Wentel ik mezelf teveel in zelfmedelijden? soms vraag ik het mezelf af. Ik heb deze week hard gewerkt (op het werk wel te verstaan). Dat heeft geresulteerd in een Joke die niet te genieten was 's avonds thuis: ellendig, moe, slecht gezind, hoofdpijn,... Ik word dan ook een seksloos wezen dat het liefst alleen maar wil slapen en gerust gelaten wil worden in bed.
hmmm, conclusie, mijn gezin heeft het hard te verduren gekregen... Arme Joris en de kids...
Vandaag ben ik best al boos geweest op Joris. Ik ben gisterenavond moeten gaan helpen tijdens de opvoering van het toneelgezelschap waar ik lid van ben. Wat denk je? vanmorgen kreeg ik mezelf amper uit bed. en Joris? die verroerde geen vin. Zelfs toen Rik met zijn ipod muziek kwam maken op onze slaapkamer, speelde Joris dood. Beneden gekomen moet ik dan vaststellen dat het hele huis een puinhoop is: vuile kleren van de kids in de zetel, vuile glazen op de salontafel, lege fles er nog naast, afwas van het avondeten verspreid over het aanrecht, het afwasmachine nog vol proper goed van gisteren, rommel overal,... Heeft joris dan geredeneerd: "zij gaat weg en doet niks, dan doe ik ook niks?" Zo voelt het alleszins wel. Het lijkt vaak dat wanneer ik iets leuks wil doen, ik daar achteraf voor gestraft word. Want dan is het werk dat ik hier thuis in het huishouden heb dubbel zoveel omdat alles blijft staan tot ik terug ben. Joris wéét dan dat ik een zware week achter de rug heb. Ik ben nu ook terug aan het werk, ik heb heel veel last en pijn gehad. Maar me spontaan een beetje helpen en ontlasten zit er dus compleet niet in. Nee, Joke, sta maar als eerste op, zorg voor het ontbijt, zorg er maar voor dat alle afwas in de machine geraakt, alles opgeruimd is, de was in het machine zit, de bedden worden opgemaakt. Zelfs op het knopje duwen om de rolluiken naar boven te laten als hij opstond was er teveel aan.
En ik wéét dat ik al een ganse week niet met hem gevreeën heb. Het spijt me, maar ik was te ellendig om aan seks te denken. Veel moeite heeft hij trouwens ook niet gedaan. maar word ik daar nu voor afgestraft???
Ik voel me eenzaam en in de steek gelaten. Ik ben al zo onzeker over mezelf. ik voel mezelf al op zoveel vlakken falen. Situaties als deze helpen daar niet echt bij. of verdrink ik nu gewoon in zelfmedelijden? Moet ik het meer negeren? mezelf er meer overzetten? ligt heel deze situatie aan mij? Vraag ik teveel van Joris en is het terecht mijn eigen schuld dat hij zich zo gedraagt? misschien wel...
Voila, nog 1 dagje werken en dan is het weekend. Het is duidelijk dat het geen schoolvakantie meer is. De relaxe momenten zijn voorbij op het werk. Ik ben al de ganse week van het ene naar het andere geschoten.
Vandaag ook een succesje geboekt op het werk. Dat zijn dan toch dingen waar ik moed uit put, waar ik het voor doe. Die er voor zorgen dat ik volhoud.
Nog 3 weken en ik heb weer 2 weken vakantie om te recupereren.
Een lange tijd geleden dat ik nog een stukje kwam schrijven. Hoog tijd om nog eens langs te komen.
Ik weet zelfs al niet meer goed waar ik gebleven was? enfin, de krokusvakantie is achter de rug en ik ben alweer een 1.5 week aan het werk. Vorige week verliep dat vrij goed. Ik was blij om terug onder de mensen te komen en het gevoel te hebben iets nuttigs te doen.
Het weekend verliep iets minder vlotjes. ik heb ontzettend veel pijn gehad en voelde me vreselijk ellendig. jongens, daar geraak ik dan zo ontmoedigd van. ik had er zo"n goede moed op! Waarom kan ik me nu niet gewoon fit voelen? Wat is er verdorie mis met mijn lijf, dat stomme lijf van me? kan iemand het eventjes herstellen? upgraden? opnieuw installeren?
Morgen heb ik een afspraak bij de kinesist. Daar ben ik vorige week ook al es geweest. die verklaarde me voor gek dat ik terug aan het werk ben. Maar ik kan toch ook niet voor eeuwig thuis blijven zitten? Ik wil nu echt wel volhouden! ik voel me zo falen anders. Ik wil niet falen! ik wil helemaal niet falen! waarom faal ik telkens?
gisteren ben ik om 8u in bed gekropen. ik was op. gelukkig heb ik goed geslapen en voelde ik me vandaag een heel stuk beter. joris was 2 avonden weg en dat was op zich niet slecht. Dan hoefde hij niet te zien hoe ellendig is me weer voelde. hoe zwak ik weer was. hoe ik weer faalde in dagdagelijkse dingen die voor iedereen evident zijn. Iedereen slaagt erin om te werken, te leven, een gezin te hebben. Wat doe ik? Pffff, dan kan ik toch boos zijn op mezelf. Momenteel ben ik echt boos op mezelf, mijn eigen zwakke zelf.
