The medals on our chests, are port-a-caths for meds. Helmets won't stay on cause no hair is on our heads. Our weapons of destruction, we take every day. We fight the battle within us while we struggle on to play. We fight with honor and courage. No marine can do as well. We are only little children, living in this hell. So bring on all those medals, the purple hearts of wars, the gold cross,the silver star, to place upon our scars. For we are kids with cancer, no one has fought so hard. But every day we struggle on. Our LIFE is our REWARD!
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Het Seppe Dagboek
Maart 2005 kreeg Seppe de diagnose kanker, hersentumor, een medulloblastoom. Zijn gevecht, zijn herval en zijn palliatieve periode kan je hier volgen.
26-01-2009
Lief lief ventje van me......
Zaterdag zijn we weer naar het dierenasiel gereden, we wilden een kameraadje voor dieseltje. We zagen er weer een met blauwe ogen, maar het klikte niet zene! We hebben dan besloten om op het web te gaan zoeken. Zaterdag avond was het chirobal, voor de kleinsten van vijf tot zeven. Tantie ging mee en je lievelingsleidster was er ook. Wat heeft Jill zich uit kunnen leven. Ik heb toen veel aan je gedacht Seppe. Jij kon ook zo gek dansen! Het was leuk, echt waar. Zondag is Jill naar de chiro geweest, het waren piraten-spelen. Maar verkleed wilde ze niet gaan, ze wilde niets van jou spulletjes aandoen. Dat kon ze niet. Mama had ondertussen een katertje gevonden, en na telefonisch kontakt, bleek dat het baasje zijn poezen weg deed omdat hij ook met het k-monster zat. Hij was te moe om die lieve diertjes te verzorgen door de chemo. Is dit nu toeval?????? Ik denk dat het zo moest zijn. Ondertussen is katertje Jones hier al goed thuis. Ben, ik wens je het allerbeste toe, Seppe waak je ook en beetje over hem? En donderdag is je zerkje normaal klaar, en dan maar wachten tot hij op je plaatsje komt. We missen je zo, en je zusje ook hoor!xxx DIESEL JONES
Hallo kleine grote vriend van me. Ik ben het eens voor de verandering, je papa. Wat heb ik al een moeilijke weken achter de rug zonder jou. Ik mis je zo erg, dit is nog veel erger dan ik gedacht had. Als ik naar je foto kijk of aan je denk voel ik veel pijn van verdriet maar ook veel liefde en warmte omdat jij mijn kanjer bent. We proberen ons best zo goed mogelijk te doen voor elkaar maar er ontbreekt altijd iemand. Toen ik met je zusje in de sneeuw ging spelen was ik blij omdat je zus zich amuseerde maar in mijn hart was ik zo verdrietig dat ik dit niet met jou kon doen en dit is met alles zo hoor. Nu dat ik je niet meer kan knuffelen heb ik nog meer en meer de behoefte om je nog maar eens te kunnen voelen, ruiken, plagen en vooral je dicht in mijn armen te nemen en te zeggen dat ik kei veel van je hou. Ik ben fier en trots dat ik je papa mag zijn.
Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de lieve en steunende reacties op Seppe's blog. Maar ook de lieve mails, de telefoontjes, briefjes. De opvang van Jill in de school! Ook ons kleine meid heeft veel verdriet. Haar nachtmerries..... maar ook haar geroep naar Seppe in haar dromen. Bij Seppe's plaatsje blijft ze een tijdje alleen staan om hem vanalles te vertellen. We geven haar alle ruimte om op haar manier te rouwen. Haar angst in het donker... en inslapen doet ze nog steeds in ons bed. Seppe's poes die vandaag is overleden, waar ze ook een steun aan had. Witse had hetzelfde knuffelgehalte dan Seppe en was ook Jill's dikke vriend. Haar geheugen laat haar in de steek,net als bij ons. Wij vergeten ook alles, zelfs de maaltafels. Bedankt aan de vele bezoekers die we iedere dag op de blog van Seppe krijgen. Al is het nu een beetje mama's blog. Seppe, vele mensen zien je graag....en zullen dat altijd blijven doen. Je hebt een enorme indruk achtergelaten, bij iedereen. Jongen...we zijn zo trots je mama en papa te mogen zijn. Jij hebt ons geleerd wat werkelijk belangrijk is in het leven! Liefde, genieten van elkaar, koesteren. Een hecht gezin zijn! Bedankt voor jullie welgemeende steun......Iedereen!
