Vandaag liggen we in Westerveld aan de Dieverbrug. Een populaire aanlegplaats, en inderdaad veel
keuze was er niet meer het is hier vrij druk.
We liggen vlak voor de Zwarte Parel met zijn witte was J.
We hebben een twintigtal bruggen (waar we niet onder konden)
en drie sluizen op ons bordje geserveerd gekregen. Ons vaartochtje ging vooral in konvooi (met
maximum drie boten, dat viel mee) maar niet altijd met dezelfde boten. Zo was er de afslag naar de schijnbaar mooie
Turfroute, maar daar is onze Estée S niet voor geschikt (diepgang maximum 110
cm - wij liggen 135 diep). Uiteindelijk kwamen we met drie scheepjes bij
de laatste sluizen aan. Eentje was nogal
uit de kluiten gewassen, dus moesten wij (als laatste van het konvooi) wachten op de
volgende schutting. En we hebben redelijk
lang moeten wachten, de kleinere van de twee voorgangers kreeg zijn motor niet
meer gestart (het is hier verplicht om je motor af te zetten tijdens het
versassen). De sluiswachter heeft hem letterlijk uit de sluis getrokken. De volgende schutting bestond uit 3 scheepjes,
in een sluis van 26 meter lang en 6 meter breed, dat is zon beetje gelijk de
bootjes er met een schoenlepel inpassen. Maar wij waren de eerste, dus wij
moesten niet wikken en wegen J. Eigenlijk is dat anders wel leuk (eens de
stress voorbij dat ze niet tegen je schip varen) gezellig een klapke doen
terwijl de sluiswachter nog alles manueel moet bedienen (die legt dan ook een
pak kilometers af per dag, en kweekt ook nog biceps die moet niet naar de gym
J).
Ook een Nederlander ontmoet een oude schipper geboren in
Gent. Hij heeft nog een zus wonen in Zomergem.
Hij zou blijven babbelen we lagen samen te wachten op het draaien van
de brug tijdens de spertijd (onvriendelijk woord, lijkt alsof we in oorlog zijn
maar ook hier eet iedereen van 12 tot 1). Nadien liet hij ons voorgaan, hij
moest een brug verder naar stuurboord. En de mens heeft zijn goede daad moeten
bekopen hij heeft weer moeten aanmeren om de bruggenwachtster (een oudere
dame) te helpen de brug te draaien, ze kreeg er alleen geen schwung in.
Als jonge (zoals in nog niet lang varende) schippers, staan
we iedere dag voor een dilemma. We varen
nog altijd (dat is al drie jaar zo) interessante plekjes (om te fietsen, te wandelen,
te bezoeken) voorbij. Dit is vooral
doordat voor ons alles nieuw is en we zoveel mogelijk willen bevaren in onze
korte vakantieperiode. Maar we troosten
ons met de gedachte dat we eens zullen weerkeren en het hinterland bezoeken
(tegen dan zullen we wel elektrische fietsen aan boord hebben J).
Onze route van vandaag: via het Noord-Willemskanaal naar de Drentsche Hoofdvaart. De huizen staan hier echt allemaal aan het
water vooraan dus kanaal en achteraan kilometers ver groen en landbouwgrond lintbebouwing zoals je het in Vlaanderen
niet meer tegen komt.
Het weerbericht: nog altijd zomers weer. Morgen verwachten
ze regenbuien.
En onze Richard, die drinkt een Palm, want zijn pa zegt: Van
Palm blijf je kalm. Tja, een overbodige
luxe dus J
Foto's
De Zwarte Parel
Samen zo gezellig in de sluis
De Drentsche Hoofdvaart en onze Gentse Nederlander op kop
Deze morgen vertrokken uit Groningen! Niet dat we daar
slecht lagen, integendeel maar gewoon .omdat een boot nu eenmaal verder moet
J en het ook kon, we
moesten niet via de gestremde brug!
We gaan ooit nog terug naar Groningen, want cultuurbarbaren
dat we zijn we zijn niet eens naar het Groningermuseum geweest (shame on us),
maar het was echt té goed weer. Misschien ooit eens samen met onze vrienden,
die de weg naar Groningen niet vinden JJJ.
Richard en ik hadden het er gisteren over, de leukste
stadjes om te bezoeken zijn de studentensteden.