Verder heb ik morgen ook nog een NMR van mijn nek. Nog eens een onderzoek dus. Daarna nog 2 weken en dan weet ik hopelijk iets meer.
Ik ben aan het zeuren hé? ik weet het... ik wilde eigenlijk niet komen om te zeuren. Maar als je zo alleen thuis bent, heb je massa's tijd en gelegenheid om te piekeren. en sja, eens ik daarmee begin... sorry voor dat! volgende keer zorg ik voor een fijn berichtje, da's beloofd!
Vandaag eigenlijk best een heerlijke dag gehad samen met mijn twee kinderen. Het zijn zulke momenten waar ik enorm van kan genieten. Ik had nochtans slecht geslapen. Britt heeft afgelopen nacht het ganse bed rondgekropen, op haar tocht de lakens met zich meesleurend.
eigenlijk wel grappig en typerend. Britt is een ex-prematuur zoals ze dat zeggen. Ze werd 12 weken te vroeg geboren. Ze heeft heel wat tijd op de intensieve zorgen in een couveuse doorgebracht. Toen al was het zo kenmerkend voor haar dat ze haar ganse couveuse "rond kroop" in haar slaap. Hoe klein ze ook was, stilliggen zat er niet in. Nu, 11 jaar later, is het mooi om te zien dat ze nog steeds in dezelfde houding slaapt: hand onder haar kin met haar hoofd iets achterover gebogen. Ze is dus ook nog altijd hetzelfde kleine wriemelding, al wordt ze nog zo groot.
vanmorgen was ik dus nog behoorlijk moe wanneer ik uit mijn bed gekropen kwam (letterlijk nemen dat kruipen ) maar daar heb ik me gedurende de hele dag overheen gezet. mijn kinderen zijn zo braaf geweest. Zo lief voor elkaar en voor mij. Deze avond zijn we met z"n drietjes in de frituur gaan eten. Voor hen één van de hoogtepunten van het jaar. Daarna zijn we naar centerparcs gereden om te zwemmen. We hebben ontzettend veel plezier gehad. echt waar, het was een ontzettend fijne avond!
Nu lig ik met een glas wijn in de zetel "the patriot" te kijken. In mijn bed ligt vandaag een kleine prins. Als hij nog steeds hetzelfde slaapt als toen hij baby was, ga ik een rustigere nacht tegemoet. Maar wel eentje met een ventje dat steeds met zijn handje of voetje contact gaat zoeken. Ik ben eens benieuwd.
Zo heeft toch elk kind zijn eigenheid. Ze komen beide uit hetzelfde nest, van hetzelfde genetisch materiaal. En toch zijn ze zo verschillend. Ze zouden zelfs niet meer verschillend kunnen zijn, mijn twee schatten. Zowel uiterlijk als innerlijk lijken ze in niets op mekaar. ik vind mijn kindjes ook elk hun eigen geur hebben. Ik snuffel graag aan ze. vooral 's avonds voor ik ga slapen en ze al heel ver weg zijn in dromenland. Hun geur die al in hun slaapkamer hangt. ik geniet er dan van om ze zachtjes een kusje te geven en dan eens te snuiven. de lekkerste geur die er bestaat is die van mijn twee kindjes.
De geur die op de tweede plaats komt? Dat is de geur die ik ruik als ik mijn gezicht verstop in Joris zijn hals. Ook hem kus ik dan zachtjes, ook dan snuif ik. Alleen is het dan niet de onschuldige geur van kinderen, maar een super sexy mannelijke geur. Een mengeling van huid, zweet en parfum. een geur die me doet thuiskomen, die me een superveilig en geborgen gevoel geef. een geur die me ook vreselijk kan opwinden. een geur die ik nu moet missen...
Hoe zou het met hem zijn? Ik heb nog niet heel veel van hem gehoord. Dat wil zeggen dat het leuk is en dat hij zich amuseert. Ik ben eens benieuwd naar alle verhalen morgen. Maar bovenal kijk ik er naar uit om mijn gezicht terug in zijn hals te verstoppen en te ruiken...
mannekes, dit was heerlijk. We hebben zulk een fijne dag en avond gehad gisteren. no stress at all!!!
We zijn op ons gemakske naar ginder gereden. We hadden tijd dus hoefden we ons niet te haasten, voor niets of niemand. onderweg hebben we la lachend en giechelend nog een fles wijn en een grote zak chips gekocht oor 's avonds en zijn we nog een koffie gaan drinken.
in de sauna hebben we ons ongelooflijk geamuseerd. gezwegen, gepraat, geslapen, gelachen, geknuffeld, gezoend. De seksuele spanning die zich gedurende de ganse dag heeft opgebouwd was op sommige momenten haast ondraaglijk. fijn gevoel te weten dat je na zoveel jaren nog steeds zo naar mekaar kan verlangen. Dat we nog steeds opgewonden geraken van mekaars nabijheid, naaktheid. Dat is een zeer fijn gevoel om vast te houden en te blijven herinneren.
