Ik ben Katrien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Katarina.
Ik ben een vrouw en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/10/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: gastronomie, psychologie, dieren, lezen, vrienden, familie, zwemmen.
Deze blog wordt als dagboek gebruikt
Gisteren was het weer zover. Naar het AZ St-Jan voor een gastroscopie en nadien afspraak met de chirurg. 's Morgens begon het al goed, k was nog maar op en ik begon al te walgen en over te geven van de zenuwen voor de gastroscopie. Onderweg naar Brugge, megadorst maar niet gedronken. Om 08.45u was het al aan mij. Toen de verpleger me zag binnenkomen zei hij al meteen dat ik best een kalmerend spuitje zou krijgen. K zag het echt niet zitten dat onderzoek. Uiteindelijk spuitje gekregen rechtstreeks in de ader, ik draaide meteen weg maar kwam al snel weer bij. ik was zo nerveus dat ik de verdoving overwon. Dan het onderzoek, walgen dat ik deed. "Mevrouw, rustig blijven, niet slikken, kalm ademhalen... k deed hard mijn best maar soms werd het me toch teveel en slikte ik toch waardoor ik nog meer ging walgen... Nadien nog even bijkomen in een ruimte ernaast, k mocht wat slapen maar dat ging niet. Dan doorgegaan naar het vijfde verdiep, opgelucht maar met bloedrode ogen, k zag eruit ! Eerst nog eens bij de dieetiste, k weeg nu 108 ! en heb een bmi van 40,3. De eetregels meegekregen voor na de operatie. Nadien even bij de assistent van de chirurg die me de meest voorkomende complicaties uitlegde. Eindelijk kwam Dr Dillemans, en die was super vriendelijk, ons helemaal gerustgesteld. Hij zei ook dat het dringend begon te worden voor mij de operatie. De suiker in mijn bloed was weer gestegen, en ik kan ieder moment diabetes krijgen. Mijn engeltje, zei hij, ik zal goed voor je zorgen, je moet niet bang zijn. En je moraal zal er ook op verbeteren. Mijn gal wil hij niet uithalen omdat er geen galstenen zijn. Kan me dus nog ooit verwachten aan een tweede operatie. Aan de receptie de opname in orde gebracht. En dan opgelucht en blij naar huis. 't Staat nu allemaal vast. Op 19/01/09 word ik verwacht om 7u om me aan te melden nuchter. Ik heb een kamer van twee gekozen, t is misschien wel beter om niet helemaal alleen te liggen. Vanavond is het oudejaar. We zijn in het totaal met zijn zevenen, die elkaar eigenlijk niet kennen. Hopelijk hebben we een leuke (en niet té late) avond.
Zo, hier ben ik dan eindelijk terug. De laatste weken voel ik me nogal futloos en erg moe. Mijn bloeddruk is ook te laag, vanmorgen stond hij 9 op 6. K voel het duidelijk, k heb ook hoofdpijn. Ik loop erg emotioneel, k moet niet veel hebben of ik ben al over mijn toeren. Volgens de tabakstoplijn heeft dat allemaal te maken met afkicken van de sigaret, vooral mensen die sowieso al gevoeliger zijn, hebben daar meer last van. Dus nog even doorbijten, na een maand zou dit toch sterk moeten verbeteren. Ik heb al een paar situaties goed doorstaan. Maandag was ik bij twee vriendinnen die roken en ben er heel de namiddag geweest zonder een sigaret aan te raken, en gisteren avond (donderdag) zat ik op café met een paar rokers, maar k heb er geen aangestoken. Er was een man bij die ook gestopt was en die heeft er toch drie gerookt, maar ik wil echt niet weeeer opnieuw beginnen met roken en stoppen en roken en.... T gaat wel niet altijd even gemakkelijk maar momenteel gaat het toch, dus volhouden. In het totaal ben ik nu volledig rookvrij sedert 3 december dat is dus vandaag mijn 16e dag, niet slecht al zeg ik het zelf. Maar we zijn er nog lang niet, dat hou ik ook in