Net twee dagjes Londen achter de rug. Jade, mijn lieve 'plusdochter' koos dit als geschenk voor haar komende lentefeest. Dit weekendje stond dan ook volledig in het teken van haar verlangens. Een bezoekje aan 'Ripley's believe it or not', de M&M winkel, de disneywinkel, een avondmaal in Rainforest Café en als top of the bill : eekhoorntjes spotten in Hyde Park. Mr Squirrel ging zowaar met haar volledige koek op stap. De volgende dag bezochten we nog Camden, waar ze vooral ogen te kort kwam om die wel heel kleurrijke medemensen te aanschouwen. Om 3 pm vertrok de Eurostar netjes op tijd om ons een tweetal uurtjes later weer uit te spuwen in Brussel -Zuid. Londen : je blijft verrassen.
De aprilse grillen laten dit jaar van zich horen en we twijfelden deze week dan ook serieus of we wel of niet zouden vertrekken. De ene site gaf regenbuien, de andere kondigde opklaringen aan, pff moeilijk hoor. Maar de drang om er op uit trekken won het van de wisselvallige weersvoospellingen. Donderdagavond werden nog boodschappen gehaald, ik pikte Marnix op aan t werk en we gingen samen Fons oppikken. Vrijdagmorgen stonden we om 10 u startersklaar en een paar uurtjes later arriveerden we in Kortessem, waar we eerst tankten.We parkeerden ons achter de kerk aan de tennisclub, waar er plaats is voor zo'n 5 mobilhomes. Tomatensoep uit blik smaakt ook wel eens lekker en met een paar pistoletjes erbij waren onze maagjes genoeg gevuld voor een fietstocht naar Hasselt. In vogelvlucht ligt Hasselt slechts op 10 km van Kortessem, maar via de knooppunten deden we er wat langer over. Net voor we Hasselt binnenreden, had Marnix platte band. Ja, wie de vorige blog las weet dat hij de vorige keer ook plat reed. Dus moesten we weer verder te voet, deze keer waren we dus bij de stad, en van het bureau van toerisme kregen we het adres van een fietsenmaker aan t station. We konden de fiets er achterlaten, en ondertussen de stad bezoeken. Hasselt is een mooie shoppingstad, uiteraard met de winkelketens die we in zowat iedere stad tegenkomen, maar ook voor ons onbekende winkels, met verrassend mooie kleren en vooral veel mooie schoenen. Van de voorspelde, of niet voorspelde , buien hadden we nog niets gemerkt, we konden zelfs in 't zonnetje zitten op de Grote Markt. Na het wilde shoppen pikten we de fiets op. Er zat een kleine doorn in de achterband, en voor 5 euro waren wij gered. We volgden dezelfde weg terug naar Kortessem, kwamen uiteraard 'niet' op dezelfde plaats weer uit, maar na een klein ommetje kwamen we toch bij Fonske uit. 's Avonds ging Marnix frietjes halen voor bij het meegebrachte stoofvlees. Na de yahtzee strijd kropen we in bed. De volgende dag stond we rond half tien op. Er stond een bloesemfietstocht op het programma. De vorige avond had het serieus geregend, maar nu leek het droger maar wel bewolkt. De omgeving was weer wondermooi, de meeste boompjes stonden al in bloei, misschien nog niet 100 %, maar toch al open genoeg om ons te doen genieten. Rond half twee begon het wat te spetteren, we waren net aan een splitsing van knooppunten. Als we richting Tongeren reden, konden we misschien daar ondertussen wat eten, wat shoppen en zo de regen wat te slim af zijn? Dus reden we naar Tongeren, aten iets, wandelden wat rond en was de regen ...slimmer dan wij. Want de zon scheen. En de regen leek gewacht te hebben tot we weer op de fiets zaten en op zo'n 10 km van Fons waren de regensluizen open. We schuilden nog even in een bushokje, maar zo geraakten we natuurlijk ook niet verder. Dus toch maar door de regen, en al gauw was ik een slijkvrouwke, met een slijkmanneke naast me. Om 18u waren we blij in de warmte te kunnen zitten, boekje lezen, voetbal luisteren, eten, weer lezen, en vroeg naar bed. Op zondagmorgen smaakten de pistoleetjes met een zachtgekookt eitje heerlijk en rond 10u30 vertrokken we naar huis. 12u30 thuis.
totaal aantal km's gereden 417 op de teller : 9693 getankt à 1,449 totaal 83,75 eur
parking Kortessem : Kapittelstraat GPS n50,85725 o5,39126 pluspunten : dichtbij centrum, Hasselt, Borgloon, Tongeren, Genk op ong. 10 km, asfalt, rustig min : geen voorzieningen
Er stond al geruime tijd met stip genoteerd in onze agenda : 17 maart ; workshop ringen in zilverklei. En aangezien deze dag doorging in Kessel-lo kon het niet anders of we moesten er een weekendje aan vast breien. Dus vrijdag Fons volgeladen en wij rond half tien de baan op richting Leuven. Het land is in nationale rouw vanwege een busongeval in Zwitserland, waarbij 28 Belgen omkwamen, waaronder 22 kindjes. Niemand die natuurlijk niet geraakt is door dit verschrikkelijke drama. En weinig woorden die kunnen uitdrukken hoe erg het allemaal is. Rond 11u20 draaien we de parking op bij de abdij van Vlierbergen. We gaan even rondkijken in de directe omgeving, we versterken de inwendige mens en als we de fietsen startklaar gemaakt hebben, komt de zon eindelijk door het wolkendek gekropen. Al na zo'n 4 km komen er serieuze kuitenbijters aan, dan maar toch de kleine versnelling op en zwoegen naar boven. En wat is het een verrassend mooie streek! Na een half uurtje komt er een splitsing van twee fietsroutes. De route die wij volgen, de Horstroute, stond op een bepaald moment heel onduidelijk aangegeven. We rijden een paadje op , het bos in omhoog, maar al gauw blijkt dat dit een mountainbikeroute is. Dan maar terug naar beneden, ik vooral met de remmen goed aangetrokken. Dan maar een ander paadje in, maar... wat daarnet al iets voor gevorderden leek, is het nu eerder iets voor de profs. :) Op mijn beklimming ben ik best wel een beetje fier, de kleine steek op en geen enkele keer voet op de grond. Voor de afdaling ben ik net iets te voorzichtig, maar al bij al heb ik maar een heel klein stukje te voet gedaan. Marnix stond me telkens netjes op te wachten. Helaas bracht de geleverde inspanning geen oplossing om terug op de juiste route terecht te komen. We volgden de grote baan richting Kortrijk-Dutsel en net voor het centrum riep Marnix : platte band! Tja niets aan te doen