Het wordt stilaan tijd om onze formulieren in te vullen om een visum aan te vragen.
Datwe geen chinees verstaan, wisten we al langer, maar nu merken we dat we geen van 3 een talenknobbel hebben. Bij het Engels moeten we er ook een woordenboek bijhalen. Dat zullen we dan ook maar meenemen naar China.
Onze binnenvlucht van Dunhuang naar Beijing boeken we samen via het internet. Ongelooflijk hoe snel dat het gaat, en hoe snel je meerdere honderden euros armer bent. Nu begrijp ik dat veel mensen geldproblemen hebben, als je ziet hoe makkelijk je via internet en met visa kan betalen.
Vorige keer hadden we al afgesproken dat ik aan mijn fietsenmaker ook 24 kogellagers ging vragen om mee te nemen. Eigenlijk zijn de kogellagers de lagers waarin de bolletjes (die ik aan mijnfietsenmaker moest vragen) passen.
Toen ik dit bij mijn fietsenmaker bestelde, vroeg hij mij welke maat ik nodig had, want aan mijn fiets zijn 5 maten kogellagers : voor de trapas, voor het stuur, trappers, voor- en achterwiel.
Even een mailtje aan mark gestuurd met de vraag welke het moesten zijn. Bestel maar alle 5 de maten was zijn antwoord.
Ik bestelde dus 24 kogellagers van elke maat. Mijn fietsenmaker verklaarde me wel zot. Dat gaat ge nooit nodig hebben, dat is zot dat je dat meeneemt
Toen ik dus nu maandagavond mijn verzameling kogellagers liet zien, bleek dat Mark eigenlijk slechts 24 kogellagers in het geheel wou hebben. Maar, ja, we nemen ze wel mee. Zullen ze bij de bagagecontrole zich wel afvragen wat wij met die 120 bolletjes gaan doen. Hopelijk verdenken ze er ons niet van dat we een of andere aanslag gaan plegen...!?
