Vrijdagmorgen waren we rond 9u15 al paraat om richting ‘dardennen’ te vertrekken. Eerst nog wat diesel tanken hier in Gistel om daarna de eeuwig drukke Belgische snelwegen op te rijden. Nog even een vlugge ‘pi(t)sstop’ net na de ring van Brussel om daarna om ongeveer rond half één de parking van Rochefort op te rijden.  Pas op collega’s camperreizigers : bordjes met  leiden je netjes naar … de plaatselijke camping.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Na het parkeren deden we eerst nog wat aankopen in de Spar en aten we een kleinigheidje. Daarna trokken we de wandelschoenen aan om een wandeling aan te vatten uit een boekje van Julien Van Remoortere. Die 9km lange wandeling startte eigenlijk aan de abdij maar omdat wij dichterbij een ander punt stond, moesten we dus nog eerst dat ander punt vinden. En eigenlijk liepen we al een tijdje op die bewuste wandelroute zonder het te beseffen, maar wel in omgekeerde wandelrichting. Opletten was de boodschap, want dan wordt rechts inslaan natuurlijk links afslaan, enz. De prachtige herfstkleuren en het warme zonnetje (we liepen zelfs in t-shirt) deden deugd.

Zonder al te veel problemen slaagden we er toch in op de parking terug te komen om te ontdekken dat er een stroompje water vanonder onze Fons liep. Dat water dat wegliep hadden we thuis al eens gehad, maar na een telefoontje aan Lambrecht werd ons verzekerd dat dit normaal was : bij een lage temperatuur (onder de 4°) loopt het water van in de boiler weg, dit ter beveiliging tegen bevriezing. Marnix had vorige maandag ook al eens tot in Maldegem gereden om nog enkele vragen te stellen en daar werd ook nog eens bevestigd dat die klep automatisch terug dicht gaat en je dit niet kan tegenkomen als je ergens staat en de boiler aanligt. Ons waterniveau was ondertussen ook al serieus gezakt, de waterpomp sloeg ook telkens aan. Bellen naar Lambrecht ging niet omdat ze op Mobicar staan, de beurs voor mobilhomes en campers momenteel bezig te Brussel. En in de boek met de technische gegevens vonden we ook niets. We hebben de boiler afgezet en waterpomp en Marnix had weeral eens gelijk: we kunnen er niets aan veranderen, dus hoeven we er ons ook niet druk in te maken. Maar moeilijk is dat toch hoor.

Dus dan maar naar het stadje om een stevige aperitief te drinken: de in de abdij gebrouwen Rochefort.
Twee waren misschien wat van het goede te veel voor mij en de wijn daarna bij de zelf samengestelde kaasschotel in Fons deden het overige. Niet slim van mij want Marnix profiteerde van de situatie om mij die avond 2 maal te verslaan met de Yahtzee. J

De volgende morgen hadden we nog net warm water genoeg om ons te wassen en een koffietje te zetten, maar daarna voorzagen we ons toch van twee 5 liters bedons om ons toch een beetje te kunnen verhelpen voor wc, was, afwas, enz. Het werd een beetje echt kamperen.

We trokken terug de wandelschoenen aan, Marnix nam zijn de dag voordien gevonden wandelstok ter hand en we waren weg voor een 15 km lange wandeling, terug uit een boekje van dezelfde hierboven genoemde schrijver. Het zonnetje speelde wat langer verstoppertje maar uiteindelijk kwamen er meer en meer blauwe stukken tussen de wolken piepen. De wandeling was landelijker dan de dag voordien, door velden, stukjes bos, steile trappen op langs een kalkstenen grot, om uiteindelijk de laatste 4km één lange rechte lijn te worden langs een oude spoorwegbedding, Ravel genaamd.  Geen Rochefort meer voor mij als afsluiter maar een brave cola zero. Zo veel minder miserie nadien, haha. Marnix proefde de Rochefort 10 maar vond hem toch wat bitter. In hetzelfde restaurantjes, die bekend is voor zijn streekproducten, reserveerden we voor die avond een tafeltje. Maar eerst nog wat chillen in Fons.  We hadden ons al verheugd op een wildmenuutje maar toen we ’s avonds in dat restaurant wilden bestellen, hadden ze dat niet meer. Of beter gezegd hadden ze het voorgerecht niet meer. Dus totaal iets anders te bestellen, wat voor Marnix een goeie keuze bleek, voor mij iets minder. Alleen de crème brulée achteraf maakte het een beetje goed.

Die avond kon ik de score van Yahtzee weer rechtzetten, hoera, i’m back. Die nacht begaf de gas het ook nog, dus geen frigo meer, geen warm water op te warmen,…

Dus zondagmorgen waren we al vroeg op de baan om op de autostrade het eerste beste wegrestaurant op te zoeken en daarna een ontbijt te verorberen. File rond Gent en file rond Jabbeke maakten dat we pas rond 13u thuis waren.

Totaal aantal gereden kms : 482

Parking : plus: asfalt ondergrond, rustig, dichtbij centrum

                Min: geen voorzieningen