Vandaag is Gert naar het ministerie in Brussel gereden om apostiles op de nodige documenten (opnieuw uittreksel uit strafregister, medische attesten en werkgeversattesten) te laten plaatsen.Deze kunnen nu vertaald worden zodat ons dossier klaar is. Nu is het enkel nog in spanning afwachten op een telefoontje voor de juiste afreisdatum. We zijn ondertussen ook al aan het zoeken om vliegtickets te bemachten en dat blijkt niet simpel te worden! Als we in de week van 21 juli moeten afreizen, dan gaan we een groot probleem hebben! Maar hoe dan ook, we zullen er wel geraken al moeten we te voet! Laurine en Mauro zijn al in echte vakantiestemming, hoe kan het ook anders met die warmte! Deze temperaturen waren we nu wel al wat gewoon in Almaty. Ze zijn beiden met een prachtig rapport naar huis gekomen en kijken nu echt uit naar het einde van de vakantie (normaal doen ze dat dus niet hé) als we onze dochter misschien mogen afhalen! We missen haar allen enorm! We houden jullie op de hoogte!
Na lang wachten is mijn zusje deze nacht dan toch bevallen van een flinke zoon Marcel! Ik ben superfier dat ik van deze schattige jongen de suikermeter mag zijn! Onze dochter heeft er dus direct een neefje bij! Proficiat aan de fiere ouders, mijn zusje en schoonbroertje!
Nadat we nog eens lekker gaan eten zijn in restaurant Entrecôte, samen met Tom, Kelly, Ymke, Adri en Inge werden we om 1u30 opgehaald door Bolat en Timor. Na enige strubbelingen (lange wachtrijen en langs verkeerde doorgang) konden we uiteindelijk toch inchecken! Dan moesten we nog door de douane (terug foto's nemen om zeker te zijn dat we wel de juiste personen zijn!) en door de metaaldetector om rond 3u45 aan boord van het vliegtuig te gaan. Net zoals op de heenvlucht zaten we op dezelfde zitplaatsen en ja hoor, onze tvmonitors werkten nog steeds niet! We denken er sterk aan om een brief naar Lufthansa te schrijven! Na een vlucht van bijna 7 uur met afwisselend wat slapen, drinken en eten komen we aan te Frankfurt. Deze keer hebben we toch wat meer tijd om de volgende vlucht te nemen en dat is helemaal geen overbodige luxe! Opnieuw moeten we naar gans de andere kant van de luchthaven en terug door de metaaldetectie. Lap, ik heb het natuurlijk weer zitten en moet apart gefouielleerd worden, overal gaat die bieper af en ik moet mijn schoenen uitdoen zodat die apart gescand kunnen worden (tot tweemaal toe). Ik vreesde al dat ik bloetvoets onze trip zou moeten verder zetten! Echt vriendelijkl waren ze daar ook niet, ik voelde me de grootste terrorist met dodelijke schoenen aan! Na lang treuzelen lieten ze me dan toch gaan (zo gevaarlijk zag ik er dan toch niet uit! ) en konden we naar de juiste gate gaan waar we na drie kwartier wachten aan boord konden gaan. Om de één of andere reden hadden ze ons vier verschillende plaatsen gegeven en zaten we dus verspreid. Gelukkig was dit een vlucht met voornamelijk bussinessmannen die er niet mee inzaten om van plaats te wisselen! Na amper 40 minuten vliegen maakten we een zachte landing op Belgische bodem, oef we zijn thuis! Oma en opa stonden ons al ongeduldig op te wachten om samen de trein naar Lede te nemen. Daar wachtte me een meer dan aangename verrassing! Mijn vriendin Els stond ons ongeduldig op te wachten! Onze drieweekse trip was een echt groot avontuur, maar we zijn allen meer dan blij dat we terug zijn, al missen we onze dochter nu al enorm! Nu is het wachten op een datum voor de rechtbank. Hopelijk horen we snel iets zodat we aan deel twee van dit avontuur kunnen beginnen en terug een stapje dichter komen tegen het moment dat onze dochter bij ons hier in België mag zijn!