zeker? Na 13 km fietsen hebben we dan maar gewandeld, via Holsbeek terug naar Kessel-Lo, toch nog goed voor 8 km. Het weer was prachtig, de omgeving was prachtig en we waren samen, stuk kon het dus toch niet. Fons gaf ons lekker warm water om ons op te frissen en dan begonnen we nog aan een wandeling naar Leuven -centrum, op zo'n 4 km. Gelukkig konden we nog een plaatsje op een terrasje bemachtigen en genieten van een frisse pint. We waren zeker niet de enigen op stap in Leuven en een tafel bemachtigen in een restaurant was dan ook geen al te makkelijke opgave. Maar uiteindelijk belanden we aan een tafeltje buiten, gelukkig met zo'n vuurtje die aan t stralen was op mijn rug, in een Mexicaans restaurant. De ruime schotel met allerlei lekkers smaakte heerlijk. Nog een wandeling terug, spelletje yahtzee en naar bed rond 23 uur. De wekker moest ons wekken rond half negen, wat hij niet deed wegens lege gsm-batterij. Maar natuurlijk werden we zelf op tijd wakker. De workshop begon om 10 u, we konden er te voet naar toe. (http://www.pallasart.be) Samen met nog 3 vrouwen kregen we les van Petra. Eerst moesten we het ringmodel in klei maken om alvast het gevoel wat in de vingers te krijgen. En dan begon het echte werk. De zilverklei droogt zeer snel en de ring zelf moest dus redelijk snel gemaakt worden. Gelukkig was Petra enkele malen de reddende engel. Het was vooral een tijdrovend proces, van bewerken, weer drogen, weer bewerken, weer drogen enz. En het was ook wel spannend want voor het bakken is de ring zeer broos en is de kans op breken bestaande. De ringen worden dan gebakken op ong. 800 ° en komen spierwit uit de oven. Pas na het polijsten komt de zilverschittering naar boven. Spectaculair om te zien hoor. Rond half zes kwamen Marnix en ik dus buiten met een blinkende zilverring aan onze vinger, gepersonaliseerd met de vingerafdruk van elkaar erop. Dit moest gevierd worden en wel met een biertje in 'De Rozenkrans', de estaminet bij de abdij. 's Avonds aten we de meegebrachte spaghettie op met een glaasje rode wijn en sloten we de avond af met , jaja je kan het al raden : yahtzee. Deze morgen na het ontbijt vertrokken we rond 10u15 terug huiswaarts.
parking : geen officiële camperplaats bij de abdij van Vlierbergen in Kessel-Lo, wel gedoogd gps : x=50.8903100 y=4.7363000 Plus : zeer rustig, verharde ondergrond, dichtbij fietsroutes en centrum Leuven min : geen voorzieningen
Hallo, zaterdag zijn we een dagje naar Dover geweest. Rond kwart voor acht vertrokken we richting Calais om ruim op tijd in te checken voor de afvaart van 9u50. Langzaam kwam het zonnetje door de wolken piepen op het verlaten strand van Calais, maar helaas was datzelfde zonnetje alweer verdwenen bij aankomst in Dover. Na toch wat enig klimwerk, kwamen we aan bij het ticketbureautje van Dover Castle. De toegang kostte ons 16 pond per persoon. We deden eerst een toer mee in de ondergrondse tunnels waar er heel wat film en klank-en lichtspel aan te pas kwam en een opfrissing van onze geschiedenislessen over de 2de wereldoorlog. Goed gedaan. Toen we terug boven de grond kwamen was het serieus aan het motregenen en nadat we heel wat trappen in onze kuiten hadden om boven op de toren van het kasteel te staan, was het uitzicht : nada. Mist was de boosdoener, maar het gaf het kasteel wel een mysterieuze aanblik. We hadden lang nog niet alles gezien waarschijnlijk, maar het gure weer deed ons besluiten af te dalen naar het stadje. Winkel in, winkel uit, een warme maaltijd in een typisch Engelse pub, en waarachtig, in de late namiddag kwam het zonnetje toch nog tevoorschijn. Rond 18u plaatselijke tijd was het al tijd om terug in te schepen en anderhalf uurtje later zetten we weer voet op vaste bodem. Een probleem met de loopbrug die de voetpassagiers moesten nemen, maakte dat we pas als laatsten van boord mochten. Maar, weeral een tof dagje uit!
Gisteren mochten we Fons terug ophalen in Ingelmunster. De klep was wel degelijk kapot en werd vervangen. Doordat er ook water op een soort printplaat van de motor van de boiler was gelopen, was er daar ook iets niet in orde en dat werd ook vervangen. Niet dat het nu al problemen zou geven , maar dat zou pas kwestie van tijd geweest zijn. Alle lof dus voor de vriendelijke Patrick die ook nog eens de nodige uitleg gaf en ons 70 kopietjes gebruiksaanwijziging meegaf in het Nederlands, weliswaar van een ander type boiler. :) Alles viel gelukkig onder garantie, beter nu kapot dus dan binnen 2 jaar. En dus kijken we nu vol vertrouwen uit naar een volgend weekendje , met warm water! Waar en wanneer? Nog geen antwoord , maar ik hou jullie op de hoogte.
Vorige week deed Fons dienst als manusje-van alles op de weg want de C3 was binnen in de garage voor herstelling van een klein deukje en voor onderhoud. Net voor het weekend hadden we de C3 terug en belde ik naar Lambrecht om te vragen of het goed was of we vandaag Fons konden binnenbrengen voor nazicht en herstel van de boiler. Onmiddellijk werd me gezegd dat we zelf naar een Webasto-verdeler moesten gaan, omdat zij er zelf niet mogen aan werken. Ik veronderstel dan toch dat zij naar zo'n verdeler zouden gaan. Tenslotte hebben we bij hen Fons gekocht, hebben zij er een behoorlijk bedrag voor gekregen en willen wij voor die prijs toch een wagen die voor 100 % in orde is. Als je een wasmachine koopt en de filter is kapot, moet je toch ook niet zelf naar die fabriek rijden om het te vervangen stuk op te halen? Maar geen praten meer aan, wij moeten zelf gaan. Tevreden over de service zijn we dus helemaal niet. We kregen een adres en telefoonnummer van een firma in Ingelmunster en ik belde er diezelfde vrijdag nog naar toe om een afspraak te maken. Die man herkende onmiddellijk het probleem en vandaag mochten we Fons daar afzetten. Zo hebben ze tijd tot vrijdag om de boiler te herstellen. Het zou iets te maken hebben met een defecte klep en dat zou kunnen komen door een beetje vuiligheid in het water. In elk geval kijken we nu hoopvol uit naar een hopelijk perfect werkende boiler.
