Vaderdag en stemdag. Stemmen zal niet lukken, vaderdag vieren wel en dus gaan we vanavond terug naar Restaurant Entrecôte, Gert mocht immers kiezen.
Het is wat bewolkt maar het blijft broeierig warm! We zijn op souveniersjacht geweest en onze jacht was vruchtbaar! Tijdens het wandelen zijn we ook getuige van het filmen van een actiescène, een jeep die beschoten werd door indianen en enkele afsluitingen ramt. Zo zien de kids ook eens dat films niet echt zijn als de acteur bebloed en al lachend uit zijn jeep stapt! Er zijn ook overal activiteiten ivm de wereldbeker.
Ik wil jullie toch enkele Kazachse gewoonten meegeven: (of deze typisch zijn weet ik wel niet)
Vrouwen lopen hier steeds opgemaakt en op torenhoge hakken rond, zelfs met nylonkousen aan bij temperaturen van boven de 30°! Ik (en vooral Gert) zie hier alleen maar mooie vrouwen, de mannen daar en tegen, dat is iets anders!
Het is hier ook de gewoonte om op straat te spuwen, je moet dus soms kijken waar je loopt.
Winkels zijn hier 7/7 open zonder uitzondering en warenhuizen zelfs 24/24. Kappers zijn hier s avonds om 22u nog haar aan het knippen.
Als je eten bestelt, moet je groenten en patatjes of rijst apart bijbestellen.
Verkeerslichten tellen af hoe lang het nog rood of groen is, riskeer niet om nog over te lopen als het groene licht begint te knipperen, want dan ben je er aan voor de moeite!
Een taxi nemen is een avontuur op zich, je hebt hier de officiële taxis en de gewone autos. Wil je een taxi, dan steek je gewoon je hand op en stopt er een gewone auto dan overleg je wat je wil geven (max 500 tengé) en vertrouw je die persoon op het uiterlijk, kan je dus meerijden. Bij de officiële taxis werkt het net hetzelfde. De mensen hier verdienen zo dus wat extra. We nemen dan ook zoveel mogelijk een taxi als we langere afstanden moeten afleggen want onze voetjes hebben er hier al heel wat kilometers op zitten!
De tram en bus neem je op eigen risico van uitdroging en als sardientjes in een blik te zitten! Dit kost dan ook maar 50 tengé per persoon. We hebben dit uitgeprobeerd en kunnen het dus nog navertellen! Best wel nog tof!
Bergop en bergaf zijn éénrichtingsstraten met drievaksbanen, maar daar trekken ze zich weinig van aan, soms rijden ze gewoon met vijf naast elkaar en dan maar claxoneren! De dwarsstraten zijn in twee richtingen. Het is dus op eigen risico om hier met de auto te rijden! Als je het niet aandurft om in Brussel te rijden, blijf dan zeker weg uit Almaty!
Eén ongezonde gewoonte hebben ze hier wel, het merendeel rookt en iedereen heeft één of twee gsms!
Een algemene indruk die wij hebben van de Kazachse mensen, is dat ze héél vriendelijk en behulpzaam zijn! De jongere generatie spreekt over het algemeen een goed mondje Engels en kunnen we ons redelijk goed uitdrukken.
Nu gaan we lekker gaan eten! Ondertussen is het een beetje aan het regenen en koelt het gelukkig wat af! In het restaurant brengen ze fleece dekentjes voor de frissere avonden en soms kan dat gekke situaties geven!
Zaterdag 12 juni, een moeilijke dag voor ons. Een dag met een dubbel gevoel. We houden het rustig vandaag. Om te beginnen hebben we ons wat uitgeslapen en zijn we dan gaan ontbijten in de Coffeedelia en hebben de kids flink wat schoolwerk gemaakt en hun toetsen afgewerkt. In de namiddag gaan wandelen en naar het Special Needs Festival geweest. Dat is een evenement speciaal voor deze kinderen georganiseerd, met optredens van lokale dansgroepen en zangers. De sociaal assistente van ons kinderhuis was er ook met enkele van de special needs kinderen. Ze herkende ons onmiddellijk, spijtig dat ze enkel Kazachs en Russisch spreekt!