Deze ochtend werden we later opgehaald zodat we rond 11u in het kinderhuis aankwamen. We moesten eerst naar de sociale assistente om het aanwezigheidsregister te tekenen. Om de één of andere reden moesten we daar een hele tijd wachten! Dat betekent dus minder bezoektijd met onze dochter! Ze moest nog meerdere documenten opzoeken en laten tekenen maar gelukkig mochten we eerst bij onze dochter gaan! Eenmaal in de speeltuin aangekomen, liep ze direct naar ons toe en gaf ons een dikke kus! Ze had ook een medaille aan die ze gisteren verdiend had tijdens haar optreden! Gisteren was ik met haar aan het oefenen om haar naam in drukletters te leren schrijven. Nu zaten we nog maar net neer of ze vroeg al naar haar boekje en de balpen! Ik heb haar geholpen met het schrijven van haar naam en de onze. Ze is dus echt wel leergierig! Met de papa speelt ze liefst wilde spelletjes en dan vooral in zijn nek zitten en dan maar rondrennen totdat Gert zowat wit begon te zien van de uitputting! Ik mocht ook van elk kindje van haar groepje een foto nemen zodat ze later een herinnering aan hen heeft. Haar begeleidsters vertelden ons ook dat ze ons volledig aanvaard heeft en dat ze totaal opengebloeid en vrolijk is sinds ze bij ons is. Daarvoren was ze vrij gesloten en afstandelijk naar anderen toe. Dan was het tijd om afscheid te nemen, het was immers lunchtijd. We hadden een klein fotoalbum gemaakt met enkele foto's van ons in die ze bij haar kan houden tijdens onze afwezigheid. We hebben haar duidelijk gemaakt dat we nu terug vliegen naar België en dat we later terug komen en dat ze dan met ons meemag. Ze was heel aanhankelijk en wist maar al te goed wat er gebeurde! In de gang bleef ze zwaaien totdat ze ons niet meer zag. We moesten nog even terug naar het bureau om te tekenen, maar daar bleef dat weeral maar duren zodat we van Bolat al naar de auto mochten gaan totdat hij de getekende documenten kreeg. Bij het naar buiten gaan, passeerden we aan de refter en Laurine ging eens piepen. De begeleidsters zagen ons en deden teken dat we mochten binnen komen. Zo hebben we ook gezien waar onze dochter eet en dat is best een gezellige ruimte! Niet zoals op internaat volgens Gert! Onze dochter kwam nogmaals afscheid nemen van ons, echt ontroerend! Na een klein halfuurtje wachten, kwam Bolat met de nodige documenten terug en verlieten we voor de laatste keer van deze trip het kinderhuis. Terug in ons appartement zijn we onze valiezen beginnen maken en alles wat opruimen. Na ons komen Kelly, Tom en Ymke in ons appartement. Ze zitten nu in ons vorige en dat is echt wel krap en heel warm! Vannacht is er nog een ander koppel toegekomen, misschien dat we hen vanavond nog ontmoeten. Buiten blijft het lekker warm, van de minste inspanning sta je in het nat! De volgende keer dat we op onze blog komen, zal vanuit België zijn! Tot dan!
Deze drie weken zijn echt wel voorbij gevlogen! Vandaag de voorlaatste keer op bezoek. Onze dochter was net aan het oefenen voor een optreden deze namiddag. Ze moet een gedichtje voordragen en een liedje zingen. We hebben dan ook niet echt veel met haar bezig kunnen zijn omdat ze steeds moest oefenen en ze was hierdoor best zenuwachtig. Alle kindjes liepen trouwens zenuwachtig! Bolat had ook nog enkele documenten bij die we moesten tekenen en die nodig zijn voor de rechtbank. Morgen komt er nog een koppel naar Almaty, spijtig dat wij dan moeten vertrekken, alhoewel die drie weken gevlogen zijn , is het toch tijd dat we naar huis mogen gaan, de heimwee begint door te wegen! Het moeilijkste is dat we onze dochter moeten achterlaten voor enkele weken! We denken er sterk aan om Laurine en Mauro voor de laatste afreis mee te nemen en hier enkele dagen samen te zijn alvorens allen naar België terug te keren! De kids zijn toch wel moe van de inspanningen en hebben deze namiddag een dutje gedaan zodat ze nu weer fit en wakker zijn! We ondervinden regelmatig internetverbindingsproblemen maar met onze beperkte kennis trekken we toch maar steeds onze plan! Van Bolat kregen we te horen dat er in Almaty 2 auto's van het merk Maybach rondrijden waarvan er trouwens maar 5 wereldwijd rondrijden! Het toont nog maar eens aan hoe groot het verschil hier is tussen rijk en arm. Deze ochtend hebben we één van die Maybachs zien rijden en in bijlage zie je er een foto van!
Bij aankomst in het kinderhuis worden we steeds "aangekondigd" door alle kindjes! Ze kennen ons daar al heel goed! Vandaag was er wat verwarring. Onze dochter bleek ziek te zijn en moest naar het ziekenhuis, ze kon maar even bij ons blijven en ik zag toch niet echt dat ze ziek was. Uiteindelijk bleek dat haar amandelen vandaag getrokken zouden worden en dat we haar de komende drie dagen niet zouden zien! Help!!!!! Dit kan toch niet, ze weten dat we een bindingsperiode van 15 dagendienen te hebben en amandelen trekken is toch niet echt dringend, dacht ik. Ook onze vertaler was niet echt blij met deze situatie en wij al helemaal niet! Gelukkig kwam net de directrice kijken hoe ons bezoek verloopt en blijkbaar wist zij ook van niets. Bleek dat deze afspraak in het ziekenhuis al wekenvastlag en werd ons dit niet gemeld. De directrice heeft dan kunnen regelen dat onze dochter naar het ziekenhuis zal gaan als wij terug naar België zijn. Vandaag was tot nu toe de meest fantastiche dag met onze dochter ondanks de mindere start van deze ochtend. Ze heeft de bus zonnemelk in onze tas gevonden en vond het niet leuker dan ons volledig in te smeren! We zijn zeker voor de komende dagen beschermd tegen de zon! Ze was vandaag echt in haar nopjes en babbelde maar door (staat trouwens op film, ik zal dit laten vertalen) en kan echt al heel deugniet zijn en plagen vindt ze echt te gek! In de namiddag zijn we nog eens naar Aquapark gegaan, tot groot plezier van Laurine en Mauro! s'Avons spreken we af met Kelly, Tom en Ymke, een koppel dat net geariveerd is. Zo kunnen we onze kennis van Almaty doorgeven! Tot morgen!
