Met dit bericht eindigt mijn aandeel in het blogverhaal. Na twee onvergetelijke maanden, liggen er uitdagingen van een ander slag te wachten. Misschien dat Miriam of Paul nog zin en tijd hebben om hun verhalen on-line te zetten. Ik sluit dit hoofdstuk af, met een overvolle koffer aan herinneringen en belevenissen. Bedankt voor jullie interesse!
Onze laatste maaltijd in Beijing Als afsluiter hebben we een goed eethuisje gekozen.
'Berichtengeheugen is vol' lees ik op mijn GSM. Ja, ik bewaar ook zoveel berichten. Gauw enkele wissen, die ik al heb opgeschreven, want ik verwacht nieuws.
Yes !!!!
"Jaja, uw dochter heeft een diploma behaald! Super ik ben vrijgezel in de psycho! Waaaa zalig gewoon... X tot morge x"
Jana heeft haar bachelor diploma.
"FANTASTISCH !!!! GEWELDIG !!! De kers op de taart ! Proficiat !!! Ik ben heel fier en supertrots..." sms ik terug.
Hij heette Hinkie Pinkie, da's net zoveel als Kees.
In 't chinees maakt men je wijs wat men wil.
Hij had een stalletje, bij de chinese muur.
Misschien wel 1 van de handeltjes die we daar gezien hebben.
Hij verkocht er pinda, pinda's augurkjes in het zuur.
Pinda's kan je hier nog wel vinden. Die augurkjes zijn door veel lukratievere souveniers vervangen.
Hij verkocht ook bruine veters, maar die verkocht hij zwart.
Niemand heeft hier nog bruine veters. Maar in 't zwart wordt er zeker nog verkocht. In ware potloodventersstijl. Plots een tas of map open. Kijk en kies.
De polities kwamen kijken. Hij moest uit China weg.
Big brother,(zoals vroeger reeds beschreven)is aanwezig. De geblindeerde politiewagens, die regelmatig mensen afvoeren ook. Misschien verging het Hinkie Pinkie ook wel zo.
Een kaartje voor de gevangenis. Wat had die vent een pech.
Gevangenis en uitwijzing? Zo drastisch zal het niet meer gaan. Maar dat hij pech had, dat hij van bij de muur weg moest, dat is zeker. Z'on ongelooflijk bouwwerk! In zo'n natuur en landschap! Ik voel me dankbaar dat ik dit heb mogen zien. Het enige moeilijk moment,was toen ik me realiseerde dat dit allemaal tot stand is gekomen door streven naar macht, protectionisme en geweldadige ideeen. Maar laat dat het verleden zijn.
'Biep, biep. Biep, biep.' Een berichtje
op mijn gsm. Zal het dagelijks smsje van mijn va zijn, gaat door mijn hoofd en
ik glimlach. Net terug uit de woestijn, stap ik de hotelkamer binnen. Ik
neem mijn tas mee uit de kamer en wandel naar het terras waar Mark en Paul op
mij wachten.
Oh ja, dat smsje. Ik haal mijn gsm uit mijn zak. Een
bericht van Arne : 'Pieps goed nieuws uit belgenland, ik ben juist terug
van sollicitatie en ... Ik mag de 15de beginnen ik ben superblij zoen
arne'
Vreugdegevoelens stromen door mij heen en een brede lach
verschijnt op mijn gezicht FANTASTISCH !!! Waauw het is gelukt
! Heerlijk zeg!
Ik stuur hem een sms terug : 'FANTASTISCH!!!
SUPER!!!! PROFICIAT!!! ZEG HET VOORT oma pepe Wat zijn we
fier.... We drinken er hier een op!!!...'
Ja dit is werkelijk
fantastisch... na 1 jaar bijna wekelijks op sollicitatiegesprek En iemand
(ik meen dat het Anne was) zei me nog voor mijn vertrek : ' Je zal zien,
terwijl jij in China bent, vindt Arne een job' En het komt nog uit ook.
Ongeloofelijk!
En ergens voelt het logisch. Deze Chinareis, negen
weken lang weg van huis, was voor Arne de kans om zich los te maken van
mij. Zo voelde ik het ook aan. Hij smste bijna niet, geen mails en
bellen ook niet...maar dat doet hij normaal ook helemaal niet graag En nu ik
zo ver was, kon ik hem niet voortdurend lastig vallen met de vraag 'En hoe
was de sollicitatie ? Wanneer weet je iets?' Hij is ook verhuisd terwijl ik
in China was. Helemaal op zichzelf geregeld zonder hulp en bemoeienis van
mama. Deze reis was zijn kans en hij heeft ze gegrepen. En ik heb
noodgedwongen losgelaten. Fantastisch toch dat ik naar China
ging.
Dichterbij dan ooit
Frisse
woestijnwind waait in de rug. We hebben er net 10 km opzitten met keihard
wind tegen. Alle krachten moet ik geven. Maar de weg draait en gelukkig
niet de wind. Ik maak filosofische vergelijkingen met het leven : het komt
niet zoals je het verwacht.
