Gisteren twee telefoontjes gekregen. Een collega en een vriendin uit de middelbare schooltijd. Lang geleden dat ik nog zo lang aan de telefoon heb gehangen. Fijn. Het idee dat je "vergeten" wordt, is weer naar de achtergrond geschoven. En gisterenavond stond de mama van G voor de deur! Ik had in een mailtje laten weten dat ik het wat moeilijker had en daar was ze! Gisteren kreeg ik dus veel signalen dat we er niet alleen voor staan en dat we op mensen kunnen rekenen. Bedankt lieve mensen. Vanmorgen aan de schoolpoort ook nog een mama van een klasgenootje van Sarah die me aansprak... Ik ga daar graag op in, het doet deugd dat je 't kan delen. En toch overvalt me dan telkens achteraf dat gevoel van "in wat voor situatie zitten wij toch... hoe is dat toch mogelijk... we geraken hier toch wel uit zeker.... " en automatisch zijn de tranen er dan.
Deze morgen al voor bloedcontrole geweest in het ziekenhuis hier. Weer andere verpleegsters, maar weer heel lieve. Het bloed druppelde traag, maar 't is toch gelukt. Nadat de kinderarts ook nog eens langskwam zijn we naar huis kunnen komen. Nu wachten op een telefoontje, ik heb daar op aangedrongen, want als ze mailen duurt het wachten veel te lang... Hopelijk zijn de waarden omhoog en hoeft hij ook geen transfusies te krijgen. Deze namiddag komt Wouts eigen juf weer eens langs. Hij heeft toch al 5 van de 6 toetsen eerlijk alleen opgelost. Alleen cijferen is nog over. Ik zal hem daartoe wel niet meer kunnen overhalen nu. Heb zelf beter geslapen dan vorige nacht. Eerst dacht ik om een pilletje te nemen voor mijn nek, maar dan heb ik een glaasje wijn gedronken in de plaats. En vroeg gaan slapen en goed geslapen dus. Mijn nekpijn is vandaag ook weer een stuk beter. Gelukkig maar.
Ondertussen belde de kinderarts al met de resultaten. De bloedwaarden zijn goed gestegen. Nu nog te weten komen of dat voldoende is om zonder extra bloedcontrole donderdagavond richting Leuven te gaan. Een eerste telefoontje zonder antwoord, straks nieuwe poging.
Donderdagochtend toch nog een extra controle nodig. De neutrofielen staan nog wat te laag. Dat zal wellicht tegen donderdag OK zijn, maar we weten dat toch beter zeker voor we 125 km rijden...
Ik heb ontzettend slecht geslapen vorige nacht. En ik was al zo moe... Mijn rug doet pijn, typsich van heel de tijd te liggen woelen. Vandaag proberen een afspraak te maken bij de osteopaat. Hoewel dat moeilijk is: morgen bloedcontrole, donderdag misschien bloedcontrole en vrijdag zitten we alweer in Leuven. Hopelijk is er ergens een "gaatje" voor mij. Ik voel het eigenlijk al een hele tijd. Mijn rug en vooral mijn nek is gevoelig (had al een hernia) en door de spanning van de voorbije maanden zal alles wellicht weer goed vast zitten.
Maar Wout is goed en dát is het voornaamste. Zus wou heel vroeg vertrekken naar school, heel enthousiast. Straks ga ik naar de gynaecoloog, mijn jaarlijkse afspraak die al enkele weken was vooruit geschoven. Mijn man heeft vandaag een dagje vakantie genomen en dus kan ik wel even weg.
Het weer ziet er ook wat beter uit dan de voorbije dagen. Het zal misschien eens droog blijven. Als Wout nu eens eventjes buiten zou kunnen, warm ingeduffeld, dan zou dat ook wel goed zijn. Ver zal hij wel niet stappen, maar dan kan hij ook nog wat in de rolstoel zitten. Daar ben ik ondertussen al meer mee verzoend. De eerste keren doet dat echt pijn, je sportieve gezonde jongen die plots ziek in een rolstoel zit.
Vandaag zijn mijn man en ik voor het eerst sinds het begin van Wouts ziekte terug naar de mis geweest. En het was niet echt een meevaller. Een viering in het teken van duisternis, van miserie, van nood... Er viel niet veel hoopvols te rapen precies. Blijkbaar is dat zo net voor de advent begint.. .Had ik dat geweten.
Gelukkig is Wout ok. Hij had een paar dagen 37.2 als temperatuur, maar nu is het weer wat lager, wat normaler is voor hem.
Vandaag begin ik deze blog. Alle berichten die van eerdere datum zijn, heb ik er pas nu op geplaatst. Niet zo moeilijk met mijn geschreven dagboek op de schoot. In dat dagboek schrijf ik vooral als we in Leuven zitten. Nu wou ik het eens op blog krijgen. Misschien is het handiger om er dan af en toe een bericht op te zetten. Ik zit al een paar maanden op facebook, maar eigenlijk is dat niet het geschikte medium. Ik laat er telkens korte berichtjes na, zodat wie Wouts genezingsproces een beetje volgt, toch kan zien hoe het gaat. Ik merk dan dat een aantal mensen daarop reageren. De ene met 'vind ik leuk', de andere met een geformuleerde reactie... Af en toe zouden ze 'vind ik niet leuk' willen kunnen aankruisen, maar dat staat er niet bij.
Aan wie ik deze blog zal bekend maken, weet ik niet. Sommigen zullen hem bij toeval vinden, anderen zal ik er naartoe leiden. We zien wel.
Wout is nu al 9 dagen thuis en hij blijft eigenlijk fit. Hoewel zijn bloedwaarden nog in dalende lijn waren bij de laatste controle (gisteren). Dinsdag moeten we opnieuw. Hopelijk is het dan weer wat beter, anders zou de chemo wel eens kunnen uitgesteld geraken. De professor had daar al iets over gezegd. Dat er eventueel nog een extra bloedonderzoek zou nodig zijn donderdag, want het zou geen zin hebben om naar Leuven te rijden als de bloedwaarden toch niet toelaten om de chemo te starten. Hij moet hoog genoeg zitten want chemo stuurt hem weer de dieperik in. Ik hoop ook dat we de bloedresultaten vroeger krijgen, zodat ik geen dag ongerust moeten zitten wachten.
Chemo is doorgelopen sinds 9 uur. Nog een ruggeprik deze namiddag en 't zit erop voor deze kuur. Dan mogen we naar huis. Wout heeft veel geknutseld in de voorbije week. Zijn boot is af, hij heeft een mooie spaarpot gemaakt en een mooi geschenkje voor de verjaardag van zus. Ze is zondag jarig.
De professor hoopt dat Wout niet te snel hoeft terug te komen. We zien jou graag hoor, Wout, maar 't zou beter zijn als je wat langer kan wegblijven.
Ik ben hier ontzettend eenzaam, maar misschien was ik dat eigenlijk ook al voor 8 september? Ik mis vriendschap.
Met Wout is het redelijk goed, alleen zijn eetlust is weg. Ik hoop dat ik hem nog wat les kan geven. Het is herfstvakantie, dus de juf zal hier niet komen. Hij is evenwel niet erg te vinden voor veel les...