Daar valt er altijd iets te beleven (zelfs tot in de vroege uurtjes),
zijn er massas eet- en drankgelegenheden en altijd studenten die gekke toeren
uithalen. Deze morgen een paar kerels
die afkoeling zochten in het water (drank en zwemmen .), dan lig ik toch te
waken ik zie me in gedachten al de reddingsboei toegooien. Hyacinth, de heldin. De realiteit zou zijn: Richard, ga eens
kijken, ik denk dat er iemand in nood is J
Een mooie vaarroute vandaag mooie vergezichten, vlotte
bediening aan sluizen en bruggen, alle
ingrediënten waren aanwezig voor een zorgeloze vaardag. Eén minpuntje, maar niets om over naar huis
te schrijven (maar ik doe het toch J)
de ligplaats die we uitgekozen hadden, was al redelijk druk bezet. We hadden geen zin om ons daar ergens tussen
te wringen.
En achteraf gezien maar best ook, er zou te veel volk kunnen
lachen hebben .want Hyacinth vindt het
altijd zo grappig als mensen bijvoorbeeld op een bankje gaan zitten in
vogelpoep lol, lol . Zij doet beter, zij laat een onuitwisbare indruk na,
niet op te lossen met een wasje J
. Ze moest nog een klein likje verf geven, een klusje van een paar minuten
En toen was ze het dekseltje van de
verfpot kwijt, niet te vinden Richard heeft het uiteindelijk ergens van
afgeplukt . Inderdaad haar bips,
helemaal niet gewaar geworden dat er daar iets aan plakte Zo blij dat ik zon stomme stoten via mijn
alter ego kan vertellen J. Shortje naar de vaantjes, ik heb nu mijn
favoriete grootmoeders schortkleedje van Frankrijk aan echt niet voor
publicatie, maar een plezier om te dragen J.
Onze Richard voelt zich populair vandaag J Eindelijk liggen we in een streek (Drenthe,
we liggen in de buurt van Assen) waar ze de Belgische vlag wel kennen We
liggen hier aan een fietsroute, het is zondag en mooi weer dus er is redelijk
wat passage. Hij krijgt van alles te
horen zoals: staat de Duvel al klaar? of Hé manneke hoe ist? of (iets
minder origineel) Hallo Belg. We
liggen vast (op een officiële ligplaats) aan twee simpele paaltjes. Dat vertrouwen we niet zo goed, dus hebben we
onze meerpennen ook maar in de grond geslagen.
En verder is Richard aan het vissen maar tot nu toe zal
het visbestand in Nederland niet erg veel verminderen J.
Tot morgen (tenzij er nog iets te vertellen valt over een
wonderlijke visvangst, dat wordt meteen op het net gesmeten).
Rustdag vandaag en morgen ook, maar dan noodgedwongen want
de brug blijft gestremd tot maandagmorgen. We kunnen eventueel langs een andere
weg maar dat gaat Richard vanavond (als het koeler is) bestuderen.
We hebben voor het eerst onze fietsen uitgehaald de truc
is om altijd door te rijden en niets of niemand voorrang te geven lukt (op
één klein, bijna ongevalletje met een andere fietser na) bijzonder goed. We hebben boodschappen gedaan, we hadden nog
van alles in voorraad, maar niets voor op de barbecue. En vermits het BBQ weer is . Inderdaad,
worst zal er straks zeker ook op liggen J.
Het is zon 26°C, plein soleil.
Genieten!
En verder hebben we de dag op ons bootje doorgebracht we
liggen ideaal geplaatst om hier alles gade te slaan. Ik zag deze morgen, tijdens mijn
ochtendloopje (het was afzien) een slogan: Doe maar lekker gek, gewoon is zo
saai! Er zijn er hier veel die dat ter
harte nemen. Ook op het water zie je van
alles: roeiboten, rubberboten,
partyboten, pedalos, kanos, rondvaartboten, zwemsters in ondergoed, stand-up-paddling
(suppen dus ofte rechtstaan op een soort surfplank en je met een peddel voort
bewegen), bikini-babes, gespierde velopompen in mottig ondergoed, elektrische
boten, . Hoe zotter hoe liever!
We vermoeden dat er vanavond nog wel een serie zatte figuren
de revue te zullen passeren
Zo, wij gaan de Cobb aansteken en verder genieten van onze
vrije dag.
Zaten jullie al te wachten?
Te mooi weer en te veel te zien vandaag ...
Wat een nacht, tot 0400 deze morgen geen oog dicht gedaan. Den
toerist uithangen, niet zo goed voor Hyacinth, ze heeft zich gisterenavond
zitten volproppen in dat restaurant, met als gevolg dat ze niet kon slapen en
zeggen dat er aan de overkant massas schapen liepen op de dijk, ze had die beter
geteld.