gedachten. Dag per dag. Het is nu bijna kerstvakantie voor ons beiden. T ventje moet nog morgenvoormiddag werken en dan kan hij eindelijk ook eens uitblazen. Alhoewel onze agenda al weer druk volboekt is. Te druk naar mijn gedacht maar ja, er is ook altijd zoveel te doen hé. Vorig weekend zijn we op zaterdag gaan shoppen voor de kadookes. T ging nog redelijk vlot, we zijn dan nog samen in een tea-room iets gaan drinken. Wat me zo opvalt is dat er zoveel oude mensen in die tea-rooms zitten. T is precies als je niet rookt en daarvoor in een tea-room gaat, dat er geen jonge mensen zijn die dat ook doen. K vraag me af waar ze dan wel zitten. Enfin, voor de rest hebben we een filmavondje gehouden, we hebben een hele mooie film gezien : "the other sister Boleyn", over Anna Boleyn, tweede vrouw van Hendrik VIII van Engeland. Wat een intriges en samenzweringen dat er toen waren aan het hof amai. K zou er liever niet bij geweest zijn in die tijd. Maar we hebben echt genoten van de film. En ik heb de dag nadien nog eens vanalles opgezocht op internet over die periode. Zondag in de namiddag zijn we vrienden gaan bezoeken die hier niet ver van wonen, wel helemaal op de buiten. Wat mooi daar, een eindeloos zicht op de velden, waw daar zou ik me ook direct willen vestigen. Zo rustig ! Ik heb wel zitten compenseren dat ik niet rookte door nogal veel te eten, twee stukken taart, 4 stukken marcepein, ships,... tot ik dan maar een nicotinetabletje nam, dan werd ik precies wat rustiger en kon mijn eetaanval stoppen. Ik mag eigenlijk niet wachten tot ik op mijn tandvlees zit om een tabletje te nemen. T belangrijkste is nog altijd dat ik niet naar de sigaret grijp. Deze week heeft er mij iemand uiteindelijk heel kwaad gekregen, k ben er twee dagen stil van geweest, in mezelf gekeerd en kokend van binnen. Er is mij echt onrecht aangedaan en daar kan ik absoluut niet tegen. Deze persoon heeft dan ook voor immer en altijd gedaan bij mij. Vanaf dat ik er over was, bestaat ze niet langer meer. T ventje geeft me groot gelijk, t was echt wel niet gepast. Toen ik zo kwaad was had ik ook erge moeite met niet te roken, maar toch heb ik het kunnen overwinnen, al heb ik er enkele uren slaap voor gelaten. Ik dacht, dat is die persoon nu toch niet waard, dat je hier naar een sigaret gaat grijpen hé, en nu ben ik zo blij dat ik het niet gedaan heb. Deze week nog bij meme geweest op woensdag, k had ineens behoefte naar een familiegevoel en daar vind ik dat nog altijd. Samen lekker kippetje met krielaardappeltjes en sla gegeten. T was zeer gezellig. K had voor haar kerst en verjaardag een ketting en bijpassende oorbellen gekocht. K heb het wat vroeger gegeven want als ze er niet mee stond of het niet graag zag, mocht ik er nog mee terug gaan. Maar t stond haar heel mooi, tis zo in kleurtjes die ketting en oorbellen en ze fleurt er helemaal mee op. Gelukkig maar. Filoutje was ook mee en was heel braaf en lief. Meme ziet Filou ook graag en vica versa. Morgen gaan we met een groep vrienden naar de Kerstmarkt in Brugge en s avonds ietske eten in t Putje. Zondag alweer een familiefeest, deze keer van moederskant van t ventje. Ik kom hier nog wel verslag uitbrengen. Vanmiddag rusten, k heb vannacht niet goed geslapen. Gedroomd van sigaretten pfff. Gisterennacht droomde ik van grote, zwarte, vliegende monsters waartegen t ventje mij moest beschermen, maar hij was niet rap genoeg en zo'n monster kreeg me te pakken ! Ik dacht dat ik eraan ging maar tot mijn verbazing gaf het mij een kusje en liet het me gaan. Zo bizar weer. T was misschien het rookmonster. Wie weet....
