Een busje van het NKS-bedrijf kwam ons aan het hotel afhalen en voerde ons naar de hoofdvertrekplaats in Jerantut. We vertrokken met een 3 kwartier vertraging en een halfvolle bus richting Cameron Highlands. De rit duurde zo'n drie en half uur en we kregen alsmaar mooiere vergezichten te zien. We werden dichtbij het hotel afgezet en we konden ook vrij vlot inchecken. Dit koloniaal-uitziend hotel is een beetje ouderwetser van inrichting, maar het is er netjes en we hebben een balkonnetje. We vertrokken op verkenning in het stadje waar we eerst een stukje taart eten. Ondertussen was het beginnen gieten, met blaasjes zoals we zeggen, en deze keer was het niet gedaan na een half uurtje. We kochten een paraplu en geraakten zo redelijk droog aan de overkant van de straat om de andere winkeltjes te bekijken. We lieten ons verleiden om onze voeten te verwennen met een voetreflexologiemassage. Maar of je dit verwennen en genieten kunt noemen? Pff, het was toch maar pijnlijk soms. En die mannen wisten bijv. te vertellen door aan onze voeten te duwen dat we nek-of rugpijn hadden. Weer een interessante ervaring bij. 's Avonds zijn we lekker Indisch gaan eten. De volgende dag kwam er een jeep ons oppikken voor een halve dag uitstap naar de theeplantages. De weg werd geleidelijk aan smaller, de bochtjes scherper en het uitzicht spectaculairder. Bij de theeplantages zelf stopten we voor een fotoshoot, een korte uitleg en een korte wandeling. We leerden dat er voornamelijk buitenlanders werkten op de plantages, die betaald werden per kilo geplukte blaadjes. En daarvoor kijgen ze slecht 25 cent. Van al die zelfde blaadjes kunnen er 5 soorten thee gemaakt worden. Daarna vertrok de jeep terug naar het hoogste punt van de Highlands, zo'n 2000 m. Daar konden we nog hoger klimmen op een uitkijktoren waar we een prachtig zicht hadden . Vlotjes reden we daarna terug een stukje naar beneden tot aan de Mossy Forrest. We kregen heel wat uitleg over de planten in dit kleine stukje jungle, waar er altijd mist hangt. Dit werd gevolgd door een bezoek aan de theefabriek waar de blaadjes verwerkt worden. Je kon een kopje thee drinken en iets eten in het restaurant die er bij hoorde met een weids gezicht op de bergen. De laatste stop was een bezoek aan een vlindertuin. We zagen reuzevlinders, slangen (Marnix was zo moedig om er één rond zijn nek te laten hangen), schorpioenen, kevers,schildpadden, ...We konden ook proeven van de lekkere aardbeien die ook in deze regio volop gekweekt worden. Rond de middag waren we weer bij het hotel, waar we eerst een douche namen en daarna weer de stad in trokken. Tijdens de wandeling ontdekten we nog een mooie tempel.'s Avonds gingen we eerst een aperitiefje drinken bij een Hollandse pub, nee niet lachen. Aangezien Maleisië een Moslim land is, is er niet altijd en overal alcohol te krijgen, en een wijntje kan toch eens smaken é. 's Avonds aten we een Maleisische specialiteit : Steamboat. Je krijgt op een vuurtje twee soorten bouillons. En een grote variatie aan vis en andere onbekende stukken en die moet je dan in die bouillon laten stomen. Op het eind laat je dan ook je noedels en rijst meestomen. Heerlijk ! Morgen weer een nieuwe uitdaging!
5 en 6 mei : Met de trein naar de busstop in Titiwangsa, daar was het even wachten op de bus en opeens was het alle hens aan dek: hup hup , opstappen ! Na een ritje door de stad kwamen we op de autostrade. De bus reed wel heel traag, maar ja misschien hadden we een heel voorzichtige chauffeur, of moest hij zicht aan een bepaald schema houden? Blijkbaar niet, want na anderhalf uur rijden, aan een péageplaats was het plots 'retour à Liège', door de middenberm en al spookrijdend draaide hij de autostrade over en stonden we weer neus richting Kuala Lumpur. Niemand die zich vragen stelde, behalve wij natuurlijk. Tot de chauffeur plots riep: get out, other bus. En ja , daar stond een andere bus, dus bagage uit de ene, inladen in de andere en weg waren we weer, maar natuurlijk moesten we weer tegenrichting rijden en door de middenberm om terug in de juiste richting te kunnen rijden.En vanaf dan ging het vooruit, het ging verbazend goed vooruit. Met een half uurtje vertraging kwamen we aan in Jerantut. Vandaar gingen we te voet naar hotel Wau, waar we hartelijk ontvangen werden door de manager. Hij bleef maar praten en stelde ons voor de volgende dag naar de ingang van het nationaal park te brengen, uiteraard tegen een prijsje. Daarna konden we eindelijk een verfrissende douche nemen en op verkenning gaan in het stadje. Wat eigenlijk niet veel voorstelde, het is eigenlijk vooral een doorgangsplaatsje voor de toeristen die naar de jungle willen. Toch konden we een beetje kuieren langs de winkeltjes, een parkje, er waren talrijke restaurantjes. We kozen er alweer voor om tussen de lokale bevolking te eten, altijd lekker en goedkoop en iedereen is supervriendelijk.
De volgende morgen werden we rond 9 u aan het ontbijt verwacht, de electriciteitwas uitgevallen dus de toast werd een gewone boterham met wat marmelade. De manager kwam er ook bij zitten en deelde zijn Maleisisch ontbijt met ons, dit waren een soort beignetkoekjes met verschillende vullingen erin. Heerlijk. De rit naar Kuala Tahan met de bijna-antieke Toyota was superspannend en ik zat er maar met een klein bang hartje bij. De chauffeur waande zich een formule 1 piloot, reed aan hoge snelheid, scheurde door de bochten, stak voorbij net voor die bochten en reed meer op het verkeerde rijvak dan op het juiste. En ondertussen maar tetteren. Maar allé, door hem kwamen we ook heel wat te weten over de bevolking en het land zelf. Aan de ingang van het park moesten we ons registreren en een paar ringits betalen voor het overzetbootje en voor het gebruik van onze camera's. De jungle-walk begon dus aan de overkant van de rivier.Het park is 4300 km2 groot en het is een immens stuk jungle dat helemaal beschermd wordt en nog ouder dan het Amazonewoud, nl. 130 miljoen jaar. Het pad dat wij volgden is hoofdzakelijk aangelegd en bestond uit een soort houten vlonders. De vochtigheidsgraad is er enorm groot, wat het wandelen lastig maakt. Na een drie kwartier kwamen we bij de Canopy Walk : de hoogste hangbrug ter wereld (500 meter touw, kabels en planken over het bladerdak tussen bomen die tot 80 meter hoog kunnen zijn). Gelukkig was het er heel kalm en konden we rustig de oversteek wagen. Ik kan me voorstellen dat het geheel veel meer wiebelt als er een massa toeristen over moet. Toffe ervaring! We wandelden nog wat verder en na een tijdje kwamen we weer bij de rivier terecht. Voor een eurootje werden we weer naar de overkant gevaren. We aten iets very spicy en iets later was onze racepiloot er terug om ons terug te voeren naar ons hotel.Op de terugweg stopte hij nog even aan een eetstalletje en in het hotel werden we getrakteerd met limonade en de heerlijke hapjes. 's Avonds terug eten bij de locals en in de gietende regen terug naar het hotel. Maar hey : dikke fun é!