In bijlage enkele foto's van het kinderhuis waar onze dochter woont.
Vaderdag en stemdag. Stemmen zal niet lukken, vaderdag vieren wel en dus gaan we vanavond terug naar Restaurant Entrecôte, Gert mocht immers kiezen.
Het is wat bewolkt maar het blijft broeierig warm! We zijn op souveniersjacht geweest en onze jacht was vruchtbaar! Tijdens het wandelen zijn we ook getuige van het filmen van een actiescène, een jeep die beschoten werd door indianen en enkele afsluitingen ramt. Zo zien de kids ook eens dat films niet echt zijn als de acteur bebloed en al lachend uit zijn jeep stapt! Er zijn ook overal activiteiten ivm de wereldbeker.
Ik wil jullie toch enkele Kazachse gewoonten meegeven: (of deze typisch zijn weet ik wel niet)
Vrouwen lopen hier steeds opgemaakt en op torenhoge hakken rond, zelfs met nylonkousen aan bij temperaturen van boven de 30°! Ik (en vooral Gert) zie hier alleen maar mooie vrouwen, de mannen daar en tegen, dat is iets anders!
Het is hier ook de gewoonte om op straat te spuwen, je moet dus soms kijken waar je loopt.
Winkels zijn hier 7/7 open zonder uitzondering en warenhuizen zelfs 24/24. Kappers zijn hier s avonds om 22u nog haar aan het knippen.
Als je eten bestelt, moet je groenten en patatjes of rijst apart bijbestellen.
Verkeerslichten tellen af hoe lang het nog rood of groen is, riskeer niet om nog over te lopen als het groene licht begint te knipperen, want dan ben je er aan voor de moeite!
Een taxi nemen is een avontuur op zich, je hebt hier de officiële taxis en de gewone autos. Wil je een taxi, dan steek je gewoon je hand op en stopt er een gewone auto dan overleg je wat je wil geven (max 500 tengé) en vertrouw je die persoon op het uiterlijk, kan je dus meerijden. Bij de officiële taxis werkt het net hetzelfde. De mensen hier verdienen zo dus wat extra. We nemen dan ook zoveel mogelijk een taxi als we langere afstanden moeten afleggen want onze voetjes hebben er hier al heel wat kilometers op zitten!
De tram en bus neem je op eigen risico van uitdroging en als sardientjes in een blik te zitten! Dit kost dan ook maar 50 tengé per persoon. We hebben dit uitgeprobeerd en kunnen het dus nog navertellen! Best wel nog tof!
Bergop en bergaf zijn éénrichtingsstraten met drievaksbanen, maar daar trekken ze zich weinig van aan, soms rijden ze gewoon met vijf naast elkaar en dan maar claxoneren! De dwarsstraten zijn in twee richtingen. Het is dus op eigen risico om hier met de auto te rijden! Als je het niet aandurft om in Brussel te rijden, blijf dan zeker weg uit Almaty!
Eén ongezonde gewoonte hebben ze hier wel, het merendeel rookt en iedereen heeft één of twee gsms!
Een algemene indruk die wij hebben van de Kazachse mensen, is dat ze héél vriendelijk en behulpzaam zijn! De jongere generatie spreekt over het algemeen een goed mondje Engels en kunnen we ons redelijk goed uitdrukken.
Nu gaan we lekker gaan eten! Ondertussen is het een beetje aan het regenen en koelt het gelukkig wat af! In het restaurant brengen ze fleece dekentjes voor de frissere avonden en soms kan dat gekke situaties geven!
Zaterdag 12 juni, een moeilijke dag voor ons. Een dag met een dubbel gevoel. We houden het rustig vandaag. Om te beginnen hebben we ons wat uitgeslapen en zijn we dan gaan ontbijten in de Coffeedelia en hebben de kids flink wat schoolwerk gemaakt en hun toetsen afgewerkt. In de namiddag gaan wandelen en naar het Special Needs Festival geweest. Dat is een evenement speciaal voor deze kinderen georganiseerd, met optredens van lokale dansgroepen en zangers. De sociaal assistente van ons kinderhuis was er ook met enkele van de special needs kinderen. Ze herkende ons onmiddellijk, spijtig dat ze enkel Kazachs en Russisch spreekt!