Al enkele dagen zijn we op zoek naar een goed restaurant waarvan we hier een advertentie hebben gezien en eindelijk hebben we dit gevonden! Noem het gerust de ontdekking van ons verblijf! Daarom zijn we hier al meer dan twee weken om dit nu pas uit te kunnen proberen! Het noemt toepasselijk Restaurant Entrecôte en we hebben daar enorm lekker gegeten. Sappige stukken vlees gegrild met gebakken patatjes in een sausje van rozemarijn! En Gert kon dan ook nog live naar de match Korea -Griekenland kijken! Laurine koos rundsmedaillon en kreeg ongeveer 300 gr filet pure op haar bord! Jaja en alles op! Mauro vroeg gegrilde kipfilet en kreeg een halve kip met gefrituurde ajuinringetjes. Nee, niet alles op, een halve kip wat was te veel van het goede. Maar Gert heeft zich vrijwillig aangeboden om te helpen
Vandaag vrijdag en dus de laatste bezoekdag van deze week aan onze kleine meid. Nadat we eerder deze week aan Bolat hadden gevraagd of we iets extra konden schenken aan het kinderhuis zou hij dit navragen aan de verantwoordelijke ter plaatse. Gisteren namiddag kregen we dan plots telefoon van Bolat met de vraag of we er zouden mee inzitten om iets te schenken aan een ander kinderhuis waar de nood het hoogste is. Voor ons geen enkel probleem als je er de kinderen mee kunt helpen. Bolat vertelde ons dat ze in één van de kinderhuizen helemaal zonder melkpoeder zaten voor de baby's en dat ze echt heel dringend melkpoeder nodig hadden. Deze morgend zijn we dan eerst naar de plaatselijke verdeler gereden om een aantal dozen melkpoeder te kopen. Deze zijn we dan zelf gaan afgeven in het kinderhuis waar er het grootste aantal baby's verblijven. Met open armen zijn we er ontvangen door de directrice en de verzorgsters. Nadat we de dozen hadden overhandigd vroeg de directrice ons of we graag de kindjes zouden zien voor wie dit melkpoeder bestemd is. Dit is zeer uitzonderlijk dat ze dit toelaten. Normaal gezien is zo een babyhuis hermetisch afgesloten en komt er echt niemand binnen. Het toont nog eens aan hoe blij ze waren met deze gift. Toen we in de zaal van de baby's kwamen lagen er vier baby's in een grote parkwieg en twee baby's kregen net hun flesje. Enkele van deze baby's waren nog maar een week oud en lagen volledig ingewikkeld zoals hier gebruikelijk is. Je kon er direct zien en voelen dat deze kindjes met alle mogelijk zorg en liefde worden behandeld. Lang konden we hier natuurlijk niet blijven want in het ander kinderhuis zat onze dochter op ons te wachten. Bij aankomst liep onze dochter met haar groepje buiten en voor de eerste keer zagen we haar in een jurkje! Nu is het een echt meisje zo in haar geel mini kleedje en bijpassend zonnehoedje op. Vandaag zoekt onze kleine meid extra contact, ze heeft ons echt wel aanvaard. Ze komt spontaan op mijn schoot gekropen en leert enkele woorden waaronder krokodil en slang. Als je haar opneemt, legt ze haar arm spontaan om je nek heen. Zoals elke dag nemen we verschillende mooie foto's van deze gebeurtenissen. Maandag moeten we een selectie van deze foto's op een USB-stick aan Bolat geven als voorbereiding op de rechtbank. Haar favoriete fruit blijkt druif en banaan te zijn, wat we dan ook elke dag meebrengen. En bij dit warme weer, hebben we steeds een grote fles water en fruitsap mee, die ze samen met haar broer, zus en andere kindjes uitdrinkt. Bij het afscheid staat haar buikje dan ook steeds rond! Gisteren wou ze niet onderdoen voor haar grote, wilde broer Mauro en is ze dus ook van de trap gevallen, met als gevolg enkele schaafwonden op haar arm en been. Dat belooft dus als ze met hun drieën wilde spelletjes gaan doen als we terug zijn in Sint-Gillis! In de namiddag hebben de kids extra aan hun taken gewerkt en toetsen gemaakt. Ze zijn extra gemotiveerd omdat ze weten dat hun vriendjes ook op hun toetsen aan het zwoegen zijn! Morgen weekend en dus geen bezoek. Momenteel zijn we het enige Belgisch koppel in Almaty, waarschijnlijk komt er dit weekend nog een koppel toe voor een eerste kennismaking. Als dit het geval is, gaan we zondag op uitstap met Bolat naar het platteland. We wachten op een berichtje van hem.
