Deze morgen opgestaan in ons nieuwe appartement en wonder boven wonder hebben we airco! Dus goed en fris uitgeslapen om bij onze dochter op bezoek te gaan. Aangezien onze chauffeur naast ons in het appartement woont, moeten we niet te lang op ons vervoer wachten. Tegen 10u komen we aan het kinderhuis aan (dit is geen echt weeshuis, er verblijven ook tijdelijk geplaatste kinderen). Daar blijkt dat ons meisje op medisch onderzoek is, dus mogen we bij de andere kindjes van haar leefgroepje wachten totdat ze terug is. Na drie kwartiertjes wachten komt ze onmiddellijk naar ons toegelopen! We hebben met haar getekend, gekleurd, geplakt en haar al enkele eenvoudige woordjes aangeleerd die ze al wat kent. Laurine en Mauro zijn echt in de wolken met hun zusje! Vandaag is het merkelijk frisser en regenachtig (voor de plaatselijke bevolking een verademing) dus blijven we binnen in haar leefruimte. Ze laat ons ook haar slaapplaats en haar bedje zien.Bij Gert komen er spontaan herinneringen boven aan het internaat! Om 12u15 moeten we dan afscheid nemen omdat de kindjes middageten hebben. Terug in het centrum gaan we eerst op zoek naar een andere winkel (we zitten wat verderaf nu) en wat blijkt, we zitten vlak tegen die grote winkel waar we onze eerste inkopen gedaan hebben na onze vlucht! Het is niet echt wandelweer dus blijven we gezellig op ons appartement en de kids werken flink voor school. En nu zitten we in een andere Coffeedelia, eentje dicht bij ons verblijf en drinken op ons gemak een lekkere extra grote cappucino en tegelijk kunnen we gratis internetten! Morgen mogen we terug om 10u op bezoek. In bijlage enkele foto's van het bezoek van gisteren (buiten) en vandaag (binnen).
Vandaag op bezoek geweest bij onze dochter! Wat een emotioneel moment als je in haar leefgroepje binnenkomt! Ze lachte direct naar ons en kwam naar ons toegelopen! We mochten met haar naar buiten in de speeltuin van het weeshuis. Laurine, Mauro en ... kropen direct in de speeltuigen en hadden veel plezier! Ze is een heel open en levendig meisje! Ze voelt zich echt op haar gemak. We hebben haar een cadeautje gegeven waarmee ze heel tevreden was! Ze tekende de bekende "kopvoeters"met haar nieuwe stiften totdat alle papieren op waren. En foto's nemen doet ze enorm graag! Bij het afscheid kwam ze ons spontaan een kusje geven! Morgen mogen we om 10u terug gaan. We kunnen niet wachten tot morgen! Daarna zijn we nog wat gaan wandelen in de stad. Overal was er animatie en optredens voorzien. Afgelopen nacht heeft het hier ook goed geregend en is het vandaag dus wat beter van temperatuur, maar nog warm genoeg! Vanavond zijn we ook verhuisd naar een groter appartement, dat echt een groot verschil is! Nu hebben we ruimte te over! Ik heb nog geen tijd gehad om mijn foto's op de pc te zetten, maar morgen zal ik dit zeker doen! Tot morgen.
