Deze nacht zijn we eindelijk Gert gaan afhalen aan de luchthaven! Wat was Adylia blij om haar papa te zien! Alles was vlot verlopen. Vandaag is het dan toch nog eens gestopt met regenen en kunnen we een beetje buiten komen. Het is wel serieus frisser geworden en ik ben blij dat Gert voor ons wat warmere kleertjes meegebracht heeft. Onze vriend de consul had ook enkele cadeautjes meegegeven en enkele documenten om hier af te geven. Het is hier ook Appelfeest met allerlei animatie. Vanavond gaan we lekker eten in den Entrecôte, wat zal dat smaken zo een goed stukje vlees! Want het eten begint hier wat tegen te steken, alles smaakt en ruikt hetzelfde en als ik kook, kan ik toch niet hetzelfde als thuis klaarmaken omdat er hier niet de juiste kruiden zijn! Tot morgen.
Gisterennacht werd ik geveld door het Kazachs virus en was ik dus niet in staat om de blog aan te vullen. Maar na de nodige motilium, buscopan en spidifen ben ik al wat beter en let ik nu nog meer op wat ik eet.
Verder is er niet veel veranderd in de stand van ons dossier. Ik ben ondertussen wel te weten gekomen dat de pas gedrukt is en op transport zit maar dat transport kan tot één week duren! Ik denk dat ze hier nog paard en kar gebruiken! De reden zou zijn dat elke Kazach een nieuw paspoort moest aanvragen en dat ze dus logistieke problemen hebben. Op de vraag waar onze pas zich juist bevind krijgen we geen antwoord aangezien dat staatsgeheim is. We wachten dus tot maandag voor meer nieuws, hopelijk positief nieuws! In de veronderstelling dat de pas er maandag is, zouden we dinsdag 28 september thuis kunnen zijn. Met elke dag dat er bij komt, schuift onze aankomstdatum op.
Het regent hier al twee dagen aan één stuk door en dat is ook niet echt bevorderlijk voor de gemoedstoestand Je kan niet eens naar buiten en bent verplicht om hier op dat kleine appartementje vast te zitten. Gelukkig landt Gert deze nacht en ben ik hier niet meer alleen.
Adylia blijft het héél goed doen, haar kennis van het Nederlands is al behoorlijk goed om te verstaan wat ik van haar verlang en om me duidelijk te maken wat ze wil. Maar haar voorkeur om s morgens een boterham met een sneetje kaas met daarop choco te eten, is me toch wel vreemd! Tja, als ze dat graag lust maak ik me daar geen zorgen om. Haar enorme dorst van de eerste dagen is ook al wat geminderd tot aanvaardbare proporties. Haar veel eten blijft wel onverminderd doorgaan.
Vanaf de volgende blog zijn we hier dus niet meer alleen met zn tweetjes en kijken we vol nieuwe moed uit naar maandag en misschien wel het bericht dat de pas er is!
Het wordt met de dag interessanter. De pas zou gedrukt zijn maar niemand weet waar het is! Als zij het hier niet weten wie dan wel? Er kan blijkbaar ook niet nagekeken worden wanneer de pas gedrukt is (staatsgeheim?) Ik krijg het gevoel dat ze er hier mee aan het spelen zijn en wij de pionnen zijn.
Vandaag is het Adylia haar dagje niet. Deze ochtend valt ze van de keukenstoel terwijl ze overijverig wou helpen met de afwas! Zonder veel erg. Deze middag is ze dan door een wesp in haar hals gestoken terwijl we gewoon in ons appartement zaten! Dat was even schrikken aangezien ik niet weet of ze hier allergisch aan is of niet! Gelukkig niet en heb ik er dus zalf en een pleister opgedaan. Onze meid kan ook al tot 10 tellen en weet dat ze nu nog drie keer moet slapen alvorens de papa hier terug is en we dan nog even moeten wachten om dan met ons drietjes terug te vliegen. Het is een echt pientere meid!
Het is hier ook enorm koud geworden op twee dagen tijd, sommigen lopen hier al met muts en sjaal rond. Ik ga hier echt niet winkelen!