Weet je wat we vandaag hebben gedaan? We zijn naar je maatje Jonas gereden. De rolstoel die je mocht lenen van je maatje hebben we terug gebracht. Met knikkende knieën toch wel, en met veel emoties vooraf. Maar toen ik Jonas zijn vrolijke snoet zag, was het vlug over. We waren heel blij om jullie terug te zien. Een beetje bijpraten.....de kids op de playstation......het deed deugd. Jullie zijn zo lief daar allemaal. Prachtmensen! Seppe, met een krop in de keel hebben we afscheid genomen.......de rolstoel bleef bij Jonas achter. Bedankt Nancy en Jonas dat Seppe de rolstoel heeft mogen lenen. Spijtig dat Seppe er niet langer mee heeft kunnen rijden . En Jonas je mooie tekening ligt al op Seppe's plaatsje.
Deze woorden zijn alleen voor jou voor een vechter voor een optimist voor een levensgenieter Voor een zoon die geen moment meer mist Deze woorden zijn alleen voor jou Al heb je maar een half woord nodig uit respect uit liefde uit gevoel voor jou is eigenlijk elk woord overbodig deze woorden deze zinnen deze gevoelens ze zijn alleen voor jou. Want jij bent mijn voorbeeld mijn trots waar ik van hou ik geloof niet in afscheid en al zal de dood ons scheiden jij blijft in "mij" bestaan dus leef maar rustig verder WE ZULLEN ALTIJD SAMEN VERDER GAAN
Weet je nog, de kerstmarkt van een paar weken geleden op jou school? Waar elke klas een kraampje had met zelfgemaakte spulletjes, en het oudercomité een tentje had staan met warme drankjes en jeneverkes. Wel die opbrengst heeft jou school geschonken aan het kinderkankerfonds UZ Gent. Mooi hé Seppe. De 1.435 euro zullen ze goed kunnen gebruiken. Een héél mooi gebaar vinden we dat, en ik weet Seppe, dat jij daar ook zo over denkt. Merciekes aan heel de school daarvoor, het oudercomité en de aanwezigen op de kerstmarkt. Chapeau! Vandaag hebben we jou handje laten zien bij de begrafenisondernemer en Mirella die daar werkt. Mirella was er bij toen de vorm gegoten werd, en ze wilde het resultaat zo graag zien. En ze vonden het allemaal super-mooi. Het is een echt kunstwerkje! Het is vandaag ook al vijf weken geleden dat je ons verliet.....wat vliegt de tijd! Na een moeilijke week gaan we proberen er een gezellig weekend van te maken. Jij zou niets liever willen. Schatje, ik gooi je oneindig veel knuffels en kusjes. Hopelijk kan je er eentje van vangen.xxx
Wat een moeilijke dagen voor ons. De tranen blijven maar stromen. Hoeveel tranen heeft iemand wel. Het gemis is enorm. Nu nog erger dan eerst. We missen je knuffels en je warme handjes, je lieve lach, je aanwezigheid. Samen knutselen met je, aan tafel zitten met je. Het ravotten in de sneeuw. Je verzorging, je kleedjes klaar leggen. De strijk van jou die er niet meer is. Alles, alles jongen. Ons hart is gebroken, en voelen het lichaamlijk. Ik gun je de rust, je plezier.... waar dan ook! Dat je geen pijn meer hebt! Twee keer per dag bezoeken we jou plaatsje, en we zien dat de kaarsjes steeds blijven branden. Je hebt al veel bezoekjes gehad deze dagen, zelfs in deze bittere koude. Waarom nu jij schat! Waarom? Je zachte karakter en je mega knuffelgehalte. Je groot hart vol liefde voor ons en je familie. Je zit diep in ons hart ventje, maar het verdriet neemt nog steeds de bovenhand. Ons gezin zal nooit meer volledig zijn zonder jou, niemand zal jou ooit kunnen vervangen. Nooit.Niemand. Seppe, ik hoop dat je geen pijn meer moet lijden, terug kan stappen hierboven en kan werken met je werkgerief als geen ander. Je bent een kerel uit duizend, die veel te vroeg is vertrokken uit ons leven. We hadden je nog zoveel te leren, te vertellen en te laten zien. We missen je jongen! En je papa, ook met al zijn verdriet....is fantastisch met Jill. Ravotten in de sneeuw en haar laten genieten. Serge, je bent een pracht papa. Merciekes!