Deze ochtend om 8u30 wakker gebeld door Bolat met de melding dat hij ons om 8u50 komt oppikken! Dat is dus even stressie geweest om ons allemaal klaar te krijgen! Ik heb me nog nooit zo snel gedoucht en Gert heeft zich ook nog nooit zo snel geschoren! Onze chauffeur zat vast in het dagelijkse verkeer en was er maar om 9u10. Eindelijk kunnen we vertrekken, eerst nog een ander koppel oppikken die ook op bezoek mogen. Wij worden afgezet aan het districtgemeentehuis waar we eerst nog een gesprek hebben met de sociale werkster van het district waarin ons weeshuis zich bevindt. Het gesprek verloopt opnieuw in het Engels en ditmaal vertaalt door Anastacia (onze andere vertaalster). Deze keer worden er ook vragen gesteld aan Laurine waar ze perfect op weet te antwoorden! (ik vertaal dan) Na het gesprek wordt ons gemeld dat alles in orde is en dat we naar het weeshuis mogen! Tien minuutjes verder rijden en we zijn aan weeshuis N°1. Het gebouw ziet er vrij mooi uit met een grote tuin rond en overal speeltuigen. Kinderen lopen vrij rond, het is sind vorige week immers grote vakantie! Er zitten hier ongeveer 150 kinderen tussen 4 en 18 jaar. Eenmaal binnen, gaan we eerst bij de directrice, een aangenaam persoon, die ons ook nog eens enkele vragen stelt. We krijgen ook meerdere gegevens op papier (in het Kazachs) over onze adoptiedochter en een foto. Haar leeftijdsgroep is momenteel naar de cinema (Shrek3) dus moeten we deze namiddag om 15 u terug komen! Onze chauffeur brengt ons terug en dus lunchen we eerst en maken een kleine wandeling. Om 14u30 worden we weer opgepikt en na een halfuurtje rijden in een snikhete auto zonder airco bereiken we het weeshuis voor de tweede maal vandaag. Deze keer moeten we eerst bij de sociale werkster van het weeshuis zelf gaan en zij geeft ons alle info die gekend en beschikbaar is. Na enkele minuutjes wordt dan onze adoptiedochter binnen gebracht! Op dat moment gaan er ontelbare emoties door je heen! Wat een schatjen! Laurine en Mauro geven een klein cadeautjen af waarmee ze heel blij is! Natuurlijk is ze verlegen, wat wil je, vier vreemde mensen die naar haar kijken en die ze helemaal niet begrijpt! Deze eerste ontmoeting duurde maar een tiental minuten waarna we naar haar leefgroepje mochten gaan. Ze slaapt en leeft daar samen met 10 andere kindjes van haar leeftijd. Morgen mogen we al om 9u gaan tot 10u30. Daarna gaat het ganse weeshuis op uitstap aangezien het morgen de Nationale Dag van het Kind is. Overal in Almaty zijn dan activiteiten gepland speciaal voor kids. Haar naam houden we wel nog even voor ons, dat zullen jullie wel begrijpen hé! Tot morgen!
Alhoewel het zondag is, is dit hier niet te merken! Alle winkels zijn hier 7/7 en 24/24 open en werkmannen zijn hier ook bezig. Vandaag is het weer lekker warm met temperaturen tegen de 30°! Gelukkig zijn hier vele fonteintjes waarin de kids de nodige verfrissing vinden! We hebben met twee koppels afgesproken die hier ook voor een eerste kennismaking zijn. Vanuit de Coffeedelia (brasserie) kunnen we gratis online gaan en zijn we dus langer bereikbaar. Wie wil mailen kunnen we elke avond rond 19u plaatselijke tijd (15u bij jullie) antwoorden. Alles is hier echt heel goed in orde, ons verblijf valt echt goed mee. Hopelijk morgen naar het weeshuis!
Vandaag verjaart Gert en dit vieren we met een lekkere lokale taart! Volgens onze kids is dit al een leeftijd waarop ze je "een oude doos" mogen noemen! We zijn op stap geweest naar het Panfilov park en daar is echt veel te doen voor kindjes, springkastelen, miniwatertrappers, speeltuigen, paardjes om op te rijden ... Het is hier wel al behoorlijk warm voor ons, maar voor de plaatselijke bevolking nog niet want ze lopen hier nog met broekkousen en fleecekes rond terwijl wij hier in short en top lopen te puffen, dat belooft voor in de zomer! Gisteren zijn we ook nog 2 Belgische koppels tegen gekomen die net hun kindje opgehaald hadden en maandag terugkeren! Dit was voor beiden hun tweede adoptiekindje uit Kazachstan. Vandaag zijn we één van die twee koppels opnieuw tegengekomen op een plaatselijke markt. We hebben gegegevens uitgewisseld en gaan terug contact opnemen in België. Hieronder enkele foto's.
We hebben tot 11u geslapen zo moe waren we! Rond 11u30 zijn Bolat (onze vertaler) en Aigul (coördinator) op ons appartement geweest om ons voor te bereiden op deze namiddag als we naar het ministerie moeten vvor onze toelating tot adoptie (jaja, we moeten alles nog eens doorlopen!) Om 15u is het dan zover en mogen we voorkomen. Nadat er enkele vragen gesteld worden krijgen we een goedkeuring. Het kindvoorstel wordt nu naar België gestuurd en daar moet het door Kind en Gezin goedgekeurd worden alvorens dit terug naar Kzachstan gestuurd wordt. Pas dan krijgen we het kindvoorstel te zien en mogen we naar het weeshuis. Het is dus wachtenop de snelheid van de Belgische Overheid maar waarschijnlijk zal het pas maandag zijn dat we naar het weeshuis mogen! We gaan ons dit weekend dus moeten bezighouden met het verkennen van Almaty dat behoorlijk groot en druk is! Gelukkig hebben we al een internetcafé gevonden! Ik probeer volgende keer enkele foto's van ons verblijf op de blog te zetten. Verder is hier alles prima in orde!!!!! Tot een volgende keer.