Al enkele dagen zijn we op zoek naar een goed restaurant waarvan we hier een advertentie hebben gezien en eindelijk hebben we dit gevonden! Noem het gerust de ontdekking van ons verblijf! Daarom zijn we hier al meer dan twee weken om dit nu pas uit te kunnen proberen! Het noemt toepasselijk Restaurant Entrecôte en we hebben daar enorm lekker gegeten. Sappige stukken vlees gegrild met gebakken patatjes in een sausje van rozemarijn! En Gert kon dan ook nog live naar de match Korea -Griekenland kijken! Laurine koos rundsmedaillon en kreeg ongeveer 300 gr filet pure op haar bord! Jaja en alles op! Mauro vroeg gegrilde kipfilet en kreeg een halve kip met gefrituurde ajuinringetjes. Nee, niet alles op, een halve kip wat was te veel van het goede. Maar Gert heeft zich vrijwillig aangeboden om te helpen
Vandaag vrijdag en dus de laatste bezoekdag van deze week aan onze kleine meid. Nadat we eerder deze week aan Bolat hadden gevraagd of we iets extra konden schenken aan het kinderhuis zou hij dit navragen aan de verantwoordelijke ter plaatse. Gisteren namiddag kregen we dan plots telefoon van Bolat met de vraag of we er zouden mee inzitten om iets te schenken aan een ander kinderhuis waar de nood het hoogste is. Voor ons geen enkel probleem als je er de kinderen mee kunt helpen. Bolat vertelde ons dat ze in één van de kinderhuizen helemaal zonder melkpoeder zaten voor de baby's en dat ze echt heel dringend melkpoeder nodig hadden. Deze morgend zijn we dan eerst naar de plaatselijke verdeler gereden om een aantal dozen melkpoeder te kopen. Deze zijn we dan zelf gaan afgeven in het kinderhuis waar er het grootste aantal baby's verblijven. Met open armen zijn we er ontvangen door de directrice en de verzorgsters. Nadat we de dozen hadden overhandigd vroeg de directrice ons of we graag de kindjes zouden zien voor wie dit melkpoeder bestemd is. Dit is zeer uitzonderlijk dat ze dit toelaten. Normaal gezien is zo een babyhuis hermetisch afgesloten en komt er echt niemand binnen. Het toont nog eens aan hoe blij ze waren met deze gift. Toen we in de zaal van de baby's kwamen lagen er vier baby's in een grote parkwieg en twee baby's kregen net hun flesje. Enkele van deze baby's waren nog maar een week oud en lagen volledig ingewikkeld zoals hier gebruikelijk is. Je kon er direct zien en voelen dat deze kindjes met alle mogelijk zorg en liefde worden behandeld. Lang konden we hier natuurlijk niet blijven want in het ander kinderhuis zat onze dochter op ons te wachten. Bij aankomst liep onze dochter met haar groepje buiten en voor de eerste keer zagen we haar in een jurkje! Nu is het een echt meisje zo in haar geel mini kleedje en bijpassend zonnehoedje op. Vandaag zoekt onze kleine meid extra contact, ze heeft ons echt wel aanvaard. Ze komt spontaan op mijn schoot gekropen en leert enkele woorden waaronder krokodil en slang. Als je haar opneemt, legt ze haar arm spontaan om je nek heen. Zoals elke dag nemen we verschillende mooie foto's van deze gebeurtenissen. Maandag moeten we een selectie van deze foto's op een USB-stick aan Bolat geven als voorbereiding op de rechtbank. Haar favoriete fruit blijkt druif en banaan te zijn, wat we dan ook elke dag meebrengen. En bij dit warme weer, hebben we steeds een grote fles water en fruitsap mee, die ze samen met haar broer, zus en andere kindjes uitdrinkt. Bij het afscheid staat haar buikje dan ook steeds rond! Gisteren wou ze niet onderdoen voor haar grote, wilde broer Mauro en is ze dus ook van de trap gevallen, met als gevolg enkele schaafwonden op haar arm en been. Dat belooft dus als ze met hun drieën wilde spelletjes gaan doen als we terug zijn in Sint-Gillis! In de namiddag hebben de kids extra aan hun taken gewerkt en toetsen gemaakt. Ze zijn extra gemotiveerd omdat ze weten dat hun vriendjes ook op hun toetsen aan het zwoegen zijn! Morgen weekend en dus geen bezoek. Momenteel zijn we het enige Belgisch koppel in Almaty, waarschijnlijk komt er dit weekend nog een koppel toe voor een eerste kennismaking. Als dit het geval is, gaan we zondag op uitstap met Bolat naar het platteland. We wachten op een berichtje van hem.
Pakkapakka (=bye bye!)
PS: In bijlage enkele foto's waarop je kan zien wat deze hitte met mensen kan doen. Ook een foto in restaurant 'Zigzag' waar je zoals de naam zegt, kan buiten stappen. (Trouwens lekker gegeten!)
