Helemaal uit het niets kwam er een zonnig weekend uit de lucht gevallen. Maar we waren vorige week pas weggeweest, dus konden we Ruben toch weer niet alleen laten? Tot bleek dat hij ook plannen had. Eén blik naar elkaar : zouden we? Tja, veel hebben we nooit niet echt nodig om elkaar te overtuigen. Dus vlug plannen waar naar toe.  Er stond al lang iets op mijn lijstje: Les Lacs l’Eau d’Heure, een aantal kunstmatig aangelegde meren op de grens van de provincie Henegouwen. En zo geschiedde. Iets later dan gewoonlijk vertrokken we thuis om via Kortrijk, Doornik, Mons, en daarna via enkele gewestelijke wegen Boussu-lez-Walcourt te bereiken, waar er een grote parking is naast het informatiecentrum. Er stonden al behoorlijk wat mobilhomes op de voorziene plaatsen en  ook de busparking was al een beetje in beslag genomen. En wij hebben er ons dan maar bijgezet. Er heerste daar echt een campingsfeertje, tafel en stoeltjes buiten, de luifels uit, babbeltjes hier en daar en vooral: veel honden. Eerst vulden we even onze magen om daarna een korte wandeling te maken langs het meer. Marnix deed daarna zijn looptenue aan, ik stapte op de fiets en de looptraining van ongeveer 17 km werd aangevat. Het werd een stevig tempo, en het ging daarbij ook nog eens op en neer. Maar de marathonman survived pretty well. Rond half zeven gingen we even in het cafetaria bij het informatiecentrum de Rode Duivels aanmoedigen, maar het heeft niet veel geholpen. Als avondmaal maakte Marnix een heel lekkere risotto met tonijnsteaks en na de gebruikelijke strijd Yahtzee kropen we in bed.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Fris en monter stonden we de volgende dag rond 9 u op. Hoe heerlijk om dan al buiten te kunnen eten onder een stralend warme zon. We maakten ons op voor een fietstocht langs de oevers van de meren en vertrokken vol courage. T Was puffen op bepaalde stukken maar de eerste lus was nog niks vergeleken met de hellingen langs het andere meer. Pff amai, ik waande me op de Mont Ventoux (een beetje overdrijven mag wel eens zeker), maar op de kleinste versnelling die ik had, bereikten we toch telkens het hoogste punt zonder af te stappen. En natuurlijk konden we dan even uitblazen terwijl we naar beneden zoefden. Mijn remblokjes zullen in ieder geval sneller versleten geraken dan die van Marnix. We namen uiteraard ook de tijd om wat in de graskant te zitten, wat te eten,een babbeltje te slaan, ..gewoon te genieten. En dat vervolgden we toen we weer bij Fons waren, boekje lezen in de zon, tukje doen, kort wandelingetje naar het strandje en me laten dienen door mijn ventje.

We konden de lekkere wokmaaltijd buiten opeten en pas rond half tien moesten we vanwege de invallende duisternis naar binnen. En maar goed ook want een half uurtje later viel de regen met bakken uit de hemel. Voor al het vele werk gunde ik Marnix een grandioze yahtzee overwinning, haha. De avond werd afgesloten met boekje lezen en een schitterend vuurwerk (bliksem en donder dus).

De volgende morgen stond ik met grote honger op. Na het onbijt kraamden we op en precies 2 uur later waren we thuis.

Wat ziet het leven er prachtig uit als de zon schijnt!

Aantal km’s tot Boussu –lez-Walcourt : 178

Getankt in Torhout : 66,49 l, 87,63 euro

Totaal aantal kms op de teller : 6864

Coördinaten parking : n50,19265 o4,37958

Positief : asfaltplaatsen, dichtbij het meer, gezellige sfeer, wandel-en fietsroutes ter plaatse

Negatief : geen voorzieningen (ondanks vermelding in boek), geen winkels in nabije omgeving (enkel het winkeltje bij het Landall-vakantiepark op zo’n anderhalve km)