Om 8u hebben we de trein in Lede genomen richting Zaventem. Na een uurtje bollen kwamen we om 9u aan. Eerst onze tickets valideren en dan de bagage inchecken. Zoals verwacht hadden we overgewicht en nog niet een klein beetje! We moesten 350 bijbetalen of er voor zorgen dat we minder gewicht hadden! Dus hebben we het een en ander in onze handbagage gedropt zodat we nog 190 mochten betalen. Met gevolg wel dat we meer handbagage te sleuren hadden! Maar dat trokken we ons niet aan, zo zullen we er ook wel geraken! Bij de veiligheidscontrole ging het alarm af als ik erdoor ging en mocht ik dus aan kant gaan! Volledig gefouilleerd en mijn handbagage uitgekeerd! Resultaat, geen. Uiteindelijk goed op onze vlieger geraakt maar wel met 30 minuten vertraging vertrokken om 11u40. Om 12u40 aangekomen in Frankfurt waar we om 13u al moesten inchecken! Je kan dus al raden dat we hebben moeten rennen! Daar moesten we ook nog eens door de veiligheidscontrole en moesten we nu de trolley laten controlen (om bezig te blijven). Onze gate was gans de andere kant van de luchthaven en er zijn daar geen rolbanen zoals in Zaventem! Dus waren we al goed opgewarmd alvorens op onze vlieger te zitten! De kids waren opgewekt omdat elke zetel zijn eigen tv had en allemaal video's konden opvragen! Die 6 uur vliegen waren dus snel voorbij! Iets na middernacht (plaatselijke tijd, dus 5 uur later als In België)waren we dan in Kazachstan. Eerst nog eens door de douane en enkele papieren invullen en dan naar onze contactpersoon, Bolat. Onderweg naar ons appartement zijn we eerst nog inkopen gaan doen (warenhuizen zo groot als Delhaize zijn hier 24/24 open en hebben werkelijk alles zoals bij ons!) Dan eindelijk naar ons tijdelijk appartement, er is momenteel geen groot appartement beschikbaar, dinsdag verhuizen we naar het grotere appartement. De kids slapen dus voorlopig in een zetelbed en we maken er het beste van! Uitgeteld van de lange dag vallen we snel in slaap.
Gert is vandaag om de visums naar Ukkel bij de consul mogen gaan. En alweer in file gestaan!Hij kreeg ze zonder problemen mee, maar kreeg wel een verzoekje in de plaats! De consul vroeg of we een pakketje kledij en 2 flessen wijn wouden meedoen! Annemie had ons hier van ingelicht dus was dit geen probleem voor ons! En nu volop beginnen inpakken...met als resultaat: 4 valiezen, 1 reiszak, 1 trolley, 1 laptop en 1 kleine zak voor kids! Yep we gaan goed geladen zijn! Tot in Kazachstan!
Deze ochtend onmiddellijk naar de gemeente gegaan om de reispassen van de kids op te halen, gelukkig waren ze binnen! Ook nog vlug op school binnen gesprongen om de visums door Laurine en Mauro te laten tekenen (in alle drukte was ik dit natuurlijk vergeten! ) Dan naar Brussel om bij de consul van Kazachstan onze visums aan te vragen en naar goede gewoonte was het weeral file! Drie uur zijn we weg geweest, enkel om 4 papieren af te geven. We moesten alle twee persoonlijk ons visum bij de consul gaan aanvragen, maar bij aankomst mochten we gewoon de papieren aan het loket afgeven. Die dame zij dat we er vrijdag mochten omkomen! Gelukkig had Annemie de consul reeds verwittigd dat dit een spoedprocedure is en nadat die dame even te rade ging bij de consul, mogen we er morgen om 11 u omgaan. (consulaat is eigenlijk op woensdag gesloten, dus ik hoop dat dit morgen geen probleem zal geven). Terug thuis ben ik de laatste boodschappen gaan doen. Ik blijf proberen om foto's een beetje deftig op onze blog te krijgen. Via bijlage kan je de getoonde foto in het groot zien.