De langverwachte reis naar Maleisië : Kuala Lumpur
3- 4 mei :Met de nodige kriebels stapte ik samen met mijn vaste (reis)compagnon
rond half twaalf de spiksplinternieuwe airbus 380 op richting Kuala Lumpur.
Verstand op nul, knop omdraaien en proberen te relaxen. Wat ook verbazingwekkend
redelijk lukte. De steeds-glimlachende crew van Malaysian Airlines bezorgt je
dan ook regelmatig de nodige afleiding : een apertiefje, een lekkere maaltijd,
af en toe een drankje,... Je hebt ook een persoonlijk tv-schermpje, waar er een
ruime keuze is aan films, muziekalbums, spelletjes, enz. Maar het blijft toch 12
uur vliegen é. De landing verliep voortreffelijk, de pascontrole ging vlotjes,
even zoeken waar we de bagage konden terugvinden en dan de KL-express op naar
KL-Sentral waar we dan nog een treintje moesten nemen om dichtbij ons hotel te
geraken. Om 8 u waren we al bij hotel A-one, waar we gelukkig al in onze kamer
konden. En na een heerlijk douche waren we een uurtje later al op weg voor onze
eerste uitstap : Batu Caves. Dit zijn immense grotten die je bereikt na 272
treden, in het gezelschap van grijpgrage aapjes. Bij de aanvang van de
klim krijg je kippevel door het grote gouden godenbeeld. Er zijn ook meerdere
tempels te bezichtigen.Dit kon al tellen voor de eerste kennismaking met Azië. Daarna keerden we eventje terug naar het hotel waar
we een tweetal uurtjes in bed kropen, dit was nodig na zo'n bijna 24 u op te
zijn. We konden er dan ook weer eventjes tegen en we bezochten dan wat ze
noemen 'de gouden driehoek' in de buurt van ons hotel. Chinatown, Little India,
de prachtige Sri Mahamariammantempel (een Indische tempel gebouwd in 1873,
versierd met goud en edelstenen, en kleurige goden uitgebeideld in de muren), te
veel om op te noemen. Alleen mensen kijken is al boeiend op zich. Rond
de avond werd de lucht redelijk snel donkergrijs en opeens viel de regen met
bakken uit de lucht, vergezeld van donder en bliksem. Maar de warmte bleef.
Tegen dat we het restaurant verlieten, stonden de straten blank en konden we met
natte voeten terugkeren naar het hotel. We vielen beiden als een blok in
slaap.
De volgende morgen stonden we rond 9 u op en een uurtje later
waren we al op weg naar Titiwangsa waar we alvast busticketten kochten voor de
volgende dag. Aan de oever van de rivier zagen we twee leguanen liggen. De
wandelgps was ondertussen tot leven gekomen en zo wandelden we tot de
Chowkit-market. Dit is echt een markt voor de plaatselijke bevolking, geen
toeristen te zien, maar wat een belevenis : zo veel kleuren, geuren, voor ons
ongekende produkten, en een wirwar van kleine gangetjes tussen de vele
kraampjes. Je zou er honger van krijgen: eten zoeken dus. We vonden een
terrasjes, de dames konden helaas geen Engels, dus werd een man erbij gehaald,
maar heel veel uitleg kon hij ook niet geven, dus mochten we mee in de potten
gaan kijken. Niet dat we dan veel wijzer werden natuurlijk, maar het smaakte en
dit met 2 grote fruitsappen erbij kostte ons dit toch wel 4 euro hoor:) Het plan
was daarna om naar het moderne gedeelte te wandelen van Kuala Lumpur, de torens
leken dichtbij, maar een autostrade maakte dat we niet direct zo aan de overkant
geraakten. We wandelden door een woonwijk, waar een 10 jarig meisje ons
vriendelijk toelachte en 'Welcome to Malaysi' zei. Even hadden we ook een
regenvlaag wat eigenlijk welkom was, want ondertussen was mijn temparatuur toch
ook serieus opgelopen. Na een verkoelend drankje, kwamen we na een tijdje toch
bij de Petronella -towers aan. Indrukwekkend ! De top van deze torens is iets
meer dan 451 meter hoog. Elke toren telt 88 verdiepingen. Op de benedenverdieping is er een gigantisch
shoppingcomplex, waar we een tijdje in rondliepen. Voor elks portemonnee was er
iets te vinden, winkels zoals H&M, The body shop, enz tot topmerken zoals
Versace, Gucci, ... Terug buiten kwamen we in een leuk parkje terecht, maar na
een tijdje was er weer een regenbui en dus namen we de trein terug naar ons
hotel. 's Avonds liepen we nog wat rond in de Central Market, aten we nog iets
lekkers in een soort fastfoodrestaurantje maar dan met Aziatisch eten, en konden
we nog even relaxen in de hotelkamer alvorens onder de lakens te kruipen.
Morgenvroeg begint ons grote avontuur : We vertrekken om 6 uur richting Parijs om van daar uit het vliegtuig te nemen richting Kuala Lumpur.Dit alleen al bezorgt mij kriebels want ik vlieg absoluut NIET graag. Maar ja, als je iets van de wereld wilt zien moet je dat er natuurlijk voor over hebben. Om 12 u gaan we de lucht in, om normaal gezien 12 uur later terug voet aan land te zetten. Het is daar dan 6 u 's morgens. Hoe dit allemaal verlopen is , probeer ik zo vlug mogelijk op deze blog te zetten. Want gelijk waar in de wereld bestaat er Wifi en zijn er pc's en we hebben de tab mee.
Een beetje een start in mineur, want de vrijdagmorgen begon met twee begrafenissen op een rij. De ene collega verloor haar mama, de andere haar schoonmama, allebei op dezelfde dag gestorven en op dezelfde dag ten grave gedragen, in dezelfde kerk dan nog. Veel sterkte collega's !
Marnix stond me aan de kerk op te wachten met Fons en vandaar uit vertrokken we dan via de expressweg richting Antwerpen. Net voor de aansluiting met de autostrade stond we even aan te schuiven in de file. Op de ring was er vrij druk verkeer, maar we konden blijven rijden. Net boven Breda konden we al de afrit nemen en op zoek gaan naar de boerderijcamping 'Oud Drimmelen' in het wereldberoemde Drimmelen. We namen een plaatsje in en vertrokken rond 16u nog richting centrum. Een centrum kon je het eigenlijk nauwelijks noemen, een kerk, wat huisjes, en niks bakker, beenhouwer, laat staan supermarkt. We reden wel 5 keer hetzelfde toertje, maar nee niks te vinden. Wel een bezoekerscentrum waar we een 'zwerftocht' boekten voor de volgende dag, en een gezellige jachthaven met zicht op de rivier. Uiteindelijk belandden we in een buurgemeente Made, waar we een supermarkt vonden en een teugsje dronken op de eerste openingsdag van een nieuw café 'Bij de buren'. We reden terug naar Drimmelen waar we gelukkig nog een tafeltje vrij vonden in het restaurant Jachtpanorama. Marnix had namelijk een ontdekking gedaan tijdens het surfen op internet. Je zou er 'van de hoed' kunnen eten. En ja hoor: we aten van de hoed. Nieuwsgiering nu zeker wat dat inhoudt :
VAN DE HOED ETEN
De naam is afgeleidt van de zogenaamde teutonenhoed. De
Teutonenhoed was de helm die de soldaten van de Teutonen uit Italie droegen.