Toen we deze morgen aan het kinderhuis aankwamen, liepen de kindjes daar allemaal in bloot bovenlijfje rond! Het is reeds 35° graden en nog maar 10u! Onze dochter kwam onmiddellijk naar ons toegelopen met een grote glimlach. Vandaag zijn we met haar wat verder op het domein gegaan om met haar wat alleen te kunnen zijn. In het begin was ze wat stil (voor hen is het ook warm) maar ze kwam al gauw los toen we een waterslang vonden! Resultaat kan je je wel inbeelden! In de rug zitten en 'paardje rijden' vindt ze enorm plezant! Wij ook als je met deze temperaturen als een gek rondhuppelt! Op het einde van ons bezoek was iedereen nat, van het water en van het zweten! Ondertussen waren ze op het speelplein een podium aan het opstellen, deze namiddag gaan ze een show doen met alle kindjes van het kinderhuis. Gisteren hebben we een pasfoto van onze dochter gekregen van toen ze ongeveer twee jaar was (ik had daar naar gevraagd) en zijn we deze foto in een fotoshop gaan laten vergroten. Zo kunnen we haar later tonen hoe ze was toen ze kleinen was. Via Bolat (onze vertaler) leren we ook heel wat over Kazachse gebruiken en Russische invloeden alsook over Kirchistan vanwaar hij komt. Hij spreekt dan ook deze drie talen en engels ook nog. We hebben vandaag ook de juiste schrijfwijze van onze dochter haar naam moeten bevestigen, je kan hem namelijk op meerdere manieren schrijven. Vanaf nu is het officieel zoals wij opgegeven hebben. We behouden haar eigen naam, enkel de schrijfwijze is lichtjes aangepast.
Deze middag hebben we ons even in het internetcafé opgesloten om ons WIFI-probleem op te lossen. Ze zien ons daar niet graag meer komen omdat we steeds op hun server inloggen! We hebben een nieuw programma gedownload (45min!) en zijn er met onze beperkte kennis in geslaagd om WIFI terug te laten werken!!!! Yes, we kunnen weer op internet waar we willen! En ja hoor, we zitten terug op onze vertrouwde locatie, de Coffeedelia, met een extra groot glas ice-tea/Heineken en een lekkere lunch. De kids hebben hun taken mee en gaan deze op het terras afwerken. Elke dag komt het (tijdelijke) afscheid van onze dochter en Kazachstan dichterbij, maar we gaan er zeker nog dubbel en dik van genieten! Groetjes.
Deze ochtend met een klein drama begonnen. We logeren op het vierde verdiep en er zijn hier enkel trappen. Beneden in de traphal zijn geen vensters en ook geen verlichting. Toen we dus naar beneden gingen om te vertrekken, wou Mauro als eerste de deur beneden opendoen (je moet immers op een speciale beveiligingsknop drukken) en in zijn hevigheid struikelt hij over een opstapje en duikt hij in volle vlucht vooruit met zijn hoofd tegen de metalen deur! Ik ben nog een verdiep hoger en Gert is onze deur van het appartement aan het vergrendelen. Ik zie niets gebeuren, maar hoor het wel!!!! Gegarandeerd dat gans het gebouw wakker is! Mauro haalt zo een schreeuw op dat ik ons al in het ziekenhuis zie belanden! Er staat direct een kei van een ei op zijn hoofd en zijn knie doet ook enorm pijn. Gert haalt ijsblokjes om op zijn hoofd en knie te leggen en zo blijft hij even zitten om te bekomen. Het volgende halfuur is Mauro wel héél stilletjes! Uiteindelijk viel het nog mee. Terug in het kinderhuis aangekomen, konden we onze dochter weer een beetje beter leren kennen en omgekeerd. Deze keer hadden we bananen, appels en appelsienen mee en een fles fruitsap voor alle kindjes. De sociale assistente vertelde ons dat onze dochter normaal niet open is naar vreemden toe, maar dat ze naar ons toe al héél open geworden is en ons al heel goed vertrouwt. We hadden dit de laatste dagen ook al ondervonden. Het contact kan alleen maar beter worden!
Bij het terug rijden laten we ons terug aan Gorky Park afzetten, deze keer hebben we wel onze badkledij mee en gaan we dus naar AquaPark. Bij een temperatuur van om en bij de 35° is dit een welgekomen afkoeling . Gert heeft zelfs verhitte voetzolen van op de hete vloer te stappen. Laurine en Mauro amuseren zich te pletter! Er zijn daar van die grote waterglijbanen waarin je met grote zwembanden naar beneden kan glijden, wat ze dan ook constant doen! Mama en papa kunnen natuurlijk niet onderdoen en laten we ons dus maar eens gaan. Onhandig kruip ik uit zo een grote zwemband en schiet er iets in mijn heup (jaja we worden wat ouder en drama twee van deze dag) en kan ik nog nauwelijks stappen! Ik installeer me dan maar noodgedwongen op mijn strandstoel om te relaxen ! Gelukkig is het nu al wat beter, zolang ik niet te veel trappen moet doen.
Hier zitten we dan terug in het internetcafé en proberen nog steeds om die WIFI opnieuw te installeren. Ondertussen is het al bijna 9 uur en is het nog niet echt veel afgekoeld, gelukkig dat we airco hebben op ons appartement!
