Verzet

De generatie zestigers, ook wel babyboomers genoemd, bouwden een toekomst van vrijheid, ongeremde dromen, op een kerkhof van een grote oorlog. Die generatie zag de welvaart toenemen in een ongeremde groei van werk, inname van open ruimte, vervuiling en ongeziene welvaart. Veel ging ten koste van stilte, ruimte, gezondheid en cohesie. Dus kwam er verzet. Verzet tegen de bedreigingen die de gezondheid aantastten in de eerste plaats, maar ook het verlies van natuur en identiteit van dorpen en steden.

Wij zijn nu een leven verder. Generaties zijn gekomen en gegaan en de vroegere problemen zijn minstens herkend, door sommigen erkend, niet opgelost. De rivieren blijven te vuil om in te zwemmen, de natuur kreunt onder het geweld van consumentisme, insecten verdwijnen door het gebruik van middelen waartegen ook toen werd geprotesteerd, wegen worden nog steeds verbreed of aangelegd, mensen worden in een steeds sneller wordende tijd elementen in ontwikkelingen en verliezen hun identiteit.

Ondanks het feit dat de wetenschap onomwonden stelt dat de aarde er niet goed aan toe is, dat ingrijpen zonder dralen is vereist, groeit het verzet om de nodige maatregelen bij hoogdringendheid te nemen.

Of het nu rechts heet of extreem rechts, uiterst links of flinks, er is duidelijk een slag bezig in het hart van Europa tussen diegenen die de wetenschap volgen en niet twijfelen aan de maatregelen die genomen moeten worden en zij die willen vertragen, die de pil voor de volgende generaties willen reserveren. Trager ingrijpen in de CO² uitstoot door langer met verbrandingsmotoren te rijden, meer en langer mest laten uitrijden, de lage emissiezones in steden aanpakken, het natuurherstel ophouden omdat dit tot ongewenste ingrepen leidt, vergunningen vergemakkelijken om meer armslag te geven aan bedrijven, de democratische inspraakregels aanpassen zodat het verzet monddood wordt gemaakt, de regels voor renovatie voor gebouwen uitstellen , de natuurverenigingen aanpakken zodat de boeren en eigenaars hun  zin krijgen, de lijst voorstellen is genadeloos en eindeloos gericht op datgene wat verworven leek. Wat verworven dreigde te worden frustreert of vertraagt men.

Het is altijd zo geweest en het zal altijd zo zijn dat de belangen van sommigen botsen met de doelen en verlangens van anderen. En blijkbaar is de slinger nu doorgeslagen naar de kant van de non believers, de mensen die denken dat niet alles moet gedaan worden om de aarde te redden voor volgende generaties, die denken dat de koopkracht belangrijker is dan het natuurherstel en het terugdringen van CO², dat de korte termijn het gewin geeft om de geschiedenis een andere richting uit te sturen.

Een deel van de bange bevolking volgt daarin. De oorlogen aan de grenzen van Europa zorgen voor ongeloof in de consumentenhoofden, de volksverhuizingen in de wereld waar Europa wat gevolgen van ondervindt, zorgen voor wantrouwen en onzekerheid.  De politiek die in de voorbije twintig jaar er niet voor gezorgd heeft dat het oplossen van wachtlijsten geen fata morgana’s zijn voor velen, heeft er ook geen goed aan gedaan. Men heeft daarbij gekozen voor het wegzetten van groepen, gedacht  de zaken op de spits te moeten drijven. De bange bevolking ziet daarin evenzovele redenen om te geloven in de rattenvangers van Hamelen die niet de problemen van vandaag oplossen maar ze gebruiken om hun eigen macht uit te breiden.

Verzet is dan ook nodig. Om de doelstellingen van Parijs te halen, om onze bodem en rivieren te bevrijden, om de natuur te herstellen, om de Co² uitstoot te beperken, de gevaarlijke kernenergie buiten de deur te houden, onze autonomie te behouden en de vrijheid om te zeggen dat het de verkeerde kant opgaat.