Negatieve temperaturen in Belgenland, hele negatieve temperaturen. Maar de lucht is stralendblauw, de wind is wat gevallen, dus we volgen het plan en gaan Gravelines. Nadat Marnix Jade naar school bracht, deed hij nog een loopje. Tja , je zou kunnen zeggen : goe zot in deze vrieskou, maar zoals een goeie sportman slaat hij zelden een training over. Ondertussen vul ik de frigo met wat proviand. Samen vullen we daarna de watertank en doen alles netje volgens het boekje, want het is dubbel opletten nu het zo koud is. De pomp werkt niet direct, maar we denken dat wat opwarmingstijd er goed aan zal doen. Eerst moeten we de C3 nog binnen doen in de garage in Zandvoorde. We vertrekken daar rond elf uur met 8306 km op de teller. Na een klein uurtje rijden we Gravelines binnen, doen een verkenningstochtje en gaan nog even tanken en boodschappen doen bij de Super U. Daarna vinden we vlotjes de mobilhomeparking bij de jachthaven. We eten eerst even een broodje. De pomp werkt ondertussen nog niet. Ik bel even naar Lambrecht en daar denken ze dat de pomp bevroren is doordat we niet goed het water aflieten. Maar dat zou me toch sterk verwonderen. Maar goed nieuws: de chauffage werkt fantastisch, het is dan ook verleidelijk binnen te blijven. Daarvoor zijn we niet naar daar gereden natuurlijk dus doen we een dikke jas aan, sjaal, muts, handschoenen en we gaan op stap om het stadje te verkennen. Veel vertier is er daar niet dus wandelen we richting 'plage', langs het kanaal. We lopen zelfs helemaal tot op het einde van de pier. De wind komt echter redelijk snel op en was het al bitterkoud, dan wordt het nu nog kouder. We besluiten ons op te warmen in het enige cafeetje dat open is, ik drink een warme chocolademelk, Marnix een koude Leffe (?) en geven ondertussen onze ogen de kost aan de tiercé-spelende mannen die daar zitten. Man, volgens mij moet het geld toch vlug rollen daar. Aan de gezichten te zien en de 'merde' s die we horen, rolt het geld duidelijk niet in de positieve richting terug in hun portemonnee. Ik check ook even met een sms'je bij Ruben als hij al thuis is van Den Helder, en we krijgen onheilspellende berichten terug. Blijkbaar zitten ze al van half elf in een gigantische file en kunnen ze door een sneeuwstorm amper 30 km per uur rijden. We houden verder contact en het is pas half negen als hij eindelijk veilig en wel in Oostende toekomt. Ook met Aäron is het druk sms-verkeer. Hij gaat naar zijn eerste fuif en kan meerijden met de papa van een klasgenote. Gelukkig komt die man hem ook in Gistel ophalen en brengt hij hem 's nachts ook terug naar zijn andere memé. Als we rond half zes terug in Fons zitten, gaat de waterpomp opeens wel. Dus toch niet stuk! Maar helaas begint daardoor ook terug de boiler te lekken. Dju é. De verwarming draait echter nog steeds op volle toeren, het is warm binnen en het wordt een lange aperitiefbabbel, gevolgd door een lekkere kaasschotel, met eveneens een lange babbel. Rond elf uur kruipen we ons bed in en weeral valt die persoon die thuis nooit in slaap geraakt, bijna onmiddellijk in een diepe slaap.
Rond 10 u staan we op. Tijdens het ontbijt horen we op de radio dat het in België de koudste nacht was in 3 jaar tijd. We horen ook verhalen over aanvriezende mist, sneeuw, ongevallen,.. We besluiten nog een wandeling te doen en dan toch maar naar huis terug te keren voor het donker wordt en misschien weer begint aan te vriezen. Op de wandeling die start met dezelfde weg als de dag ervoor, missen we weer eens een paaltje. Hoe is het nu toch mogelijk dat we dat steeds opnieuw lappen? Nu, ik had ondertussen echt koud gekregen, dus keren we terug naar de parking en ruimen we Fons op. We vertrekken naar huis en denken dat we elk ogenblik in een verkeerschaos terecht zullen komen. Het blijft echter stralend blauwe lucht, de baan ligt goed droog en al vlug zijn we aan de afrit Gistel. En daar ligt er echt sneeuw, toch zo'n 4 cm en op de zijwegen is het toch even opletten. Een goede ziel die Ruben heet, had de stoep al sneeuwvrij gemaakt. Hij was wel een beetje verrast ons al thuis te zien, maar ik denk toch ook wel een beetje blij. 's Avonds gingen we nog met zijn drietjes naar de Chinees hier dichtbij en zondag werd een lui dagje en zo was het ondanks de kou en de nog steeds kapotte boiler toch een geslaagd weekendje.
aantal gereden km's : 170 totaal op de teller : 8476 km getankt in Gravelines à 1,39 vr 88,46 eur
parking : parking de Miaules, rue des Islandais/rue du Port gps n50,98766 o2,12232 positief : aan de jachthaven, asfalt ondergrond,dichtbij stadje, supermarkt, strand op zo'n 2 km, gratis in het winterseizoen, anders 3 euro negatief: geen voorzieningen ter plaatse, blijkbaar wel op een andere plaats in Gravelines
Ja het is bijna zo ver. Het eerstje uitstapje van het jaar ligt in het vooruitzicht. Bijna 100 % zeker gaan we volgend weekend richting Gravelines, een klein kuststadje dichtbij de Belgische grens in Nord Pas de Calais. Het ziet er naar uit dat het een berekoud weekend wordt, maar beter koud dan nat natuurlijk. Fons wordt eindelijk nog eens van stal gehaald en mag wat frisse lucht opsnuiven. Alleen is het bang afwachten hoe het met de boiler is. We'll see, we'll see! And we will let you know!
Vrolijk kerstfeest iedereen! Het eten van de vorige avond is bijna verteerd, straks nog gaan bikken bij mijn ouders. Gisteren lag het boek 'Met de Camper door Europa' onder de kerstboom, samen met een boek over 'Weekendjes weg dichtbij', zodat we alvast kunnen beginnen dromen over de volgende uitstapjes met Fons. We missen hem wel een beetje (veel). Wanneer is dat eerstje weekendje vrij zodat we weg kunnen?????