Ondertussen is het al dinsdag en zijn we over de helft van ons verblijf! De tijd vliegt hier echt wel snel voorbij, volgende week moeten we hier al met pijn in het hart afscheid gaan nemen van onze dochter! Deze ochtend waren we alleen met haar, haar leefgroepje was op een ander pleintje aan het spelen, en konden we dus intens contact met haar hebben. Ondertussen weten we dat ze heel graag druiven en bananen eet alsook appel-en fruitsapjes drinkt. Ik had haar vandaag een rokje met T-shirt meegebracht, maar ze zijn hier blijkbaar gewoon om steeds in lange broekjes te lopen, ofwel is het hier voor hen nog niet warm genoeg! Nochtans gaat de temperatuur vlotjes boven de 30°! In de zomer doen ze er hier nog een tiental graden bij. Dat belooft als we in juli en augustus terug komen. Alweer is het bezoek sneller voorbij dan we zelf willen en nemen we afscheid tot morgen. Officieel is er een hechtingsperiode van 15 dagen, maar we hebben gevraagd om op bezoek te mogen gaan tot op de dag dat we terug naar België vliegen en dat is geen probleem. Na de middag zijn we verfrissing gaan opzoeken in één van de vele fonteinen achter de unif (KBTU) van Almaty. Tijdens onze wandeling kwamen we ook straatverkopers tegen die kittens verkochten voor 100 Tengé (=50cent). Spijtig dat we geen kitten in onze bagage kunnen droppen anders was er al lang eentje of twee mee! Zo schattige beestjes! (Gert was wel niet akkoord...) Wifi werkt dus niet en zitten we noodgedwongen terug in het internetcafé. Gert gaat straks proberen dit terug te installeren, hopelijk lukt het. De Russische toetsenborden zijn echt niet te doen, je kan de letters dus niet lezen, gelukkig kan ik de laptop op hun netwerk aansluiten. Straks gaan we lekker gaan eten, als we een taxi vinden tenminste. Vele plakkerige, zweterige groetjes uit Almaty.
Om half tien is Bolat ons komen ophalen voor ons bezoek aan onze kleine meid. Bij aankomst was haar leefgroepje reeds buiten aan het spelen. Ze kwam direct naar ons toegelopen en we kregen een dikke kus. We hadden ballonnen en bellenblazers meegebracht en dat was een groot succes! Gans haar groepje hing rond ons en de zeepbellen vlogen in het rond! We hadden terug druiven meegenomen die heel soepel door alle kindjes opgegeten werden! De twee bananen en een pak droge koekjes was ook snel in hun gretige mondjes verdwenen! Verder hebben we nog gekleurd en op de speeltuigen gespeeld totdat het middag was en tijd om afscheid te nemen.
Bij het terugrijden vroeg ik aan Bolat of ze ons aan het Gorkypark konden afzetten, dan moesten we tenminste niet helemaal tot daar wandelen! We beginnen dat vele wandelen al goed te voelen en s avonds vallen we als een blok in slaap!
Gorkypark is een enorm groot park met allemaal kermisattracties en middenin een aquapark en zoo (400 tengé= 2). Het aquapark gaan we morgen doen, vandaag hadden Gert en ik onze badkledij niet mee alhoewel de verfrissing meer dan welkom zou geweest zijn, het is hier terug broeierig warm!
Laurine is ook alweer een ervaring rijker! Midden in het park moest ze naar het toilet, dus gingen we op zoek en vonden we een typisch franse wc! Dus gezellig boven de put hangen en zien dat je niet nat wordt!
Bij het terugkeren hebben we de tram genomen (50 tengé= 25 cent) zodat we toch niet zo ver moesten stappen. Voor dat geld gaan we hier toch wat meer de tram nemen!
Tot morgen! Ik heb hier serieuze internetverbindingsproblemen! We zitten nu in een Kazachs internetcafé waar een IT-er ons aan een verbinding geholpen heeft! Hopelijk kan ik morgen weer via WIFI inloggen maar ik vrees dat hij de installatie gewist heeft! We zien morgen dus wel, ik kan tenminste onze blog aanvullen.
Wakker worden door het getsjilp van vogeltjes, er zijn ergere dingen! Na het ontbijt komen Bolat en Timor ons ophalen om op uitstap te gaan samen met het enige ander koppel dat hier momenteel verblijft. Na een tweetal uurtjes rijden, komen we aan in het Nationaal Natuurpark waar we ons een gezellig plekje uitkiezen waar we kunnen barbequen. Onze begeleiders hebben alles meegebracht en maken ter plekke een meer dan lekkere maaltijd klaar. We toosten met vodka alvorens ons op het eten te storten. Mauro kan zijn geluk niet op en maakt grote dammen in de wilde rivier die vlak naast onze picnicplaats loopt. Als laatste wordt er een karper op de barbecue klaargemaakt, jammie! Hier loopt het ook vol met wilde paarden en koeien die midden op de weg een trage wandeling maken. Echt een meer dan prachtige, zonnige dag!
Bij het terug naar huis rijden, vallen Laurine en Mauro vermoeid maar voldaan in slaap.
Morgen mogen we eindelijk terug op bezoek!
Door problemen kan ik de foto's van deze dag niet afladen.
Zaterdag en dus geen bezoek mogelijk. Het ziet er naar uit dat het opnieuw een mooie dag zal worden. We gaan naar de Coffeedelia om daar te ontbijten op het terras. Zoals steeds is het daar een gezellige drukte. Ze beginnen ons hier ook al goed te kennen! Na het ontbijt wandelen we verder naar Kok Tobé, dat is een pretparkje boven op een heuvel dat je kan bereiken met een kabellift. Van daar uit heb je een prachtig uitzicht over de stad Almaty en zie je goed tot waar de grens loopt van de stad, daarachter is het allemaal landschap. Er zijn daar allerlei attracties voor de kids en enkele drank-en eetgelegenheden. Er is ook een mini-zoo maar het hoogtepunt is wel de rodelbaan van 700 meter lang die we natuurlijk afgedaald hebben! Pure pret!
