De trein van Kashgar naar Urumqi 24 uur lang rijdt zacht. Het landschap schuift voorbij woestijn, bergen We hebben ons de luxe van een softsleeper veroorloofd we slapen zacht Urumqi - Hami was ook een nachttrein
Woestijn
En dan in Hami, terug de fiets op bevoorraden een laatste keer goed eten in een eethuisje en dan de woestijn in Alles hebben we gehad 13 - 23 - 43 en 53 graden warm en hevige tegenwind na 3 km moet ik van de fiets ik waai haast van de weg 10 km doen we die dag En een dag later waait de wind in de rug en doen we op ons dooie gemak 100 km een grijze lucht en dreigende regen om half vier zijn we in Liuyuan en genieten van een heerlijke noedelsoep En dan...vertrek in de regen oh nee de wind waait schuin tegen maar waait ook de wolken weg en maakt plaats voor blauwe lucht die onze dag laat eindigen met een onvergetelijke zonsondergang
Fata morgana een eindeloos strand voor de zee luchtspiegelingen bergen worden bomen ik kijk mijn ogen uit
Een meloen pepsi cola water.. De Chinezen zijn gul Ze stoppen hun wagen en bevoorraden ons als waren we echte Tour De France fietsers
We fietsen uit de woestijn Groen, bomen, huizen een plein Mensen spelen Majong Een eethuis Visfondue na kilometers niets dan zand zijn we dan toch aan zee?
Dunhuang oase in de woestijn moderne Chinese stad
Mogao grotten Indrukwekkend Enorme zorg voor het bewaren van het Chinees cultureel erfgoed Deskundig rondgeleid door een fransprekende Chinese vrouw
Olympische Spelen op groot scherm op een plein affiches TV's in eethuizen en winkels met belangstelling bekeken
En wat staat ons nog te wachten : een 10 daagse fietstocht naar het zuiden Een pas van 3600 m willen we nog overwinnen We zagen reeds de witte bergtoppen Wat het wordt, steeds worden we op t verkeerde been gezet zal nu ook zo zijn....
Met gretigheid lees ik jullie mailtjes en reacties Je kan nog steeds reageren door op 'reageer' te klikken onder elk stukje Mailen kan naar miriamdeer@hotmail.com En een sms in het prachtige natuurschoon is even verbinding maken met jullie Ik kijk er naar uit
XinxXingxia : een stad op de kaart zo groot als Wuqia Wuqia : de eerste Chinese stad na de grens Brede lanen, mooie voetpaden Vers brood bij de bakker... Ik ruik en proef reeds het verse brood terwijl ik door de eindeloze vlakte fiets En dan .. een provinciegrenspost, een benzinestaton camions, herstelplaatsen voor camions met daartussen eethuisjes we hebben honger en laten ons wat voorschotelen we gaan daarna de stad wel in, denken we maar ... er is geen daarna Dit is Xingxingxia Weg brood
Rechtzetting: de woestijn is niet sober maar eerder indrukwekkend!
Niets is wat het lijkt. 10 km rijden en precies nog op dezelfde plek staan. Afstanden inschatten is zo goed als onmogelijk. Aan de horizon zijn er precies stukken weggegomd uit de heuvels. Luchtspiegelingen. Daar lijkt er een grote plas water. Als je denkt: "de wind is wat minder." Krijg je plots de volle laag. Constant wordt je op het verkeerde been gezet. Gelukkig hebben we de weg als zekerheid. Even 2.5 km de woestijn injoggen en rechtsomkeer maken, leert je hoe moeilijk het is om zonder referenties de juiste koers te houden. Maar al die nukken en grillen van de woestijn worden haar vergeven als je s'avonds, een prachtige zonsondergang krijgt. Subliem.
In de woestijn is geen water en geen leven In de woestijngrenspost is elke liter water kostbaar Water is drinken Je gebruikt het om eten te bereiden Handen wassen Kleren wassen Toilet, sanitair kuisen Ik zie GSM, TV maar water is veel moeilijker aan te voeren is veel kostbaarder En als er weinig voorhanden is dan gaat het naar drinken en eten in de eerste plaats Nu begrijp ik het gat in grond als ik naar toilet ga
Starten aan de (provincie)grens overgang van Xingxingxia. Vrolijke douane verwelkomen ons. Ze voorzien ons van drinkwater en geven ons nog een meloen als toetje. En dan richting woestijn: Niet naar het westen, want daar is meer dan 1000 km "niets" of een gewisse dood. Zuidwaards dus:
Acht synchroon neerstrijkende duiven, verstommen mij met hun schoonheid. Heldere verenkleuren: grijs,wit en zwart. Met z'n achten overklassen ze moeiteloos een San Marcoplein-ervaring.
Kamelen, de schepen van de woestijn, Ze zijn hier verdwenen. De trucks kwamen in hun plaats. De chauffeurs zijn nog zeelui gebleven. Kashgar, Beijing, Kashgar: Je bent al gauw enkele weken onderweg.
De pracht van de soberheid zit in de wil om het te zien. De woestijn is prachtig! Zelfs een daltonist geniet hier van de kleuren, de kracht van de lijnen, de verbeelding in de silhouetten.
Kristallisatie, mineralisatie. Torsies, breuken, verschuivingen en erosie: Het wordt hier in zijn blootje getoond.
Het weer doet hier zijn zin. De wind is soms als een muur, of draagt je in zijn zetel. De zon brandt genadeloos, De grijze hemel, vandaag, is een opluchting.
Ik heb genoten!
NB Leven er bijen in de woestijn? Soms hingen ze in zwerm(pjes) rond ons. Het zijn bijen op de dool. Er komen vrachtwagens volgeladen met honderden bijenkasten voorbij gesneld. Tijdens de lange rit geraken er wel wat kasten open. De bijen vliegen uit, maar zijn al snel hopeloos. Onze fietshelm zou een goed nest kunnen zijn. Maar dat is toch even onrealistisch dan overleven in de woestijn.
17/08: Woestijn weids. Warm drinkwater en een woelige wind tegen. We waaien bijna vd fiets, 43°. We benutten iedere schaduwplek. Een kampeerplek vinden is moeilijk maar we houden vol!
19/08: Liuyuan woestijn is grillig. Gisteren 53° tegenwind, 10 km gefietst. Vandaag, 23°, betrokken en meewind, 100 km gefietst! Het besef leeft dat water kostbaar is.
Bij deze het laatste nieuws van mama en kompanen. Tot de volgende keer en zeker niet twijfelen om moed te smsen naar de verre woestijn in het verre China!