Deze helmen waren bezaaid met metalen pinnen als extra bescherming. De hoed
is dus eigenlijk een metalen kegel met metalen pinnen aan de buitenkant. Het
vlees dat u op tafel geserveerd krijgt kunt u dan op deze pinnen prikken, tegen
de wand van de hoed aan en zo grillt het vlees.
Bij het hoedetten
krijgt u het volgende op tafel geserveerd: 4 soorten vlees, 6 sauzen, 6
salades, gepofte aardappel, friet en satésaus.
Voldaan fietsten met wat lichte regen in het pikdonker langs de boerenwegels terug naar de camping. De volgende dag vertrokken we richting Oosterhout, via de knooppunten. Oosterhout is een levendig stadje, vele winkels, een grote indrukwekkende kerk en een winkelcentrum. En misschien wel nog meer, maar we werden rond 13u30 verwacht aan het bezoekerscentrum De Biesbosch. Daar konden we eerst nog eens de tentoonstelling bezoeken en rond ongeveer 13u45 begon gids Louis met een korte uiteenzetting over het ontstaan van het natuurreservaat. "De Biesbosch is één van de de weinige zoetwatergetijdengebieden van Europa.Het is een avontuurlijk doolhof van rivieren, waterbekkens,
wilgenbossen en grillige kreken met glashelder water. Het is een uitgestrekt
fourageergebied voor talloze soorten watervogels, zoals ganzen, reigers, eenden
en steltlopers. Overal in de Biesbosch vind je nog de nalatenschap van de
griendwerkers die eeuwenlang het land bewerkten.En natuurlijk vind je overal sporen van de bever, die al 25 jaar vaste bewoner
is." Schipper Jan wachtte ons op en we vertrokken dan naar het natuurpark aan de overzijde van de rivier. Eénmaal we in het park waren, werden de motoren wat stiller gezet en kregen we voortdurend uitleg van de gids, over het leven van de bevers, hij wees ons vogels aan, we zagen 3 reeën voorbijschieten, en wat we ook vooral hoorden was de interactie van de groep mondige Nederlandse jongelui die mee aan boord waren. Na een tijdje maakten we aan land een wandeling tot aan de 'eendekooi', een oude constructie waarmee ze vroeger eenden vingen. Met een karig zonnetje en vooral veel wind vaarden we terug, waar de uitstap afsloten met een aperitiefje. Marnix had diezelfde avond een schitterende Yahtzee-opflakkering. Goed voor zijn zelfvertrouwen dus, haha. We zaten redelijk vroeg in bed en waren dan ook fris en monter om de volgende dag rustig op te ruimen en huiswaarts te keren. De weg lag er al even rustig bij. We stopten nog even bij ma en pa en rond 15 uur waren we thuis.
camping 'Oud Drimmelen' 32 eur vr twee nachten met electriciteit 195 km vanuit Gistel tot. km 15990
De winter blijft maar duren, maar het weerbericht voorspelde droog weer. Genoeg reden om even Fons buiten te halen. En daarbij, Fons moest naar de jaarlijkse keuring, dan kan je het hem toch niet aandoen om zomaar zonder bijkomend uitje terug naar zijn winterverblijf te moeten? Dus : Marnix had een tijdje geleden al een Waals-Brabants plaatsje gevonden waar je de ruïnes van een abdij kunt bezoeken. Dus de bestemming van dit weekendje werd : Villers-la-Ville.. Betty werd voorlopig vervangen door ene Marnix die me met een bevallige, diepe stem feilloos daarheen leidde. Onderweg kregen we ook nog een schitterend zicht op de 'leeuw van Waterloo' kado. Je rijdt Villers binnen onder een oude boog van de abdij. We parkeerden ons op de verste parking, dronken een tas warme soep en vervolgens bezochten we de abdij met een audioguide. De ruïnes zijn echt indrukwekkend.
Daarna fietsten we even naar het centrum, we kochten bij de plaatselijke bakker een stokbrood of twee en een taartje, dat we met een tasje koffie verorberden in Fons. Even heerlijk weer opwarmen. Rond 15 u vertrokken we nog voor een 14 km lange wandeling. Met een plannetje bij de hand kon er niks misgaan. We wandelden door verrassend grote bossen die afgewisseld werden door landwegen. We zagen zelfs 3 bambi's! Tot ongeveer 8 km ging alles goed, en toen waren we even , nee niet voor even, het noorden kwijt. dat heb je natuurlijk met een wandelgps, ... die nog thuis lag. :) Dan maar de grote weg zoeken en de verkeersbordjes volgen en zo kom je uiteindelijk toch terug waar je startte. In de enige café van Villers die open was, dronken we het plaatselijk abdijbier, ik een donkere, Marnix een blonde. Ons avondeten werd terug , een beetje een gewoonte geworden, een kaasschotel met een glaasje rode wijn en rond 23 uur kropen we ons bed in. Het werd een rustige nacht tot ... er om 5 uur 's morgens op Fons werd geklopt. Even schrikken. Marnix trok het gordijntje open en daar stond een man met een zaklamp binnen te schijnen, om ons doodleuk te melden dat we weg moesten omdat er plaats gemaakt moest worden voor de rommelmarkt. Jakkes, dus kleren aanschieten, fietsen losmaken, en Fons verplaatsen naar de andere parking. Marnix wist niet goed wat aan te vangen : moeten we nu al koffie maken, ontbijten, .. ? Maar nee gij, kom we kruipen terug in bed. En wonder boven wonder sliepen we nog redelijk vlug terug in,om uiteindelijk terug, voor de tweede keer op te staan , ditmaal op een meer schappelijk uur. Na het ontbijt brachten we natuurlijk eerst een bezoekje aan die rommelmarkt om daarna terug de wandelschoenen aan te trekken en een 15 km wandeling aan te vatten. Toffe wandeling, wel heel slijkig en glad op sommige plekken in de bossen, maar we bleven recht. En ditmaal deden we het helemaal goed é. Tot op ongeveer 4 km van het einde het pad naast de rivier bleek afgesloten. De rivier was blijkbaar buiten haar oevers getreden en je kon onmogelijk door het diepe slijk verder. Dus ja, weer langs de grote baan het laatste stukje afgelegd. De woonbatterij van Fons was serieus gezakt, blijkbaar moet er een probleempje zijn. Aangezien we toch van plan waren de volgende ochtend terug te keren, besloten we nu al naar huis te gaan. Anders lagen we misschien de hele nacht naar lampjes te kijken, of zou de verwarming terug in alarm gaan wegens te weinig stroom. We maakten van de nood een deugd en stopten nog even in Ikea. Rond 19 u waren we terug thuis.
totaal aantal kms tot Villers vanuit Gistel : 156 totaal stand 15578 km parking bij de abdij: geen voorzieningen
Ja ja, ook in 2013 kruiste een weekendje Londen ons pad. En wat voor eentje. Wie zegt ook al weer dat het altijd regent in Engeland? Nee hoor, net na aankomst en nadat we een echt Engels ontbijt achter de kiezen hadden, kregen we enkele druppeltjes te verduren, maar zelfs niet genoeg om een paraplu boven te halen. En de daaropvolgende dagen geen spetter te zien. Maar gelukkig wel heel veel anders gezien : behalve de klassiekers ook : Saint-Pauls cathedral, London museum, de oudste steen, een prachtige mix van mensen, Brick Lane, marktjes in Petticoat lane, Notting Hill, Royal Alberthall, authentieke pubs, daklozen, dronkaards, punkers, donkere steegjes waar ooit Jack the ripper ronddwaalde op zoek naar slachtoffers, Camden, en zo veel meer... Ons hotelletje in East Londen viel geweldig goed mee, misschien wel een adresje om te onthouden. We versleten weer heel wat kilometers, goed voor de nodige pijntjes, maar die nemen we er graag bij. Allé, voor zoiets wel hé.Kort samengevat dus : een super-weekend!