De hotelkamer, of liever suite, die we geboekt hadden was schandalig duur. Maar zooooo mooi, zalig, perfect. een bed met veel kussens en frisse, witte lakens, een romantische ruimte met een haard, een heerlijke badkamer met houten vloer en losstaand bad. Ik kwam binnen en dacht, "dit is het wat ik wilde". We hebben de haard aangestoken en de kussens van het bed gevreeën. Vanmorgen werd het ontbijt op de kamer geserveerd. alle was zoals het zijn moest.
Nu is Joris vertrokken voor een weekend. het is me and the kids dit weekend. vandaag ligt britt in mijn bed. Morgen mag rikkie bij mij slapen. Er staat nog heel wat op het programma dit weekend. Ik red het wel een weekendje zonder man ;-) (al geef ik toe dat ik hem stiekem ook wel een beetje ga missen)
jiehaaaa, morgen is het de grote dag. 's Morgens nog even alles opruimen. En terwijl de poetsvrouw haar werk hier doet, zijn wij weg!
Al is dat niet met een heel gerust hart. Vandaag een vreemd figuur aan de deur gehad. Er stond ook een artikel in de krant dat er verschillende mensen melding hebben gedaan van oplichters, mensen van energiebedrijven. laat het nu net iemand geweest zijn die beweerde van electrabel te zijn. Hij kon geen deftige uitleg geven. Hij wist niet eens of we klant waren of niet. en als ik dezelfde tarieven wilde als hij me nu zou kunnen geven, dan ging dat niet als ik met electrabel zou bellen. heel raar allemaal, heel raar.
Ik ben al blij dat ik hem niet binnen gelaten heb. Wat heeft hij gezien van aan de voordeur? iets interessants genoeg om hier te komen inbreken? let's hope not... ik vind het toch maar een vies idee nu ik net eens een nachtje niet thuis ben. langs de andere kant, de hond zit buiten, de buren hebben hier altijd alles gezien en gehoord. Als de hond begint te blaffen, staat de buurvrouw aan haar raam. En als ze dan toch willen inbreken, mss beter als ik niet thuis ben. ik moet er niet aan denken dat ik boven lig te slapen, brrrr.
ik ga het niet aan mijn hart laten komen. ik ga zooooo genieten morgen. ik heb er nood aan. lekker relaxen in de warmte van de sauna en het water van het zwembad. Om daarna samen met mijn ventje heerlijk te slapen in een luxe-hotelkamer. compleet zen...
ik weet met mezelf helemaal geen blijf. de kids liggen in bed. Joris is naar mijn broer om hem wat te helpen met klusjes in zijn huis. ik loop wat te ijsberen tussen de zetel en de tafel. ik heb vreselijke hoofdpijn en ben ontzettend moe. Maar er zit een onrust in mijn lijf. Deze houdt me tegen om in bed te kruipen. ik heb zo'n vermoeden dat ik daar ook maar ga liggen woelen.
dus hier zit ik dan. de tv staat op voor het achtergrondgeluid maar ik kijk er niet echt naar. ik wacht op de thuiskomst van Joris. Een warm lijf om tegenaan te kruipen. misschien dat er wat van zijn rust op mij kan afstralen? Ik snap het niet goed. Dat vreselijke onderzoek waar ik zo angstig voor was is nu toch achter de rug. Waar komt die onrust dan vandaag? Ik denk dat ons dagje sauna donderdag geen moment te vroeg komt!
vandaag kreeg ik weer heel wat berichtjes en mailtjes van mijn collega's. ze willen allemaal weten hoe het met me gaat. Ook krijg ik heel veel de vraag of ik al resultaat heb van mijn onderzoeken. Ontzettend lief van hen dat ze zo aan me denken. maar soms vind ik het ook wel vervelend om die vragen te krijgen. Ik heb nog niks te melden. Ik vind het vreselijk om steeds opnieuw te moeten zeggen dat het nog niet beter met me gaat. Dat ik nog geen resultaten heb want daarop is het nog wachten tot eind maart. Want ik vermoed dat ze enkel willen horen dat het goed met me gaat of dat er tenminste wat evolutie in mijn gezondheidstoestand zit. Ook ik zit op die evolutie te wachten. en elke keer als ik die vraag krijg, word ik er opnieuw mee geconfronteerd dat er nog geen sikkepit veranderd is. Dat wil ik niet horen, zien of beseffen...
