Ik ben Katrien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Katarina.
Ik ben een vrouw en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/10/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: gastronomie, psychologie, dieren, lezen, vrienden, familie, zwemmen.
Deze blog wordt als dagboek gebruikt
Vandaag is niet zo goed begonnen. Na een slechte nachtrust door het vele hoesten, zie ik dat er bij mijn stoelgang bloed zit. Ik verschiet en heb al direct zin in een sigaret om me te kalmeren. Gelukkig maan ik mezelf aan tot kalmte en kan het moment overwinnen. Ik heb ook meteen mijn nicotinepleister opgeplakt. K vind toch dat ik hiermee naar de dokter moet. Ben ik nu effe blij dat ik nog niet geopereerd ben, de paniek zou totaal geweest zijn. Bij de dokter zitten er 11 mensen voor me, typisch voor een maandagochtend. T gaat er geanimeerd aan toe in de wachtkamer. Zoals gewoonlijk beginnen de mensen tegen me te praten alsof ik hen al jaren ken. Ik vind dit leuk, de tijd gaat sneller ook en daarbij, ik ben altijd geïnteresseerd in andere mensen. Er is zelfs een man bij die trouwt in maart met Norbert De Bethune van rent a priest. Hadden we direct veel te vertellen tegen elkaar. Over mijn ceremonie in 2006 en hoe hij de zijne aan het plannen is... Na 2u is het mijn beurt, k ben tevens de laatste patient in de wachtkamer. Ik blijk een inwendige kloof te hebben, met een zalfje zal dit opgelost geraken. Oef. Voor mijn hoest krijg ik een inhalator en een slijmoplosser. T is niet te doen die hoest, die eeuwige kriebel en dat krampachtig hoesten. Normaal gezien ga ik de maandag of de vrijdag eens op bezoek bij twee vriendinnen die helaas ook roken. De ene sigaret na de andere feitelijk. Vandaag zal ik maar niet gaan. Tis te vroeg en ik zou liever helemaal niets te maken hebben met rook voor t moment. Ik hoop dat het zo blijft gaan zoals nu die twee eerste dagen. K ben rustiger dan de vorige keren, misschien heeft het te maken dat ik er mij ergens bij neer leg dat ik echt moet stoppen. Dat ik nu ook niet anders meer kan. Mijn huisarts is zeer tevreden dat ik een nieuwe poging doe om te stoppen. Hij voorspelt dat ik me stukken beter zal voelen, zeker ik met mijn problematieken, als ik het kan volhouden en echt stoppen. Ook praten we nog wat over de gastric bypass. Hij is er normaal niet voor zegt hij, maar in mijn geval wel. Omdat ik niet voldoende kan afvallen met een dieet, en dat ik het ook niet zal volhouden om zo streng te blijven dieeten. K ben tevreden dat hij me steunt. T is ook ongelooflijk hoe je omgeving, als ze weten dat je zo'n operatie overweegt, je probeert tegen te houden met allerhande negatieve berichten en spookverhalen. Doordat ik op het forum zit, ben ik mij wel degelijk bewust dat zo'n operatie zeker niet altijd rozegeur en maneschijn is. Ik ken ook de mogelijke complicaties. Maar toch vinden sommige mensen het nodig om altijd weer te focussen op het negatieve, je willen tegenhouden. Dat kan onnoemelijk op mijn zenuwen werken moet ik zeggen. Mochten ze zich DEGELIJK geïnformeerd hebben en dan iets willen vertellen.... maar nee. Ze hebben gehoord van die en van daar. Nu ik weet ook vanop het forum dat ik niet de enige ben die zoiets tegenkom. Mijn ma die zegt dat ik zot ben en ze meent het ook. Ze verbiedt me om die operatie te doen want ik zal niets meer kunnen eten en altijd overgeven enzo. Ze kent er dus echt niets van. En daarbij, ik ben 38 jaar, er valt mij niets meer te verbieden door mijn ouders. Enfin, mijn beslissing is echt wel degelijk onderbouwd, met voordelen en nadelen. Nu moet ik het verder afhandelen met de chirurg en met mijn ventje die gelukkig wel positief is. Voor hem moet ik het zeker niet doen, maar als ik het echt wil zal hij me steunen. En dat is heel belangrijk. Ook mijn dichte vriendenkring is positief. Er zijn ook twee mensen bij die deze operatie ondergaan hebben en tevreden zijn. Op al de positieve dingen zal ik mij zoveel mogelijk richten. Ik voorzie twee jaar ongeveer om tot een metamorfose te komen. Niet meer roken, meer bewegen (t liefst van al weer kunnen sporten zoals vroeger), en sterk vermageren tot een gezond BMI. Ik hoop in mijn doel te slagen.
Reacties op bericht (1)
18-11-2008
ik wens je heel veel succes,
ik ken enkele mensen die ook geopereerd zijn, en met succes ga er voor de wetenschap word al maar beter. en hou vol met niet te roken, mijn man zou moeten stoppen maar heeft de wilskracht niet. heel veel liefs
