Gisteren was het een moeilijke dag, alles wat ik ook maar deed liep verkeerd af, heb zelfs 2 glazen laten vallen. En op zo'n momenten denk ik veel aan je en dan voel ik de depressieve bui hangen. Ik weet wel dat er goeie en slechte dagen zijn en gezien de periode die eraan komt vrees en hoop ik dat de slechte dagen de bovenhand niet krijgen. Heb geen zin om vandaag op te staan, wil in mijn bed blijven liggen en slapen maar ja, dat laatste kan ik ook niet. Kan ik eigenlijk wel iets goed doen de laatste tijd? Gisteren vroeg er me iemand wat ik heel graag zou willen voor onder de kerstboom te leggen. Het enige wat ik wil is rust in mijn leven en gewoon 1 keer een nachtje slapen zonder wakker te worden. Die nachtelijke uurtje die ik wakker lig, worden vermoeiend, ben 's morgens zo moe en als ik dan kan blijven liggen in het weekend word ik toch nog vroeg wakker. Dus voor mij een pakje met het slaapmannetje erin.
Het is al bijna 1 jaar geleden dat je overleden bent en het doet nog steeds veel pijn. En dit jaar zullen we voor het eerst kerst vieren zonder jou. Men weet pas wat men mist als het er niet meer is, dat ondervind ik nu heel erg. Nu breekt er een tijd aan die ik graag wil overslaan maar helaas gaat dit niet. Overal waar je komt is er een kerstsfeer, gezelligheid, kerstmuziek, ... maar zelf vind ik de moed niet om onze kerstboom te zetten. Eigenlijk wil ik gewoon niets doen met deze dagen en hopen dat ze snel voorbij zijn maar ik weet dat jij dit niet zou willen. Vorig jaar met kerst was je in je nopjes, kerstmis was helemaal jouw ding, de kerstboom zetten en versieren, lichtjes en kaarsjes overal in huis, het was zo gezellig en nu ... nu moeten we dit alleen doen. Het worden lange, zware en moeilijk dagen.
De kerstperiode komt er ook aan en ik zie er tegenop. Heb helemaal geen zin om een kerstboom te zetten of om dit te vieren. Het is zo raar om dit te doen zonder jou. Maar ik weet dat ik me hierover moet zetten, het leven gaat door en wij moeten verder zonder jou. Jouw ouders hebben me uitgenodigd om dit samen te vieren ook al hebben ze er zelf niet zoveel zin in. Maar het is zoals ze zeggen, de feestdagen worden nooit meer zoals vroeger want er zal een lege plaats aan tafel zijn en dat net jij, die zo kon genieten van de kerstperiode er niet meer zal zijn, dat doet pijn. Je zou het veel erger vinden dat we dit niet meer zouden vieren dus gaan we proberen om het toch een beetje gezellig te maken.
Heb gisteren veel gedaan. 's morgens nog wat gesukkeld met mijn coax kabels, uiteindelijk is het me toch gelukt om alles goed aan te sluiten. In de namiddag het konijnen ren anders ingedeeld om de vechtende konijn uit elkaar te halen, nog een paar meubelen verhuisd, gordijnrails omhoog gehangen, digibox geïnstalleerd, ...
Uiteindelijk moe en voldaan rond 9u in de zetel in slaap gevallen. Rond half 11 belde Sofie, om te vragen of ze nog mocht langskomen. Aan haar stem kon ik horen dat er iets was dus ze was meer dan welkom anders ook trouwens. Nog geen tien minuten later was ze er al, zij en Tim waren in de buurt. Tim wou nog iets gaan drinken met zijn vrienden en Sofie had daar niet veel zin in dus daarom kwam ze eens langs. Zag meteen dat er iets mis was maar ze wou er niet over praten. We hebben wat tv gezien maar nog geen half uur daarna kwam het er allemaal uit, ze heeft tranen met tuiten gehuild. Ik vrees dat ik de laatste tijd zoveel met mezelf ben bezig geweest dat ik niet gezien heb dat Sofie het zo moeilijk had. Jouw kleine zus zit er een beetje door en ik wil er zijn voor haar, ze heeft me ook enorm gesteund toen ik het nodig had en nu ga ik de rollen maar eens omdraaien. Ze is blijven slapen, morgen kunnen we nog wat praten want maak me echt ongerust. Onder die stoere bolster zit een heel klein hartje dat gebroken is maar ik ga meer dan mijn best doen om er te zijn voor haar.