Yes eindelijk! Weg met Fons. Het was een beetje zoeken op de weerkaarten en het werd Le Touquet ,ook wel Paris Plage genoemd. De plaats waar de iets meer gegoede Parisiens hun vakanties doorbrengen. Marnix deed de vrijdagmorgen nog eerst een loopje en rond 10 u 30 waren we vertrokken. De temperatuurmeter gaf ongeveer 8° aan en de zon scheen volop. Ook zonder onze Betty (die nu bijna geheel de geest heeft gegeven) vonden we de voorbestemde mobilhomeparking vrij vlotjes. We stonden er netjes aan de duinen met een mooi zicht op de baai en de jachthaven. We trokken meteen de wandelschoenen aan en vertrokken langs een mooi wandelpad tot aan de boulevard. Tijd voor een aperitief, met iets hartigs erbij.En dat buiten op een terras zonder jas aan. De winkelstraten lagen er wat verlaten bij, maar later bleek dat alles pas om half drie openging. We besloten op zoek te gaan naar de Carrefour om wat boodschappen te doen. We hadden de bordjes gezien bij het binnenrijden van de stad, maar hoe langer we te voet rondliepen, des te meer we beseften, dat ofwel die winkel heel wat verder lag dan we in gedachten hadden, ofwel dat we hopeloos verloren waren gelopen. Tegen het eind van de dag hadden we dus ten eerste geen winkel gevonden, ten tweede hadden we ettelijke km's gewandeld (ik moet wel toegeven dat het heel aangename paden waren) en ten derde was ik enkel nog rijp om me ergens neer te ploffen en niet meer recht te moeten. Dit dank zij een pijnlijke heup ( een kwaaltje van lange duur) en een omgeslagen pijnlijke enkel. Enfin, we vonden nog een buurtwinkeltje, en we vonden een caféetje zodat we eindelijk ook eens naar het toilet konden. En daarna kon ik bijna al strompelend terug stappen tot aan Fonske. (klein beetje overdreven dat strompelen maar het voelde wel zo'n beetje aan) Maar we hadden verder een gezellige avond met een flesje wijn en een kaasschotel. De zaterdag stonden we rond 9u15 op en na een lekker ontbijt maakten we de fietsen klaar voor een fietstocht. We reden via Stella Plage tot in Berck-sur-Mer. De hele dag bleef het grijs en het was een stuk kouder dan de dag ervoor. In Berck deden we nog een korte wandeling op de dijk en we zagen een bende zeehondjes liggen op het strand. 's Middags aten we pizza, genoeg voor met nieuwe energie de terugrit aan te vatten. En nogmaals de Carrefour te zoeken. En yes, gevonden. We dronken daarna een kopje koffie in Fons en na een uurtje gingen we nog eens te voet naar t stadje. Wat rondgelopen en een aperitiefje in een pub. En daarna was het weer tijd om ons te nestelen. Bij de aperitief deed Marnix de eerste poging van het jaar om een Yahtzee te winnen, maar zoals goeie gewoonte, lukte het net niet. Een stokbrood, wat tzaziki, tarama en gamba's waren de ingrediënten van een smakelijk avondmaal. Tegen de ochtend begon het paneel van de verwarming/boiler te flikkeren. Onze woonbatterij stond heel laag en blijkbaar was dat de reden dat het bedieningspaneel een waarschuwing gaf. Het lange stilstaan tijdens de koude winter zal er voor iets tussengezeten hebben. Dus nog voor het ontbijt hebben we ons verzet en namen we electriciteit. (2 euro voor 55 minuten) We konden daar onze tanks en wc legen en het was rond half tien als we klaar waren om te vertrekken. We vertrokken met volle zon, langs de landelijke wegen, tussen duinen en bossen, en reden toch nog iets te vroeg de autostrade op. Zo moesten we toch nog 1eur60 péage betalen. Net voor Calais was er ineens dikke mist en dat bleef zo tot we in Gistel waren.
Totaal aantal km's gereden : 315 km km stand : 15195 km parking : Le Touquet aan de jachthaven, 11 euro per nacht, asfalt ondergrond en alle voorzieningen.
Het voorbije weekend was ons eerste echt vrije weekend van het jaar. Januari verliep wat in mineur. Mijn schoonvader belandde in het ziekenhuis en is er helaas overleden. Je hoofd staat dan niet meteen naar uitstapjes natuurlijk. Neem daarbij ook nog het feit dat het de voorbije weken echt rotweer was. Sneeuw, ijzel, stevige min-temperaturen, gevolgd door regen, storm en nog eens regen. En dit was het voorbije weekend dus niet anders. En viel het eerst-mogelijke Fons weekendje in het water. Nu maar duimen en ten volle hopen voor binnen 14 dagen. Duimen jullie mee?
Het jaar loopt stilletjesaan ten einde. We kunnen met een tevreden hart terugblikken op het voorbije jaar en ja, alweer volop dromen over het komende jaar 2013. We zeiden ooit al lachend : als we 5 jaar samen zijn ,maken we eens een verre reis. En kijk, volgend jaar is het zover en de plannen krijgen meer en meer vaste vorm. We gaan naar Maleisië! Waarom is de keuze op Maleisië gevallen? Marnix heeft een vriend die in Singapore woont en laat Maleisië nu net een buurland zijn en een land, die ons na enig speurwerk, heel erg de moeite leek om te bezoeken. We proberen weer alles zelf in elkaar te knutselen; onze tour is uitgestippeld, de vliegticketten geboekt, de hotels liggen vast,...Elke dag surfen we op internet rond op zoek naar nieuwe informatie, de boekjes uit de bib worden verslonden. Nog vijf maandjes wachten. En weg zijn we. De lange vliegreis er naartoe moet ik er bijnemen, maar de deal is : geen andere vliegreisjes meer volgend jaar. Maar daarvoor met ik Marnix wat intomen hoor : de Ryanairticketten van 8 eur blinken in zijn ogen. Laten we ons maar bij Fons houden de rest van het jaar en daarvoor kietelt het altijd natuurlijk.
Even terugblikken nog op 2012 dan : We gingen 10 maal op weekenduitstap en maakten één langere reis met de kids. Totaal aantal km's gereden : 5748 km Diesel : 793,87 euro
Ik wens iedereen nog een fantastisch nieuw jaar, vol geluk, goede gezondheid en voor de reizigers onder ons : veel veilige kilometers op de weg en veel reisplezier !!