Terug beneden passeerden we langs een gezellig restaurantje The Noodles waar we fantastisch lekker gegeten hebben in een prachtig decor.
Na al meer dan een week hier rondgelopen te hebben, begin je toch al wat beter je weg te kennen en durven we dus al eens een andere weg te nemen en zo leuke dingen te ontdekken. Zo komen we parken, fonteinen, winkels, terrasjes, bars, restaurants tegen die we wel nog eens gaan bezoeken!
We komen ook nog eens het koppel tegen waarmee we gisterenavond gaan eten zijn, zij vertrekken vanavond terug naar België. Via hen hebben we ook nog een aantal leuke uitstapjes leren kennen die we zeker nog gaan doen.
Deze ochtend hebben we eerst een koppel opgehaald die gisteren voor de rechtbank zijn verschenen (positieve uitspraak) en vandaag nog eens naar hun weeshuis konden gaan om pampers ed. af te geven en hun zoontje nog eens te zien. Daarna doorgereden naar ons kinderhuis. Daar liep onze dochter al buiten en was ze de bloemetjes water aan het geven. Vanaf het moment dat ze ons zag, verscheen er direct een grote glimlach op haar schattig gezichtje! Alle kindjes van haar leefgroepje liepen buiten en we hebben allen samen gespeeld en tekeningen gemaakt. Onze dochter is ook heel vrijgevig. We hadden vandaag druiven meegenomen en ze deelde die mooi met haar groepje, voornamelijk met de meisjes, de jongens dat is iets anders! Er is daar ook een heel guitig jongetje dat steeds met Mauro komt spelen! Ze babbelde vandaag nonstop en net nu was onze vertaler Bolat met het andere koppel mee! Soms verstaan we haar wel, bv toen ze al plagend zei: "papa njet foto!" Ze blijft verzot op foto's nemen! En "dank u" hebben we haar ook al geleerd, dan zegt ze "dank oe", echt schattig. En als ze van de glijbaan komt en we zeggen "opsaké" dan zegt ze dit na! Haar verzorgster begon ook al tegen mij in het Kazachs, volgens mij vroeg ze of ik van Slovakije kom (ze wees naar mijn gezicht), maar zeker ben ik niet en ik kon het ook niet aan Bolat vragen. Om 12u was het etenstijd en moesten we afscheid nemen na een dikke kus te krijgen. Korte tijd later was ons vervoer er en reden we terug naar het centrum, nu mogen we 2 dagen niet op bezoek gaan. Elke zaterdag is het hygiënedag en zondag is rustdag. Vanavond hebben we afgeproken met twee andere koppels om op restaurant te gaan. In bijlagevind je een foto waar het gedeelte van het kinderhuis op staat waar onze dochter verblijft. Op een andere foto zie je een stukje van hun grote speeltuin en ook een foto van hun persoonlijke begegeleidster.
Deze ochtend zijn we om 9.30u opgehaald en hebben we eerst nog een ander koppel opgepikt die eveneens een bezoek mochten brengen aan hun dochtertje. Eerst deze mensen afgezet aan het kinderhuis en dan doorgereden naar onze kleine meid. Vandaag zijn we terug in de tuin mogen gaan met onze dochter. Buiten is ze duidelijk energieker dan binnen! Energie heeft ze trouwens in overvloed. In de speeltuin rent en springt ze van het ene speeltuig naar het andere. Samen met Laurine en Mauro spant ze al samen om papa vast te houden en te bekogelen met zand uit de zandbak. Samen met mama maakt ze de mooiste tekeningen en ondertussen komen al enkele kindjes uit haar groepje mee tekenen. Het leek wel de tekenacademie van Almaty. Als we de vergelijking maken met de verhalen die we horen uit de andere kinderhuizen is het in dit kinderhuis toch wel open en losser in de omgang. Misschien omdat er hier geen baby's meer verblijven. Er kwam zelfs een jongen van een jaar of 12 met Mauro voetballen. Natuurlijk vliegt de tijd op deze manier nog sneller voorbij en rond 11.50u was het alweer tijd om afscheid te nemen. Op de terugweg springen we nog even de supermarkt binnen en na het middageten maken Laurine en Mauro opnieuw een deel van hun schooltaken. Rond 16u maken we nog een wandeling richting Green Market. Dit is een overdekte markt waar groenten, fruit, kruiden, vlees,... te koop worden aangeboden. Aan de buitenzijde rondom deze markt is het een aaneenschakeling van allerlei kraampjes. Best wel eens de moeite om te zien. Net naast deze markt is er een chocoladefabriekje met ook een winkel eraan. Hier staat toch wel wat volk aan te schuiven om een portie chocolade en/of snoepjes te kopen. Zoals gewoonlijk zakken we daarna altijd af richting Coffeedelia(onze stamcafé aan het worden) om nog iets te drinken en te eten en om van het free internet gebruik te maken om onze blog bij te werken en en de mails te bekijken. Morgenvroeg worden we op hetzelfde tijdstip opgehaald om onze dochter te bezoeken. Tot morgen.
