eenzaam..