ik wou dat ik je nog eeve kon zien ik zouw je echt nog eens willen knuffelen. ik mis je maar ik ween alleen savonds we vinden je handje heeeeel mooi. en ik ben vandaag met papa in de sneeuw gaan spelen. ik heb een nieuw bed en buroo heel mooi! groetjes van je lieve zusje en veel dikke knuffels xxxxxxxxxxxxx IK MIS JE ZO XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
We hebben weer een beetje nieuws voor je miniman. Gisteren zijn we samen met tante en moeke, je zus en wij naar het asiel gereden. Tantie wilde een speelkameraadje, een tweede poes in huis. En ja hoor! Het is een zwarte kater geworden. Zus wilde eigenlijk ook een kitten, maar ze waren nog te klein. Maar we wilden ook nog wel een poes bij. Seppe, we zagen een poes met net zo'n blauwe ogen als jij, een heilige Birmaan. Geen kitten, maar hij is al vier jaar. Spierwit met creme kleurtjes, lange haren! Dus hebben we hem geadopteerd. Onzen Diesel! Een beetje afleiding in huis dus met al dat kam en knip werk! Want het gemis wordt alleen maar erger ventje! De tranen stoppen niet. Vandaag is je zusje naar de chiro geweest. Papa heeft een mooie kroon gemaakt voor haar, en een mooie ster op stok. Ze zijn drie koningen gaan zingen. Jij was ook zo graag verkleed hé, heb je haar gezien misschien? Wat zag ik je ook graag naar de chiro vertrekken vandaag! Morgen gaat Jill terug naar school, en hopelijk lukt het voor Jill. Haar geheugen laat haar vaak in de steek, net als bij ons. Steeds met jou in gedachten, en met dit lied uit je uitvaartdienst. Dat steeds maar terug komt!
Toen je ons verliet. Het lijkt wel of het gisteren was. Nog steeds zie ik de beelden voor ogen, je laatste minuten, in het salon, samen met ons. Beelden die "nooit" zullen vervagen. Maar jij had geen pijn meer en hoefde niet meer af te zien. Een kleine troost voor ons. En nu? Je tweelingzusje die haar nieuwjaarbrief zo mooi heeft gebracht. Voor ons, moeke,vokke,oma,opa en tantie. Jij had de kracht niet meer om er één te schrijven. Je afwezigheid hier en overal......is onbeschrijflijk pijnlijk. Overal is er een herinnering aan je, thuis, in de tuin, bij je familie, de radio en tv......overal. Je kamer die nog is zoals ze was. Ook zusje praat veel over je en schrijft je briefjes. We zijn altijd een gezin geweest met een prachtige tweeling, veel rumoer, gelach en gekibbel, veel werk, maar veel liefde en plezier. Het is zo stil hier! Seppe, je laat een enorme leegte achter hier. Maar ook bij je familie. De diepe wonden van verdriet, zullen hier niet snel helen. Sorry jongen! Hier zal héél veel tijd voor nodig zijn. Elke keer we je plaatsje bezoeken, zit er een roodborstje in de buurt, zelfs naast onze voeten en gaat pas weg als wij vertrekken. Wil je ons iets duidelijk maken? Seppe..... Ik wil in ieder geval je blog levend houden, en als het lukt hem aanvullen. Er zijn nog steeds iedere dag vele mensen die komen kijken hier, die je ook missen net als wij schat. Hopelijk gaat het je hier goed hierboven, stuur je ons eens extra portie moed jongen! We hebben het nodig. XXXX
Wat een koud weer buiten zeg! Die snijdende wind, en we hebben het hier binnen al zo koud. Ook op jou plaatsje is het berekoud. Maar dat geeft niet. We komen twee maal per dag naar jou, we kunnen je gewoon niet missen. Kijken of je kaarsjes nog branden. Nu het einde van het jaar in zicht is, zie ik er echt tegen op. De laatste vier jaar van chemo's, de vele bijna dagelijkse ziekenhuisbezoekjes, je herval vorig jaar, je herval dit jaar, je palliatieve verzorging, je heengaan! Een lang verhaal, maar zo intens en vol liefde. Het verdriet, de tranen, het enorme gemis! Sinds 2005 kijk ik al naar het vuurwerk op eindejaarsavond, steeds met een beter jaar in het vooruitzicht, steeds met tranen! Dit jaar hadden we je beloofd dat je mocht opblijven tot middernacht. En we met zen viertjes naar het vuurwerk zouden kijken. Maar nu zal ik alleen staan met tranen in de ogen, weer een jaar dat komen gaat, maar nu zonder JOU! 2009! Maar we zullen het zien, samen, ik hier beneden, jij van daarboven.
Zoveel soorten van verdriet, ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen, en scheiden, En niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn.
Bedankt San voor het maken van het handje, het is zo mooi geworden. Alle lijntjes zichtbaar, zijn plooitjes, zijn nageltjes, zo echt! Merci. Veerle en Will, bedankt dat je het persoonlijk kwam brengen vanuit Jette. Jullie luisterend oor, doet ons nog steeds goed.
Terug iets tastbaars hebben van Seppe doet ons enorm deugd.
