Ik ben Katrien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Katarina.
Ik ben een vrouw en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/10/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: gastronomie, psychologie, dieren, lezen, vrienden, familie, zwemmen.
Deze blog wordt als dagboek gebruikt
Vandaag is niet zo goed begonnen. Na een slechte nachtrust door het vele hoesten, zie ik dat er bij mijn stoelgang bloed zit. Ik verschiet en heb al direct zin in een sigaret om me te kalmeren. Gelukkig maan ik mezelf aan tot kalmte en kan het moment overwinnen. Ik heb ook meteen mijn nicotinepleister opgeplakt. K vind toch dat ik hiermee naar de dokter moet. Ben ik nu effe blij dat ik nog niet geopereerd ben, de paniek zou totaal geweest zijn. Bij de dokter zitten er 11 mensen voor me, typisch voor een maandagochtend. T gaat er geanimeerd aan toe in de wachtkamer. Zoals gewoonlijk beginnen de mensen tegen me te praten alsof ik hen al jaren ken. Ik vind dit leuk, de tijd gaat sneller ook en daarbij, ik ben altijd geïnteresseerd in andere mensen. Er is zelfs een man bij die trouwt in maart met Norbert De Bethune van rent a priest. Hadden we direct veel te vertellen tegen elkaar. Over mijn ceremonie in 2006 en hoe hij de zijne aan het plannen is... Na 2u is het mijn beurt, k ben tevens de laatste patient in de wachtkamer. Ik blijk een inwendige kloof te hebben, met een zalfje zal dit opgelost geraken. Oef. Voor mijn hoest krijg ik een inhalator en een slijmoplosser. T is niet te doen die hoest, die eeuwige kriebel en dat krampachtig hoesten. Normaal gezien ga ik de maandag of de vrijdag eens op bezoek bij twee vriendinnen die helaas ook roken. De ene sigaret na de andere feitelijk. Vandaag zal ik maar niet gaan. Tis te vroeg en ik zou liever helemaal niets te maken hebben met rook voor t moment. Ik hoop dat het zo blijft gaan zoals nu die twee eerste dagen. K ben rustiger dan de vorige keren, misschien heeft het te maken dat ik er mij ergens bij neer leg dat ik echt moet stoppen. Dat ik nu ook niet anders meer kan. Mijn huisarts is zeer tevreden dat ik een nieuwe poging doe om te stoppen. Hij voorspelt dat ik me stukken beter zal voelen, zeker ik met mijn problematieken, als ik het kan volhouden en echt stoppen. Ook praten we nog wat over de gastric bypass. Hij is er normaal niet voor zegt hij, maar in mijn geval wel. Omdat ik niet voldoende kan afvallen met een dieet, en dat ik het ook niet zal volhouden om zo streng te blijven dieeten. K ben tevreden dat hij me steunt. T is ook ongelooflijk hoe je omgeving, als ze weten dat je zo'n operatie overweegt, je probeert tegen te houden met allerhande negatieve berichten en spookverhalen. Doordat ik op het forum zit, ben ik mij wel degelijk bewust dat zo'n operatie zeker niet altijd rozegeur en maneschijn is. Ik ken ook de mogelijke complicaties. Maar toch vinden sommige mensen het nodig om altijd weer te focussen op het negatieve, je willen tegenhouden. Dat kan onnoemelijk op mijn zenuwen werken moet ik zeggen. Mochten ze zich DEGELIJK geïnformeerd hebben en dan iets willen vertellen.... maar nee. Ze hebben gehoord van die en van daar. Nu ik weet ook vanop het forum dat ik niet de enige ben die zoiets tegenkom. Mijn ma die zegt dat ik zot ben en ze meent het ook. Ze verbiedt me om die operatie te doen want ik zal niets meer kunnen eten en altijd overgeven enzo. Ze kent er dus echt niets van. En daarbij, ik ben 38 jaar, er valt mij niets meer te verbieden door mijn ouders. Enfin, mijn beslissing is echt wel degelijk onderbouwd, met voordelen en nadelen. Nu moet ik het verder afhandelen met de chirurg en met mijn ventje die gelukkig wel positief is. Voor hem moet ik het zeker niet doen, maar als ik het echt wil zal hij me steunen. En dat is heel belangrijk. Ook mijn dichte vriendenkring is positief. Er zijn ook twee mensen bij die deze operatie ondergaan hebben en tevreden zijn. Op al de positieve dingen zal ik mij zoveel mogelijk richten. Ik voorzie twee jaar ongeveer om tot een metamorfose te komen. Niet meer roken, meer bewegen (t liefst van al weer kunnen sporten zoals vroeger), en sterk vermageren tot een gezond BMI. Ik hoop in mijn doel te slagen.