Wat een opluchting, ik leef! Het product zit nu al 1.5 uur in mijn lijf en ik leef nog altijd. Er is niks gebeurd en daar ben ik zo superblij om. Ons mama is zo super geweest voor mij! En ik had ook heel veel geluk met de verpleegster die er werkte. Dat was een superlieve mevrouw die mijn angst serieus nam en alles deed wat ze kon om mij gerust te stellen. Er zit veel verschil tussen verpleegsters. Verpleegsters maken ook een wereld van verschil. Ik mag dat zeggen want ik ben zelf een verpleegster. Deze verpleegster verdient een pluim. Ik heb haar dan ook gezegd hoe fijn ik het vond dat ze zo begripvol was en zoveel uitleg gaf. Af en toe mogen verpleegsters wel eens een complimentje krijgen. Ze worden zo vaak als vanzelfsprekend gezien. Goeie verpleegsters, die moet je soigneren!
maar enfin, ik ben nu even terug thuis. Ik straal letterlijk nu. (Zou ik licht geven in het donker???) de eigenlijke scanner is straks pas want eerst moeten de stralen kunnen inwerken op mijn botten. laat maar komen dat onderzoek, nu dat product achter de rug is, is mijn angst dat ook!
Gezellig samen met Joris in bed gekropen zo'n uurtje geleden. Ik had me voorgenomen om te verdwijnen in mijn boek en zo snel mogelijk te slapen. Morgen is het "D-Day" Dan moet ik met contraststof onder de scanner. Ik kan alleen maar hopen dat het snel morgenavond is en alles achter de rug is. Slapen is een perfecte manier om de tijd sneller te doen gaan. tegelijkertijd helpt het tegen het piekeren en bang zijn. Want als ik slaap, pieker ik niet. (Dan droom ik alleen maar)
Maar vroeg slapen is zonder mijn verkouden echtgenoot gerekend. Ik ben opgestaan om oordopjes te zoeken. Joris snurkt de pannen van het dak. Op deze manier geraak ik nooit in slaap. Ik hoor hem zelfs hier beneden af en toe snurken. HELP! Ik wil hem ook niet voortdurend liggen wakker maken want ik wil dat hij lekker slaapt. Donderdag staat ons dagje sauna en ons nachtje hotel op het programma. Ik wil dat hij niet zieker wordt zodat onze plannen kunnen doorgaan. Dan moet mijn eigen nachtrust daar maar bij inschieten.
Al ben ik ergens ook wel bang dat donderdag niet door zal gaan omdat het morgen mis zal lopen bij het onderzoek. Ja, ja, ik weet het, zulk een kleine kans dat mijn angst wel dik overdreven zal zijn. Maar stel je voor dat ik nu net die uitzondering ben.
Als ik morgen zou sterven, opzwellen, stikken, in shock gaan... Willen jullie dan aan mijn man en kindjes laten weten hoe graag ik hen zie? Dat ze mijn alles zijn?
Kom Jo, herpak jezelf, dit heeft geen zin! Ik moet wat afleiding gaan zoeken, zorgen dat ik aan andere dingen denk. Ik ben al blij dat ons mama meegaat en weet hoe bang ik ben. Ik ga dat tegen de verpleging daar ter plaatste ook zeggen. Gewoon eerlijk zijn, delen die angst. En voor ik het weet ik het allemaal voorbij, toch?
ik zet mezelf nog een tas thee en speel nog een spelletje op de pc. Bloggen heeft geen zin nu. Ik moet mijn gedachten stopzetten deze keer. STOP, Jo, STOP, je kan het!
Ik moet het mijn eigen ventje nog laten weten. Ik heb Britt vorige week in de winkel een kaartje laten uitkiezen voor haar papa. Daar moet ik nu alleen nog iets liefs opschrijven. ik weet niet zo goed wat. Al hoef ik er eigenlijk niet erg over na te denken. Joris is niet echt een romanticus of een poëet die daar veel belang aan hecht. Ik denk dat de dikke zoen die ik er bij geef belangrijker voor hem is dan de tekst op dat kaartje.
De kinderen hebben gisteren ook hard geknutseld en getekend voor hun "liefjes". schattig eigenlijk wel...
ikzelf heb een superluie dag vandaag. Shame on me ;-) deze voormiddag heb ik wat gelezen, wat geslapen. En nu kruip ik de zetel in met een film of één of ander stom tv-programma en mijn breiwerk. ik begin een echte Dr Phil-experte te worden door al die dagen thuis. Een mens ziet toch een hoop onzin zo overdag hoor.
Sja en breien... daar ben ik eens mee begonnen omdat Britt het wilde leren. en ik ben niet meer gestopt. Momenteel werk ik nog aan kussenslopen voor mijn kussens in de zetel. ik heb er al 2 af, nog 2 te gaan. Woensdag was nog op tv dat breien de nieuwe yoga is. Er zit iets in. terwijl ik brei denk ik inderdaad minder na en het werkt wel relaxerend.
Maaaaar, voor ik daaraan begin, toch eerst nog maar iets doen hier in huis: de keuken opruimen en het afwasmachine uitladen. Zo deed ik dan toch nog iets zinvols vandaag.
