Herfstvakantie is bijna voorbij. Niet meteen een prettig weertje geweest. Maandag stond er controle (echo en consultatie bij de prof) op het programma. Het was druk en we moesten langer wachten dan gewoonlijk, maar alles was goed. De treinvertraging werkte dan toch op mijn humeur, en dan voel ik me daar schuldig over. Soms is het alsof iemand vanop mijn schouders meekijkt en zegt: hé, je moet daarvoor niet janken, er zijn ergere dingen dan dat. Iemand die me wil laten relativeren, maar eigenlijk krijg ik er meer schuldgevoelens door dan relativeringsvermogen. Raar.
