Zoals ik de 20 km heb gelopen voor het medisch werk van Elly Van Reusel op de Filippijnen in de
sloppenwijken van Manila (zie voor meer info ophttp://www.alyado.info ) en ik op mijn 50 ste verjaardag deze droom, fietsen in Azië deelde met de droom van het Elly, het project Alyado.
Ze reageerde onlangs op ons blog om mij en vooral velen onder jullie te bedanken voor de steun die gegeven is ter gelegenheid van mijn verjaardag en het lopen van de 20 km :hey myriam and friends,fijn te lezen dat je onze richting komt uitgefietst ; al is Beijing toch nog een slordige 2500 km van Manila. nog eens bedankt om je gulle bijdrage voor ons medisch werk in de sloppenwijken voor je 50ste verjaardag; en een heel heel heel goede reis gewenst.Ik hoorde van rogers dood via een mooi filmpje op youtube; de foto's van jullie herdenking zijn ook mooi.
Beste lezer, ga eens een kijkje nemen op http://www.alyado.info. De noden zijn groot mede met de tyfoon die einde juni door de Filippijnen trok : .In Metro Manila waren vooral de 'urban poor' communities het hardst getroffen. De sloppenwijken zijn vaak ingepland in de laaggelegen delen van de stad en de infrastructuur is er haast onbestaande. Honderden families moesten worden geevacueerd naar veiliger oorden op het toppunt van de tyfoon. Ook wij zijn deze keer niet gespaard gebleven.
Ik wil ervoor fietsen. Ons objectief is 3500 km fietsen.
An, ik wil je alvast bedanken voor de steun en vooral dat je me op het idee bracht om dit ook hier te vertellen.
Het zal me goed doen als ik meter per meter de berg zal veroveren dat het niet enkel voor mijn plezier is dat ik het doe, maar te weten dat ook de noden van deze mensen gelenigd worden.
Alvast heel erg bedankt
Miriam
PS : Vermeld bij je eventuele storting Fietsen van Bishkek naar Peking
Toen ik 30 werd, ben ik voor de eerste keer buiten Europa geweest, ook mijn eerste keer vliegen. Ik ben naar Palestina geweest een solidariteitsreis met de strijd van het Palestijnse volk.
Op mijn 40 werd het Cuba : het land van Che Guevara,
En enkele jaren geleden met mijn 50 in het vooruitzicht, wou ik graag naar Azië.
Ondertussen was het fietsen in mijn leven gekomen.
Het eerste grote idee was om te fietsen van Moskou naar Peking.
Toen ik dit naderbij op de kaart bekeek, bleek dit toch niet zo realistisch te zijn.
Ik heb natuurlijk geen vele maanden vakantie. Ik wou wel eens langer weg dan de klassieke 3 weken, maar langer dan 2 maanden kon ik niet bij mekaar sprokkelen. Ondertussen las ik het boek van Frank Van Rijn : De twee scherven. Hij fietste op 3 maanden van Islamabad naar Peking (7800 km) Ik was verkocht : zijn verhaal sprak me aan.
Met wie wou ik deze reis maken?
Ik maakte een lijstje met 10 namen, 5 mannen, 5 vrouwen, met wie ik het wel zag zitten om langer dan 3 weken op vakantie te gaan. Ik stuurde hen een mailtje.
Roger was mijn eerste medestander.
In het najaar van 2006 sprak ook Mark zich uit dat hij graag mee zou gaan. Maar 2007 (het jaar dat ik 50 werd) was voor hem te vroeg. 2008 was meer haalbaar voor hem. Ach ja, waarom ook niet. In 2008 ben ik nog 50.
En ik was content : uitgerekend die mannen die ik aangestoken heb om te gaan fietsen, wouden met mij naar China gaan.
Mark ken ik vanuit de chiro. Jaren hebben we geen contact gehad. Hij was op mijn 40 ste verjaardagfeest. 5 jaar later kwam ik op zijn 25 jaar huwelijksfeest terecht. Het was net voor mijn eerste fietsreis naar Venetië. Ik sprak hem er enthousiast over. Dat zou ik ook nog wel eens graag doen reageerde hij. Na deze reis namen we initiatief om naar Nice te fietsen over de Alpencols. En ik stuurde hem ook een mailtje. Hij reageerde als één van de eersten. Dit is een jongensdroom Sindsdien heeft hij half Europa veroverd met de fiets...
Met Roger ging ik eerder al op vakantie : roger en Franci met de kinderen (6), Ludo en ik met de kinderen (5), Kris en Annemie, Frans en Mie, ...Stappen in de bergen. Roger hoorde ook mijn enthousiaste verhalen over de fietsreizen. Hij kocht hem een nieuwe fiets en ging op zondag meefietsen. De Dolomieten was zijn eerste fietsreis.