Maar ze is toch relatief goedgezind uit bed gestapt, want ze
heeft geen reden tot klagen. We lezen in
de krant van de overstromingsproblemen in Parijs (vorig jaar deze periode waren
we daar) en ook dat Vlaanderen al te kampen heeft gehad met wateroverlast. Dan zitten we hier goed in het hoge noorden. Gisteren
weliswaar een trui nodig maar vandaag 25°C en volle zon (en een
onweersbuitje hebben we ook gehad). We zijn gelukzakjes, zeker weten.
We liggen dus in Groningen en we kijken onze ogen uit. We zijn gelijk twee boerkes uit Niemandsland
die plots in een wondere wereld terechtkomen. Wat je hier allemaal ziet aan grappige en
onwaarschijnlijke dingen . Het valt wel
onmiddellijk op dat de inwoners fier zijn op hun stad Onze eerste indruk: vriendelijke mensen, maar
enorm zelfverzekerd (lees: vrij arrogant volkje J). Een eerste indruk hé? We kunnen mis zijn. Het is dan ook een van de
grotere steden van Nederland, een studentenstad ook. Een paar speciallekes:
de haarkleur van sommige dames (en ondertussen zijn we heel wat gewoon, we zijn
al een tijdje in Nederland): fuchsia (ok nog, maar dan nog een bos krullen op
de koop toe), gifgroen, bordeaux mijn grijze haren proberen weer de overhand
te krijgen, maar ik ga nog even wachten om het te laten kleuren J. Een klimrek voor kinderen dat wordt hier gebruikt door zon machos om hun
spieren te etaleren ze kunnen zich uren bezig houden met optrekoefeningen. Hyacinth
is niet echt onder de indruk, het ziet er nogal belachelijk uit in zon
kinderspeeltuintje (de gym zal hier duur zijn zeker?). Een gokspel op de grote markt: de Nederlandse casino (of zoiets) met twee
schaars geklede dames (met nylonkousen, veel te warm daarvoor) en de auto
achter het scherm heeft een Belgische nummerplaat. Wat verder op de markt: echte Belgische frieten
uit Waterloo - die aanhangwagen dan
weer een Nederlandse nummerplaat. En we zijn in een stripwinkel binnen geweest voor alle duidelijkheid een winkel waar ze
tweedehands stripverhalen verkopen.
Hyacinth is niet zon fan, maar Richard kan daar niet voorbij gaan
zonder het een bezoekje te brengen man, man, man het stond daar stamp, maar
dan ook stampvol je kon je echt met
moeite bewegen. En alles zat in dozen
niets deftig uitgestald. We gaan soms in
Gent naar zon zaak (Pierke) , ook redelijk vol gestouwd, maar tenminste
overzichtelijk. Hyacinth hield het daar
rap voor bekeken, Richard heeft toch nog enkel strips uit die puinhoop gehaald.
Ook de WIFI in de stadshaven - ik kan er
niet eens op, het is 5G enkel Apple en Richards smartphone zijn
compatibel. Mijn computertje van den
Aldi is niet modern genoeg . Tsssss .
(ligt daar niet aan hoor, het ondersteunt geen Android, zegt Richard).
We blijven hier twee nachten, misschien drie (de zondag zijn
er redelijk wat stadsbruggen gestremd, we moet nog uitzoeken of we zondag kunnen vertrekken). Dus morgen
gaan we verder op onderzoek uit in dit rariteitenkabinet. De boerkes uit Niemandsland vinden het wel
plezant om van alles te ontdekken het
is een beetje gelijk de kolonisten van Catan ze hebben hier dus een
Martinitoren (niet die van het Italiaanse bekende drankje), een Goudbeurs (nu
restaurant en bezocht door ondergetekenden), de apenrots (is het hoofdkantoor
van de gasunie), het Wall House, . Genoeg dingen om ons nog een dagje bezig te
houden
Fotos:
De Martinitoren
Eten uit de muur deze kelk laten we aan ons voorbij gaan
De Goudbeurs
Niet kunnen kiezen tussen rood en zwart we zijn
lottospelers J
Een grijze dag vandaag, we weten niet goed of we in één ruk gaan doorvaren naar Groningen of nog ergens
onderweg gaan stoppen.