Deze morgen opgestaan in ons nieuwe appartement en wonder boven wonder hebben we airco! Dus goed en fris uitgeslapen om bij onze dochter op bezoek te gaan. Aangezien onze chauffeur naast ons in het appartement woont, moeten we niet te lang op ons vervoer wachten. Tegen 10u komen we aan het kinderhuis aan (dit is geen echt weeshuis, er verblijven ook tijdelijk geplaatste kinderen). Daar blijkt dat ons meisje op medisch onderzoek is, dus mogen we bij de andere kindjes van haar leefgroepje wachten totdat ze terug is. Na drie kwartiertjes wachten komt ze onmiddellijk naar ons toegelopen! We hebben met haar getekend, gekleurd, geplakt en haar al enkele eenvoudige woordjes aangeleerd die ze al wat kent. Laurine en Mauro zijn echt in de wolken met hun zusje! Vandaag is het merkelijk frisser en regenachtig (voor de plaatselijke bevolking een verademing) dus blijven we binnen in haar leefruimte. Ze laat ons ook haar slaapplaats en haar bedje zien.Bij Gert komen er spontaan herinneringen boven aan het internaat! Om 12u15 moeten we dan afscheid nemen omdat de kindjes middageten hebben. Terug in het centrum gaan we eerst op zoek naar een andere winkel (we zitten wat verderaf nu) en wat blijkt, we zitten vlak tegen die grote winkel waar we onze eerste inkopen gedaan hebben na onze vlucht! Het is niet echt wandelweer dus blijven we gezellig op ons appartement en de kids werken flink voor school. En nu zitten we in een andere Coffeedelia, eentje dicht bij ons verblijf en drinken op ons gemak een lekkere extra grote cappucino en tegelijk kunnen we gratis internetten! Morgen mogen we terug om 10u op bezoek. In bijlage enkele foto's van het bezoek van gisteren (buiten) en vandaag (binnen).
Vandaag op bezoek geweest bij onze dochter! Wat een emotioneel moment als je in haar leefgroepje binnenkomt! Ze lachte direct naar ons en kwam naar ons toegelopen! We mochten met haar naar buiten in de speeltuin van het weeshuis. Laurine, Mauro en ... kropen direct in de speeltuigen en hadden veel plezier! Ze is een heel open en levendig meisje! Ze voelt zich echt op haar gemak. We hebben haar een cadeautje gegeven waarmee ze heel tevreden was! Ze tekende de bekende "kopvoeters"met haar nieuwe stiften totdat alle papieren op waren. En foto's nemen doet ze enorm graag! Bij het afscheid kwam ze ons spontaan een kusje geven! Morgen mogen we om 10u terug gaan. We kunnen niet wachten tot morgen! Daarna zijn we nog wat gaan wandelen in de stad. Overal was er animatie en optredens voorzien. Afgelopen nacht heeft het hier ook goed geregend en is het vandaag dus wat beter van temperatuur, maar nog warm genoeg! Vanavond zijn we ook verhuisd naar een groter appartement, dat echt een groot verschil is! Nu hebben we ruimte te over! Ik heb nog geen tijd gehad om mijn foto's op de pc te zetten, maar morgen zal ik dit zeker doen! Tot morgen.
Deze temperaturen waren we nu wel al wat gewoon in Almaty. Ze zijn beiden met een prachtig rapport naar huis gekomen en kijken nu echt uit naar het einde van de vakantie (normaal doen ze dat dus niet hé) als we onze dochter misschien mogen afhalen! We missen haar allen enorm!
Na lang treuzelen lieten ze me dan toch gaan (zo gevaarlijk zag ik er dan toch niet uit!
) en konden we naar de juiste gate gaan waar we na drie kwartier wachten aan boord konden gaan. Om de één of andere reden hadden ze ons vier verschillende plaatsen gegeven en zaten we dus verspreid. Gelukkig was dit een vlucht met voornamelijk bussinessmannen die er niet mee inzaten om van plaats te wisselen! Na amper 40 minuten vliegen maakten we een zachte landing op Belgische bodem, oef we zijn thuis! Oma en opa stonden ons al ongeduldig op te wachten om samen de trein naar Lede te nemen. Daar wachtte me een meer dan aangename verrassing! Mijn vriendin Els stond ons ongeduldig op te wachten!
Deze drie weken zijn echt wel voorbij gevlogen! Vandaag de voorlaatste keer op bezoek. Onze dochter was net aan het oefenen voor een optreden deze namiddag. Ze moet een gedichtje voordragen en een liedje zingen. We hebben dan ook niet echt veel met haar bezig kunnen zijn omdat ze steeds moest oefenen en ze was hierdoor best zenuwachtig. Alle kindjes liepen trouwens zenuwachtig! Bolat had ook nog enkele documenten bij die we moesten tekenen en die nodig zijn voor de rechtbank.
(Trouwens lekker gegeten!)
