Zondag 28 maart 2010

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mijn plan voor deze zonnige zondag: souvernirjacht en stadswandeling. Ofte het nuttige aan het aangename koppelen en ik laat het aan jullie interpretatie over of het aangename de zoektocht naar souvenirtjes is of de lichaamsbeweging of het genieten van deze grootstad.

Ik begin in het centrum van Shanghai, aan de drukte te zien, ook wel mogelijks het centrum van de wereld: People’s square! Niet ver van deze immer fascinerende plaats is de ‘fakemarket’ gehuisvestigd. Om de halve stap wordt ik door de een of andere verkoper aangesproken om even naar hun spullen te kijken (en iets te kopen natuurlijk ook). Sommige verkopers proberen me ook bij de arm vast te nemen en me quasi letterlijk naar hun winkeltje te sleuren, maar wie mij een heel klein beetje kent, weet dat dat juist het omgekeerde effect heeft bij mij. Het duurt niet lang eer ik enkele leuke ideetjes in het vizier heb. Het duurt iets langer eer ik ze ook in mijn rugzak heb. Ik wist het al op voorhand en de toeristische gids had het me ook nog eens gezegd: bargain, bargain, bargain! En tis nodig hoor! De verkopers leggen je er anders dubbel en dik op. En nog geen klein beetje… iets wat ik elders al voor 10 RMB gezien had, probeert iemand mij nu aan te smeren voor meer dan 400 RMB (ik heb geen 0 teveel of te weinig gezet)! Zogezegd omdat haar koopwaar 100% echt was (het zag er nochtans perfect hetzelfde uit … en het komt niet zo geloofwaardig over om in de fakemarket te vertellen dat je echte waardevolle dingen verkoopt é). Voor je daar iets koopt, is het dus beter om de prijs ervan in een gewone winkel te kennen. Afdingen vind ik best wel plezant. Het geeft je het gevoel dat je een enorm goed koopje gedaan hebt aan ongeveer een 3^e van de normale prijs, maar tegelijkertijd weet je nog steeds dat de verkopers er nog een mooi centje aan over hebben en dat ze je der nog altijd een beetje opgelegd hebben… een win-win situatie zou ik zeggen ;)

Vanaf de fakemarket wandel ik naar de fabricmarket. Dat wordt een fikse wandeling, maar met het zonnetje in mijn gezicht is dat geen enkel probleem. Ik passeer op een eerder toevallige manier langs de insecten- en bloememarkt. Wil iemand een krekel ofzo als huisdier? Je kunt er ook normalere huisdieren aanschaffen of toebehoren voor je geliefde pluizenbol. En damn, ik ben toch wel iets vergeten op het appartement… mijn fototoestel! Terwijl ik 1001 plaatjes tegenkom die ik zou willen vastleggen L. Ook als ik langs het park passeer waar de lentekleuren hun intrede doen, is het duidelijk hoe stom ik ben geweest door dat te vergeten! Maarja, niet veel aan te doen… ik zou er 2 uur over doen om het te halen en daarvoor heb ik niet de tijd. Na een gezonde wandeling kom ik in de Fabric market. Kostuum nodig? Trouwkleed? Een eigen ontworpen zomerkleedje in eigen gekozen stofjes met zelfgezochte versieringskes? Of ben je uit op een uniek bloesje? Of zoals ik gewoon eens je curiezeneus binnensteken? Dan is dat echt wel de juiste plaats. 3 verdiepingen met 100den stalletjes waar ze de kleren van jouw fantasie maken… ik loop er bijna verloren tussen de vele gangetjes en de kraampjes die allen op elkaar lijken.

Van daaruit wandel ik naar de site van de wereldexpo. Ik loop doorheen enkele kleinere straatjes die verklappen dat China nog volop een ontwikkelingsland is en dat Shanghai nog niet volledig de moderne verwesterde grootstad is.

Ok, volledig wandelen naar de exposite op de plaats waar ik een kijkje wil nemen, dat is iets té ver, dus maak ik even gebruik van de metro. Ondertussen ben ik toeschouwer van een gesprek dat 3 Chinese vrouwen op een schelle toon voor de hele metro voeren. Hadden dit kinderen geweest, hun ouders zouden zeggen dat ze 20dB stiller kunnen babbelen… ik kan niet zeggen dat ik mij eraan erger, maar bij ons is dat link sociaal niet echt aanvaard.

De rand van de exposite is als een nieuwe stad. Zowat alles wat je er ziet, blinkt nog van nieuwigheid of zit nog onder het stof van de bouw. Expowinkeltjes worden nog net voor de deadline uit de grond gestampt. Straten zijn nog in aanleg. Een hoopje toeristen heeft hetzelfde idee als ik en komt even loeren tussen de hekken die rond de site staan. Jammer dat ik al naar huis ben tegen dat de expo opent…

Van daaruit neem ik weer de metro, al een beetje huiswaarts, maar ik stop nog even om een kijkje te nemen in de teamarket. Eigenlijk snap ik het concept niet zo goed, van 200 winkeltjes die allemaal zowat hetzelfde verkopen, onder te brengen in hetzelfde gebouw. Slechts hier en daar zit er een winkeltje tussen die wat anders verkoopt, maar nog steeds gelinkt aan thee.

En zo wordt het stilletjes aan tijd (en kouder) om mij knus in mijn appartementje te nestelen om een filmpje te bekijken.