Lieve Seppe! Vrijdag zijn we naar de kerstmarkt van je school geweest. Het was al van 1 oktober geleden dat ik daar nog geweest was. Best moeilijk. Veel volk , mooie kraampjes met allemaal zelfgemaakte spulletjes, en vuurkorven. Het kerstkoor en alle juffen en meesters hebben speciaal voor jou en Lotte het liedje gezongen:" 2 kleine sterretjes." Heel mooi en ontroerend Seppe, we kregen er kippevel van, en lieten onze tranen de vrije loop. Bedankt iedereen in school! Gisteren wilde je zusje naar een ballenbad. Wij hadden er niet zoveel zin in jongen. Maar we hadden het zus beloofd. Het was zo moeilijk ginder.....al zit je diep in ons hart....het deed veel pijn. We missen je bij alles wat we doen Seppe. Maar zusje heeft zich nog eens goed kunnen uitleven. Ondertussen hebben we gehoord dat je handafdrukje klaar is, en hopen dat het vlug in Turnhout geraakt. Wat missen we je knuffeltjes, je lach, je warme handjes. Verschrikkelijk. Kon ik je nog maar eens lekker knuffelen.xxx
Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de lieve en steunende reacties op Seppe's blog. Maar ook de lieve mails, de telefoontjes, briefjes.
Weet je nog, de kerstmarkt van een paar weken geleden op jou school? Waar elke klas een kraampje had met zelfgemaakte spulletjes, en het oudercomité een tentje had staan met warme drankjes en jeneverkes. Wel die opbrengst heeft jou school geschonken aan het kinderkankerfonds UZ Gent.
ik wou dat ik je nog eeve kon zien ik zouw je echt nog eens willen knuffelen.
Toen je ons verliet. Het lijkt wel of het gisteren was. Nog steeds zie ik de beelden voor ogen, je laatste minuten, in het salon, samen met ons. Beelden die "nooit" zullen vervagen. Maar jij had geen pijn meer en hoefde niet meer af te zien. Een kleine troost voor ons. En nu? Je tweelingzusje die haar nieuwjaarbrief zo mooi heeft gebracht. Voor ons, moeke,vokke,oma,opa en tantie. Jij had de kracht niet meer om er één te schrijven. Je afwezigheid hier en overal......is onbeschrijflijk pijnlijk. Overal is er een herinnering aan je, thuis, in de tuin, bij je familie, de radio en tv......overal. Je kamer die nog is zoals ze was. Ook zusje praat veel over je en schrijft je briefjes. We zijn altijd een gezin geweest met een prachtige tweeling, veel rumoer, gelach en gekibbel, veel werk, maar veel liefde en plezier. Het is zo stil hier! Seppe, je laat een enorme leegte achter hier. Maar ook bij je familie. De diepe wonden van verdriet, zullen hier niet snel helen. Sorry jongen! Hier zal héél veel tijd voor nodig zijn. Elke keer we je plaatsje bezoeken, zit er een roodborstje in de buurt, zelfs naast onze voeten en gaat pas weg als wij vertrekken. Wil je ons iets duidelijk maken? Seppe.....
Wat een koud weer buiten zeg! Die snijdende wind, en we hebben het hier binnen al zo koud. Ook op jou plaatsje is het berekoud. Maar dat geeft niet. We komen twee maal per dag naar jou, we kunnen je gewoon niet missen. Kijken of je kaarsjes nog branden. Nu het einde van het jaar in zicht is, zie ik er echt tegen op. De laatste vier jaar van chemo's, de vele bijna dagelijkse ziekenhuisbezoekjes, je herval vorig jaar, je herval dit jaar, je palliatieve verzorging, je heengaan! Een lang verhaal, maar zo intens en vol liefde. Het verdriet, de tranen, het enorme gemis! Sinds 2005 kijk ik al naar het vuurwerk op eindejaarsavond, steeds met een beter jaar in het vooruitzicht, steeds met tranen! Dit jaar hadden we je beloofd dat je mocht opblijven tot middernacht. En we met zen viertjes naar het vuurwerk zouden kijken. Maar nu zal ik alleen staan met tranen in de ogen, weer een jaar dat komen gaat, maar nu zonder JOU! 2009! Maar we zullen het zien, samen, ik hier beneden, jij van daarboven.
Lieve Seppe! Vrijdag zijn we naar de kerstmarkt van je school geweest. Het was al van 1 oktober geleden dat ik daar nog geweest was. Best moeilijk. Veel volk , mooie kraampjes met allemaal zelfgemaakte spulletjes, en vuurkorven. Het kerstkoor en alle juffen en meesters hebben speciaal voor jou en Lotte het liedje gezongen:" 2 kleine sterretjes." Heel mooi en ontroerend Seppe, we kregen er kippevel van, en lieten onze tranen de vrije loop. Bedankt iedereen in school! Gisteren wilde je zusje naar een ballenbad. Wij hadden er niet zoveel zin in jongen. Maar we hadden het zus beloofd. Het was zo moeilijk ginder.....al zit je diep in ons hart....het deed veel pijn. We missen je bij alles wat we doen Seppe.