Voor de zoveelste keer bericht gekregen dat er geen pas is. Ik begin hier het ergste te vrezen. Gelukkig komt Gert zondag naar hier want veel langer alleen hou ik het hier niet uit! Ik tel al af. Als we morgen geen pas hebben, geraken we zelfs volgend weekend (25 sept) niet naar huis en wordt het dus 4 weken verplicht verblijf! Het moeilijkste is vooral dat je totaal geen idee hebt hoelang je moet wachten, je krijgt ook geen info daarover. Zo'n situatie is in België compleet onbestaand! Via skype kunnen we wel contact houden met het thuisfront die ik echt goed begin te missen! De kids zijn gelukkig wel terug naar school zodat ze niet te veel gemist hebben. Mauro is wel met een buikvirus van hier naar huis gegaan (het beruchte Kazachse virus ) maar na twee dagen uitzieken is hij al heel wat beter. Ik mis mijn twee oudste prutskes enorm. Zeker als je weet dat er dan eentje ziek is en dat je er zelf niet voor kan zorgen! Gelukkig worden ze goed opgevangen door oma en opa en al de anderen! Bedankt daarvoor! Adylia is volgens mij al wat bijgekomen, kan ook niet anders met al wat ze hier opeet! Elke dag leert ze nieuwe woordjes bij. Haar naam kan ze ondertussen ook al schrijven. Het liefst van al gaat ze wandelen! Gelukkig vraagt ze niet om in mijn nek te zitten zoals bij haar papa want dan mag je mij na een paar dagen afvoeren wegens kreupel! Ik hou jullie op de hoogte.
ps: Mijn visum vervalt begin november, hopelijk zijn we dan thuis.
Niet veel nieuws te melden. Het is hier terug zonnig, dat is toch al iets. In de zon is het behoorlijk warm maar in de schaduw vrij frisjes. Zo merk je dat ook hier de zomer op zijn einde loopt. Met Adylia gaat alles goed. Deze ochtend opnieuw tot bijna 9 uur geslapen en dan samen in de douche, een hele belevenis! Ze is echt wel gefascineerd door de menselijke anatomie! Terwijl ik hier aan het bloggen en skypen ben, is ze met Angelina aan het spelen Ik ben benieuwd of ze me straks gaan bellen met nieuws over de pas.
Ondertussen nieuws gekregen dat er geen nieuws is! Dus nog geen pas. Ik heb alle hoop opgegeven om komend weekend thuis te geraken. Gert komt dus zondag alsnog terug naar hier en hopelijk geraken we het weekend daarop terug! Daarnet ben ik met Adylia gaan wandelen, het is immers prachtig weer. Telkens we een bedelaar passeren, zegt ze iets met een gelaatsuitdrukking die niet veel goeds betekent! Dat zal ik haar dus wel moeten afleren! Ook die lieve poesjes waren weer van de partij! Dju, ik zou er toch zo graag eentje hebben! Jessie, je weet wat je moet doen hé! We zijn ook iets gaan drinken en daar probeerden ze me met maar liefst 5000 tengé op te lichten! Ik moest 1050 tengé betalen en geef een briefje van 10000 tengé en ik krijg slechts 4000 tengé terug! Ik dus naar die kassa om uitleg en ze beweren dat ik een briefje van 5000 tengé gegeven had! Terwijl ik enkel een briefje van 10000 tengé mee had! Uiteindelijk hebben ze toch bijgepast na enkele onverstaanbare verwensingen van hun kant. Ik ben hier misschien wel alleen, maar ik laat me zeker niet doen!
Onze kleine meid is een echte woelwater om naast te slapen! Deze ochtend lag ze helemaal onderaan het bed! Ook bericht gekregen dat de pas er nog steeds niet is. David en Angelina hebben beter nieuws gekregen, hun pas is er wel! Duimen dat de onze er morgen ook bij is! Verder verloopt alles hier prima met Adylia.
Want het eten begint hier wat tegen te steken, alles smaakt en ruikt hetzelfde en als ik kook, kan ik toch niet hetzelfde als thuis klaarmaken omdat er hier niet de juiste kruiden zijn! 
Ik denk dat ze hier nog paard en kar gebruiken! 
De reden zou zijn dat elke Kazach een nieuw paspoort moest aanvragen en dat ze dus logistieke problemen hebben. Op de vraag waar onze pas zich juist bevind krijgen we geen antwoord aangezien dat staatsgeheim is. We wachten dus tot maandag voor meer nieuws, hopelijk positief nieuws! In de veronderstelling dat de pas er maandag is, zouden we dinsdag 28 september thuis kunnen zijn. Met elke dag dat er bij komt, schuift onze aankomstdatum op.
Je kan niet eens naar buiten en bent verplicht om hier op dat kleine appartementje vast te zitten. Gelukkig landt Gert deze nacht en ben ik hier niet meer alleen. 
Als zij het hier niet weten wie dan wel? Er kan blijkbaar ook niet nagekeken worden wanneer de pas gedrukt is (staatsgeheim?) 
) maar na twee dagen uitzieken is hij al heel wat beter. Ik mis mijn twee oudste prutskes enorm. Zeker als je weet dat er dan eentje ziek is en dat je er zelf niet voor kan zorgen! Gelukkig worden ze goed opgevangen door oma en opa en al de anderen! Bedankt daarvoor!
