11 Mei: we deden de laatste fietstocht van Roger over.
Bedankt aan de ruim 30 aanwezigen op de herdenking op de Kluisberg. Hierbij vind je de teksten die werden voorgelezen en enkele foto's
Herdenking ROGER op de Kluisberg
Bericht
Over dit blad loopt de grens
van licht en schaduw
van leesbaar en
vergeefse moeite
toch schreef ik
zoals de zon draait
zo draait ook de schaduw
dus wacht ik
ik win
lebuïn d'haese
Wetenschap.
Als we vallen
zal je weten waarom
Maar vallen
doen we samen
Als we blijven bestaan
zal je weten waarom
Maar blijven
doen we samen.
lebuïn d'haese
Frans Wuytack:
k Begrijp de vliegen niet
het schurft
en het gejeuk van luizen,
vlak voor de roes der rijke stad.
Slechts kogelgaten zijn mijn vergezicht waardoor ik droom en droom..
en weet dat het anders kan.
(Venezuela Barrios)
De strijd wandelt door de tuinen van het leven
en weeft opnieuw de droom
(dokstaking)
De vlammen in de stapelplaatsen werpen s nachts chaotisch licht op doorgesneden kabels en vorkliften kantelen in het water.
De officiële gasten en snoepers van ons brood
blijven ver weg en sluiten alle wegen
(dokstaking)
Voel je iets van dat summiere spel van mensen in hun dromen,
Wanneer ze sterven elke dag?
Vandaag kon je nog twijfelen en morgen word je reeds begraven. Niets staat meer op het spel, tenzij een vreemd gevoel van denken.
(Parijs voor hij naar de guerrilla vertrekt)
De stad gaat stamelend open.
Elke angst verglaast.
De ruimte groeit, doorheen de sleet van stof en onderdanigheid.
Verzet danst de fabriekspoort binnen.
(Venezuela guerrilla)
Een chinees zegt tegen de duivel : vooraleer naar de hel te gaan wil ik weten hoe die eruit ziet.Als het daarvan afhangt, repliceert de duivel, breng ik jou ernaar toe. En de duivel brengt de Chinees naar een luxerestaurant waar voor een gigantische tafel vol met kreeft, vogelnestjes, zeebanket, gezoete en gezouten vis, gelakte eend, varkensvlees, gestoomde rijst, pasteien vol slagroom, en veelkleurige alcohol, twaalf trieste en magere Chinezen zitten. In de onmogelijkheid om te eten, want hoe te eten met stokjes van twee meter lang? Elk wringt zich in onmogelijke bochten in de hoop met de stokjes de mond te bereiken. Vergeefs. Ja, dat is de hel.
Dezelfde Chinees zegt even later tegen een engel die voorbijkomt : Als ik ooit in de hemel kom, wil ik weten hoe het daar toegaat. Dat is een makkie, repliceert de engel, kom met me mee. En de engel brengt hem naar een luxerestaurant waar voor een gigantische tafel, gevuld met kreeft, vogelnestjes, zeebanket, gezoete en gezouten vis, gelakte eend, varkensvlees, gestoomde rijst, pasteien vol slagroom, en veelkleurige alcohol, twaalf gezette Chinezen geluk uitstralen. Ze eten, eten, genieten, en hebben zelfs niet de tijd om de vriendelijke woorden te wisselen die spontaan bij hen opkomen. Ook zij eten met stokjes van twee meter lengte. Maar elke bedient degene die aan de overkant van tafel zit. Dat is de hemel, adus de engel.
Vragen van een lezende arbeider
Wie bouwde Thebe met de zeven poorten?
In de boeken staan de namen van koningen.
Hebben de koningen de rotsblokken aangesleept?
En het meermalen verwoeste Babylon
Wie bouwde het telkens weer op ?
In welke huizen van het van goud fonkelende Lima
woonden de bouwvakkers?
Waar gingen op de avond dat de Chinese Muur was voltooid
De metselaars naar toe?
Het grote Rome wemelt van triomfbogen.
Wie heeft ze gebouwd?
Over wie triomfeerden de Caesars?
Had het veelbezongen Byzantium alleen maar paleizen
voor zijn inwoners?
Zelfs in het legendarische Atlantis brulden in de nacht
toen de zee het verslond de drenkelingen om hun slaven.
De jonge Alexander veroverde Indië.
In zijn eentje?
Caesar versloeg de Galliërs.
Had hij niet op zijn minst een kok bij zich?
Philips van Spanje huilde toen zijn vloot was ondergegaan.
Huilde niemand anders?
Frederik de Tweede won de Zevenjarige Oorlog.
Was hij de enige winnaar ?
Op elke bladzijde een overwinning.
Wie kookte het overwinningsmaal ?
Om de tien jaar een groot man.
Wie betaalde de kosten?
Zoveel verslagen
Zoveel vragen.
Bertolt Brecht
Frans Wuytack:
Soms zoek ik naar het licht dat eeuwig afsterft aan de einder en begrijp ik dat vergankelijkheid ontwaken bergt en stilte.
Soms wil ik langs de wortels in de aarde kruipen en in hun sappen lente proeven.
Soms zwerf ik vereenzaamd en alleen bevriend met wolken over de broosheid van de toppen en voel de droom als enig zelfverweer.
(na zijn uitwijzing uit Venezuela)
beklimming van de mont aigoual
ja, wij hielden van dat langzame klimmen omhoog uit het dal tussen slapende bergen en achterom, naar de dorpen te kijken, zoals ze daar lagen, nog in de schaduw, achtergebleven
wij hielden ervan om een steen op te rapen hem in het licht van augustus te houden en hem weer neer te leggen tussen de andere stenen
wij klommen traag, in gedachten verzonken, wij brachten de tijd door, intens als de dieren, de oren gespitst, de neus in de wind, het heden was ons vergund
Miriam Van Hee.
(De Mont Aigoual was één van de beklimmingen die we samen met Roger op de fietsreis in 2007 deden)