Laatste uitje van het jaar in Kanne, Maastricht en Valkenburg
Vrijdagmorgen 23 november. Opgestaan met regen, niet welgezind : valt ons laatst geplande uitje van het jaar nu al in het water? Met een altijd opgewekt, positiefdenkend ventje in huis draai ik langzaam bij. We halen Fons op in Oudenburg en als ik achter het stuur kruip, komt zoals altijd het gevoel: yes, it feels good, weg zijn we. Onze Betty schiet pas rond Gent in route, even vrezen we het ergste, ik begin al bijna aan een 'in memorium', maar nee, ze heeft zich nog niet gewonnen. Ze zet ons netjes af in Kanne, een klein grensdorpje op 5 km van Maastricht. We parkeren op het centrumplein. Dit is misschien het voordeel van een kleine camper te hebben, we passen bijna in een gewoon parkeervak en vallen niet op als zogenaamde kampeerder. We vallen het eerste beste restaurantje binnen en eten een kleinigheidje om de eerste honger te stillen. Omdat het daarna nog steeds regent, besluiten we te voet naar Maastricht te gaan. Langs een landelijke weg, onder moeders' paraplu, stappen we goed door en na een kleine drie kwartier staan we al in het centrum van Maastricht. We doen vooral aan 'windowshoppen' , bekijken wat gebouwen, drinken een aperitiefje op 't Vrijthof en doen boodschappen in de plaatselijke Albert Heyn. In het pikkedonker stappen we terug naar Kanne. En natuurlijk volgt er nog een aperitiefje, nog eens gevolgd door een lekker gekruide wokschotel. En hoe sluiten we de avond af in Fons? Natuurlijk met een spelletje Yahtzee, op vraag van Marnix, waarna hij toch gefrustreerd de avond moet afsluiten. Sorry schat, ik moet toegeven dat je voetbalploeg het wint van ons, maar in één ding ben ik toch beter !!
Na een heel rustige nacht staan we rond half negen op. Marnix haalt verse pistolets in de plaatselijke bakkerij. Het is daar blijkbaar aanschuiven geblazen, niet voor brood maar voor vlaaien en taarten. Aangezien het droog is buiten, besluiten we met de fiets naar Valkenburg te gaan. Domien en Lieselotte, mijn zoon en schoondochtertje, zijn gek op dit stadje en maakten ons nieuwsgierig. In Maadstricht moeten we even de juiste richting zoeken, maar daarna is het eigenlijk steeds rechtdoor. Valkenburg is al volledig in kerststemming. Topattractie is de kerstmarkt in de mergelgrotten. We kopen een duoticket voor de fluwelengrot en gemeentegrot. (9 eur per persoon) Je vindt er originele geschenkjes en de vele lichtjes geven de grotten een gezellige sfeer. 's Middags eten we een snackje en rond half vijf besluiten we terug te keren naar Maastricht. De duisternis valt vlugger dan we denken en het is al donker als we in Maastricht arriveren. Bij de aperitief op de Markt besluiten we nog even daar te blijven en we genieten van een heerlijk Italiaanse maaltijd. Ondertussen is het weer beginnen regenen, maar de weergoden zijn ons gunstig : tegen dat we terug willen rijden naar Kanne is het al weer opgehouden. Nog een knabbeltje en drankje bij de Yahtzee en dan vallen mijn ventenelen stillekesaan dicht.
's Nachts begint het hevig te waaien, waardoor we allebei wat minder diep slapen. De volgende dag horen we op de radio dat de storm op vele plaatsen schade aanrichtte. We staan op rond 9 u en na het ontbijt doen we toch nog een korte wandeling. De wind is er nog steeds maar de hemel is stralendblauw. We wandelen via de jachthaven en komen onverwachts aan het Fort Eben-Eemaal. Een bezoekje zit er vandaag niet in. Na een uurtje staan we terug bij Fons. Na de nodige opruimingswerken vertrekken we rond de middag terug huiswaarts. Marnix moet Fons stevig in de hand houden vanwege de hevige rukwinden. Maar rond 14u15 komen we weer veilig in Gistel aan.
totaal aantal kms gereden : 444,7 km totale km-stand : 14869 km parking : geen voorbehouden plaatsen voor mobilhomes, geen voorzieningen, wel dichtbij Maastricht, mooie fiets -en wandelroutes in de omgeving
We zijn net terug van een weekje op Gran Canaria en wennen stilletjesaan terug aan onze gewone Belgische temperaturen.Daar was het meestal tussen de 25 en 30 graden, wat minder kleertjes aan dus en genieten, wetende dat het waarschijnlijk de laatste keren van het jaar waren dat we in t-shirt konden rondlopen. De maandag na marathondag namen we de trein richting Charleroi, om daar eerst nog een nachtje in het budget-Ibis te slapen. Kwestie van no-stress situaties te creëren om het vliegtuig op tijd te halen. Er kwam wat turbelentie aan te pas maar we werden weer netjes op tijd afgeleverd door Ryanair op Gran Canaria. De huurauto van Hertz stond klaar en met onze kleine Yaris reden we richting Puerto Rico, thuisbasis voor één week. Puerto Rico is een volledig artificieel gebouwd dorp, alle hotels en appartementen netjes op een rij de heuvel op. Verder veel veel toeristen en een heel commercieel gedoe errond. Maar, het appartementje in het complex Montebello, was wat we ervan verwachtten en meer, elke dag verse handdoeken en lakens, en ... heerlijk warm water in het zwembad, toch goed voor één volledige duik.:) Eén van de hoogtepunten van de week was een rit in het binnenland en wandeling naar de Roque Nublo. De autorit er naartoe was al een belevenis op zich (brr) en de beloning was het schitterende uitzicht op de top. Fantastisch! Ook het havenstadje Puerto Mogan was leuk, evenveel toeristen, maar het stadje had veel meer karakter. De wandeling in Maspalomas had dan weer een heel andere dimensie, niet elke dag loop je tussen naakte mensen of beleef je het homo-wereldje van zo dichtbij. Het uitzicht van de beroemde duinen kreeg dus een extra hot tintje erbij. Het bezoek aan Las Palmas was dan weer vooral vermoeiend, hoeveel km's we nu weer slenterden weet ik niet, maar als de auto ergens in het midden staat en je gaat naar het ene uiteinde van het schiereiland te voet, je zakt af naar de oude stad en dan terug weer naar de auto, wel, mijn beentjes zeiden even : genoeg! Dus werd er op de laatste dag vooral in de zon gelegen op het met bahamazand aangelegde strand in het stadje naast Puerto Rico. De vlucht naar huis was helaas er eentje met 2 uur vertraging, naar het schijnt door een staking van de Franse verkeersleiders, maar dat mag geen domper op de vakantie zijn. We hebben er weer eens van genoten. Back to reality now.
