Ik hoop echt dat mijn familie, mijn familie niet is. Ik ben echt beschaamd in hun plaats. De relatie met mijn vader is helemaal geen honderd procent maar ik heb wel respect voor zijn situatie integenstelling tot anderen. Gisterenavond zaten ze gewoon ruzie te maken over wie wel en niet binnen mag in de kamer. Gewoon niet te doen, ze hebben niet de minste vorm van respect, tegenover niemand op die afdeling. Roepen en tieren, uiteindelijk door de security buiten gezet maar dat was blijkbaar niet genoeg om te beseffen dat ze verkeerd waren. Nee, allebei roepen ze nog een paar vrienden/familieleden op om nog meer te roepen en te tieren.
Fien, ben heeft blij dat jij hiervan gespaard bent gebleven. Nooit zijn er bij jou zo'n discussies of conflicten geweest, altijd hebben we ervoor gezorgd dat er een positieve sfeer was. Ja, misschien is die situatie anders, ik kwam en kom nog steeds perfect overeen met jouw familie. Wij hebben nog nooit woorden gehad, laat staan over zoiets belachelijk. Nu moet ik er zijn om mijn familie te steunen, maar waar waren zij, toen ik ze nodig had? Mijn zus is af en toe op bezoek geweest maar al de rest? Denk zelfs dat er enkele zijn die je nooit hebben komen bezoeken, laat staan mij/ons steunen. Mijn familie, zou er een boek over kunnen schrijven. Kan misschien beter een soap maken, afleveringen gegarandeerd!