Morgen heel vroeg nemen we de trein naar Brussel-Zuid om daar op de Eurostar van 6u55 over te stappen. Om 8 u plaatselijke tijd zijn we dan al in Londen, een mooi uur om een Engels ontbijt te verorberen. En daarna: 3 dagen genieten van de kerstsfeer. Het belooft een prachtig weekend te worden.
Zaterdag hadden we een afspraak in de garage om de lekkende boiler te laten nazien. In de dichte mist haalden we eerst Fons op in Oudenburg om daarna een beetje op de tast de weg te vinden naar Maldegem. Nu ja, een beetje overdrijven mag wel eens, maar toch... Fons werd ter plaatse gevuld met water, de waterpomp werd aangelegd en de boiler. En dan ... niks. Nada, geen lekkage. En tja daar sta je dan. Heel goed natuurlijk dat er niks gevonden wordt, maar het wordt natuurlijk weer afwachten wat het de volgende keer als we weggaan zal geven Dan maar terug naar huis, na een lange verloren ochtend. Wordt hopelijk niet vervolgd...
Woensdagmorgen, om half tien was iedereen paraat om richting Wassenaar in Nederland te vertrekken. Eerst was er regen voorspelt maar daar werd de laatste dagen niet meer over gesproken in de weerberichten, geen excuses dus om toch met de kids een paar dagen van de herfstvakantie in het 'buitenland' te spenderen. Drie uurtjes later en 254 km verder checkten we in in het park Duinrell, waar we eerst een soepje aten met wat brood. De kids waren van plan om direct daarna het zwembad in te duiken, maar daar stak de dame aan de kassa een stokje voor : kids onder de 12 mogen niet zonder begeleiding van een volwassene in het zwembad. Dan maar eerst inkopen doen in Wassenaar zelf. Daarna doken we allemaal het water in, de één met al wat meer enthousiasme dan de andere, maar enfin. Niet iedereen is met een zwembroekje aan geboren é. :) De kids bleven in het water tot half negen, wij gingen ondertussen een aperitiefje drinken in de Ierse pub en maakten dat de spaghettie klaar was tegen dat Jade en Aäron terug waren. Na de afwas konden we de handdoeken gelukkig drogen in een superdroogtrommel en waren we klaar voor een spelletje Uno. Aäron werd de winnaar van de avond. Rond 23 u hebben we het bed omgebouwd voor de kids en algauw was iedereen in dromenland. De volgende dag waren we om 9u wakker. Eerst terug van het bed een tafel maken en daarna een lekker ontbijt met vers stokbrood. De kinderen gingen weer zwemmen en tegen de middag waren er pannenkoeken. Daarna namen we de bus naar Leiden, waar we onverwacht een soort doe-tentoonstelling bezochten in het museum van Volkskunde. Dan nog even door de winkelstraten kuieren en dan de bus terug naar Wassenaar en wat dacht je: vlug weer het zwembad in. Pas rond 21 u avondeten, een spelletje yahtzee, met als winnaar Marnix die een monsterscore behaalde en dan terug naar bed. De laatste dag zijn de kids nog gaan zwemmen tot 11u45, wij ruimden ondertussen Fons wat op. Als het goed en wel middag was waren we op de baan huiswaarts, nog even tanken en dan tot huis de drukte in.
getankt op de ring voor Rotterdam : 1,439 eur/l, 30 eur totaal aantal km's : 510 km totaal op de teller : 8100 km
camping Duinrell: 101 euro voor 2 nachten,4 pers., electr. inbegrepen, en ingang tot zwembad en attractiepark (gedeeltelijk dicht buiten het seizoen)
plus : prachtig kraaknet sanitair, wasserij aanwezig, goed om de natte handdoeken droog te krijgen in het winterseizoen, zwemparadijs met verschillende glijbanen, zelfs voor de waaghalzen, dichtbij het centrum van Wassenaar, dichtbij zee
Yes! Thx to Aäron hebben we een garage gevonden voor Fons. En wel in Oudenburg, op de weg naar Westkerke, een tiental minuutjes rijden van hier. Fonske zal iets minder koud hebben deze winter.
Vrijdagmorgen waren we rond 9u15 al paraat om richting dardennen te vertrekken. Eerst nog wat diesel tanken hier in Gistel om daarna de eeuwig drukke Belgische snelwegen op te rijden. Nog even een vlugge pi(t)sstop net na de ring van Brussel om daarna om ongeveer rond half één de parking van Rochefort op te rijden. Pas op collegas camperreizigers : bordjes met leiden je netjes naar de plaatselijke camping.
Na het parkeren deden we eerst nog wat aankopen in de Spar en aten we een kleinigheidje. Daarna trokken we de wandelschoenen aan om een wandeling aan te vatten uit een boekje van Julien Van Remoortere. Die 9km lange wandeling startte eigenlijk aan de abdij maar omdat wij dichterbij een ander punt stond, moesten we dus nog eerst dat ander punt vinden. En eigenlijk liepen we al een tijdje op die bewuste wandelroute zonder het te beseffen, maar wel in omgekeerde wandelrichting. Opletten was de boodschap, want dan wordt rechts inslaan natuurlijk links afslaan, enz. De prachtige herfstkleuren en het warme zonnetje (we liepen zelfs in t-shirt) deden deugd.
Zonder al te veel problemen slaagden we er toch in op de parking terug te komen om te ontdekken dat er een stroompje water vanonder onze Fons liep. Dat water dat wegliep hadden we thuis al eens gehad, maar na een telefoontje aan Lambrecht werd ons verzekerd dat dit normaal was : bij een lage temperatuur (onder de 4°) loopt het water van in de boiler weg, dit ter beveiliging tegen bevriezing. Marnix had vorige maandag ook al eens tot in Maldegem gereden om nog enkele vragen te stellen en daar werd ook nog eens bevestigd dat die klep automatisch terug dicht gaat en je dit niet kan tegenkomen als je ergens staat en de boiler aanligt. Ons waterniveau was ondertussen ook al serieus gezakt, de waterpomp sloeg ook telkens aan. Bellen naar Lambrecht ging niet omdat ze op Mobicar staan, de beurs voor mobilhomes en campers momenteel bezig te Brussel. En in de boek met de technische gegevens vonden we ook niets. We hebben de boiler afgezet en waterpomp en Marnix had weeral eens gelijk: we kunnen er niets aan veranderen, dus hoeven we er ons ook niet druk in te maken. Maar moeilijk is dat toch hoor.