Met een dagje uitstel, vanwege de regen, vertrokken we de zaterdagmorgen, weeral in de regen, richting Eindhoven. Rond 12u30 kwamen we in het centrum aan. De organisatie van de marathon had een plek voorbehouden voor kampeerders, dit aan de Technische universiteit, op een boogscheut van het centrum. De hele dag bleef het regenen. We bezochten even de sportbeurs, waar we ook het deelnummersnummer van Marnix konden ophalen, en verder aten we een kleinigheidje in een gezellige tearoom, en dwaalden we wat door de winkelstraten. We keerden nog even terug naar Fons en 's avonds gingen we iets eten. Alle Italiaanse restaurantjes zaten bomvol (allemaal door de lopers??), dus kwamen we in een Mexicaans restaurant terecht. Lekker maar geen wow-gevoel, zou Sergio zeggen. :) Zondag stond natuurlijk in het teken van de marathon. Marnix was er als goeie gewoonte extra vroeg uit om de dag te beginnen met een wandelingetje. Dan ontbijt en lekker wat relaxen tot het moment daar was om door te gaan. Het werd zijn "topdag", met een fantastische eindtijd van 3u30. Super!!!! Het volledige verslag kun je uiteraard lezen op zijn blog : lankarren on the run. We waren terug thuis rond 17 u en sloten de dag samen met al de kids af in een gezellig restaurantje in Zande. Keppetje, dikke proficiat en nu op naar de zon !!!!
Als er een voor ons vrij weekendje aankomt, zijn we fervente volgers van de on-line weerberichten. Immers, de afspraak is : bij regenweer vertrekken we niet!! We kijken in een straal van ongeveer 200 km, want veel verder willen we in de weekendjes niet rijden. Het is niet de bedoeling een halve dag in de auto te zitten, om dan een dagje ter plaatse te kunnen genieten en de volgende dag weeral een halve dag terug moeten rijden. Nee, maximum een tweetal uurtjes onderweg om de tijd zo optimaal te kunnen benutten. Maar terug naar die befaamde weerberichten. Vorig weekend begonnen we het al in de gaten te houden, maar overal werd regen voorspeld. Hoe meer de week vorderde hoe minder kans er op regen was. Maar toch... dan moet je toch eens de beslissing nemen é. En toen we dan ook het aanbod kregen van vrienden van Marnix om mee te gaan naar een optreden van de Scabs hier in Gistel, hakten we de knoop door. Geen weekendje Fons. En wat blijkt nu : gisteren zon, vandaag zon,... Pff, t steekt toch een beetje wi. Maar niet getreurd, we zijn eens aan het rondkijken om onze keuken te veranderen, dus een dagje Zelfbouwmarkt en Ikea was ook niet mis. En we zijn een stapje dichter bij ons besluit gekomen. Gisterenavond zijn we ook gaan eten in 't Groote Huys in Oostende, met een gewonnen Cadeauboxbon en als afsluiter een pintje bij Greetje in Gistel. En vanavond dus The Scabs, een beetje nostalgie...
Hallo, Marnix hier, tja ik weet wel dat dit hier niet mijn terrein is maar ik zal deze blog effen hacken .... en wel hierom .... Vrijdag 7/9 om 08.30 uur des morgens verlieten Aäron (oudste zoon) en mezelf samen met Fonz, Gistel met als eindbestemming de Dardennen. De bedoeling was om er met z'n tweetjes een leuke 2-daagse van te maken ... zo'n beetje quality-time . Na wat files die je er op heden blijkbaar altijd bij krijgt kwamen we aan in Anseremme om 11.15 uur. Net op tijd om er eerst een ticket te bemachtigen en er het boemeltreintje richting Houyet te nemen. Vanaf daar was de kayak ons vervoermiddel en wel voor de volledige 21 km afvaart van de Lesse. Het prachtige weer maakte er de fun enkel maar groter op, met een nat pak en veel lachsalvo's kwamen we rond 17.00 uur terug aan. Vervolgens reden we 3 luttele kilometers naar Dinant om er Fonz te parkeren langs de Maas met zicht op de Citadel. Een zonovergoten terras zorgde voor de ideale aperitief-locatie voor we onze (door Diet gemaakte) pasta in Fonz verorberden. Het waterplezier zorgde ervoor dat we een goede nachtrust hadden en ik kreeg met moeite de zoon uit bed de volgende morgen voor we de Citadel bezochten. Via het kortste kabelbaantje ter wereld konden we er een mooi geleid bezoek brengen aan deze historische plaats. Het waren super momenten eentje waar we nog vaak zulle, aan denken in de toekomst ....
Hoe sluit ik hier nu weer af? ach ja .... we reden zo'n 460 km standplaats langs de Maas - gratis- geen voorzieningen - asvalt. Beybey en tot nog eens .... mx
Zaterdagmorgen
rond 10u30 waren we op de afgesproken tijd in Oostende om de ouders van Marnix
op te halen. Ze vertrokken namelijk op reis naar Hongarije en hadden een lift
naar de luchthaven van Charleroi nodig. Het was redelijk rustig op de baan en
zonder al te veel oponthoud kwamen we aan in Anderlecht waar er een eerste
tussenstop werd ingelast. We werden immers getrakteerd op een lekker etentje in
de Appelboom. Een aanrader : vriendelijk personeel, een groot zonnig terras,
gezellig interieur en vooral : lekker eten. Rond half twee werd de reis
verdergezet. De korte duur parking in Charleroi stond behoorlijk vol maar
Marnix wist toch nog een plekje te bemachtigen dichtbij de ingang. Nadat we pa
en ma hadden uitgewuifd trokken we nog zuidelijker en vonden een tof plaatsje
in Profondeville, een dorpje aan de Maas tussen Namen en Dinant.We deden nog wat kleine boodschappen en
trokken dan de wandelschoenen aan. Er vertrokken een aantal wandelingen net aan de kerk waar Fons geparkeerd stond en
we besloten de combinatie van de gele en blauwe ruitjes te volgen. De eerste
meters vonden we onszelf wat belachelijk, pijltjes volgen en weer op net
dezelfde plaats terecht komen. Maar van dan af aan ging het vlotjes. Wat de
pijltjes betreft toch, want onze tikker kreeg het soms stevig te verduren bij
de korte maar steile beklimmingen. Het was echt een mooie wandeling, vooral
door de bossen, met niemand om ons heen en eindigend aan de Maas waar we nog
net een terrasje konden meepikken. Zalig weertje was het trouwens, zon 20
graden, ideaal nazomer-wandelweer. s Avonds in Fons was er nog warme soep en
na nog een korte avondwandeling werd er een flesje wijn gekraakt. Natuurlijk
bij een spelletje Yahtzee. En dan lekker het bed in met een spannend boek.
Heerlijk.
We werden
wakker door het klokkengeluid van de kerk om half tien. Marnix ging de verse
pistoletjes halen en ondertussen maakte ik de koffie. En dan stond er alweer
een wandeling op het programma. Ditmaal geen pijltjes volgen voor ons maar
gewoon langs het pad langs de Maas, de eerstvolgende brug over en dan terug
langs de Maas. Dat was het plan toch, alleen liep dit pad niet helemaal door
dus moesten we soms wel eens langs een iets drukkere baan. Jammer, maar we
wisten steeds dat we de juiste weg haddenen toen we eindelijk weer een brug bereikten om terug aan de overkant
van de rivier te geraken konden we de laatste km s dan toch weer van een
mooier uitzicht genieten. Tijd voor de
lunch : op hetzelfde terras als de avond voordien een lekkere salade. En dan
helaas : tijd om terug naar huis te keren!
t Was een
kort weekendje maar verrassend leuk.
