Gisterenochtend zijn we om 8u vertrokken en na een kleine 40 minuten komen we aan het carhotel aan waar het transportbusje ons al staat op te wachten om ons naar zaventem te brengen. Mooi op tijd komen we in de vertrekhal aan waar we opnieuw zelf moeten inchecken. Maar om de één of andere reden, geraken we maar niet ingecheckt! Zelfs met de hulp van een opgebelde ITer lukt het ons niet! Dat begint hier dus al goed! Volgens de hostess daar ligt het aan de hoofdzetel van Lufthansa en moeten we dus aanschuiven aan de incheckbalie waar ze ons gaan inchecken. Wat dacht je , daar ging dat dus ook al niet! We begonnen al te vrezen voor dubbele boekingen! Na enkele telfoontjes naar de hoofdzetel en enkele technische ingrepen, het koud zweet bij ons en een veertigtal minuten later, lukt het hen dan eindelijk om ons in te checken! Niet te doen! Blijkbaar lag het probleem aan het feit dat onze tickets 'maar' drie keer verplaatst werden! dat belooft dus als we in Almaty moeten inchecken voor de teugvlucht!
Bij de de veiligheidscontrole worden Mauro en ik er uit genomen voor een volledige bodycontrole, dat hebben we dan ook al weer eens meegemaakt! Ze waren wel heel vriendelijk en Mauro vond dit wel cool! Vertrokken met een vertaging van een vijftiental minuten maar onderweg goedgemaakt door onze piloot zodat we mooi op tijd in Frankfurt aankwamen. Daar moeten we, in tegenstelling tot vorige keer, niet meer door de veiligheidscontrole zodat we rustig konden wachten op onze volgende vlucht die natuurlijk ook met een veertigtal minuten vertraging vertrok (dit is blijkbaar een gewoonte geworden ) Toevallig zitten we opnieuw op dezelfde rij zoals de eerste vlucht, gelukkig zijn deze keer de schermpjes al hersteld! Rond middernacht komen we, na een vlotte vlucht en lekkere maaltijden en recente fims, aan in Astana. Daar stapt meer dan de helft van de passagiers van de vlieger en wij mogen gewoon blijven zitten. Ondertussen worden koffers afgeladen en bijgetankt zodat we na een klein halfuurtje terug kunnen vertrekken met eindbestemming Almaty. Perfect op tijd (2u10 plaatselijk tijd = 22u10 in België) landen we op de tarmac. Deze keer moeten we niet lang aanschuiven aan de immigratiedienst en kunnen we snel onze koffers claimen die wel als één van de laatste van de band rollen. Laurine en ik lopen vooraan door de schuifdeuren om in de aankomsthal aan te komen en plots zien we dat Mauro en Gert ons niet volgen! Daar staan we dan en we kunnen niet meer terug! Gert werd er uitgekozen voor een koffercontrole, ja dat kun je voor hebben als je zo rondloopt met een baard van vijf dagen! Ze beschuldigen Gert daar van medicijnensmokkel want ze hebben allemaal 'bolletjes' op de scan gezien! Groot was hun verbazing toen bleek dat dit ging om een doos vol met 'gevaarlijke' knikkers, dat trouwens een cadeau is voor het weeshuis. Gelukkig mochten we allen samen vertrekken zodat Bolat en Timor ons naar het appartement konden brengen. Deze keer zitten we op een goede locatie, vlak tegenover de Silk Way. Het appartement valt goed mee. Moe maar gelukkig vallen we tegen 4u in slaap.
En nu zitten we dus in onze vertrouwde Coffedelia onze blog aan het aanvullen en een kleine snack te eten. Het is hier naar Kazachse normen al herfstweer maar voor ons zijn deze temperaturen echt zomerweer! Stralend zonnetje aan een straalblauwe hemel en een af en toe een zacht briesje, we genieten! Waarschijnlijk gaan we hier wel langer dan gepland moeten blijven, Adylia haar paspoort is hier nog niet en daarna moet het nog voor vijf dagen naar Astana, pas dan kunnen we naar de ambassade en dan moeten we nog terugvluchten hebben! Je kan dus zelf al ongeveer berekenen wanneer we teruggeraken! We houden jullie op de hoogte! Vanavond hebben we afgesproken met David, Kirsten en Angelina in , wat dacht je, den Entrecôte! En morgen mogen we eindelijk Adylia afhalen!!!!!!!!