Dus dan maar naar het stadje om een stevige aperitief te drinken: de in de abdij gebrouwen Rochefort. Twee waren misschien wat van het goede te veel voor mij en de wijn daarna bij de zelf samengestelde kaasschotel in Fons deden het overige. Niet slim van mij want Marnix profiteerde van de situatie om mij die avond 2 maal te verslaan met de Yahtzee. J
De volgende morgen hadden we nog net warm water genoeg om ons te wassen en een koffietje te zetten, maar daarna voorzagen we ons toch van twee 5 liters bedons om ons toch een beetje te kunnen verhelpen voor wc, was, afwas, enz. Het werd een beetje echt kamperen.
We trokken terug de wandelschoenen aan, Marnix nam zijn de dag voordien gevonden wandelstok ter hand en we waren weg voor een 15 km lange wandeling, terug uit een boekje van dezelfde hierboven genoemde schrijver. Het zonnetje speelde wat langer verstoppertje maar uiteindelijk kwamen er meer en meer blauwe stukken tussen de wolken piepen. De wandeling was landelijker dan de dag voordien, door velden, stukjes bos, steile trappen op langs een kalkstenen grot, om uiteindelijk de laatste 4km één lange rechte lijn te worden langs een oude spoorwegbedding, Ravel genaamd.Geen Rochefort meer voor mij als afsluiter maar een brave cola zero. Zo veel minder miserie nadien, haha. Marnix proefde de Rochefort 10 maar vond hem toch wat bitter. In hetzelfde restaurantjes, die bekend is voor zijn streekproducten, reserveerden we voor die avond een tafeltje. Maar eerst nog wat chillen in Fons.We hadden ons al verheugd op een wildmenuutje maar toen we s avonds in dat restaurant wilden bestellen, hadden ze dat niet meer. Of beter gezegd hadden ze het voorgerecht niet meer. Dus totaal iets anders te bestellen, wat voor Marnix een goeie keuze bleek, voor mij iets minder. Alleen de crème brulée achteraf maakte het een beetje goed.
Die avond kon ik de score van Yahtzee weer rechtzetten, hoera, im back. Die nacht begaf de gas het ook nog, dus geen frigo meer, geen warm water op te warmen,
Dus zondagmorgen waren we al vroeg op de baan om op de autostrade het eerste beste wegrestaurant op te zoeken en daarna een ontbijt te verorberen. File rond Gent en file rond Jabbeke maakten dat we pas rond 13u thuis waren.
Totaal aantal gereden kms : 482
Parking : plus: asfalt ondergrond, rustig, dichtbij centrum
Hoi, Als het weer blijft zoals ze voorspellen, gaan we er volgend weekend eindelijk nog eens op uit met Fons. Het wordt hoogstwaarschijnlijk een weekendje 'dardennen'. Ik vind het een fantastisch seizoen om daar te vertoeven, de herftskleuren, de wildmenu's, een lekker wijntje na een stevige wandeling,.. Het weekend mag stillekesaan naderen. En de week daaropvolgend gaan we een paar dagjes naar Nederland met de kids. Het wordt krap met zijn viertjes, maar t zijn bijna winterse temperaturen dus dichtzitten kan het alleen maar warmer maken. En zijn we de koude beu dan kunnen we ons opwarmen in de tropische hitte van het zwembad van Duinrell. Heb ik jullie al nieuwsgierig gemaakt? Wel, ik heb er alvast zin in. Tot binnenkort
Allereerst wil ik me verontschuldigen Fons : al lang voor je komst boekten we een weekje in Andalousië. En dus moest je netjes op je stekje blijven staan terwijl wij met het vliegtuig richting zon vertrokken. En sorry, nee we hebben je niet gemist, hoogstens eens aan je gedacht. We huurden een kleine studio bij een Nederlands koppel in het prachtige bergdorpje Niguelas, midden in de Sierra Nevada. (www.espalanda.com). Niguelas ligt zo'n anderhalf uur rijden van Malaga, 35 km van Granada en ongeveer 30 km van Motril. Wij waren bevoorrechte getuigen van de jaarlijkse dorpsfeesten. Het leek of alle 1100 inwoners op de baan waren gedurende de lange avonden, netjes in hun beste pak. En met hun sportiefste schoenen aan, want het leek ook alsof ze allemaal de processie ter ere van de Maagd van Angustias wilden volgen van begin tot einde. Pas op, de 'processie" bestond welgeteld uit : een paar dames met zwarte gewaden, de plaatselijke, weliswaar met een goeie reputatie, fanfare, de pastoor, de burgemeester en de lokale miss met eredames, en ... het pronkstuk opgelet : de maagd gedregen door een 16 tal stoere mannen. En dit 2 dagen op een rij hé, jaja dezelfde stoet maar ipv nr links vertrokken ze naar rechts. :) Behalve van het feesten, drinken en gratis tapas, genoten we ook van de bergwandelingen in de achtertuin van de studio, we brachten een bezoek aan het Alhambra in Granada, zonnebaden op het strand, en van een wel hele lange wandeling in de bergen van Pampaneira. Tja, hadden we Betty daar maar mee gehad, dan was het toch iets minder lang zwoegen geweest op de steile paadjes. Maar de spectaculaire uitzichten maakten alles goed. Het Spaanse leven kon ons beiden wel bekoren, wat vandaag niet is, komt morgen wel. Manana; tja alleen als je honger hebt en alles is dicht omdat ze hun roes nog moeten uitslapen, of geen zin hebben om te werken, is such a way of life toch niet je dat. En niet te vergeten : ontbijten op het terras met zicht op de bergen, alle dagen zon en rond de 30 graden, lekkere tapas, goedkope wijntjes en biertjes, de vriendelijkheid van de bevolking, de prachtige natuur. Dus Fons : als je baasjes eens heel veel tijd hebben en niet aan de verlofdagen moeten denken, mag je ons er gerust nog eens naar toe brengen en samen met ons genieten.