Vandaag verder gerommeld in het huis van mijn grootouders. Het was een stuk minder emotioneel dan vorige week. Ons mama en ik beginnen er ook wat systematiek in te krijgen waardoor het beter vooruit gaat. Al moeten we gewoon soms toch eens blijven stilstaan bij zaken die we in dozen of potjes vinden. Het is soms ook best lachen. Er worden ook veel herinneringen opgehaald. Dagen als deze zijn eigenlijk fantastische moeder-dochtermomenten. Ik heb ook het vermoeden dat ze bij ons mama helend werken. Het is een deel van het afscheidsproces dat ze door moet. Al haar jeugdherinneringen zitten tenslotte daar in dat huis. Ze neemt veel brieven en postkaarten mee naar huis om door te lezen. Ik denk dat ze ondertussen haar ouders al op een heel andere manier heeft leren kennen dan voor hun dood. Zo ervaar ik het tenminste.
Ik vond een dag als deze ook het ideale moment om aan ons mama te vragen om met me mee te gaan naar de botscan volgende week. Ik heb haar heel eerlijk gezegd waar ik bang voor ben. Uiteraard vindt ze het een uiterst irreële angst van me. Maar ze wil wel proberen om me te kalmeren. Ze kent hyperventilatie. Ze heeft zelf soms ook angsten die niet logisch te verklaren zijn. Wat dat betreft is de appel niet ver van de boom gevallen hoor. Het is een opluchting dat ze weet dat ik niet bang ben voor de scan zelf maar wel voor de inspuiting en een eventuele reactie daarop. nu ga ik het proberen los te laten tot volgende week!
oh ja, nog iets te vertellen. Fijn nieuws! Volgende week donderdag en vrijdag heeft Joris 2 dagen verlof gepakt speciaal voor mij. We gaan een dagje naar de sauna en daarna slapen in een hotel. joepie de poepie, ik wil al zooooooo lang eens weg met z'n tweeën. Ik heb hem al miljoenen hints gegeven. maar die leek hij nooit door te hebben. en ok, nu heb ik het nog zelf mee moeten regelen. Maar we gaan toch al eens een nachtje weg. Dat vind ik al een serieuze stap in de goede richting. Hopelijk is het volgende een weekendje londen of parijs. Ik hoop elke keer als ik een cadeautje moet krijgen dat er zo"n weekend gepland staat voor mij. nu wordt het een nachtje 's hertogenbosch en daar ben ik al ontzettend blij mee!!!
tijd om in bed te kruipen nu. Een dag als deze is lichamelijk ontzettend zwaar. Mijn ganse lijf en vooral mijn hoofd doen zeer. Joris ligt al geruime tijd te slapen op de zetel. Dat gaf mij de kans om nog even weg te smelten bij een romantische film.
Er moet we even iets van het hart. Ik ben eigenlijk een ontzettend bang iemand. Ik heb een aantal heel onrealistische angsten en één daarvan speelt me nu enorm parten. Het houdt me uit mijn slaap. Ik ben heel bang om te stikken, op allerlei manieren. één van die manieren, dus één van de dingen waar ik heel bang voor ben, is een allergische reactie op iets. Zo eet ik geen pinda's en schaaldieren omdat ik weet dat dat dingen zijn waar mensen zeer allergisch op kunnen reageren.
Nu moet ik toch een botscan laten nemen volgende week. Dat is een scan mét contraststof. Ik ben niet bang voor die tunnel. Ik ben niet claustrofobisch. Maar ik ben als de dood voor het inspuiten van die contraststof. Stel je voor dat ik daar slecht op ga reageren? Ik las een goei half jaar geleden een krantenartikel van iemand die gestorven is door zo'n allergische reactie.
Probleem is dat ik wel wéét dat mijn angst onzin is. Dat ik wéét dat er een hele kleine kans bestaat op zulk een erge reactie. maar het is sterker dan mezelf. En dan ga ik hyperventileren waardoor het lijkt alsof ik geen lucht meer krijg. Ik moet nu 's avonds in bed, als het donker is, me al concentreren om niet nu al bang te zijn en juist te blijven ademen. Ik weet compleet niet hoe ik dat volgende week ga moeten aanpakken. Ik ga zoooooooo bang zijn, panisch bijna. Ik heb er al over nagedacht om iemand deelgenoot te maken van mijn angst en die persoon dan mee te pakken. Ofwel om het daar ter plekke tegen één van de verpleegkundigen te vertellen. ik weet het niet goed.
Mss is de eerste tegen wie het moet vertellen Joris. Maar dat kan ten vroegste morgen pas want hij is niet thuis vandaag. Ik hoop door het hier wat van me af te schrijven, het wat te kunnen loslaten vannacht.
allé, vooruit, dat kan er ook nog wel bij. Onze rikkie zijn beesje heeft mij ook te pakken. Ik heb geen koorts en ben niet zo ziek als hij was. Maar zit wel met een goeie verkoudheid. Ik ben net terug opgestaan om neusspray te zoeken. nu is het ff geluk hebben dat ik niet moet gaan werken morgen.
