Ik ben Katrien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Katarina.
Ik ben een vrouw en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/10/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: gastronomie, psychologie, dieren, lezen, vrienden, familie, zwemmen.
Deze blog wordt als dagboek gebruikt
Hier kom ik dan nog eens een laatste keer voor mijn operatie. Maandag ben ik de eerste, daarvoor ben ik wel opgelucht want mannekes ik heb zenuwen ! Deze namiddag gaan we eerst Filoutje wegbrengen naar Wallonië, ik hoop echt dat hij daar goed gaat zitten. K zie het alweer niet meer zitten om hem weg te doen. K ontzie het steeds meer en meer om hem weg te doen in het algemeen. Gisteren is hij ook heel de dag meegeweest en hebben we drie wandelingskes gemaakt met zijn tweetjes. T is toch zo'n lieve schat. Gisterenavond heb ik hem nog eens uitgebreid geknuffeld, hij liet het zich zeer welgevallen. Vanaf dat ik me weer wat beter voel, ga ik hem terug halen hoor. Mijn kleine schat, kan hem zo moeilijk missen. Lap, tis beginnen regenen, om je te ontzien in zo'n weer die afstand rijden. Maar t is voor t beste. Ik ga straks nog wat strijken, t ventje is toch aan het werk, kwestie om mijn gedachten wat te verzetten. Ik slaap natuurlijk al heel de week bar slecht, moeilijk inslapen en na een paar uur alweer aan het woelen en veel wakker worden. Dan kan je niet anders dan uit je bed komen. Mijn spulletjes voor in het ziekenhuis liggen nog niet klaar, t is zoals op reis vertrekken, liever wat op het laatste moment, dan ben ik heel geconcentreerd en heb de minste kans om iets te vergeten. Moet ook nog mijn ziekenhuisopname papieren invullen. Vanavond nog eens chinees gaan eten, en dan is het gedaan met veel eten. Aan de ene kant doet dat wel raar die gedachte, aan de andere kant voel ik al een opluchting dat ik het niet meer ga kunnen. En verlang ik echt naar dat gewichtsverlies. In de topics op het forum ben ik er nu al een paar tegengekomen die al enkele jaren geopereerd zijn, en terug gewicht bijkrijgen ! De maag kan dus nog altijd uitzetten tenzij er een fobiring bij geplaatst wordt, maar dat gebeurt bij mij niet. Vooral van snoepen worden ze terug zwaarder. Het zal dus een leven lang opletten zijn. Snoepen kan wel eens, maar vooral gezond eten is een must. Sommigen komen zelfs meer dan 15 kg bij, ik word er niet goed van als ik eraan denk. Zover laat ik het NOOIT meer komen. Je maag past zich automatisch aan na een tijd, dat betekent dat als je niet oplet met je porties, je uiteindelijk steeds meer kan gaan eten met alle gevolgen vandien. Natuurlijk kan je nooit meer bijkomen wat je ooit verloren was, maar toch.... een gbp is een hulpmiddel en geen wondermiddel ! Ik hoop dat ik de juiste beslissing heb genomen maar mijn gevoel zegt toch van wel. Het enige waar ik oprecht bang van ben, is dat mijn hersenen niet gaan meewillen. Dat al die goestingskes tot frustratie zouden leiden. T is dus nog altijd een sprong in t duister, en daarvan ben ik nooit op mijn gemak. K zal dus moeten afwachten hoe het met me zal gaan na de operatie. De laatste week was ik ook precies geobsedeerd van voedsel. K had echt nood om van vanalles nog eens te proeven, precies of mijn leven is voorbij na de gbp... En enorme zin om te roken ! Donderdagavond heb ik één trek aan een sigaret genomen en Kiki ook. Maar het had (gelukkig) niet het beoogde effect integendeel. De rook brandde in mijn longen, ik kreeg een echt vieze smaak en werd er misselijk van. Dus die obsessie om een sigaret te roken is nu ook voorbij. Alhoewel ik voel dat mijn lichaam nog steeds naar nicotine verlangt. T zal zijn zoals de rookstopcoach zegt : een dubbel zo lange afbouwperiode heb ik nodig. K moet er echt volledig vanaf geraken. K ben toch goed bezig vind ik van mezelf. Door die ene trek heb ik dan nog s nachts liggen hoesten bah bah bah. K voel me zoveel beter als ik niet rook. Jammer van dat ene trekje maar misschien ook wel goed. Nu weet ik hoe het voelt als ik weer zou beginnen roken en k heb daar wel geen zin in. Zo, k ga hier voorlopig afsluiten, mss keer ik hier wel nooit meer terug.... bah k moet de negatieve gedachten even kunnen uitbannen... dringend tijd om iets concreet te gaan doen zodat ik niet teveel kan piekeren.
Reacties op bericht (1)
26-01-2009
En hoe gaat het nu?
Goedemorgen Katrien, Sorry, dat ik niet eerder ben langsgekomen, maar ons huisje was in de greep van een verschr. griepepidemie en nog trouwens... maar hoe is het nu afgelopen?
Trouwens, een mooi extra voordeel is dat het roken nu ook verleden tijd is. Dat lijkt me toch heel erg mooi meegenomen