Helemaal uit het niets kwam er een zonnig weekend uit de lucht gevallen. Maar we waren vorige week pas weggeweest, dus konden we Ruben toch weer niet alleen laten? Tot bleek dat hij ook plannen had. Eén blik naar elkaar : zouden we? Tja, veel hebben we nooit niet echt nodig om elkaar te overtuigen. Dus vlug plannen waar naar toe.Er stond al lang iets op mijn lijstje: Les Lacs lEau dHeure, een aantal kunstmatig aangelegde meren op de grens van de provincie Henegouwen. En zo geschiedde. Iets later dan gewoonlijk vertrokken we thuis om via Kortrijk, Doornik, Mons, en daarna via enkele gewestelijke wegen Boussu-lez-Walcourt te bereiken, waar er een grote parking is naast het informatiecentrum. Er stonden al behoorlijk wat mobilhomes op de voorziene plaatsen enook de busparking was al een beetje in beslag genomen. En wij hebben er ons dan maar bijgezet. Er heerste daar echt een campingsfeertje, tafel en stoeltjes buiten, de luifels uit, babbeltjes hier en daar en vooral: veel honden. Eerst vulden we even onze magen om daarna een korte wandeling te maken langs het meer. Marnix deed daarna zijn looptenue aan, ik stapte op de fiets en de looptraining van ongeveer 17 km werd aangevat. Het werd een stevig tempo, en het ging daarbij ook nog eens op en neer. Maar de marathonman survived pretty well. Rond half zeven gingen we even in het cafetaria bij het informatiecentrum de Rode Duivels aanmoedigen, maar het heeft niet veel geholpen. Als avondmaal maakte Marnix een heel lekkere risotto met tonijnsteaks en na de gebruikelijke strijd Yahtzee kropen we in bed.
Fris en monter stonden we de volgende dag rond 9 u op. Hoe heerlijk om dan al buiten te kunnen eten onder een stralend warme zon. We maakten ons op voor een fietstocht langs de oevers van de meren en vertrokken vol courage. T Was puffen op bepaalde stukken maar de eerste lus was nog niks vergeleken met de hellingen langs het andere meer. Pff amai, ik waande me op de Mont Ventoux (een beetje overdrijven mag wel eens zeker), maar op de kleinste versnelling die ik had, bereikten we toch telkens het hoogste punt zonder af te stappen. En natuurlijk konden we dan even uitblazen terwijl we naar beneden zoefden. Mijn remblokjes zullen in ieder geval sneller versleten geraken dan die van Marnix. We namen uiteraard ook de tijd om wat in de graskant te zitten, wat te eten,een babbeltje te slaan, ..gewoon te genieten. En dat vervolgden we toen we weer bij Fons waren, boekje lezen in de zon, tukje doen, kort wandelingetje naar het strandje en me laten dienen door mijn ventje.
We konden de lekkere wokmaaltijd buiten opeten en pas rond half tien moesten we vanwege de invallende duisternis naar binnen. En maar goed ook want een half uurtje later viel de regen met bakken uit de hemel. Voor al het vele werk gunde ik Marnix een grandioze yahtzee overwinning, haha. De avond werd afgesloten met boekje lezen en een schitterend vuurwerk (bliksem en donder dus).
De volgende morgen stond ik met grote honger op. Na het onbijt kraamden we op en precies 2 uur later waren we thuis.
Wat ziet het leven er prachtig uit als de zon schijnt!
Aantal kms tot Boussu lez-Walcourt : 178
Getankt in Torhout : 66,49 l, 87,63 euro
Totaal aantal kms op de teller : 6864
Coördinaten parking : n50,19265 o4,37958
Positief : asfaltplaatsen, dichtbij het meer, gezellige sfeer, wandel-en fietsroutes ter plaatse
Negatief : geen voorzieningen (ondanks vermelding in boek), geen winkels in nabije omgeving (enkel het winkeltje bij het Landall-vakantiepark op zon anderhalve km)
Vrijdag 26 augustus, regen, regen en nog eens regen. Fons dicht bij de garage gereden en met het regenjasje aan alles ingeladen en watertank gevuld. Om stipt 10 uur stonden we in de startblokken. Via Torhout reden we de autostrade op richting Rijsel en zo verder naar Parijs. Gelukkig was het al gestopt met regenen. Na één plasstop en een beetje aanschuiven op de Pérefirique kwamen we om 14 u aan op de camping Bois de Boulogne.Er was net een grote toestroom van nieuwkomers maar ze waren er precies op voorzien want er stond iemand bij de slagbomen die controleerde of je gereserveerd had en iemand die dan met een stuk of vier wagens meereed om hen de plaats aan te wijzen. Ons stuk was redelijk schuin dus hebben we Fons dwars gezet op het bovenste stuk, zo stonden we toch nog redelijk recht. Misschien toch van die blokken aanschaffen?
Het tasje soep smaakte en daarna maakten we ons op om naar het festival te vertrekken. Het werd nog een stevige wandeling naar de festivalweide. Aan de ingang stond er een lange rij en zo was het optreden van Seasick Steve al bezig toen we arriveerden.Net op het einde was er een stevige regenbui die gelukkig niet lang duurde. We zagen nog twee andere optredens, (vraag mij de namen maar niet), gingen op verkenning op de weide, dronken een teugsje, aten iets en al vlug was het tijd om een strategische plaats te zoeken voor het optreden van de Foofighters. Voor hen waren we (of beter gezegd : was Marnix) naar Parijs gekomen. Om tien voor tien begonnen ze er al aan en al ben ikzelf helemaal geen fan, een volle 2 uur gaven ze het beste van zichzelf, vol enthousiasme. Weeral, ik val waarschijnlijk in herhaling, begon het de laatste 5 minuten te regenen en dat bleef deze keer wel zo tot we een uurtje later terug op de camping waren. Rond half twee lagen we in bed.