Pakkapakka (=bye bye!)
PS: In bijlage enkele foto's waarop je kan zien wat deze hitte met mensen kan doen. Ook een foto in restaurant 'Zigzag' waar je zoals de naam zegt, kan buiten stappen. (Trouwens lekker gegeten!)
Toen we deze morgen aan het kinderhuis aankwamen, liepen de kindjes daar allemaal in bloot bovenlijfje rond! Het is reeds 35° graden en nog maar 10u! Onze dochter kwam onmiddellijk naar ons toegelopen met een grote glimlach. Vandaag zijn we met haar wat verder op het domein gegaan om met haar wat alleen te kunnen zijn. In het begin was ze wat stil (voor hen is het ook warm) maar ze kwam al gauw los toen we een waterslang vonden! Resultaat kan je je wel inbeelden! In de rug zitten en 'paardje rijden' vindt ze enorm plezant! Wij ook als je met deze temperaturen als een gek rondhuppelt! Op het einde van ons bezoek was iedereen nat, van het water en van het zweten! Ondertussen waren ze op het speelplein een podium aan het opstellen, deze namiddag gaan ze een show doen met alle kindjes van het kinderhuis. Gisteren hebben we een pasfoto van onze dochter gekregen van toen ze ongeveer twee jaar was (ik had daar naar gevraagd) en zijn we deze foto in een fotoshop gaan laten vergroten. Zo kunnen we haar later tonen hoe ze was toen ze kleinen was. Via Bolat (onze vertaler) leren we ook heel wat over Kazachse gebruiken en Russische invloeden alsook over Kirchistan vanwaar hij komt. Hij spreekt dan ook deze drie talen en engels ook nog. We hebben vandaag ook de juiste schrijfwijze van onze dochter haar naam moeten bevestigen, je kan hem namelijk op meerdere manieren schrijven. Vanaf nu is het officieel zoals wij opgegeven hebben. We behouden haar eigen naam, enkel de schrijfwijze is lichtjes aangepast.
Deze middag hebben we ons even in het internetcafé opgesloten om ons WIFI-probleem op te lossen. Ze zien ons daar niet graag meer komen omdat we steeds op hun server inloggen! We hebben een nieuw programma gedownload (45min!) en zijn er met onze beperkte kennis in geslaagd om WIFI terug te laten werken!!!! Yes, we kunnen weer op internet waar we willen! En ja hoor, we zitten terug op onze vertrouwde locatie, de Coffeedelia, met een extra groot glas ice-tea/Heineken en een lekkere lunch. De kids hebben hun taken mee en gaan deze op het terras afwerken. Elke dag komt het (tijdelijke) afscheid van onze dochter en Kazachstan dichterbij, maar we gaan er zeker nog dubbel en dik van genieten! Groetjes.
