Vrijdag 18 maart 2010 
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zoals gewoonlijk op vrijdag is het behoorlijk rustig in het ziekenhuis. Welke zot wil nu ziek zijn of zich laten opereren als het weekend voor de deur staat? Ideaal voor mij om tussen 2 patiënten door even mijn stagewerk bij de hand te nemen en hier en daar wat aan te passen. Maar in de late namiddag slaat de rust plots om in drukte. Het begint met een patiënt die een half uur te laat toekomt, waardoor 2 patiënten tegelijk op het uurrooster geplaatst worden. Beiden hebben dan nog eens een radiografie nodig, waardoor ze een half uur later nog eens moeten gezien worden door de dokter. En intussen zitten de volgende 2 patiënten ook al in de wachtzaal. Dan komt er bij dat de toestand van een opgenomen patiënt er niet echt op verbeterd, en er contact moet opgenomen worden met een tertiair ziekenhuis, omdat ons ziekenhuis de middelen niet heeft voor zijn behandeling en voor de opvolging in de eerste uren erna. Het tertiair ziekenhuis ligt echter al boemvol, dus die willen de operatie doen, maar willen de patiënt onmiddellijk erna naar ons terugbrengen. Discussie alom dus. Dan de komt de verzekeringsmaatschappij van dat arme schaap ook nog eens roet in het eten strooien… manmanman, als ik ooit dringend een operatie moet ondergaan, hoop ik toch dat ik op dat moment in Vlaanderen ben hoor! En alsof dat allemaal nog niet genoeg is voor Dr. Song (die op dat moment de enige officieel aanwezige chirurg is in het ziekenhuis), komt er in de ER nog een kleuter binnen met een raar verhaal van braken en diarree (de spoedarts vindt het iets te verdacht om het gewoon gastro-enteritis te noemen en vraagt er dus de chirurg bij). Als we na de 2 dringende gevallen teruggaan naar 1 van de wachtende out-patiënts, blijkt die intussen verdwenen te zijn… nuja, ver kon hij onopgemerkt niet geraakt zijn, zo met 2 krukken en een gips om zijn been ;)