Vandaag is Mauro 8 jaar geworden. Dit hebben we nog goed gevierd alvorens naar Kazachstan te vertrekken! Ondertussen hebben we al heel wat gedaan, er komt toch wel veel bij kijken. We hebben er ook voor gezorgd dat onze tuin in orde is (onkruid en gras maaien), hebben we de kinderkamers opgeruimd (dit was echt nodig!) en heb ik een fotoboekje met onze foto's in gemaakt dat we bij onze adoptiedochter kunnen achterlaten als we terug keren naar België. Ik probeer me ook wat te verdiepen in het aanmaken van onze blog en probeer ik er wat foto's op te zetten. We hebben ook nog het zwembad opgezet zodat de kids eindelijk eens van het mooie weer kunnen genieten! Nog 3 keer slapen en we mogen vertrekken!
Deze ochtend naar de school van de kids geweest (ik had hen al een tijdje terug ingelicht) om hen te vertellen dat ze dus vanaf volgende week voor 3 weken niet aanwezig zullen zijn. De school gaat een oplossing uitwerken om deze 3 weken te overbruggen. Daarna direct naar de gemeente doorgereden om de reispassen van Laurine en Mauro aan te vragen. Daar aangekomen vertellen ze me dat de kinderen zélf dit moeten aanvragen en ondertekenen! Sta ik daar dus voor niets! Ik ben dus snel terug naar school gereden om de kids op te halen en terug te rijden naar de gemeente. In spoedprocedure zouden hun reispassen dinsdag om 9u beschikbaar zijn. Ondertussen heeft Gert de reistickets kunnen vastleggen. Woensdag was alles al volgeboekt, dus vertrekken we donderdag 27 mei naar Kazachstan (met overstap in Frankfurt) met Lufthansa. Deze gegevens doorgegeven aan Annemie zodat ze de adoptieprocedure kan opstarten. Dinsdag worden we in Brussel bij de consul verwacht om ons visum aan te vragen. Dan vlug naar ons bedrijf in Lokeren om mijn afwezigheid voor te bereiden. We kijken echt allemaal enorm uit naar ons vertrek van volgende week en het moment wanneer we onze dochter en zus voor Laurine en Mauro voor het eerst te zien gaan krijgen!
Vandaag een mail van Annemie gekregen met een voorstel voor alle ouders wiens dossier in Almaty ligt voor een adoptabel gezond meisje van 6 jaar! 's Avonds hebben we samen met de kids de voor- en nadelen van een iets ouder kindje (we hadden de leeftijd van 2-4 jaar opgegeven) besproken en hebben we samen beslist om voor dit meisje te gaan! Spannend want dit betekent dat we binnen de week moeten afreizen omdat dit meisje voor het einde van de maand uit haar huidige weeshuis moet en verhuist naar een weeshuis in een regio waar Belgische koppels niet mogen adopteren (dankzij regels van K&G). Ons geweldig nieuws wordt door onze dichte familie en goede vrienden vol enthousiasme onthaald! Er staat ons op korte tijd nog heel wat te regelen! We moeten zo snel mogelijk ons visum aanvragen en tickets boeken zodat we volgende week nog kunnen vertrekken, waarschijnlijk woensdag of donderdag. Spijtig dat nu net maandag 24 mei (pinkstermaand)er tussen valt en alles gesloten is. We schuiven dus van positie 8 naar 1! Wie had dat kunnen denken? Wij alvast niet! En doordat ik dit nog niet echt verwacht had, was ik de kids hun reispas nog niet gaan aanvragen. Het gevolg nu is dus dat ik morgen direct naar de gemeente moet en een reispas in spoedprocedure moet aanvragen (tegen flinke betaling).