Aantal kms
gereden : 426 km
Totaal op de
teller : 13507 km
Parking :
gps, harde
ondergrond, niet aangeduid, geen voorzieningen, dichtbij centrum en rivier, mooie
wandelroutes
Met mooi weer en 10930 km op de teller vertrokken we in alle
vroegte (4u45) richting zomerbestemming : Villeréal op de grens van de Dordogne
en de Lot. De eerste file hadden we al in Rijsel, waar de autostrade voor een
stuk was afgesloten door wegwerkzaamheden en iedereen daardoor een stukje werd
afgeleid via gewestwegen om zo weer de autostrade op te komen. Volgende file :
Parijs, serieuze ochtendspits zodat we pas rond 10 uur ons ontbijt konden
verorberren. De traditie van het middagslaatje, klaargemaakt door Aäron en
Jade, smaakte voortreffelijk. Verder was het heel kalm op de baan en we kwamen
rond 16u45 op de camping Chateau de Fontinrives aan. Het onthaal was hartelijk
en we hadden een supergrote staanplaats. De kinderen gingen voor het eerst en
niet voor het laatst het zwembad in en de avond werd afgesloten met een pizza
in het restaurant op de camping. Daarna ging mijn lichtje al snel uit. Wanneer
de anderen volgden, geen idee.
De volgende morgen gingen Marnix en ik te voet naar het
centrum van Villeréal om boodschappen te doen en het stadje te verkennen. Het
is een oud gezellig stadje met een mooie overdekte markthal. De zaterdag is er
markt en de vele marktkramers maken het pleintje nog leuker.
De dagen werden vooral gevuld met aan het zwembad liggen,
lezen, zwemmen, . De zon was steeds van de partij en sommige dagen was het
meer dan 30 ° warm. Alleen op zondag, net toen we op uitstap waren naar
Rocamadour en Sarlat, hadden we regen. De weg naar Rocamadour was dankzij onze
Betty , hoe zou ik het noemen, avontuurlijk. Ze ging duidelijk voor de kortste
en daarom niet de snelste of hoofd weg. En als het in dat kleine dorpje dan
ook nog eens markt is en wegwerkzaamheden , kan het wat smalletjes worden om
met Fons te passeren. Rocamadour was het waard :
De stad is gebouwd op een rots
midden in de Causse de Gramat, een uitgestrekt leisteenplateau
en onderdeel van de Causses du Quercy. Boven op de rots ligt een burcht.
Via een slingerend pad (of een lift voor de mindervaliden) kan men het
heiligdom bereiken, een reeks van kapellen met fresco's en een kerk. Via een trap, waarin
vele fossielen
van mariene herkomst zichtbaar zijn, komt men onderaan de berg. Daar ligt het
zeer toeristische stadje met zijn nauwe straatjes. (bron : Wikipedia)
Daarna reden we
nog door naar Sarlat, waar we even door de smalle straatjes slenterden.
Rond 19 u waren
we terug op de camping, helaas was het weer nog niet droog en speelde we deze
avond een spelletje indoor-yahtzee.
We bezochten ook
nog Bergerac en het kasteel van Monbazillac, bekend van zijn superzoete witte
wijn.
Zaterdag 11/8 was
het alweer tijd om huiswaarts te keren. Maar we namen de zon mee en hopen nog
een weekje thuis verder te genieten van de vakantie.
Na lang wikken en wegen hebben we twee dagen geleden onze zomervakantie vastgelegd. We gaan naar het zuiden van de Dordogne, nl naar Villereal, zo'n 30 km ten zuiden van Bergerac.De bedoeling was om het dit jaar dichtbij te zoeken. De weergoden dachten er echter anders over. Behalve de 3 voorbije warme zonnige dagen was het dweilen met de kraan open. Van de regen hebben we eventjes genoeg gehad. De weervoorspellingen beloven ons temperaturen rond de 25°, al kan er wel af en toe een druppel vallen. Onze keuze viel op de kasteelcamping Chateau de Fonrives, de commentaren beloven veel goeds. We laten jullie binnen een tiental dagen weten hoe het in werkelijkheid was. Tot dan!!
De regen was weer eens spelbreker dus vertrokken we pas op zaterdagmorgen naar Okselaar. Jade had daar haar scoutskamp gehad en we mochten haar vandaag al bezoeken en meedoen aan het spel en kampvuur. Veel ouders waren er niet, maar in ieder geval waren wij wel moedig genoeg om van alles en nog wat te ondergaan. Langs de autosnelweg viel de regen nog met bakken naar beneden, het werd even droog toen we nog efkes rondliepen in Diest, maar niet voor lang. We kochten een stokbrood en aten dit op met soep en gehakt/américain. Daarna reden we dus naar het scoutskamp. Al spoedig werden we ingedeeld in groepen en konden we de eerste opdracht volbrengen. Als die opdracht slaagde konden we een voorwerp wisselen en aan de hand daarvan telkens de volgende opdracht uitvoeren. Het begon al goed: over een touw glijden en ondertussen nog een ander voorwerp losmaken, een ladderkoord overkruipen, onder een spinneweb van draden kruipen,... We waren gewoon goed en uiteindelijk waren we de eerste groep die alle opdrachten volbrachten en de juiste voorwerpen kozen. 's Avonds aten we boterhammetjes en later werd het kampvuur in gereedheid gebracht. Elk groepje bracht een scetch of had een doe-opdracht en daar werden we ook weer ingeschakeld. Als het laatste kindje in bed zat , kregen we eindelijk een pintje of glas wijn aan de democratische prijs van een halve euro. Rond 1 uur lagen we in bed, mmm heerlijk in Fons terwijl de anderen in hun natte tentje moesten kruipen. Rond 8u30 werden we verwacht voor het ontbijt. Wij wandelden nog even naar Averbode door een bosrijke omgeving, terwijl de scouts hun tenten afbreekten. Rond 14 u kregen we eindelijk Jade mee naar huis. Haar kamp was geslaagd ondanks het slechte regenachtige weer. Ze is een paar batches rijker geworden waar ze heel trots op is.Proficiat!!