Nu ga ik proberen om zelf nog wat te slapen om mijn slaaptekort in te halen.
De beslissing is genomen, de administratieve molen gaat zijn gang. Nu is het afwachten tot alles in orde is en dan gaan we ervoor. Op goed geluk en positief denken.
Ik heb een beslissing genomen ... denk ik ... nee weet het zeker. Ik ga het proberen, wat heb ik uiteindelijk te verliezen? Kan ik nog dieper zakken dan nu? Je hebt me eens kans gegeven om iets geweldigs te doen en ik moet daar gewoon voor gaan, voor de volle 100%. Ga straks bellen om te zeggen dat ik het ervoor ga want hoe langer ik wacht hoe meer ik ga twijfelen.
Het waren spannende dagen de voorbije week. Begin deze week met Sofie gaan skydiven, dat was fantastisch, zo'n geweldig gevoel van vrijheid, stress en ontspanning. Alle kwaadheid uit mijn lichaam en puur ontspannen, echt een dag om nooit te vergeten.
Als ik dan hoor hoe sommige mensen klagen over de dingen in hun leven, over hun partner, over de kinderen, over allerhande zaken. Wees gewoon blij met wat je hebt en geniet want het leven kan zo snel voorbij zijn. Maar dat is iets wat de meeste mensen niet beseffen voor het te laat is en dan is er geen weg meer terug. Ik kan het niet genoeg benadrukken maar de kleine dingen in het leven zijn zo belangrijk. Kan me nog zoveel dingen herinneren die we zalig vonden, dingen die een mens soms dag dagelijks doet maar er gewoon niet bij stilstaat. Met onze blote voeten door het gras lopen ... de wind door onze haren ... de kinderen zien spelen ... een lange wandeling in het bos ... even heerlijk onderuit liggen in de zon ... kijken naar de vogels in de lucht ... er zijn zoveel ontelbare momenten in het leven alleen beseft niet iedereen dit want geluk, dat maak je zelf.
Heb voor het eerst sinds weken, sinds maanden bijna 7u geslapen, ben zo ontspannen en dit alles door je lieve zus Sofie, bedankt. Ze heeft me gisteren getrakteerd op een ontspannende dag, alhoewel ik het eerst niet zag zitten ben ik toch meegegaan, gelukkig maar, want heb er absoluut geen spijt van. We hebben ons zo geamuseerd, zoveel gelachen, alle stress van de laatste weken en maanden is eruit. Moet wel zeggen dat haar idee van ontspanning niet echt door ons gezien werd door ontspanning, eerder veel spanning en stress, maar heb gisteren geleerd dat je adrenaline kan omzetten in ontspanning. Het klinkt misschien raar maar het voelde zo goed, alle opgekropte woede en stress uit je lichaam duwen.
Je hebt een schat een zus, maar ben er zeker van dat je dat zelf ook wel weet. Sofie, nogmaals bedankt voor gisteren!
Heb eindelijk het gevoel dat ik stilletjes aan uit mijn put aan het kruipen ben. Ik weet dat ik er nog lang niet ben maar door dat duwtje in mijn rug, gaat het wel al de positieve richting uit. Er zijn nog een paar grote en belangrijke beslissingen te nemen en moet daar eigenlijk eens werk van maken en de knoop doorhakken. Dit is misschien iets voor de komende weken.
