Nadat we nog eens lekker gaan eten zijn in restaurant Entrecôte, samen met Tom, Kelly, Ymke, Adri en Inge werden we om 1u30 opgehaald door Bolat en Timor. Na enige strubbelingen (lange wachtrijen en langs verkeerde doorgang) konden we uiteindelijk toch inchecken! Dan moesten we nog door de douane (terug foto's nemen om zeker te zijn dat we wel de juiste personen zijn!) en door de metaaldetector om rond 3u45 aan boord van het vliegtuig te gaan. Net zoals op de heenvlucht zaten we op dezelfde zitplaatsen en ja hoor, onze tvmonitors werkten nog steeds niet! We denken er sterk aan om een brief naar Lufthansa te schrijven! Na een vlucht van bijna 7 uur met afwisselend wat slapen, drinken en eten komen we aan te Frankfurt. Deze keer hebben we toch wat meer tijd om de volgende vlucht te nemen en dat is helemaal geen overbodige luxe! Opnieuw moeten we naar gans de andere kant van de luchthaven en terug door de metaaldetectie. Lap, ik heb het natuurlijk weer zitten en moet apart gefouielleerd worden, overal gaat die bieper af en ik moet mijn schoenen uitdoen zodat die apart gescand kunnen worden (tot tweemaal toe). Ik vreesde al dat ik bloetvoets onze trip zou moeten verder zetten! Echt vriendelijkl waren ze daar ook niet, ik voelde me de grootste terrorist met dodelijke schoenen aan! Na lang treuzelen lieten ze me dan toch gaan (zo gevaarlijk zag ik er dan toch niet uit! ) en konden we naar de juiste gate gaan waar we na drie kwartier wachten aan boord konden gaan. Om de één of andere reden hadden ze ons vier verschillende plaatsen gegeven en zaten we dus verspreid. Gelukkig was dit een vlucht met voornamelijk bussinessmannen die er niet mee inzaten om van plaats te wisselen! Na amper 40 minuten vliegen maakten we een zachte landing op Belgische bodem, oef we zijn thuis! Oma en opa stonden ons al ongeduldig op te wachten om samen de trein naar Lede te nemen. Daar wachtte me een meer dan aangename verrassing! Mijn vriendin Els stond ons ongeduldig op te wachten! Onze drieweekse trip was een echt groot avontuur, maar we zijn allen meer dan blij dat we terug zijn, al missen we onze dochter nu al enorm! Nu is het wachten op een datum voor de rechtbank. Hopelijk horen we snel iets zodat we aan deel twee van dit avontuur kunnen beginnen en terug een stapje dichter komen tegen het moment dat onze dochter bij ons hier in België mag zijn!
Deze ochtend werden we later opgehaald zodat we rond 11u in het kinderhuis aankwamen. We moesten eerst naar de sociale assistente om het aanwezigheidsregister te tekenen. Om de één of andere reden moesten we daar een hele tijd wachten! Dat betekent dus minder bezoektijd met onze dochter! Ze moest nog meerdere documenten opzoeken en laten tekenen maar gelukkig mochten we eerst bij onze dochter gaan! Eenmaal in de speeltuin aangekomen, liep ze direct naar ons toe en gaf ons een dikke kus! Ze had ook een medaille aan die ze gisteren verdiend had tijdens haar optreden! Gisteren was ik met haar aan het oefenen om haar naam in drukletters te leren schrijven. Nu zaten we nog maar net neer of ze vroeg al naar haar boekje en de balpen! Ik heb haar geholpen met het schrijven van haar naam en de onze. Ze is dus echt wel leergierig! Met de papa speelt ze liefst wilde spelletjes en dan vooral in zijn nek zitten en dan maar rondrennen totdat Gert zowat wit begon te zien van de uitputting! Ik mocht ook van elk kindje van haar groepje een foto nemen zodat ze later een herinnering aan hen heeft. Haar begeleidsters vertelden ons ook dat ze ons volledig aanvaard heeft en dat ze totaal opengebloeid en vrolijk is sinds ze bij ons is. Daarvoren was ze vrij gesloten en afstandelijk naar anderen toe. Dan was het tijd om afscheid te nemen, het was immers lunchtijd. We hadden een klein fotoalbum gemaakt met enkele foto's van ons in die ze bij haar kan houden tijdens onze afwezigheid. We hebben haar duidelijk gemaakt dat we nu terug vliegen naar België en dat we later terug komen en dat ze dan met ons meemag. Ze was heel aanhankelijk en wist maar al te goed wat er gebeurde! In de gang bleef ze zwaaien totdat ze ons niet meer zag. We moesten nog even terug naar het bureau om te tekenen, maar daar bleef dat weeral maar duren zodat we van Bolat al naar de auto mochten gaan totdat hij de getekende documenten kreeg. Bij het naar buiten gaan, passeerden we aan de refter en Laurine ging eens piepen. De begeleidsters zagen ons en deden teken dat we mochten binnen komen. Zo hebben we ook gezien waar onze dochter eet en dat is best een gezellige ruimte! Niet zoals op internaat volgens Gert! Onze dochter kwam nogmaals afscheid nemen van ons, echt ontroerend! Na een klein halfuurtje wachten, kwam Bolat met de nodige documenten terug en verlieten we voor de laatste keer van deze trip het kinderhuis. Terug in ons appartement zijn we onze valiezen beginnen maken en alles wat opruimen. Na ons komen Kelly, Tom en Ymke in ons appartement. Ze zitten nu in ons vorige en dat is echt wel krap en heel warm! Vannacht is er nog een ander koppel toegekomen, misschien dat we hen vanavond nog ontmoeten. Buiten blijft het lekker warm, van de minste inspanning sta je in het nat! De volgende keer dat we op onze blog komen, zal vanuit België zijn! Tot dan!