Het is het laatste geworden. Na al dat pseudo natuurgedoe
(Richard en Hyacinth, de oermensen met warme douche en elektrisch toilet J) hebben we gekozen
voor het andere uiterste: den toerist in hart en nieren!
Eerst zijn we aangemeerd in Zoutkamp (als je houdt van de
geur van gerookte paling, dan is dit the place to be) aan een privésteiger om proviand in te doen, dat was echt wel nodig. Hyacinth even met haar onschuldigste smoeltje
gevraagd aan de eigenaar of we een uurtje mochten gebruik maken van zijn steiger
ze heeft twee uur gekregen. Maar als ze zegt één uur dan houdt ze zich
daar wel aan (onschuldig smoeltje of niet) J.
We zijn uiteindelijk verder gevaren naar Garnwerd. Ergens tussen Zoutkamp en Groningen. De eigenaars van de steigers hebben het hier
goed bedacht: stukje jachthaven, stukje passantenhaven, een stukje strand, een
speeltuintje, een oud schip, een modern en mooi ingericht restaurant en een
megagroot terras aan het water. Alles nagelnieuw en heel gezellig. Het heet Garnwerd aan Zee. Vroeger kwam er een open zee-arm tot hier
(een beetje zoals bij ons in Boekhoute) vandaar de naam. Het aanleggen was niet simpel, er staat weer
een strakke wind en in het vaarwater liggen er op de koop toe nog boten te
wachten om door de brug te kunnen (daar moeten we ook nog rekening mee houden).
Dus zijn we maar voorwaarts binnengevaren, hier absoluut geen probleem, de steiger
is 20 meter lang.
Eerst een aperitiefje gedronken in Garnwerd aan Zee
Richard drinkt (voor zij die het nog niet weten) graag een Belgisch biertje
awel dat is hier in Nederland niet het goedkoopste drankje (een gin tonic kost
evenveel). Daarna het dorpje bezocht,
het oude gedeelte is nog met smalle straatjes en een klein gerestaureerd
kerkje. En in dat kerkje lag een
gastenboek we hebben er ook iets ingeschreven: de datum en groeten Richard
& Hyacinth J.
En toeristen, wat doen die met slecht weer nog maar eens
een cafeetje bezoeken. Maar Richard en
Hyacinth zijn echte cultuurmensen en
gaan niet zomaar naar een bruine kroeg J. We zijn naar café Hammingh geweest. En daar hangt een verhaal aan vast, de kastelein
(meneer Hammingh dus) was tevens ook de veerman van Garnwerd. Hij heeft zich
lang verzet tegen de bouw van een brug maar we hebben het met eigen ogen
geconstateerd: de brug is er wel degelijk en na 300 jaar hield het veer op met
bestaan. Maar terug naar café Hammingh en Richard de bierkenner. Hij vroeg en kreeg een blonde Grimbergen, hij
vond dat het bier anders smaakte bleek dat het flesje enkele maanden over
tijd was. Richard heel bescheiden gezegd
dat hij Vlaming en bierkenner is hij
heeft een andere Grimbergen gekregen, letterlijk gekregen! Hij heeft niet
moeten betalen voor zijn (anders dure) biertje (waarschijnlijk heeft hij dat
ook te danken aan zijn onschuldig smoeltje J).
We hadden er ook bitterballen en - een gewoonte hier in Noord Nederland Frans
brood met kruidenboter bij gevraagd. De
eerste keer dat we dat mensen zagen doen, dachten we dat ze uit gierigheid
enkel brood vroegen, maar dat is hier de gewoonste zaak van de wereld en het is
nog lekker ook. Het interieur is ook nog
echt authentiek, wreed wijs!
En we blijven de toerist uithangen straks een douchke,
onze zondagse kleren aan en terug naar Garnwerd aan Zee. Klinkt ook echt als
vakantie, niet? Enkel de wind en het
grijze weer vervangen door een streepje zon en we zouden zelfs op onze
strandslippers rondlopen J.
Joehoe we varen weer!
Allez dat hebben we toch een uurtje of twee gedaan, op het Lauwersmeer
Vorig vaarseizoen volgenden we een blog van iemand die veel
problemen had met zijn (ondertussen verkochte) bootje in Frankrijk. Het was iedere keer wachten op de monteur,
die van alles beloofde, maar zijn
beloftes niet nakwam. Je moest massas
geduld hebben. Maar wij zitten in het
noorden van Nederland en dat is blijkbaar een dag en een nacht verschil.