Zondag zijn we zowat 4u bezig geweest om de kerstboom te versieren. En dat was voornamelijk de schuld van de lichtjes. Die zaten in een knoop en tegen dat die ontward was... Maar goed hij staat er. T ventje gaf alles aan en ik versierde de boom. Er zitten nu meer dan 100 lichtjes in, en tis precies een sprookjesboom. Precies zoals ik het graag heb. En in witte tinten, precies zoals het ventje het graag heeft. Nadien hebben we kaarsjes aangestoken en in de avond genoten van het zicht van onze boom, omgeven door zacht kaarslicht. Ik kwam echt helemaal tot rust. Zo gezellig met ons drietjes genieten van ons huisje. Ik ben gewoon vreselijk graag thuis, ook alleen. K heb een hekel aan teveel vaste afspraken, het liefst heb ik niet teveel verplichtingen zodat we "op de bots" eens kunnen weggaan zonder vaste agenda of vaste tijdstippen. Natuurlijk is dat niet altijd mogelijk en van rustige, geplande en gezellige uitstapjes kan ik ook heel erg genieten. Ik kan ook op de voorgrond komen, onder vrienden of zo, mijn eigen persoonlijke mening ventileren en mezelf zijn. Maar altijd even blij als ik de rust van thuis terugvind. En een gigantische hekel om in een groot publiek te moeten vertoeven, een afschuw van veel lawaai of van onzinnige discussies, een afkeer van mensen die denken dat ze het warm water uitgevonden hebben en die je uitdagen om jezelf te verdedigen. Allemaal zo'n verspilde energie. En veel te veel prikkels. Ik hoop in stilte dat ik ooit nog eens vrijwilligerswerk kan doen, een paar uurtjes in de week, het liefst in de sociale sector. Heb ik toch het gevoel nog iets nuttig te doen. Maar weer op een bureau gaan zitten tussen wedijverende collega's met een elleboogmentaliteit, of met veel achterklap en intriges.... steeds moeten presteren voor je baas die je ieder moment kan buitenzetten... Oh nee, laat mij aub gewoon met rust. K heb al genoeg werkervaring achter de rug, k heb geloof ik een record van interims gedaan en andere werken, k heb het eigenlijk allemaal wel gezien nu, en er is niets dat me er nog naar toe drijft, wel verre het tegendeel. K heb het plaatje door. Daarbij door mijn CVS kan ik gewoon niet meer mee presteren. K moet constant bijslapen of rusten en daar zo iedere keer op gewezen worden door dat je faalt is allesbehalve goed voor je zelfbeeld. K ga me erbij moeten neerleggen dat ik maar bepaalde activiteiten kan uitvoeren tussen de rustperiodes door. Ik word ook minder ziek als ik voldoende kan rusten. Ga ik werken, lig ik binnen de kortste keren uitgeput en ziek in mijn bed. Ongelukkig te wezen. Ik ben wel heel sociaal bewogen. Die drang heb ik wel in mij. Ik zag overlaatst iemand in de hydro, die gehandicapte mensen in het zwembad hielp en ze liet drijven in het water. Meteen kreeg ik daar een warm gevoel bij, zoiets zou ik echt heeeel graag doen. Of iets met dieren, het liefst honden. Ik heb me ook de laatste tijd lid gemaakt van verschillende organisaties via mijn facebook. Van WWF, Greanpeace, Organisation against cruelty to animals, Women Rights, enzo... te bekijken op mijn facebook. K voel me altijd maar meer en meer sociaal betrokken. Er is zoveel te doen !!! Als ik daar nu een heel klein deeltje van zou kunnen uitmaken.... Zelfs op reis gaan zegt me niet zoveel dit jaar. We gaan dan ook eens een jaartje overslaan. Ik