Zaterdag 27 augustus
Rond half tien opgestaan, ontbijt, douche en de baan op : Paris, here we come. De baan op betekent dus voor ons : stappen. En dat bleven we dan ook doen : van de camping langs het Bois de Boulogne naar de Arc du Thriomphe, goed voor zon 5 km schat ik. Vandaar langs de Champs-Elysées naar de Jardin de Tuileries waar we in het park een broodje aten, lekker in het zonnetje. Vanaf het Louvres gingen we op zoek naar Montmartre. Weer goed voor een stevige wandeling. Eénmaal hadden we een stevige regenbui, net goed om ondertussen een plaspauze in te lassen. Daarna bezoek aan Sacré Coeur en Place du tertre en vervolgens terug naar het Louvres om vandaarde Seine over te steken en richting Quartier Latin te wandelen. Daar hadden we terug een goeie regenvlaag, tijd om ondertussen een restaurantje op te zoeken. Als echte toeristen namen we de toeristenmenu van 10 euro, pas op , niets mis mee é, alleen heb je er niet lang deugd van. De chrono begon te lopen om 18u15 en precies 40 minuutjes later stonden we terug op straat. Als de laatste hap van je voorgerecht net verdwenen is, kun je al beginnen met het hoofdgerecht. t Zijn rappe é die Fransen. Enfin, we keerden terug langs de Seine richting Eifeltoren. Het tempo was al iets minder dan s morgens, ik had blaren onderaan mijn voet, maar eigenlijk deed het overal pijn hoor. En éénmaalna de Eifeltoren ging het van kwaad naar erger, het was me vooruitsleuren, compleet kapot. Ja, moeilijk hoor voor me om toe te geven, maar wetende hoe ver we nog terug moesten. Marnix stelde voor een taxi te nemen, maar allé, een bus was ook al goed. Alleen was het moeilijk om de juiste bushalte te vinden en toen we die eindelijk vonden, ging de bus net vertrekken. Gelukkig was het een vriendelijke buschauffeur die ons nog mee nam.De halve kilometer naar de camping was zon beetje als een martelgang en ik was dan ook dolgelukkig toen ik eindelijk in Fons kon binnenstrompelen. Het was ondertussen 22u15 , nog een wijntje en een babbeltje en ronk ronk,
Zondag 28 augustus, een paar keer wakker geworden van pijnlijke knie en verder stakestijve spieren. Na de douche, tanks legen en de baan op rond kwart voor elf. Weinig verkeer en rond 14 u thuis, op tijd om Ruben op te pikken ennaar Marnix ouders te rijden om de match Club-Anderlecht te kijken. Pff niet goed voor de tikker. En het resultaat : 1-1. Verder geen commentaar.
Aantal kms gereden : 593 km
Tot op km teller : 6467
Getankt in Eernegem 77,01 eur vr 57,51 liter
Camping Bois de Boulogne : 74,5 euro voor 2 nachten zonder elektriciteit
Zondag, op de laatste dag van de maand juli, waren we om half zeven paraat om de reis aan te vatten naar de Provence. We tankten eerst nog in Brugge aan de goedkope pomp bij het station en daarna reden we via Rijsel richting Reims en zo verder naar het Zuiden. Rond half vier boekten we een nachtje op de camping in Tournus. De kids doken nog even het gemeentelijke zwembad in. De spaghettie ging daarna vlotjes binnen. s Avonds maakten we nog een korte wandeling langs het kanaal en in het stadje en na een spelletje Uno kropen wij in bed en de kids in hun tentje.De camping in Tournus is echt een doorgangscamping, dichtbij de autostrade en de volgende morgen waren we dan ook al rond 9u45 terug de baan op. Rond Lyon was het helaas een tijdje aanschuiven en heel druk verkeer maar om 16 u waren we op Camping Les Pinèdes te Pertuis. De hele week was het prachtig weer en rond de 30 ° en de dagen werden dan ook voornamelijk gevuld met zwemmen, zonnen, boekje lezen, een marktje bezoeken, We deden ook een wandeling in de Foret de Cèdres in Bonnieux. Zelfs de weg ernaartoe was prachtig en Fonske deed flink zijn best om zijn eerste bergrit tot een goed einde te brengen. Maar t is een goeien klimmer wi. De wandeling werd aangeduid met gele streepjes en was 3,2 km lang, het was echter geen lus dus moesten we langs dezelfde weg terug, een keer klimmen , een keer dalen. Vooral de warmte maakte het voor de minder geoefende wandelaars bij ons flink lastig, maar ze deden hun best hoor. Er stond nog een bergwandeling op het programma maar die dag was het nog warmer, dus besloten we naar een kuststadje te rijden in de omgeving van Marseille. Carry-Le-Rouet is een gezellige badplaats met veel restaurantjes en je kan er een mooie wandeling maken langs een kustpad. Er was een strakke wind maar het was een aangename afkoeling. Marnix en ik deden ook nog een 10 km lange wandeling rond Pertuis.
De meeste avonden was er animatie voorzien op de camping : familiequiz, dansavond, trampoline-demonstratie, en zelfs een heuse cabaretshow met danseressen die zo uit de Moulin Rouge leken te zijn weggelopen. Maar evengoed zaten we ook avonden op de campingplek een spelletje te spelen en een glaasje wijn te drinken.
Een weekje is zo voorbij en behalve één onstuimige onweersnacht bleef het weer prachtig. De maandag 8 augustus was het tijd om richting noorden te rijden. We besloten nog een nacht aan het meer van Annecy te stoppen en de weg ernaartoe was heel mooi. Bijna geen autostrade dus het schoot niet zo snel op ,maar na de installatie op een wel zeer eenvoudig campingetje in Sévrier, wandelden we langs de lac naar het oude gedeelte van Annecy. Er heerst daar een gezellige toeristische sfeer en de kleine kanaaltjes en oude gebouwen ernaast zijn een foto waard. We aten in een klein restaurantje een Tartiflette, de kids verorberden een tagliatellie carbonara. Jammer genoeg kregen we net voor we terug de camping bereikten nog een serieuze regenbui op onze nek, zodat we de laatste avond binnen moesten doorbrengen omringd met kleren die hingen te druipen.
De volgende dag vingen we rond half tien het laatste stuk terugreis aan, met vooral het eerste stuk heel druk verkeer, daarna bijna geen verkeer om tenslotte in Rijsel in een file terecht te komen. Om half acht parkeren we Fons netjes op zijn vertrouwde stekje thuis.
Camping Les Pinèdes te Pertuis : voor 1 week 393 euro (4pers en electr), proper sanitair, heel vriendelijk personeel, animatie, vooral gericht op Frans publiek
Camping Le Verger in Sévrier: 25 eur, klein, geen warm water, dit was éénmalig!
Ik ben Heidi
Ik ben een vrouw en woon in Bredene () en mijn beroep is Administratief bediende.
Ik ben geboren op 04/04/1965 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, linedance, muziek, lezen, handwerk, wandelen, geocaching.