Bij het keerpunt is het net 9u in
Belgie 'Daar gaat ze voor haar 3de examen' gaat door mijn
hoofd. 9u15. 'Ring, ring, ...' Ik grabbel naar mijn GSM. De wind blaast
fel. Ik stop mijn fiets. 'Hallo, oei wacht even, die kap en helm
afzetten' En daar sta je dan, midden in de woestijn, die waaiende
eindeloze hoogvlakte. En de vreugde kreten vol zelfvertrouwen van Jana
klinken door de telefoon : 'Het is keigoed gegaan, mama. Ik ben als eerste
binnen gegaan. Ik heb zelfs moeilijke woorden gebruikt...' Wauw, fijn ! Dit
heeft ze wel verdiend. De meewind voert me nu nog sneller naar
Dunhuang
Vier vakken had ze in 2de zit. Ja die China reis was
gepland, de 2 de zit niet. Ik kan alleen maar aanmoedigingsmama zijn op
afstand. Wist wanneer ze examens had. Heb zus en vriendinnen als
ondersteuning op het thuisfront. (waarvoor ontzettend dank : Hilde, Mieke,
Anne en Elisabeth) Tel mee af Sms dagelijks Ze mist me Ze gaat
ervoor 'Ik mis je zo mama, probeer me goed te focussen al is da ni
altijd makkelijk. Denk veel aan je zo ver van me en voel dat je aan me
denkt. Ben fier dat je zo'n reis doet, zo'n ervaring! Ben benieuwd naar al
je verhalen. Wil soms wel echt dat je hier was...'
En dan het eerste
examen Het is niet goed gegaan Er was een 'error' op het scherm Het
computer programma liep vast, ze raakte gestresseerd, ze is erg
teleurgesteld in haar eerste reactie aan de telefoon, vlak na haar examen.
Daar zit je dan, 1000 den kilometers van huis. Ik voel me zo
machteloos....
'... Het komt hard aan maar ik blijft gaan. De error
op het scherm houdt me niet tegen...' smst ze mij strijdvaardig de volgende
dag.
Ze brengt het weekend bij mijn zus, Hilde, door, waar ook va,moe
en Claire logeren. Ze smst : 'Heb lekker gegete en ben goe bezig. Ik
blijf gaan mama! ... doe goe bij familie zijn xxx' En de volgende dag : '
Het doe zo heerlijk goed om bij familie te zijn, de warmte, het
onvoorwaardelijke... Mis je ook in deze sfeer! Fiets goed de bergen over
en wees voorzichtig' Dank je lieve familie.
Wij fietsen de bergen
in... hoog op 3200 m geen gsmbereik. Na de pas van 3648m, in de
onwezenlijke sfeer van de woestijnhoogvlakte (zie foto), plots wel. De smsjes
komen binnen, ook een van Jana : 'Proficiat met uw 25 jaar mama zijn.
Wauw... examen is verbeterd... assistent zegt dat ik een mooi resultaat
heb ! Wa n energie dak daarvan krijg om nu vollenbak te gaan voor het
examen morgen. Mieke komt straks men voete doen...'
En ze is er volle
bak voor gegaan. Ze is blij en fier. Op vlak van inzet en doorzetting is
ze sowieso geslaagd. Haar bachelor diploma zou de kers op de taart
zijn. Maar dat weten we binnenkort.
Een blije, trotse, fiere,
contente mama vanuit het verre China en dichterbij dan ooit.
Laatste dag in Dunhuang
Oh ja, ik heb die pagode van het witte paard nog niet gezien
maar toch eerst even door de wijk langs het water fietsen.
Toch heerlijk zo die fiets in de stad
Zo gemakkelijk dat je je verplaatst.
In de wijk langs de Dang rivier
rijzen nieuwe woningen op en verdwijnen de oude.
Het intrigeert me
Ik neem fotos.
Ik zie ook een schoolgebouw,
mooi, de kleuren de stijl.
Twee meisjes van veertien komen aangewandeld.
Giechelend spreken ze me aan.
Of ik een foto wil nemen...
Waar ik vandaan kom...
Hoe ik heet...
Are you happy ?
Are you afraid ?
Ze proberen hun beste Engels uit.
Een gezellig gesprek ontspint zich.
Jan Fei heet het meisje met het lange haar.
Zij neemt initiatief.
Pang Hong Li is goed in Engels en vertaalt vele vragen van Jan Fei
Ze loodsen me mee naar hun school
en geven me een rondleiding.
Van de bloementuin, over het sporterrein,
naar de speelplaats, in het klaslokaal.
Leerkrachten passeren.
De meisjes zetten een stapje achteruit en
formuleren met een lichte buiging een beleefde groet.
Om dan meteen in een gesprek te vragen of ze even met mij op de fotos willen.
Jan Fei houdt van basketball en
Pang Hong Li van kunst.
Ik moest morgen maar eens naar hun school komen.
De lerares 'Art' ging met hen op stap en ik kon wel meekomen
Kleurrijk pallet van kruiden groenten, fruit, beschilderde stoffen ongekende voedingswaren, 'made in China' prullerij
Nacht: markt Het kleurenspel van neonlichten laat de souveniers in waarde stijgen, het eten beter smaken. De glasblazer zal geworsteld hebben om de chinese karakters te plooien. Het resultaat is verlichtend.
Bij het bakken van sate's of het maken van noodles, zie je hier de eenwording van kok, jongleur en goochelaar. Het kost je moeite niet op hun dwingende vraag in te gaan.
Super - markt
Nachtwinkels hebben hier geen reden van bestaan. Om 8 uur s'morgens loop je binnen voor een yoghurtje. Om 11 uur s'avonds koop je er dringend toiletpapier. Zeven op zeven. Geen sperperiode of wekelijkse rustdag. Super? Of een kluifje voor de vakbond?
%%%FOTO1%%%