zou wel nog eens naar Italië willen gaan in de toekomst, al is het alleen maar voor die typische sfeer. Maar we zien wel. Het hoeft niet zo persé. Een ontspanningsweekend hier in Vlaanderen zie ik meer zitten voor het moment. Met het gestopt blijven met roken gaat het goed voor het moment. Deze morgen stond ik op en mijn eerste gedacht was : hèhè ga ik eerst een sigaretje roken en direct erna : maar alléé nee ik ben gestopt. Raar. Aan de ontbijttafel had ik het moeilijk maar ik dacht bij mezelf, nee ik ga niet eentje roken, dan moet ik weer helemaal opnieuw beginnen en daar heb ik geen zin in. En vrijwel meteen verdween die goesting. Als je écht overtuigd bent, ben je die drang meester. Toch een nicotinetabletje in mijn mond gestoken voor de zekerheid en nu heb ik het echt onder controle. Door die tabletjes snoep ik ook veel minder, waarschijnlijk omdat ik minder afkickingsverschijnselen heb. Enfin, ik hoop dat het zo blijft gaan en dat ik er volledig van af geraak.
We zijn nu zondagmiddag en ik heb alweer wat inspiratie om te schrijven. De voorbije week was ik voornamelijk aan het bekomen van het weekend ervoor. K ben zelfs niet op hydrotherapie geweest, zo vermoeid ik was. En ik had ook echt de behoefte om op mijn eentje tot rust te komen. Teveel input gehad tijdens het weekend. Gisteren namiddag zijn t ventje en ik nog wat kerstversiering gaan kopen. Niet zo direct voor aan de boom, daar heb ik al genoeg versiering voor. Maar om mijn keukeneiland te versieren. T is mooi geworden, een grote ijsbeer, een kerststuk, vele kaarsjes, een plateau met versiering en kaarsen op. We hadden ons geriskeerd om ook een klein kerststukje op de salontafel te plaatsen en ja, Filou heeft er de kerstballetjes uitgehaald en kapot gebeten. Verdorie. Dat is nog gevaarlijk voor hem ook die splinters. Alles moet altijd op veilige afstand staan van hem of hij heeft het te pakken en als hij dan alleen gelaten wordt, bijt hij het kapot. En achteraf je kwaad maken heeft toch geen zin, hij denkt dan dat je wil spelen. T is een speciaal karaktertje. Heel lief maar niet graag alleen. En veel aandacht nodig. Dus onze kerstboom komt ook op een tafel en hopelijk blijft hij er van af. K heb ondertussen eens op het forum geïnformeerd wat andere geopereerden deden met hun hond tijdens de herstelperiode van 3 weken. Allemaal hielden ze hun hond bij. Blijkbaar voelen honden aan dat je je niet goed voelt en zijn ze wel meer voorzichtig. In het begin moeten ze zelfs niet echt weten van je omdat je een ziekenhuisgeur draagt. Ik zou hem ook liefst bij me houden, t is ook gezelschap anders zit ik hier helemaal alleen en ik zou hem toch missen. Natuurlijk mag hij in geen geval op mij springen en ik denk niet dat onze Filou veel "aanvoelt", t is meer een spring in t veld. Enfin k ga het proberen en als het echt niet gaat, kunnen we nog naar de kennel maar liefst niet. De laatste keer had hij daar een antiblafband aan tot mijn grote schrik. Zo één die electrische schokken geeft als hij begint te blaffen. Naar het schijnt blaft hij constant als hij daar is. Hier nochtans zelden. T is spijtig dat niemand voor hem kan zorgen in een thuisomgeving. Gisterenavond zijn we met mijn schoonouders naar Holiday on Ice gaan zien in Antwerpen. De auto hebben we buiten Antwerpen geparkeerd en dan