Ik ben er eindelijk in geslaagd een eigen blog aan te maken. De bedoeling is om het als een dagboek te gebruiken. Momenteel staat er zoveel te veranderen in mijn leven, ik wil dit graag neerschrijven. Vandaag is eigenlijk ook mijn eerste rookstopdag. Twee jaar geleden, op exact dezelfde datum, ben ik ook gestopt en dit voor zes maanden. Jammer, ik hield het niet vol. Vandaag dus, twee jaar later, een nieuwe poging. Vanmorgen al een nicotine pleister aangebracht. Hij jeukt maar ik weet dat dat normaal is. Mijn maag doet al lastig, maar dat is blijkbaar ook een bijwerking. Toch al gezondigd, één sigaretje gerookt met plakker aan , maar nu ga ik me herpakken. T moet ermee gedaan zijn. Waarom ik weer een poging doe om te stoppen ? Wel ja, voor mijn gezondheid, niet omdat ik er geen zin meer in heb. Das al wel verre het tegendeel. Ik rook graag ! Hoe raar dat ook mag klinken. Maar ik hoest enorm en heb geen goede conditie meer. Verder ga ik waarschijnlijk een maagoperatie laten ondergaan begin 2008, en k zie het niet zitten om met die wonde zoveel te hoesten. Het risico is te groot. Ja die operatie, dat wordt dus een gastric bypass. Ik zit ook op het forum ; www.gastric-bypass.be. Daar vind je alle info ivm deze operatie en ook veel steun van lotgenootjes. K heb er veel aan, echt waar. De bedoeling is dus om een heel stuk te vermageren in de toekomst want ik ben veel te zwaar. Dwz 106 kg voor 1m68. Dit is vanzelfsprekend ook geen opsteker voor mijn conditie. Momenteel ben ik in ziekteverlof, ik heb zeer veel onderzoeken in het UZ Gent, ze vermoeden dat ik het chronisch vermoeidheidssyndroom heb. Ik ben inderdaad ook altijd moe. T is niet gemakkelijk om daar mee om te gaan. Wil ik vanalles gaan ondernemen, dan lig ik ineens doodmoe in de zetel of in mijn bed, zeker 3u te slapen. T werkt op mij en mijn humeur. Gelukkig heb ik een begripvolle partner, maar toch hoop ik dat deze lijdensweg eens aan zijn einde komt. Ik hoop alvast een verbetering te bewerkstelligen door te stoppen met roken en gewicht te verliezen. Baat het niet dan schaadt het niet. Ik zal hier wel veel vertoeven op mijn blog vermoed ik. K zit met zoveel emoties en gedachten in mijn binnenste, het beste is om het van me af te schrijven.
Gisterenavond zijn de broer van mijn man en zijn vrouw komen gourmetten. T was echt een leuke avond. Ze wonen toch zo'n 120 km van ons, dus als we elkaar dan eens zien, is het altijd leuk. Zij kunnen moeilijk kinderen krijgen en ze zal een hele hormonenbehandeling moeten ondergaan. K was echt geïnteresseerd in hun verhaal, hoe ze zich voelen, hoe ze alles meemaken.... Niet dat ik kinderen wil, maar ik weet graag hoe anderen iets beleven. Tijdens het gourmetten was ik toch nog even aan het denken, dat zoveel eten volgend jaar afgelopen zal zijn maar toch ben ik niet bang. Als je genoeg hebt, heb je genoeg. Daarbij je moet zo traag eten, dat anderen 4x zoveel eten in dezelfde tijd. Gewoon meegenieten dus maar met mindere porties. Ik wil persé dat gewicht kwijt. En als alles naar wens verloopt (de vooronderzoeken), ga ik ervoor. Vandaar ook een beetje de titel van mijn blog : op weg naar een gezonder leven.
Mijn eerste afspraak bij de chirurg is op 27 november, ik ben nu al naarstig aan het aftellen. En ik hoop hem te kunnen vertellen dat ik dan al 10 dagen gestopt ben met roken. Hij zal dat zeker goed vinden, want hij is niet voor roken. Rokers lopen ook altijd meer risico voor complicaties tijdens de operatie dus. En roken is gewoon niet gezond punt uit. Op het forum van de gastric bypass had ik dit ook als topic geplaatst. En k moet zeggen, de reacties waren zeer ondersteunend. K ben blijkbaar niet de enige die beslist om te stoppen met roken voor die operatie. Ze hebben allemaal een beetje de instelling van : je gaat je leven kunnen verlengen door te vermageren, maar tegelijkertijd weer inkorten door te roken. Dus vermageren en tegelijk gezonde lucht inademen is hun motto. K was niet van zins om te stoppen, maar na al die toffe reacties, en wetende dat anderen het ook kunnen... ja, dan ga ik het ook proberen. K moet zeggen, nu ik zo aan het schrijven ben, heb ik niet zo veel zin in roken, maar mijn moeilijke momenten zullen nog wel komen... Zo, k ga afronden. Morgen of zo vertel ik weer verder.
, maar nu ga ik me herpakken. T moet ermee gedaan zijn. Waarom ik weer een poging doe om te stoppen ? Wel ja, voor mijn gezondheid, niet omdat ik er geen zin meer in heb. Das al wel verre het tegendeel. Ik rook graag ! Hoe raar dat ook mag klinken. Maar ik hoest enorm en heb geen goede conditie meer. Verder ga ik waarschijnlijk een maagoperatie laten ondergaan begin 2008, en k zie het niet zitten om met die wonde zoveel te hoesten. Het risico is te groot. Ja die operatie, dat wordt dus een gastric bypass. Ik zit ook op het forum ; 