Afspraak om 8u30 aan het station Oostende. Bestemming : voor ons een feit, voor de kids nog steeds een raadsel. Even voorbij Brugge beginnen we aan een zelfmeegebracht ontbijt. We hebben tijd tot Luik-Guillemins waar we moeten overstappen en vullen de tijd met een quiz. Iedereen heeft uiteindelijk een prijs verdiend. De trein zit overvol met wielerfans die richting Luik sporen, waar dit jaar de tour de France vertrekt. Als we in Luik de trein richting Luxemburg nemen, blijft het nog steeds gissen. Maar Vielsalm wordt het! We drinken eerst een aperitiefje en nemen een kleine snack op het terras van het nabije bungalowpark. Er is nog even tijd over en we besluiten het spoor van Domien en Lieselotte even te volgen en een geocache op te snorren. Daarvoor moeten we langs een stijgend padje tussen het struikgewas door en een donkere tunnel in. En bingo! Te voet vertrekken we richting Bêche op zo'n 3 km van het station, waar we een activiteit boekten bij Avenatura. We gaan voor een gps tocht, waarin we een verloren crypte moeten zoeken. We krijgen een gps mee en een draagbare dvd-speler. Aan de hand van coördinaten die we moeten zoeken met aanwijzingen op de dvd speler,en met het oplossen van raadsels, vinden we de weg, verzamelen letters en cijfers, en vinden we uiteindelijk het magische woord. Met dit woord kunnen we de crypte openen en uiteindelijk de kluis. De schat : twee flessen Stassen. We drinken daar nog wat en gaan dan terug richting Salmchateau waar we de B&B Nord et Sud opzoeken. 's Avonds gaan we nog iets eten in Vielsalm. Jammer genoeg voelt Domien zich niet goed en moet hij uiteindelijk zijn eten laten staan en vervroegd terugkeren naar de B&B. Met dank aan de vrouw die daar opdiende en geen taxi wilde bellen maar wel haar man die Domien dan voerde. Volgende afspraak aan het ontbijt om 9 u. Dat is meer dan dik in orde : stokbrood, croissants, toespijs, fruitsalade, choco, zelfgemaakte confituur, cornflakes, vers fruitsap, yohurt, eiertaart met ricotta, koffie, thee, chocomelk,... Echt niets op aan te merken. Tijd om terug te keren naar Vielsalm waar we eerst het Museé du Pays de Salm bezochten, wat uitleg over de streek, het gesteente, en uiteindelijk over de heksen en hun legendes. Dan is het alweer tijd voor een aperitiefje. Niet gepland maar toch mooi meegenomen is dat de tour passeert. We stellen ons strategisch op om de vele gadgets op te vangen die de tourkaravaan rondgooit. Jammer dat we net op de trein staano te wachten op het moment dat de renners passeerden. De trein loopt wat vertraging en we komen dus met een uurtje vertraging terug in Oostende aan. We sluiten de dag af met lasagne en macaroni. Thx kids voor het mooie weekend.
We onthouden dat :* Aäron niet diep genoeg bukte en nog voor hij goed en wel in de grot is zijn hoofd al stoot, dat hij massa's Pokemons van buiten kan opnoemen, en telkens vreesde dat de 'bom' zou ontploffen
* Domien hoofdpijn had en zo ziek was dat hij zijn eten liet staan, dat hij toch gauw nog een geocache wilde meepikken en nog altijd graag de liedjes zingt van Samson en Gert
* Jade op het einde van de dag 20 km in de benen had en nog steeds huppelde terwijl ze eigenlijk niet graag wandelt en dat ze het in het museum toch een beetje eng vond
* Lieselotte zich vastbeet in een moeilijk raadsel en toch de oplossing vond, straf wi en ook gretig naar de spulletjes greep die de tourkaravaan smeet
*Ruben telkens grappig met de gps rondliep omdat ze gezegd hadden dat je in beweging moest blijven zodat het kompas zou werken en dat hij zo goed een rit regelde voor zijn zieke broer
*En wij : wij onthouden vooral een fantastisch weekend waarbij we nog eens beseffen hoeveel geluk we hebben dat ons 'bendje' zo goed overeenkomt
Ik ben Heidi
Ik ben een vrouw en woon in Bredene () en mijn beroep is Administratief bediende.
Ik ben geboren op 04/04/1965 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, linedance, muziek, lezen, handwerk, wandelen, geocaching.
Een beetje een start in mineur, want de vrijdagmorgen begon met twee begrafenissen op een rij. De ene collega verloor haar mama, de andere haar schoonmama, allebei op dezelfde dag gestorven en op dezelfde dag ten grave gedragen, in dezelfde kerk dan nog. Veel sterkte collega's !
Yes eindelijk! Weg met Fons. Het was een beetje zoeken op de weerkaarten en het werd Le Touquet ,ook wel Paris Plage genoemd. De plaats waar de iets meer gegoede Parisiens hun vakanties doorbrengen. Marnix deed de vrijdagmorgen nog eerst een loopje en rond 10 u 30 waren we vertrokken. De temperatuurmeter gaf ongeveer 8° aan en de zon scheen volop. Ook zonder onze Betty (die nu bijna geheel de geest heeft gegeven) vonden we de voorbestemde mobilhomeparking vrij vlotjes. We stonden er netjes aan de duinen met een mooi zicht op de baai en de jachthaven. We trokken meteen de wandelschoenen aan en vertrokken langs een mooi wandelpad tot aan de boulevard. Tijd voor een aperitief, met iets hartigs erbij.En dat buiten op een terras zonder jas aan. De winkelstraten lagen er wat verlaten bij, maar later bleek dat alles pas om half drie openging. We besloten op zoek te gaan naar de Carrefour om wat boodschappen te doen. We hadden de bordjes gezien bij het binnenrijden van de stad, maar hoe langer we te voet rondliepen, des te meer we beseften, dat ofwel die winkel heel wat verder lag dan we in gedachten hadden, ofwel dat we hopeloos verloren waren gelopen. Tegen het eind van de dag hadden we dus ten eerste geen winkel gevonden, ten tweede hadden we ettelijke km's gewandeld (ik moet wel toegeven dat het heel aangename paden waren) en ten derde was ik enkel nog rijp om me ergens neer te ploffen en niet meer recht te moeten. Dit dank zij een pijnlijke heup ( een kwaaltje van lange duur) en een omgeslagen pijnlijke enkel. Enfin, we vonden nog een buurtwinkeltje, en we vonden een caféetje zodat we eindelijk ook eens naar het toilet konden. En daarna kon ik bijna al strompelend terug stappen tot aan Fonske. (klein beetje overdreven dat strompelen maar het voelde wel zo'n beetje aan)
We parkeren op het centrumplein. Dit is misschien het voordeel van een kleine camper te hebben, we passen bijna in een gewoon parkeervak en vallen niet op als zogenaamde kampeerder. We vallen het eerste beste restaurantje binnen en eten een kleinigheidje om de eerste honger te stillen. Omdat het daarna nog steeds regent, besluiten we te voet naar Maastricht te gaan. Langs een landelijke weg, onder moeders' paraplu, stappen we goed door en na een kleine drie kwartier staan we al in het centrum van Maastricht. We doen vooral aan 'windowshoppen' , bekijken wat gebouwen, drinken een aperitiefje op 't Vrijthof en doen boodschappen in de plaatselijke Albert Heyn. In het pikkedonker stappen we terug naar Kanne. En natuurlijk volgt er nog een aperitiefje, nog eens gevolgd door een lekker gekruide wokschotel. En hoe sluiten we de avond af in Fons? Natuurlijk met een spelletje Yahtzee, op vraag van Marnix, waarna hij toch gefrustreerd de avond moet afsluiten. Sorry schat, ik moet toegeven dat je voetbalploeg het wint van ons, maar in één ding ben ik toch beter !!
's Middags eten we een snackje en rond half vijf besluiten we terug te keren naar Maastricht. De duisternis valt vlugger dan we denken en het is al donker als we in Maastricht arriveren. Bij de aperitief op de Markt besluiten we nog even daar te blijven en we genieten van een heerlijk Italiaanse maaltijd. Ondertussen is het weer beginnen regenen, maar de weergoden zijn ons gunstig : tegen dat we terug willen rijden naar Kanne is het al weer opgehouden. Nog een knabbeltje en drankje bij de Yahtzee en dan vallen mijn ventenelen stillekesaan dicht.
De autorit er naartoe was al een belevenis op zich (brr) en de beloning was het schitterende uitzicht op de top. Fantastisch! Ook het havenstadje Puerto Mogan was leuk, evenveel toeristen, maar het stadje had veel meer karakter. 
.... en wel hierom ....
pasta in Fonz verorberden.