Ik heb ondanks de verkoudheid wel een fijn weekend achter de rug.
Vrijdagavond ben ik met enkele collega's gaan quizzen op één van onze secundaire scholen. Ik doe dat stiekem wel graag, quizzen. Niet dat ik er bijzonder goed in ben hoor. We waren 31ste van de 56 ploegen. Dat vond ik een goede prestatie voor gelegenheidskwissers als wij.
Zaterdagavond was het kienavond van ons kindjes hun school. Jongens, dat was lang geleden dat ik dat nog heb gedaan. Ik heb niks gewonnen, maar wel veel plezier gehad.
En vandaag was het de eerste dag van de kermis. Wat mezelf betreft niet meteen het hoogtepunt van het jaar: een ganse namiddag staan kou lijden bij attracties. Maar het plezier van mijn kinderen maakt dat helemaal goed. Heerlijk om hen te zien genieten. Wat ik nog heerlijker vind is dan na een koude namiddag thuiskomen in de warmte van het huis van mijn ouders en daar met z"n allen aan tafel gaan. Ik ben een echt familiemens. zulke momenten daar laad ik van op!
psychisch dan... want na dit drukke weekend schreeuwt mijn lijf om rust. Maar dat was het dan wel meer dan waard.
Nu nog maar eens terug mijn bed in. Mijn neus is open. Ik kan er weer vrij door ademen. Het is bijna 1u 's nachts. Het enige geluid in huis is het ruisen van het afwasmachine. Misschien als ik goed luister ook het snurken van één van mijn kinderen of Joris. Hopelijk kan ik me snel bij hen voegen in dromenland. Ik zal ze eens gaan zoeken...
Dag mijn superlieve collega's
Ik wil jullie heel graag bedanken voor al die leuke, lieve mailtjes, sms'jes, bezoekjes,... ik ben zoooooo blij dat ik zulke lieve collega's heb! Wat zijn jullie lief dat jullie zo massaal aan mij denken!
Vandaag was het eindelijk zo ver. Ik had mijn afspraak bij de specialist. Ik ga een lang verhaal proberen kort te houden. belangrijk puntje: het zit NIET tussen mijn oren (oef, ben dan toch niet zot aan het worden, of wel??? )
De voorlopige diagnose heet spasmofilie. ik moet dat ook nog es googlen hoor. Zo ver ben ik nog niet.
Verder zijn ook mijn voeten te hol én doorgezakt waarvoor ik steunzolen moet gaan halen.
de komende weken staan er een aantal onderzoeken gepland: een "full body" botscan, een NMR van mijn nek en een spieronderzoek waarvan ik de naam vergeten ben. Na al die onderzoeken wordt er bekeken welke therapie het beste is voor mij.
Voorlopig heb ik nog ziekteverlof bijgekregen tot einde van de maand. De dokter heeft me ook al de opdracht gegeven om na te denken want ik ga moeten leren om beter te doseren. Zij zegt dat mijn "carrosserie" niet gemaakt is voor 3 (bijna) fulltime jobs: werk, huishouden én kinderen. die pech heb ik dus, een carrosserie met productiefouten. Ook neem ik best terug iets van sport op. Maar daar moet ik ook nog grondig over nadenken. Mss moet ik eens iets zoeken wat ik echt graag doe? (bestaat dat????)
Ik bleek ook van mijn hoofd tot aan mijn poep vast te zitten. Dat heeft ze even allemaal losgewerkt. Ik moet zeggen dat ik daar een beetje groggy van ben.
Maar, belangrijk is dat de bal eindelijk (!) aan het rollen is. We zijn vertrokken richting betere tijden.
Ondertussen zit ik op de zetel, onder mijn fleeceke, het stoveke aan, met de pc op schoot. Rusten voor straks want dan ga ik samen met enkele van jullie de kleuren van het CLB verdedigen op de quiz van TISP. en ja, voor zo'n inspanning is rust op voorhand (en achteraf) vereist!
Heel veel groetjes en altijd welkom hier!
Gisteren ben ik samen met mijn ouders naar het huis gereden van mijn overleden grootouders. Ik had nochtans een slechte dag, maar ik had het ons mama beloofd. Ik was eergisteren bij haar thuis en ze was zo verdrietig. Mijn grootvader is nu ruim een jaar overleden. Het huis staat echter nog bijna onaangeroerd met de volledige inboedel nog zoals mijn grootouders het hebben achtergelaten. Ons mama huilde, ze kan de dood van haar ouders niet afsluiten zolang dat huis haar blijft achtervolgen. Mijn grootouders zouden haar in haar dromen opzoeken met de vraag om het op te ruimen. En wat zeg ik dan als ik bij zo'n droevige mama zit? "We rijden er morgen naartoe en we maken een begin" Ik weet dat het niet goed voor mijn eigen lijf is. Ik weet dat ik zou moeten rusten. Maar ik kan ons mama toch ook niet in de steek laten?