De aprilse grillen laten dit jaar van zich horen en we twijfelden deze week dan ook serieus of we wel of niet zouden vertrekken. De ene site gaf regenbuien, de andere kondigde opklaringen aan, pff moeilijk hoor. Maar de drang om er op uit trekken won het van de wisselvallige weersvoospellingen. Donderdagavond werden nog boodschappen gehaald, ik pikte Marnix op aan t werk en we gingen samen Fons oppikken. Vrijdagmorgen stonden we om 10 u startersklaar en een paar uurtjes later arriveerden we in Kortessem, waar we eerst tankten.We parkeerden ons achter de kerk aan de tennisclub, waar er plaats is voor zo'n 5 mobilhomes. Tomatensoep uit blik smaakt ook wel eens lekker en met een paar pistoletjes erbij waren onze maagjes genoeg gevuld voor een fietstocht naar Hasselt. In vogelvlucht ligt Hasselt slechts op 10 km van Kortessem, maar via de knooppunten deden we er wat langer over. Net voor we Hasselt binnenreden, had Marnix platte band. Ja, wie de vorige blog las weet dat hij de vorige keer ook plat reed. Dus moesten we weer verder te voet, deze keer waren we dus bij de stad, en van het bureau van toerisme kregen we het adres van een fietsenmaker aan t station. We konden de fiets er achterlaten, en ondertussen de stad bezoeken. Hasselt is een mooie shoppingstad, uiteraard met de winkelketens die we in zowat iedere stad tegenkomen, maar ook voor ons onbekende winkels, met verrassend mooie kleren en vooral veel mooie schoenen. Van de voorspelde, of niet voorspelde , buien hadden we nog niets gemerkt, we konden zelfs in 't zonnetje zitten op de Grote Markt. Na het wilde shoppen pikten we de fiets op. Er zat een kleine doorn in de achterband, en voor 5 euro waren wij gered. We volgden dezelfde weg terug naar Kortessem, kwamen uiteraard 'niet' op dezelfde plaats weer uit, maar na een klein ommetje kwamen we toch bij Fonske uit. 's Avonds ging Marnix frietjes halen voor bij het meegebrachte stoofvlees. Na de yahtzee strijd kropen we in bed.
We rijden een paadje op , het bos in omhoog, maar al gauw blijkt dat dit een mountainbikeroute is. Dan maar terug naar beneden, ik vooral met de remmen goed aangetrokken. Dan maar een ander paadje in, maar... wat daarnet al iets voor gevorderden leek, is het nu eerder iets voor de profs. :) Op mijn beklimming ben ik best wel een beetje fier, de kleine steek op en geen enkele keer voet op de grond. Voor de afdaling ben ik net iets te voorzichtig, maar al bij al heb ik maar een heel klein stukje te voet gedaan. Marnix stond me telkens netjes op te wachten. Helaas bracht de geleverde inspanning geen oplossing om terug op de juiste route terecht te komen. We volgden de grote baan richting Kortrijk-Dutsel en net voor het centrum riep Marnix : platte band! Tja niets aan te doen zeker? Na 13 km fietsen hebben we dan maar gewandeld, via Holsbeek terug naar Kessel-Lo, toch nog goed voor 8 km. Het weer was prachtig, de omgeving was prachtig en we waren samen, stuk kon het dus toch niet.
waar er heel wat film en klank-en lichtspel aan te pas kwam en een opfrissing van onze geschiedenislessen over de 2de wereldoorlog. Goed gedaan. Toen we terug boven de grond kwamen was het serieus aan het motregenen en nadat we heel wat trappen in onze kuiten hadden om boven op de toren van het kasteel te staan, was het uitzicht : nada. 
Mist was de boosdoener, maar het gaf het kasteel wel een mysterieuze aanblik. We hadden lang nog niet alles gezien waarschijnlijk, maar het gure weer deed ons besluiten af te dalen naar het stadje. Winkel in, winkel uit, een warme maaltijd in een typisch Engelse pub, en waarachtig, in de late namiddag kwam het zonnetje toch nog tevoorschijn. Rond 18u plaatselijke tijd was het al tijd om terug in te schepen en anderhalf uurtje later zetten we weer voet op vaste bodem. 
Een probleem met de loopbrug die de voetpassagiers moesten nemen, maakte dat we pas als laatsten van boord mochten. Maar, weeral een tof dagje uit!
De wind komt echter redelijk snel op en was het al bitterkoud, dan wordt het nu nog kouder. We besluiten ons op te warmen in het enige cafeetje dat open is, ik drink een warme chocolademelk, Marnix een koude Leffe (?) en geven ondertussen onze ogen de kost aan de tiercé-spelende mannen die daar zitten. Man, volgens mij moet het geld toch vlug rollen daar. Aan de gezichten te zien en de 'merde' s die we horen, rolt het geld duidelijk niet in de positieve richting terug in hun portemonnee. Ik check ook even met een sms'je bij Ruben als hij al thuis is van Den Helder, en we krijgen onheilspellende berichten terug. Blijkbaar zitten ze al van half elf in een gigantische file en kunnen ze door een sneeuwstorm amper 30 km per uur rijden. We houden verder contact en het is pas half negen als hij eindelijk veilig en wel in Oostende toekomt. Ook met Aäron is het druk sms-verkeer. Hij gaat naar zijn eerste fuif en kan meerijden met de papa van een klasgenote. Gelukkig komt die man hem ook in Gistel ophalen en brengt hij hem 's nachts ook terug naar zijn andere memé. Als we rond half zes terug in Fons zitten, gaat de waterpomp opeens wel. Dus toch niet stuk! Maar helaas begint daardoor ook terug de boiler te lekken. Dju é. De verwarming draait echter nog steeds op volle toeren, het is warm binnen en het wordt een lange aperitiefbabbel, gevolgd door een lekkere kaasschotel, met eveneens een lange babbel. Rond elf uur kruipen we ons bed in en weeral valt die persoon die thuis nooit in slaap geraakt, bijna onmiddellijk in een diepe slaap.
(
, zonnebaden op het strand, en van een wel hele lange wandeling in de bergen van Pampaneira. Tja, hadden we Betty daar maar mee gehad, dan was het toch iets minder lang zwoegen geweest op de steile paadjes. Maar de spectaculaire uitzichten maakten alles goed. .JPG)
, alle dagen zon en rond de 30 graden, lekkere tapas, goedkope wijntjes en biertjes, de vriendelijkheid van de bevolking, de prachtige natuur.
Zelfs de weg ernaartoe was prachtig en Fonske deed flink zijn best om zijn eerste bergrit tot een goed einde te brengen. Maar 
Er was een strakke wind maar het was een aangename afkoeling. Marnix en ik deden ook nog een 10 km lange wandeling rond Pertuis. 
Er heerst daar een gezellige toeristische sfeer en de kleine kanaaltjes en oude gebouwen ernaast zijn een foto waard. We aten in een klein restaurantje een Tartiflette, de kids verorberden een tagliatellie carbonara. Jammer genoeg kregen we net voor we terug de camping bereikten nog een serieuze regenbui op onze nek, zodat we de laatste avond binnen moesten doorbrengen omringd met kleren die hingen te druipen. 