met de metro tot aan het Sportpaleis. Op die locatie is Clouseau bezig aan een rij concerten. Wij moesten in de Lotto Arena zijn, er juist naast. Maar mannekes, wat een volk op die metro's !!! K had er natuurlijk weer last van, k voelde mij ingesloten, gelukkig kon ik toch zitten en moest ik niet tussen de massa staan. K had ook geen handtas bij waar ik extra op moest letten. Uiteindelijk geariveerd in de Lotto Arena en naar het spectakel gekeken. Belle Perez was te gast en heeft drie van haar nieuwste liedjes gebracht. T was mooi. Nu ga ik wel een hele tijd niet meer gaan want uiteindelijk komt het toch altijd op hetzelfde neer. Oftewel naar Disney on Ice, dat is meer sprookjesachtig en zie ik wel liever. Mijn schoonouders, die dit nog nooit gezien hadden, waren wel onder de indruk. Tijdens de show kreeg ik maagpijn van de spanning en uiteindelijk begon heel mijn lichaam zeer te doen. In die zaal zitten met al dat volk geeft mij enorme spanning. Op een bepaald moment wou ik echt naar buiten tijdens de opvoering om een sigaret te gaan roken. K heb dat natuurlijk niet gedaan, ben alweer van vrijdag "clean". K heb een nicotinetablet genomen in de plaats en gelukkig werd het binnen de 5 minuten "draaglijker". Maar toch bij het naar buiten komen kreeg ik het weer zo moeilijk, kreeg de drang gisterenavond echt moeilijk onder controle. Ben ook al twee dagen prikkelbaar en heb het gevoel dat alles tegen slaat. Door mijn rookstoptip begin ik te verstaan hoe dat komt :
Denk je als roker of als ex-roker?
Eentje kan toch geen kwaad. Toch wel. Wie gestopt is met roken en toch plots één sigaret rookt, krijgt vaak te maken met het hek is van de dam-effect. Er volgen nog meerdere sigaretten. Fysiologisch ben je geprogrammeerd om méér te roken dan één sigaret en je lichaam zal alles doen om je zover te krijgen. Na die ene sigaret wordt het zeer moeilijk om opnieuw naar niet-roken te gaan. Vooral mentaal is dat een enorme uitdaging. Het is dus veel beter jezelf af te vragen wat je met die ene sigaret wil bereiken ?
Dat is dus de nagel op de kop voor mij. Door toch te beginnen "zeuren" met eentje en dan nog eentje en dan weer stoppen, heb ik het nu voor mezelf nog moeilijker gemaakt. En inderdaad, wat wil ik nu bereiken met die "ene sigaret". In de auto onderweg naar huis neemt de spanning uiteindelijk af pfff. Hier thuis blijven we nog een uurtje op, en tegen dan is het echt te doen om tegen de drang in te gaan. K moet zeggen, die tabletten zijn echt goed, anders zou ik het echt niet volhouden vrees ik. Ik ga nu ook persoonlijk begeleid worden door een psycholoog van de tabakstop. Die belt me dan om de zoveel dagen op om te vragen hoe het gaat, tips te geven, te luisteren (zelfs als het even niet over roken gaat). K heb me hier voor ingeschreven, t is gratis en nog ondersteunender. Enfin, eindconclusie, geeeeeeeeeen sigaret meer aansteken !!! Vandaag gaan we onze kerstboom opzetten samen. Dat is ook de eerste keer, ik doe het al jaren alleen. En ik moet ook moeite doen om die kerstsfeer in gang te steken want eigenlijk heb ik een grote hekel aan die periode. K voel mij dan altijd ongelukkig en ik kan daar echt niets aan doen. Daar zijn volgens mij drie redenen voor. Mijn moeder is weggegaan redelijk tegen de kerstperiode aan in 1983. Dus sedertdien is kerst nooit