Dus gisterenvoormiddag zaten we met z'n drieën in de auto. Tegen dat ik terug thuis was, was ik doodop. Alles deed zeer, ik had kou, ik was moe. Dat kwam niet alleen door de fysieke inspanning denk ik. Het zal ook wel voor een stuk te maken gehad hebben met alle indrukken die ik die dag opdeed, alle herinneringen die boven kwamen. Mijn grootmoeder hield ontzettend veel dingen bij. Zo vonden we al een massa kartonnen dozen in kartonnen dozen in kartonnen dozen. Elke doos die opging was zoals een cadeautje uitpakken. In elke doos, in elk potje, in elk vaasje zat wel iets. Vaak was dat grote rommel, soms waren dat kleine schatten. Geen schatten van grote financiele waarde, wel schatten van emotionele waarde. We hebben een start gemaakt gisteren. Maar het is ongelooflijk wat er nog allemaal staat weggestopt in kasten en dozen. Het lijkt of we nog niks hebben gedaan hoewel we met 3 een ganse dag hebben gewerkt.
Vannacht heb ik slecht geslapen. We hebben ook agenda's gevonden van mijn grootmoeder. Daarin schreef ze bijna dagelijks één zinnetje over haar dag. Soms beperkte zich dat tot het woord "hoofdpijn" of "rugpijn". Maar soms ging dat ook over grotere gebeurtenissen in haar leven: de geboorte van mijn kinderen, mijn huwelijk om enkele fijne gebeurtenissen te noemen. Maar ook over de zelfmoord van mijn moeders broer, haar zoon. Alle zinnetjes en woorden die ze gedurende de vele jaren opschreef, hebben een ganse nacht door mijn hoofd gespeeld. Ook nu zijn er sommigen die ik niet kan loslaten. Het lijkt of ik nu pas mijn grootmoeder echt leer kennen in alle dingen die ze achter liet.
Ondertussen is het bijna tijd om naar het ziekenhuis te vertrekken voor mijn eerste afspraak bij de fysisch geneesheer. na 3 maanden wachten is het zover. Ik ben eens benieuwd...
man man, wat ben ik duizelig vandaag. Ik heb het gevoel dat ik de ganse dag nog niet echt ben wakker geweest. soms duizelt het me zo dat ik me even moet vasthouden.
Rik is naar een trefbaltornooi van de school. Hij is weer een heel stuk beter. Britt is met een vriendinnetje buiten spelen. Ik heb al een klein beetje opgerommeld. en nu heb ik me aan de pc gezet om toch een beetje voor het werk te werken want dat is wel eens nodig. Er staat nu maandag een klasgesprek gepland dat ik moet uittypen. Ik ben eens benieuwd of ik er bij ga kunnen zijn. Dat zal van overmorgen afhangen.
Ik heb de muziek opgezet op de achtergrond via youtube. Ik klik door van het ene liedje naar het volgende. je krijgt rechts altijd zo een lijst met voorstellen. Daar kies ik er eentje uit en zo ga ik door naar het volgende. Het zijn allemaal rustige nummers. Daar kan ik stiekem best wel van genieten. ook kan ik stiekem meezingen. Soms, niet vandaag, want dan ben ik nog duizeliger. Momenteel skinny love van Birdy. De tekst is niet meteen op mij van toepassing maar ik vind het toch een mooi nummer. Vaak vind ik liedjes mooi omwille van de tekst. Als ik me in een tekst kan herkennen, kan ik soms wel 5 keer naar hetzelfde nummer luisteren.
Ik kan ook heel goed liedjesteksten onthouden. Soms wordt daar wel eens mee gelachen. Op quizzen scoor ik daar meestal goed mee. Als er iets moet aangevuld worden, kijkt iedereen naar mij. Ik luister ook altijd naar elke tekst. Ik zing vaak mee. En dan komen al die teksten vanzelf in mijn hoofd. soms zit een tekst zo erg in mijn hoofd dat ik er niet van kan slapen. Dan komt die tekst zelfs boven in mijn dromen.
Over dromen gesproken, ik heb weer zo vreemd gedroomd vannacht, niet normaal. Het valt zelfs niet echt te vertellen want het duizelde van het ene in het andere. (mss daarom dat ik zo zat ben vandaag ;-) ) Ik weet dat ik woonde in het huis van mijn grootouders. Mijn moeder gaf een feest waar we allemaal naartoe moesten. Heel veel volk werd er verwacht, zelfs mijn collega's. Er was ook een thaise vrouw die haar benen wilde waxen. Ze had een pin ter hoogte van haar middenrif die ze moest verwijderen vooraleer ze voorover kon buigen. Ze begon dan heel vies te ademen na het verwijderen van die pin. Ikzelf heb me geschimkt in de keuken van het werk met koffieprut (stel je voor!) Er was ook een man die ik gezoend heb. Hoewel Joris er ook wel bij was hoor. Ik denk niet dat we uiteindelijk op het feest geraakt zijn. In mijn dromen geraak ik bijna nooit op mijn uiteindelijke bestemming. Er loopt altijd vanalles mis waardoor ik nooit op tijd geraak waar ik moet zijn. vaak is dat zelfs nog dat ik van bij mijn ouders thuis naar de middelbare school moet. Deze nacht dus niet, het was een feest van ons mama. Geen idee waarom ze een feest gaf. Vreemde droom...
uitgeteld op de zetel met een afschuwelijke komedie op de achtergrond: the boat trip. Ooit al gezien? serieus, die film is er zo vreselijk over! Maar ik hoef er niet bij na te denken en dat is ideaal voor een eenzame, luie avond als deze.