Deze drie weken zijn echt wel voorbij gevlogen! Vandaag de voorlaatste keer op bezoek. Onze dochter was net aan het oefenen voor een optreden deze namiddag. Ze moet een gedichtje voordragen en een liedje zingen. We hebben dan ook niet echt veel met haar bezig kunnen zijn omdat ze steeds moest oefenen en ze was hierdoor best zenuwachtig. Alle kindjes liepen trouwens zenuwachtig! Bolat had ook nog enkele documenten bij die we moesten tekenen en die nodig zijn voor de rechtbank. Morgen komt er nog een koppel naar Almaty, spijtig dat wij dan moeten vertrekken, alhoewel die drie weken gevlogen zijn , is het toch tijd dat we naar huis mogen gaan, de heimwee begint door te wegen! Het moeilijkste is dat we onze dochter moeten achterlaten voor enkele weken! We denken er sterk aan om Laurine en Mauro voor de laatste afreis mee te nemen en hier enkele dagen samen te zijn alvorens allen naar België terug te keren! De kids zijn toch wel moe van de inspanningen en hebben deze namiddag een dutje gedaan zodat ze nu weer fit en wakker zijn! We ondervinden regelmatig internetverbindingsproblemen maar met onze beperkte kennis trekken we toch maar steeds onze plan! Van Bolat kregen we te horen dat er in Almaty 2 auto's van het merk Maybach rondrijden waarvan er trouwens maar 5 wereldwijd rondrijden! Het toont nog maar eens aan hoe groot het verschil hier is tussen rijk en arm. Deze ochtend hebben we één van die Maybachs zien rijden en in bijlage zie je er een foto van!
Bij aankomst in het kinderhuis worden we steeds "aangekondigd" door alle kindjes! Ze kennen ons daar al heel goed! Vandaag was er wat verwarring. Onze dochter bleek ziek te zijn en moest naar het ziekenhuis, ze kon maar even bij ons blijven en ik zag toch niet echt dat ze ziek was. Uiteindelijk bleek dat haar amandelen vandaag getrokken zouden worden en dat we haar de komende drie dagen niet zouden zien! Help!!!!! Dit kan toch niet, ze weten dat we een bindingsperiode van 15 dagendienen te hebben en amandelen trekken is toch niet echt dringend, dacht ik. Ook onze vertaler was niet echt blij met deze situatie en wij al helemaal niet! Gelukkig kwam net de directrice kijken hoe ons bezoek verloopt en blijkbaar wist zij ook van niets. Bleek dat deze afspraak in het ziekenhuis al wekenvastlag en werd ons dit niet gemeld. De directrice heeft dan kunnen regelen dat onze dochter naar het ziekenhuis zal gaan als wij terug naar België zijn. Vandaag was tot nu toe de meest fantastiche dag met onze dochter ondanks de mindere start van deze ochtend. Ze heeft de bus zonnemelk in onze tas gevonden en vond het niet leuker dan ons volledig in te smeren! We zijn zeker voor de komende dagen beschermd tegen de zon! Ze was vandaag echt in haar nopjes en babbelde maar door (staat trouwens op film, ik zal dit laten vertalen) en kan echt al heel deugniet zijn en plagen vindt ze echt te gek! In de namiddag zijn we nog eens naar Aquapark gegaan, tot groot plezier van Laurine en Mauro! s'Avons spreken we af met Kelly, Tom en Ymke, een koppel dat net geariveerd is. Zo kunnen we onze kennis van Almaty doorgeven! Tot morgen!
In bijlage enkele foto's van het kinderhuis waar onze dochter woont.
Na lang treuzelen lieten ze me dan toch gaan (zo gevaarlijk zag ik er dan toch niet uit!
) en konden we naar de juiste gate gaan waar we na drie kwartier wachten aan boord konden gaan. Om de één of andere reden hadden ze ons vier verschillende plaatsen gegeven en zaten we dus verspreid. Gelukkig was dit een vlucht met voornamelijk bussinessmannen die er niet mee inzaten om van plaats te wisselen! Na amper 40 minuten vliegen maakten we een zachte landing op Belgische bodem, oef we zijn thuis! Oma en opa stonden ons al ongeduldig op te wachten om samen de trein naar Lede te nemen. Daar wachtte me een meer dan aangename verrassing! Mijn vriendin Els stond ons ongeduldig op te wachten!
Deze drie weken zijn echt wel voorbij gevlogen! Vandaag de voorlaatste keer op bezoek. Onze dochter was net aan het oefenen voor een optreden deze namiddag. Ze moet een gedichtje voordragen en een liedje zingen. We hebben dan ook niet echt veel met haar bezig kunnen zijn omdat ze steeds moest oefenen en ze was hierdoor best zenuwachtig. Alle kindjes liepen trouwens zenuwachtig! Bolat had ook nog enkele documenten bij die we moesten tekenen en die nodig zijn voor de rechtbank.