meer hetzelfde geweest. Ons gezin lag aan diggelen. De tweede reden is hoe ik me gevoeld heb na ik zelf van mijn toenmalige partner ben weggegaan. Die eerste kerst die volgde, liep ik met mijn zus op de kerstmarkt in Brugge, tussen al die mensen en die koppels en ik voelde me zooooooo ongelukkig en zoooooo alleen, dat heeft echt zijn sporen nog eens extra nagelaten. K vroeg me af wat ik daar liep te doen en waarom iedereen eigenlijk zo "gelukkig" was. Ik miste weer die warmte van een gezin. En de derde reden is mijn mémé. Zij loopt er ieder jaar ongelukkiger bij, precies dat het haar laatste keer is dat we nog eens allemaal samen gaan zijn.... Bah. Als zij ook nog eens gaat wegvallen, hoeft de kerst echt niet meer voor mij. T ventje daarentegen is zot van die periode. Wij zijn nu ook een gezin natuurlijk, dus probeer ik er toch wat in mee te gaan. Maar echt van harte is het niet. Bon, zal me toch een beetje oppeppen om de kerstboom samen te zetten. Dat is wel leuker dan alleen.
Wat een druk weekend hebben wij achter de rug oef. Kan pas vandaag er iets over schrijven want ik was gewoon weer oververmoeid en heb gisteren gewoon geslapen. Vrijdagavond zijn we naar een cabaretvoorstelling geweest, georganiseerd door VDK en ACW hier in Adegem. K had eerst niet veel zin om te gaan maar het was echt de moeite. Het stuk heet : "ter bescherming van de jeugd" en er bestaat ook een website van : www.terbeschermingvandejeugd.be. Het wordt gespeeld door twee afgestudeerde psychologen en het stuk boeit van het begin tot het eind. Ik vond het zelfs beter dan die grote bekende stukken zoals Daens bvb. Maar dat is een persoonlijke mening natuurlijk. Nadien nog een receptie gehad ter plaatse, samen met mijn schoonouders een hapje en een drankje verorberd terwijl we wat na palaverden over het stuk. Op zaterdag veel gerust en geslapen in de namiddag. 's Avonds naar het KIHO voor de viering van t ventje met dat hij al afgestudeerd is in 1993. Er was nog een koppel dat we kenden, dus dat was aangenaam. We werden verwend met een kaas- en wijnavond. De kazen waren overheerlijk en naar het schijnt de wijn ook maar ik drink dat niet. Rond middernacht thuisgekomen, weer doodmoe natuurlijk. En mijn vertering die niet optimaal verliep. Kaas vind ik heel lekker maar het is altijd moeilijk te verteren. Na een goede nachtrust, sta ik zondag rond 8.30 op maar om 10u lig ik weer te slapen tot 12.15u. In de namiddag gaan we op bezoek bij vrienden die net een huis gekocht hebben. T is een mooie halfopen bebouwing en ik vind het echt een gezellig huis. Zou er zelf kunnen in wonen. 's Avonds gaan we Turks eten in Gent. Heeeel lekker en absoluut niet duur. Dan eindelijk ons bed in en ik slaap tot 10.30u op maandag. In de namiddag slaap ik gewoon nog 3u. K voel mij heel moe en heb een dikke keel. Zo'n weekend is wel leuk maar eigenlijk veel te zwaar voor mij. Sedert twee dagen ben ik weer helemaal rookvrij. Op zondag nog 3 sigaretjes over heel de dag gerookt en dan weer aan mijn oren getrokken en gestopt. Ondertussen beleef ik toch al een heleboel momenten waar ik niet rook. In de auto bvb, na het eten heb ik ook niet gerookt alhoewel dat een moeilijk moment is. Maar ik slaag er toch in om ze te overwinnen dus ben ik gesterkt in de overtuiging dat ik het dan ook helemaal kan laten.