Joris is naar een vergadering. De kindjes liggen boven in bed. ik voel me een beetje dubbel. Langs de ene kant geniet ik van de rust. Dat ik kan doen en laten wat ik zelf wil. Maar langs de andere kant, mis ik het gezelschap van Joris ook wel. Hij gaat nog niet meteen thuis zijn want er zal nog wel ene (of meerdere) gedronken worden na de vergadering. Dat is Joris zijn maandelijks avondje uit. En dat gun ik hem van harte. het is fijn dat hij sociale contacten heeft en plezier kan maken. Daar maak ik nu es echt geen probleem van. Dat moet gewoon af en toe. Ikzelf kan dan ook best van die avondjes voor mezelf genieten. Even alle tijd voor mezelf en met het idee dat er later ergens in het holst van de nacht een warm mannenlijf naast mij kruipt.
Vandaag vind ik dat een beetje anders. Ik heb nu ik thuis ben al zoveel tijd voor mezelf dat ik van elk beetje gezelschap geniet. al heb ik niet echt te klagen gehad. Rik was nog thuis van school vandaag. Hij heeft er nog es serieus van geprofiteerd. Vermits hij zich tegen de middag al een stuk beter voelde, was hij terug zijn vrolijke zelve. Wat gezelschap telt hij dan gerust voor. Joost, een collega van het werk, is ook nog langs geweest. Hij is hier vanmiddag zijn bokes komen opeten. Het is toch fijn om te weten dat ze me op het werk zo missen. Mss zijn mijn collega's wel ook mijn vrienden geworden gedurende de jaren...
De dag dat ik naar de specialist moet, komt ook al maar dichterbij. Vrijdag heb ik daar mijn afspraak. Ik tel af. Ik ben er ook wel zenuwachtig voor. Wat als die dokteres ook zegt dat het allemaal tussen mijn oren zit? Dat ik het allemaal verzin en dat er eigenlijk psychisch iets mis is met mij? Wat als dit iets is waar ik me gewoon moet overzetten? Iets wat ik zelf in stand houd? ik ben zo onzeker... nog nachtjes slapen...
Zaterdag een heerlijk feestje gehad. Ik heb op voorhand goed gerust en ben er gisteren heel de dag slecht van geweest. Maar dat was het meer dan waard. We hadden met enkele koppels een discofeestje georganiseerd. Iedereen moest in disco-outfit komen. Daar heb ik echt werk van gemaakt. Vooral de zilveren schoenen met zilveren sleehak uit h&m vond ik uitermate geslaagd.
Ik doe dat stiekem best wel graag, mij verkleden. Heerlijk om in de huid van een typetje te kruipen. Mss ook dat wat ik zo leuk vind aan toneel spelen? even niet mezelf zijn. zo'n kostuum haalt toch enkele remmen bij me weg.
gisterenavond was het echte "fever" hier. Ik heb een klein ziek mannetje in huis. Rik kwam rillend van de koorts thuis van de chiro. diagnose van de dokter: serieuze keelontsteking. Wat is hij vandaag ellendig geweest. Maaaaar... wat heeft hij ook genoten van de dag lekker lui thuis dicht bij mij. Morgen blijft hij ook nog thuis van school. Kan hij nog een beetje de "flebbekak" uithangen. Maar toch niks zo fijn als vertroeteld worden door je mama als je ziek bent?
Oh ja, nog vergeten te vertellen. Vandaag ook oudercontact gehad over ons twee kinderen. Hoewel beide kids ook puntgewijs een fijn rapport hebben, heb ik gepoogd om met mijn facebookstatus een statement te maken. Hé ouders, er is meer in het leven dan punten alleen! Het belangrijkste is toch dat je kinderen gelukkig kunnen opgroeien, met veel fun, veel levensvreugde en veel vriendjes, toch?
mijn status (zonder iets over punten te zeggen): "superfier op haar twee kids: twee zonnetjes in de klas die graag naar school gaan en veel vriendjes hebben. Wat wil een mens nog meer?"
) maar daar heb ik me gedurende de hele dag overheen gezet. mijn kinderen zijn zo braaf geweest. Zo lief voor elkaar en voor mij. Deze avond zijn we met z"n drietjes in de frituur gaan eten. Voor hen één van de hoogtepunten van het jaar. Daarna zijn we naar centerparcs gereden om te zwemmen. We hebben ontzettend veel plezier gehad. echt waar, het was een ontzettend fijne avond!