Gisteren heeft onze monteur de kabel besteld bij zijn leverancier en vandaag is
hij hem tegen de middag komen afgeven.
Service! (Ik pas mijn taalgebruik
aan de actualiteit hé, nog even geen voetbal, eerst tennis).
Na ons middageten is Richard aan de klus begonnen. De job heeft hem een uurtje werk en liters zweet
gekost. Het is nog altijd heerlijk weer vandaag. Ik ben even binnen gekomen voor de blog (met
die zon zie je geen steek op het scherm, maar er zijn ergere dingen in het
leven J)
maar ga zo meteen weer genieten van het zonnetje op mijn smoel. Tot zover het weer- en werkpraatje. Met werken bedoel ik karwei van Richard hé,
de blog schrijven is niet werken hoor dat is zwoegen J J.
Richard had even overwogen om nog een nacht in de jachthaven
te blijven, maar Hyacinth wil varen. In
de buurt valt er niets te beleven en de was hadden we gisteren al gedaan. Konden
we meteen testen of alles weer werkte als voorheen. Dat is het geval, uiteraard! (misschien zelfs
beter J).
Vandaag is het de
laatste keer dat we aan een Marrekrite kunnen liggen (we moeten ooit eens aan
de terugreis beginnen) dus dat gaan we zeker doen. Maar we begonnen even te denken dat we toch
weer in een jachthaven zouden belanden. De eerste plaats was te druk, de tweede
te ondiep, de derde te winderig, de vierde, de vijfde en de zesde stonden ons
niet aan, was er nog eentje over, de zevende dus het is een pareltje. We liggen alleen aan een steigertje, in een
natuurgebied. Alleen ... niet helemaal .
een 300 meter verder ligt er nog een zeiljacht voor anker en aan de overkant
van het water staan een 46 (geen gissingen in onze blog, enkel correcte info J) stuks vee. En daar gaat onze correcte info, we weten
niet welke soort het is, het zijn allemaal stieren met lang haar en grote
hoorns. En heel in de verte, zien we
Zoutkamp liggen. Inschattingen maken op het water vind ik heel moeilijk, we
zagen daarstraks de dam die de Waddenzee van het Lauwersmeer scheid, ik dacht dat
ik - bij manier van spreken zover kon
zwemmen. Blijkt dat we in realiteit nog meer dan vier kilometer zouden moeten
varen. Tja, dat zou ik natuurlijk ook
kunnen overzwemmen, maar dan moet het wel windstil zijn J.
En om te eindigen nog een wist-je-datje (een wreed verhaal, Richard
heeft het me verteld naar aanleiding van een koekoek die hier weer in de buurt
zit). Een koekoek legt zijn ei in een
nest van een andere, kleinere vogelsoort. Die andere vogel broedt het ei, samen
met zijn eigen eieren uit. Het grotere
koekoeksjong gooit dan de kleinere kuikentjes uit het nest (de snoodaard) en zo
wordt hij alleen gevoed door de gastvrouw.
Tot morgen (en ondertussen ziet het ernaar uit, dat we een
onweer over ons dak gaan krijgen met al mijn stoefen over het mooie weer ook. Het zeiljacht heeft nu zijn anker gelicht en
komt ook aan de steiger liggen. Hebben we nog iets extra om te schrijven:
tijdens het aanmeren gaat zijn anker weer de dieperik in meert niet zo vlot aan
op de manier. Richard helpt ze dan maar
uit de nood).
Fotos:
Het logo van de Marrekrite
Jullie zijn er van af , de laatste foto van onze Estée S in
het Friese groen. Het water is hier
trouwens overal bruin (iets lichter dan in Langerbrugge, dat wel), dat ligt aan
de veen/turfgrond.
Als er zo eentje passeert, best je glas goed vasthouden
Gisterenavond zei ik nog tegen Richard met ons luie
leventje, het wordt moeilijk om nog iets nieuws te vertellen op de blog, misschien
moeten we maar schrijven als er eens iets (anders) te vertellen valt. Onze Estée S heeft er een ganse nacht liggen
op broeden en ze heeft er uiteindelijk iets op gevonden. Hier komt het verhaal
Deze morgen - samen met het mooie weer - opgestaan en
joepie, joepie er is met moeite wind. Een ideaal weertje om op het Lauwersmeer rond
te varen en als het morgen zon mooi
weer blijft, gaan we nog eens van het zout water proeven en de Waddenzee op. Mooi plan!