Deze ochtend met een klein drama begonnen. We logeren op het vierde verdiep en er zijn hier enkel trappen. Beneden in de traphal zijn geen vensters en ook geen verlichting. Toen we dus naar beneden gingen om te vertrekken, wou Mauro als eerste de deur beneden opendoen (je moet immers op een speciale beveiligingsknop drukken) en in zijn hevigheid struikelt hij over een opstapje en duikt hij in volle vlucht vooruit met zijn hoofd tegen de metalen deur! Ik ben nog een verdiep hoger en Gert is onze deur van het appartement aan het vergrendelen. Ik zie niets gebeuren, maar hoor het wel!!!! Gegarandeerd dat gans het gebouw wakker is! Mauro haalt zo een schreeuw op dat ik ons al in het ziekenhuis zie belanden! Er staat direct een kei van een ei op zijn hoofd en zijn knie doet ook enorm pijn. Gert haalt ijsblokjes om op zijn hoofd en knie te leggen en zo blijft hij even zitten om te bekomen. Het volgende halfuur is Mauro wel héél stilletjes! Uiteindelijk viel het nog mee. Terug in het kinderhuis aangekomen, konden we onze dochter weer een beetje beter leren kennen en omgekeerd. Deze keer hadden we bananen, appels en appelsienen mee en een fles fruitsap voor alle kindjes. De sociale assistente vertelde ons dat onze dochter normaal niet open is naar vreemden toe, maar dat ze naar ons toe al héél open geworden is en ons al heel goed vertrouwt. We hadden dit de laatste dagen ook al ondervonden. Het contact kan alleen maar beter worden!
Bij het terug rijden laten we ons terug aan Gorky Park afzetten, deze keer hebben we wel onze badkledij mee en gaan we dus naar AquaPark. Bij een temperatuur van om en bij de 35° is dit een welgekomen afkoeling . Gert heeft zelfs verhitte voetzolen van op de hete vloer te stappen. Laurine en Mauro amuseren zich te pletter! Er zijn daar van die grote waterglijbanen waarin je met grote zwembanden naar beneden kan glijden, wat ze dan ook constant doen! Mama en papa kunnen natuurlijk niet onderdoen en laten we ons dus maar eens gaan. Onhandig kruip ik uit zo een grote zwemband en schiet er iets in mijn heup (jaja we worden wat ouder en drama twee van deze dag) en kan ik nog nauwelijks stappen! Ik installeer me dan maar noodgedwongen op mijn strandstoel om te relaxen ! Gelukkig is het nu al wat beter, zolang ik niet te veel trappen moet doen.
Hier zitten we dan terug in het internetcafé en proberen nog steeds om die WIFI opnieuw te installeren. Ondertussen is het al bijna 9 uur en is het nog niet echt veel afgekoeld, gelukkig dat we airco hebben op ons appartement!
Ondertussen is het al dinsdag en zijn we over de helft van ons verblijf! De tijd vliegt hier echt wel snel voorbij, volgende week moeten we hier al met pijn in het hart afscheid gaan nemen van onze dochter! Deze ochtend waren we alleen met haar, haar leefgroepje was op een ander pleintje aan het spelen, en konden we dus intens contact met haar hebben. Ondertussen weten we dat ze heel graag druiven en bananen eet alsook appel-en fruitsapjes drinkt. Ik had haar vandaag een rokje met T-shirt meegebracht, maar ze zijn hier blijkbaar gewoon om steeds in lange broekjes te lopen, ofwel is het hier voor hen nog niet warm genoeg! Nochtans gaat de temperatuur vlotjes boven de 30°! In de zomer doen ze er hier nog een tiental graden bij. Dat belooft als we in juli en augustus terug komen. Alweer is het bezoek sneller voorbij dan we zelf willen en nemen we afscheid tot morgen. Officieel is er een hechtingsperiode van 15 dagen, maar we hebben gevraagd om op bezoek te mogen gaan tot op de dag dat we terug naar België vliegen en dat is geen probleem. Na de middag zijn we verfrissing gaan opzoeken in één van de vele fonteinen achter de unif (KBTU) van Almaty. Tijdens onze wandeling kwamen we ook straatverkopers tegen die kittens verkochten voor 100 Tengé (=50cent). Spijtig dat we geen kitten in onze bagage kunnen droppen anders was er al lang eentje of twee mee! Zo schattige beestjes! (Gert was wel niet akkoord...) Wifi werkt dus niet en zitten we noodgedwongen terug in het internetcafé. Gert gaat straks proberen dit terug te installeren, hopelijk lukt het. De Russische toetsenborden zijn echt niet te doen, je kan de letters dus niet lezen, gelukkig kan ik de laptop op hun netwerk aansluiten. Straks gaan we lekker gaan eten, als we een taxi vinden tenminste. Vele plakkerige, zweterige groetjes uit Almaty.
