Bij het opstaan heb ik moeite om mijn ogen open te houden. Niet omdat ik zo moe ben of slecht geslapen heb, maar wel omdat de zon fel schijnt. Het is lang geleden dat er zon zonovergoten ochtend was. Eigenlijk wel jammer dat Tone er net een weekje met slechter weer had uitgekozen.
Weer even een normale werkdag in het ziekenhuis. Veel consultaties met nieuwe patiënten en met oude bekenden.
Rond de middag is er een geplande rampenplanoefening. Het schema dat enkele weken terug werd uitgelegd, wordt nu getoetst aan de praktijk. Later kunnen de puntjes die fout lopen besproken en gecorrigeerd worden. Omdat ik er wellicht niet zal bij zijn als er ooit een echte ramp in de buurt van het ziekenhuis gebeurt, was ik gevraagd om als journalist op te treden. Aan deze rol kan ik echter ontsnappen omdat ik met hoge dringendheid moet kijken om mijn visum in orde te krijgen. Aangezien ik onverwachts voor een weekje naar huis moet keren en ik slechts een single entry visum heb, kan dat wel een probleem opleveren. Ik vul dus mijn tijd met telefoneren naar de Foreign Affairs en met een wandelingetje tot bij de Human Resources van het ziekenhuis. Eigenlijk is dit allemaal overbodige rompslomp, want ik had oorspronkelijk een double entry visum aangevraagd, maar de mensen van de Chinese ambassade waren zo vriendelijk geweest mij een single entry te bedelen. (Van sommige dingen zou je toch echt wel groen worden de hele visumrompslomp is er wel één van!)
s avonds heb ik afgesproken met Griet. Zij is eveneens een Vlaamse studente die voor een 3 tal maandjes stage komt lopen in Shanghai, zij het dan wel in een compleet andere richting: internationaal management. We gaan samen voor een Chinese maaltijd in de buurt van Peoples Square en praten intussen wat over onze ervaringen en indrukken, waaawomenten en ieuw-momenten etc. Daarna trotseren we nog even de ijskoude avondwind (ondanks mijn tussenseizoenhandschoenen en winterbotten worden mijn handen en voeten omgetoverd tot ijsklompjes) om even lang Xintiandi te passeren.
Wanneer ik de metro instap, is er buiten geen vuiltje aan de lucht (hm, bij nader inzien is dit niet de juiste uitspraak om in Shanghai te gebruiken ). Des te groter is mijn verwondering als ik een klein half uurtje later en enkele km verder uit de metro stap en in een halve cm sneeuw terecht kom! Maartse sneeuwbuien??