Rond half tien waren we klaar om ons mooi gepoetste steigertje
achter te laten (dellen, jullie krijgen het terug!). Onze oude Mercedes lekker warm laten draaien
en weg waren we. Ver zijn we niet
geraakt . Ik was nog de fenders aan het binnenhalen, terwijl Richard
rechtsomkeer maakte. Maar halverwege dat
manoeuvre was het gedaan vooruit, achteruit niets van dat alles wat
Richard ook probeerde, gas geven lukte niet meer.
Dan lig je daar, heel idyllisch, te midden van het
riviertje. En weten dat er gisteren op een ganse dag, één bootje gepasseerd is en
zie je het dellensteigertje op een paar meter verwijderd maar onbereikbaar
(volgens het handboek moet je nu je roeispaan uithalen en naar de kant peddelen
).
Soit, het allerbelangrijkste is nu: uitzoeken waarom de
gashendel niets meer doet . We doen de
motor uit ver kunnen we niet afdrijven, we zullen wel, heel zachtjes, in het riet terecht komen. Aan de gashendel werken, betekent alles uit Richards werkruimte halen,
de panelen los doen van de elektriciteitskast en ook nog eens aan de ondertussen
goed opgewarmde motorruimte de kabel losmaken. Op zon klein bootje ziet het er
direct allemaal heel chaotisch uit. Een in het zweet badende Richard heeft het
euvel gevonden, de kabel is bovenaan afgebroken, niet te herstellen.
Hyacinth was al aan het denken even Roland bellen om ons
te komen depanneren met een nieuwe kabel (grapje hoor).
Richard heeft dan een touw aan de vaste hendel van de motor
gebonden en door daaraan te trekken konden we weer verder .
Verder is te zeggen, ondertussen waren we
vastgelopen. Maar daar zaten we niet mee
in aan de snelheid (zoiets als 0,00000) kon het niet al te ernstig zijn. Een paar keer aan het koordje trekken en zelf wat over en weer schommelen en we waren los
We besloten om naar de dichtstbijzijnde jachthaven te varen,
ligt niet zo heel ver af, maar we moeten eerst nog door een sluis. Het
voortdurend varen met dat touw is niet zo simpel, je moet er redelijk hard aan
trekken. Maar alles is goed verlopen en
we zijn rond het middaguur aangemeerd in de jachthaven.
Hier in de buurt is er niets, dus hebben we beroep moeten
doen op de havenmeester en een monteur. Helaas hij heeft de kabel niet op
voorraad. Misschien morgen en anders overmorgen Dit wordt nog een item om bij onze
reservestock te voegen (straks kunnen we nog een bootje bouwen met al die
wisselstukken J).
Eten hebben we nog voor twee dagen aan boord (de dichtstbijzijnde
winkel is een kilometer of acht van hier), maar het is heet vandaag en zwoel
dus veel zin om er naartoe te fietsen hebben we niet. Misschien morgen of
anders . Overmorgen.
Het enige probleem is dat Richard heel veel gezweet heeft in
de motorruimte en graag zijn vochttekort had aangevuld met een fris biertje
(wat we niet hebben). Maar hoera, hoera
door bruiswater uit het ruim te halen, heeft hij nog enkele flesjes Duvel
gevonden. Die had de schipper van de Mac
Kuloni ons eens gegeven. Normaal gezien
drinken we dat niet, dus was dat in het ruim gezet en vergeten . Maar nu staan
ze in de ijskast en zullen ze hem zeker smaken!
Zout water zal niet voor deze keer zijn geen Wadden op
deze reis! Maar ach, we varen nog maar
drie seizoenen er moet nog iets overschieten voor de volgende jaren ook hé
En Richard zal dit
zinnetje willen schrappen (maar vermits
Hyacinth de blog schrijft J)
maar ik heb nog nooit geweten dat hij niet een oplossing voor een probleem
heeft gevonden. Voor mij is hij mijn
super Richard!
We houden jullie verder op de hoogte morgen . Of overmorgen
J
Normaal gezien zouden we op het Lauwersmeer varen/liggen,
maar het is windkracht 7 en de wind komt uit het pal uit het noorden, dus
hebben we maar besloten om nog eens een Marrekrite op te zoeken. In vogelvlucht maar 1,5 km van onze vorige
ligplaats maar langs de vaarweg een kilometer of acht verder. We
liggen nu in De Dellen
Die dellen hebben we opgeschrikt toen we aan de steiger
kwamen (eenden, aalscholvers en nog het een en ander van vliegend
gepluimte). Kan je voorstellen wat die
op zon steiger achterlaten? . Inderdaad een latrine om u tegen te zeggen.