Om half tien is Bolat ons komen ophalen voor ons bezoek aan onze kleine meid. Bij aankomst was haar leefgroepje reeds buiten aan het spelen. Ze kwam direct naar ons toegelopen en we kregen een dikke kus. We hadden ballonnen en bellenblazers meegebracht en dat was een groot succes! Gans haar groepje hing rond ons en de zeepbellen vlogen in het rond! We hadden terug druiven meegenomen die heel soepel door alle kindjes opgegeten werden! De twee bananen en een pak droge koekjes was ook snel in hun gretige mondjes verdwenen! Verder hebben we nog gekleurd en op de speeltuigen gespeeld totdat het middag was en tijd om afscheid te nemen.
Bij het terugrijden vroeg ik aan Bolat of ze ons aan het Gorkypark konden afzetten, dan moesten we tenminste niet helemaal tot daar wandelen! We beginnen dat vele wandelen al goed te voelen en s avonds vallen we als een blok in slaap!
Gorkypark is een enorm groot park met allemaal kermisattracties en middenin een aquapark en zoo (400 tengé= 2). Het aquapark gaan we morgen doen, vandaag hadden Gert en ik onze badkledij niet mee alhoewel de verfrissing meer dan welkom zou geweest zijn, het is hier terug broeierig warm!
Laurine is ook alweer een ervaring rijker! Midden in het park moest ze naar het toilet, dus gingen we op zoek en vonden we een typisch franse wc! Dus gezellig boven de put hangen en zien dat je niet nat wordt!
Bij het terugkeren hebben we de tram genomen (50 tengé= 25 cent) zodat we toch niet zo ver moesten stappen. Voor dat geld gaan we hier toch wat meer de tram nemen!
Tot morgen! Ik heb hier serieuze internetverbindingsproblemen! We zitten nu in een Kazachs internetcafé waar een IT-er ons aan een verbinding geholpen heeft! Hopelijk kan ik morgen weer via WIFI inloggen maar ik vrees dat hij de installatie gewist heeft! We zien morgen dus wel, ik kan tenminste onze blog aanvullen.
Laurine koos rundsmedaillon en kreeg ongeveer 300 gr filet pure op haar bord! Jaja en alles op! Mauro vroeg gegrilde kipfilet en kreeg een halve kip met gefrituurde ajuinringetjes. Nee, niet alles op, een halve kip wat was te veel van het goede. Maar Gert heeft zich vrijwillig aangeboden om te helpen
(Trouwens lekker gegeten!)
We hebben een nieuw programma gedownload (45min!) en zijn er met onze beperkte kennis in geslaagd om WIFI terug te laten werken!!!! Yes, we kunnen weer op internet waar we willen! En ja hoor, we zitten terug op onze vertrouwde locatie, de Coffeedelia, met een extra groot glas ice-tea/Heineken en een lekkere lunch. De kids hebben hun taken mee en gaan deze op het terras afwerken.
dat ik ons al in het ziekenhuis zie belanden! Er staat direct een kei van een ei op zijn hoofd en zijn knie doet ook enorm pijn. Gert haalt ijsblokjes om op zijn hoofd en knie te leggen en zo blijft hij even zitten om te bekomen. Het volgende halfuur is Mauro wel héél stilletjes! Uiteindelijk viel het nog mee. Terug in het kinderhuis aangekomen, konden we onze dochter weer een beetje beter leren kennen en omgekeerd. Deze keer hadden we bananen, appels en appelsienen mee en een fles fruitsap voor alle kindjes. De sociale assistente vertelde ons dat onze dochter normaal niet open is naar vreemden toe, maar dat ze naar ons toe al héél open geworden is en ons al heel goed vertrouwt. We hadden dit de laatste dagen ook al ondervonden. Het contact kan alleen maar beter worden!