Vandaag al even nagevraagd voor een eventuele latere vlucht, maar wat blijkt, enkel dinsdagochtend 14/09 is er nog een mogelijk en dan is het direct vrijdag 17/09! Het wordt dus één week of twee weken Kazachstan! Daarnet dus nog snel de schooldirectie ingelicht, gelukkig begrepen ze deze buitengewone situatie en zal ik opnieuw de kids ginder de nodige leerstof aanbieden zodat ze een niet te grote achterstand hebben. We vertrekken morgen maar we weten niet wanneer we terug komen, best vervelend voor iemand die graag alles geregeld ziet! Ondertussen staan de koffers zo goed als klaar en zijn wij er ook meer dan klaar voor. Vanavond ga ik dan ook nog naar het oudercontact zodat we toch weten wat er dit schooljaar allemaal zal aangeleerd worden! En dan in rechte lijn naar Almaty bij onze dochter Adylia. Tot vanuit het verre Kazachstan!
Ondertussen zijn we alweer september en zijn de kids met volle goesting opnieuw gestart aan een nieuw schooljaar. Maandag was het even spannend toen we bericht kregen dat we asap moesten afreizen omdat er een controle zou zijn in het kinderhuis van Adylia. Gelukkig heeft HKM kunnen regelen dat het toch niet nodig was en dat we nu zaterdag 04 september (ja hoor, we hebben onze tickets een week later moeten verleggen) toch afreizen, op die paar dagen zou het wel niet aankomen. Onze erkenning was voorzien op 08 september maar zoals verwacht, zal dit enkele dagen later gebeuren aangezien onze documenten pas gisteren in Almaty vertrokken zijn en vandaag in België verwacht worden bij de vertaler.Daarna wordt alles naar het het FCA gestuurd en daar hebben ze dan 5 werkdagen nodig om de erkenning uit te spreken. Dus waarschijnlijk zal dit op 13 of 14 september gebeuren. Onze terugvlucht is voorzien op 12 september, een geluk dat we verplaatsbare tickets hebben (dit is dan wel al de derde keer dat we deze tickets moeten verleggen ) Op 07 september blijft onze afspraak met de Nederlandse ambassade geldig voor de aanvraag van het visum voor Adylia. Na de uitspraak van de erkenning moeten we dan gewoon nog even terug naar de ambassade om haar visum op te halen en dan pas kunnen we eindelijk naar België terugkeren en kan onze vernieuwd gezinsgeluk beginnen! De spanning begint nu toch wel goed door te wegen, ik ervaar dit net zoals op het einde van een zwangerschap waar je ook echt naar dat moment verlangt waarop je je kind eindelijk kan vastnemen, voelen, ruiken, horen... die laatse dagen zijn er dan te veel aan! Zaterdag mogen we dan om 11u10 vertrekken vanuit Zaventem met Lufthansa, met overstap in Frankfurt en tussenlanding in Astana, om dan na een vlucht van 9 u in totaal in Almaty aan te komen om 2u10 zondagochtend plaatselijke tijd. En zondag gaan we ons apartement klaar zetten, boodschappen doen, zodat we volledig klaar zijn om maandag onze dochter op te halen!!!!! Tot de volgende blog!
Dat begint hier dus al goed! Volgens de hostess daar ligt het aan de hoofdzetel van Lufthansa en moeten we dus aanschuiven aan de incheckbalie waar ze ons gaan inchecken. Wat dacht je , daar ging dat dus ook al niet! We begonnen al te vrezen voor dubbele boekingen! 
Na enkele telfoontjes naar de hoofdzetel en enkele technische ingrepen, het koud zweet bij ons en een veertigtal minuten later, lukt het hen dan eindelijk om ons in te checken! 
Niet te doen! Blijkbaar lag het probleem aan het feit dat onze tickets 'maar' drie keer verplaatst werden! dat belooft dus als we in Almaty moeten inchecken voor de teugvlucht! 
)
Ze beschuldigen Gert daar van medicijnensmokkel want ze hebben allemaal 'bolletjes' op de scan gezien! Groot was hun verbazing toen bleek dat dit ging om een doos vol met 'gevaarlijke' knikkers, dat trouwens een cadeau is voor het weeshuis. 