De Dellen liggen niet aan een doorvaartroute, nog rustiger dan
rustig dus. Vandaag is er één schipje
voorbijgevaren.
Richard is van plan om vandaag de stuurboordzijde te kuisen,
dus heeft hij eerst alle uitwerpselen van de steiger verwijderd.
In ons kleine kuipje is het schitterend weer, windvrij,
zonnetje en op de thermometer staat er 25°C aangegeven. Eens buiten ons beschut plaatsje is het een
gure wind en vrij fris. Hyacinth is niet
van het achterschip weggeweest (juist om de blog te schrijven met de zon is
er niets te zien op het scherm).
Friesland kan in principe iedere varende vakantieganger (motorvaarder
of zeiler) bekoren: je kan van jachthaven naar jachthaven varen, of van stadje
naar stadje, of van natuurplek naar natuurplek. Of combineren uiteraard.
En nu gaan we weer van het zonnetje genieten en er eentje
drinken, want het is dorstig weer!
Fotos:
Richard poetst de steiger
Richard poetst de romp aan stuurboordzijde op een propere
steiger J
Vannacht niets gewaar geworden van feestvierders of
hangjongeren we hebben geslapen als roosjes (iet of wat verwelkt, maar ah J).
En van verwelkt gesproken, gisterenavond kwam er een bejaard
mannetje naar onze boot Richard al
bezorgd, zon oud ventje die van de
redelijk steile talud naar beneden moest klauteren (of telt klauteren alleen
bergop?). Tja het was om een vlagje te
verkopen, steun voor het skûtsjesilen en als je weet dat Richard de s-klanken
niet altijd hoort . Hij heeft het twee keer moeten vragen J. En uiteraard, heeft
hij zon wimpel gekocht alles voor de skûtjes hé J.
Deze morgen heeft Hyacinth eerst een rondje gelopen, haar
start-to-run programma is er eentje van lange duur, maar tegen het einde van de
reis zal het wel lukken om vijf kilometer aan een stuk te lopen. Evi mag op
haar twee oren slapen J.
Er staat meer dan een stevige bries vandaag, in zon biljart
vlakke provincie heeft de wind vrij spel.
Om aan te leggen geen sinecure.
Maar op ons gemakje zijn we uiteindelijk aan ons steigertje geraakt,
weer zo eentje waar geen mens aan kan zonder natte voeten te krijgen. En terwijl ik dit schrijf komt er nog een
schipke (de Moriaen kwestie van mijn verslag compleet te maken)
aanmeren. Voor één keer is het goed, nu
liggen we nog iets meer uit de wind J
Deze morgen water en diesel getankt. Ondertussen zijn we het gewoon, maar veel mensen
spreken ons aan in het Duits - onze vlaggen
hebben dezelfde kleuren, misschien daardoor?
Of komt het door Richard zijn bierbuikje? J. Soit, deze morgen was de man van de dieselpomp
ook van alles aan het uitleggen in het Duits we antwoordden in het Nederlands
(misschien met een licht Gents accent) en toch blijft hij doorgaan in het
Duits. Zijn vrouw had iets rapper door dat we Nederlandstaligen waren, ze vroeg
het te betalen bedrag toch in het Nederlands J.
En we vallen waarschijnlijk in herhaling maar het was weer
een mooi vaartochtje vandaag, constant tussen rietkragen (een beetje zoals de
Dintel, maar smaller). Ook door Dokkum
gevaren even in de verleiding gekomen om er te blijven liggen, maar
uiteindelijk toch besloten nog een eindje verder te tuffen. Daar liggen veel zeiljachten te wachten om te
kunnen overvaren naar Denemarken. Kunnen overvaren wil zeggen, wachten op
ideale weersomstandigheden.
Wij zullen al blij zijn als we even de Waddenzee op kunnen
tot Schiermonnikoog. Maar met dit weer
is dat geen optie. Tja, we kunnen nog
altijd het veer nemen, maar veel liever willen we er met onze Estée S naartoe
(ze vergeeft het ons nooit als we voor een ander vaartuig kiezen J). Morgen zitten we in principe op het
Lauwersmeer, dus lieve wind dimmen graag!
En dat gaan we ook doen . Dimmen J
Fotos:
Onze Estée S deze morgen in Leeuwarden
Onze Estée S deze avond ergens tussen Dokkum en Lauwersoog
Hadden we al een foto van een beestje op onze blog? Bij deze.
