The medals on our chests, are port-a-caths for meds. Helmets won't stay on cause no hair is on our heads. Our weapons of destruction, we take every day. We fight the battle within us while we struggle on to play. We fight with honor and courage. No marine can do as well. We are only little children, living in this hell. So bring on all those medals, the purple hearts of wars, the gold cross,the silver star, to place upon our scars. For we are kids with cancer, no one has fought so hard. But every day we struggle on. Our LIFE is our REWARD!
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Het Seppe Dagboek
Maart 2005 kreeg Seppe de diagnose kanker, hersentumor, een medulloblastoom. Zijn gevecht, zijn herval en zijn palliatieve periode kan je hier volgen.
26-11-2010
Lang geleden.....
Zeker lang geleden dat ik hier nog eens iets neerpende. Ik schrik er zelf van Seppe. Maar vergeten doen we je niet hoor ...nooit! Tja..;waar zal ik beginnen? Dat ons Jill al in het vijfde leerjaar zit...en het niet zo gemakkelijk heeft. Het tempo ligt toch wel hoog voor haar...maar ze doet zo haar best! En papa heeft de brui gegeven aan zijn oude job en is al een paar maanden op een ander bedrijf bezig. En ikke....heb ook een ander jobke gezocht...en het is kei plezant. Het werd tijd om weer in actie te schieten, mijn oude voltijdse job gedag te zeggen en de draad weer stilletjes op te pikken. En het doet me deugd! Je zusje schaatst nog altijd en ze doet dat goed. Naar de chiro gaat ze ook nog altijd even graag....je kent ze hé! In de zomer is dan de laptop gecrasht...een ramp....al je foto's van in Brussel en in Gent, de verjaardagen, je palliatieve periode, onze familiekiekjes! Maar gelukkig....we hebben ze nog kunnen redden! En ook al je filmpjes. Alles staat nu veilig op een stickje. Af en toe lees ik de blogjes nog eens van je lotgenootjes....en het gaat hen goed! Gelukkig maar. Vele sterretjes daarboven bij jou hebben er een broertje of zusje bij. De tijd staat niet stil! Op 5 december is het al twee jaar geleden. En ik mis je nog steeds ontzettend hard. Met de pijn moet je gewoon leren leven...en nu is het leefbaar. Dat heeft ooit wel helemaal anders geweest hé. Maar zoals ze zeggen: " tijd heelt alle wonden." dat is zeker nie waar zene. Die wonde is onherstelbaar.... Je kamer is nog steeds hetzelfde gebleven, je pijama hangt nog altijd in de badkamer en je tandenborstel heeft ook nog steeds zijn vaste plaats. Seppeman....'k stuur je een mega-knuffel en een super-zoen! Kom je nog eens kijken in mijn dromen....xxx