Maar we vonden 3 zon ongelukkig getal. Een vierde fietser erbij zou ons een mooi aantal geven.
Op een winteravond in december 2007, kreeg ik een telefoontje van Paul.
Mag ik nog mee naar China gaan? Maar natuurlijk, fijn zeg... een 4de man dat vinden we fantastisch. En ... 68 jaar !
Paul ken ik van de fietsreizen en in het bijzonder van ons tocht boven de Tourmalet.
Op de rustdag in de Pyreneeën beklom ik in de voormiddag de Tourmalet. Picknick had ik niet meegenomen, want ik ging wel op de camping eten, ik zou op de middag wel terug zijn.
Boven op de Tourmalet vertelde Paul me dat hij het gravel pad dat naar de Pic du Midi de Bigorre (2880m hoog) leidde, wou verkennen. Ja, en ik en bergen...dat trekt aan en ik mee om een stukje mee te verkennen, even maar tot achter de hoek, want ik had geen picknick bij. Ach, zegt Paul ik heb nog wel een boterham met choco over. En achter de hoek, enkele bochten verder en 150 m hoger, kwam die boterham goed van pas...Het was pas tegen de avond, het avondeten stond al te dampen op de tafel, dat we terug toe kwamenop de camping. Ja, het was een uitgelezen mooie dag geweest in de Franse Pyreneeën, prachtige vergezichten daar boven op de Pic. En ik wist toen meteen wie ik mee naar China wou nemen.
12 juli om 5 voor 12 ('s avonds) nemen we het vliegtuig naar Moskou zondag rond 17 u landen we in Bishkek. Maandag wat inkopen doen en dinsdag 15/7 het echte vertrek! Van Bishkek via Snosnovaka richting Suusamirvallei. Na Suusamir volgt de eerste 'echte' pas: Töö-Ashuu 3586 m. Het Song Köl meer is toeristisch maar staat toch zeker op het programma. Volgen dan: Kazaman, Kök Art, Özgon, Gülcho. ( Kirgiziës tweede grootste stad Osh (komen die tovenaars daar van?) laten we links (letterlijk rechts) liggen, als het kan.) Na Gülcho komt nog Sari Tash. Daar moeten we beslissen of we via de Pamir Highway en dus Tadjikistan fietsen, of korter naar Kashgar rijden via de Erkech stam pas. In geval iemand last krijgt van hoogteziekte is die tweede optie noodzaak.
Anders rijden we minimum een week constant boven 3500 meter op de Pamir Highway. De grens tussen Kirgizië en Tadjikistan is De Kizil Art pas (4280 m) Dorpjes? nederzettingen? die we verder tegenkomen: Katali, Qarakol, Muzkol. Dan volgt vermoedelijk het hoogste punt van onze reis: de Kotali Aqbaytal, een pas op 4655 m. In het stadje Murghab verlaten we de Pamir Highway richting China.
We nemen de Kulmapas naar China. Deze is onlangs geopend voor toeristen en geeft ons een avontuurlijk pioniergevoel.
We komen dan ter hoogte van de Muztagata (7546m) China binnen op de Karokorum Highway, ons oorspronkelijk traject.
Via Kashgar nemen we de noordelijke zijderoute : Artux, Aksu en Kuga zijn de volgende grote steden die we aandoen.
In Kuga wijken we af van de zijderoute en steken we de hemelse bergen door via Bayambulak naar Kuytun.
Urumqi is de grootste westelijk stad in China die we aandoen. Even afwijken naar hemelse meer is ook een van onze opties.
Ewirgol, Toksun, Turpan (laagste punt van onze reis: hier zitten we onder het zeeniveau), Shansan, Hami om onze eerste 8 weken te eindigen in Dunhuang. Daar nemen we een binnenvlucht naar Beijing waar we onze laatste week doorbrengen.
Dit is het plan. Wat de realiteit wordt, dat kan je over 2à 3 maanden lezen als het ons lukt onderweg internet te vinden en onze eerste indrukken hier neer te schrijven.
De reisweg:
Heel China: De bovenstaande provincie Xingjiang situeert zich in het noord-westen. De meest westelijke stad is Kasghar. De witte vlek ernaast de Takla Makan woestijn.
In de mail van Paul, maandagavond: "Dus hebben we de visa voor China in handen of ze liggen eigenlijk op de Kirgizische ambassade. Volgende donderdag 3 juli mag ik ze komen afhalen. Eerst stelde ze 7 juli voor maar dat vond ik te laat."
Na Kirgizië nog Tadjikistan, veel overschot zullen we dus niet hebben. Mark