Vandaag even gemaild naar Annemie. Er zouden nog 10 dossiers voor ons zijn waarvan er 3 begin mei mogen afreizen. Gemiddeld reizen er 3 koppels per maand af dus ben ik beginnen tellen en zouden we waarschijnlijk na de zomer kunnen afreizen.(ruim gerekend met verlof) Dan zal ik zeker thuis zijn als mijn zusje eind juni voor de eerste keer mama wordt en waarvan ik meter mag zijn! Het einde komt in zicht maar dat mag ook wel na nu al twee jaar hiermee bezig te zijn en wetende dat we meer dan een half jaar achteruit zitten doordat we eerst voor Polen gingen! Het kan natuurlijk dat er koppels na ons op de wachtlijst voor ons mogen vertrekken indien er een bijkomend voorstel wordt gedaan (omgekeerd kan natuurlijk ook!) We krijgen immers soms via Het Kleine Mirakel oproepen vanuit Kazachstan om bepaalde kindjes te adopteren. Tot nu toe zijn we daar nog niet op ingegaan. We blijven dus geduldig afwachten.
Vandaag naar Beerse geweest waar we samen met een twaalftal koppels bijeen waren om onze reis voor te bereiden. Alle mogelijke praktische zaken werden er besproken. Van zodra we een uitnodiging krijgen voor afreis, moeten we naar Brussel voor een visum bij de consul van Kazachstan. Hier kregen we ook voor het eerst te horen dat ons dossier in regio Almaty terecht is gekomen. Bij deze regio weet je een twee- tot drietal weken op voorhand wanneer je mag afreizen. Er was daar een koppel wiens dossier in een andere regio lag en die hadden net bericht gekregen dat ze binnen de week moesten afreizen! Verder is het voor ons nog steeds afwachten.
Ons dossier ligt op het Ministerie van Buitenlandse Zaken te Kazachstan. Op het laatste moment wordt er nog een extra volmacht gevraagd, dat nog voor het weekend getekend, gewettigd, vertaald en geapostileerd naar Kazachstan verstuurd wordt! Alle hens aan dek dus!
We kregen bericht van Het Kleine Mirakel dat Polen toch niet verloopt zoals het zou moeten verlopen. In maart werd ons dossier verstuurd en na meer dan een half jaar later zijn er enkel voorstellen uit Polen gekomen voor echt zware special needskindjes. Ze raden ons dan ook aan om alsnog voor Kazachstan te gaan! Ondertussen moet je maar 3 weken ter plaatse blijven en daarna nog 2 keer voor korte periode afreizen. Voor ons is dit natuurlijk haalbaarder. Dit betekent wel dat we volledig opnieuw moeten beginnen nl. nieuw dossier aanmaken, nieuwe attesten aanvragen, nieuwe apostiles laten zetten,... opnieuw laten vertalen maar nu in het Kazachs! Vol nieuwe moed storten we ons op dit nieuw aan te maken dossier. We zijn daar toch snel een tweetal weken mee bezig zodat eind oktober, begin november ons volledige dossier naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor de wettiging van alle handtekeningen.
Na enkele adoptiebureaus overlopen te hebben (voor gezinnen zoals ons met biologische kinderen), komen we tot de conclusie dat we niet veel alternatieven hebben. Ofwel mogen we adopteren, maar is er een wachtlijst van 3jaar, ofwel is de wachtlijst afgesloten wegens te lang! Uiteindelijk komen we bij Het Kleine Mirakel in Beerse terecht. Annemie en Annick zijn twee toffe madammen die zich met hart en ziel inzetten voor hun adoptiebureau. Bij hen hebben we de keuze tussen Polen en Kazachstan. Aangezien er een verblijf van 12 weken in Kazachstan voorzien is, is dit voor ons niet haalbaar. We gaan dus vol goede moed voor Polen, ook omdat de wachttijden daar héél kort zouden zijn! We kiezen hierbij wel bewust voor een special needskindje. Polen is ook nog maar net opgestart als adoptieland, dus echt veel referenties hebben we niet. Na het opmaken van een volledig dossier, (gezins- en familiefoto's, allerlei uitrijksels, financiële gegevens, doktersattesten, aanbevelingsbrieven,...) wordt dit pakketje naar Polen opgestuurd. En nu afwachten...
Vandaag mogen we uiteindelijk voor de jeugdrechtbank verschijnen! Dit is best spannend! Eerst moesten we een tweetal uutjes wachten om dan eindelijk voor de jeugdrechter te komen. Die begon direct met het zeggen dat we geschikt bevonden werden voor het adopteren van 1 kindje en na amper 5 minuten stonden we alweer in de wachtzaal. Nog niet goed bekomen van wat we net gehoord hadden, kwam het besef dat we mogen adopteren! Vanaf nu mogen we op zoek gaan naar een adoptiebureau waarmee we willen samenwerken.
)
Vandaag is Mauro 8 jaar geworden.