Als we zo verder doen, geraken we nooit op tijd terug in
België J.We besluiten om ook vandaag in Leeuwarden te
blijven.Dat ligt niet aan de ligplaats
zoals verwacht was er veel ambiance in het park vannacht (op zich hadden we er
weinig last van, af en toe een roeper of luid gelach, maar niet
overdreven).Alleen jammer dat we om
1:30 met enkele knallen gewekt werden, hebben ze nog een kort vuurwerk
afgestoken. Maar afgezien daarvan, is het hier best een rustige ligplaats J.
En aan het lekkere eten zal het ook niet liggen.Hyacinth heeft het restaurant gekozen maar
het was een hele foute keuze.Fawlty
Towers op zijn Fries!De witte wijn, als
aperitiefwas echt lekker. De carpaccio
was . euhm . speciaal.De ober dient
op en hij zegt: Hier de carpaccio, uiteraard zonder de sla Huh? Dat hadden we
niet gevraagd maar hij liet het zo vanzelfsprekend lijken, dat we er niet
eens op gereageerd hebben.De kaas die
erop lag was één of andere kruidenkaas en dan een zoet sausje om het geheel af
te werken barbaars! Het hoofdgerecht
viel mee, ossehaaspuntjes met boschampignons. We vroegen een glas rode wijn
en diezelfde ober liet ons kiezen uit een Merlot en dan stilte.We denken dat hij even een black-out had en
op geen andere wijnsoorten meer kon komen. We hebben dus Merlot gedronken J.Verder hadden we het charmante gezelschap van
twee vliegen, wat ons sterk verwonderde want op de schouw stond naast de wijn
en de kandelaars een spuitbus met (denken we toch) insectendoder.In een toetje hadden we geen zin meer.
Soit, om een lang verhaal kort te houden, dit weekend zijn
er hier Gentse Feesten in het klein, zij noemen dat hier het Fries
Straatfestival J.De drukte is hier doenbaar, je moet hier niet
op de koppen lopen.En er is heel wat
van de straatanimatie te zien (als je tenminste zo groot bent als RichardJ).Maar het was gezellig, veel variatie, mooie
en mindere mooie acts.We hebben wel
genoten van ons namiddagje Leeuwarden.En goedkoop! We zijn van armoe naar ons bootje terug gegaan om iets te
drinken, alle terrasjes zaten overvol. En tegen we gedecideerd hadden om een
eventueel vrij plaatsje in te nemen, waren we allang weer te laat!
Richard heeft geen al te prettige nacht achter de rug, de
arme mens staat vol insectenbeten. Die
rotbeestjes doen zijn armen en benen eruitzien alsof hij de mazelen heeft. Overdag had hij er geen last van, maar s
nachts hebben ze hem uit zijn slaap gehouden.
En bovendien heeft hij last van stramme spieren. En dat is allemaal te wijten aan het kuisen
van de romp (je weet wel, aan bakboordzijde J).
Op de steiger zat het vol met ongedierte en Richard was al van s morgens aan
de slag in T-shirt en korte broek hij was met andere woorden een
godenmaaltijd voor het ongedierte. En die stijfheid, een eivormige romp
poetsen, daar moet je je al eens redelijk ver voor uitrekken. Maar ondertussen
hebben we een verzachtende crème gekocht (voor zijn beten dan hé) eentje met
een typische Hollandse naam: Na de beet crème (klinkt alsof vampiers echt
bestaan).
Door leuke plekjes gevaren vandaag, onder andere door
Warten. Vaar je dwars door het dorpje en dan moet je even wachten aan een
bruggetje die gaat voor je open moet je zorgen dat je de klomp pakt, die de
brugwachter naar je bootje smijt en moet je er twee euro in werpen. Een beetje
gelijk op de kermis de floche trekken J. In Leeuwarden was het ook van dat, maar daar
was de brugwachter behendiger (misschien omdat de buit ook groter is, nl. 7 euro).
Vandaag ook een staaltje van nonchalance gezien we vrezen voor
redelijk wat schade. Maar niet
panikeren, beste lezer. Het was niet aan
onze Estée S, maar aan La Déesse, een mooi zeiljacht. Na de doortocht van Warten
is zij ons opgelopen (wij voeren op dat moment een snelheid van 11 km/u). De godinnen waren haar vandaag alleszins niet
welgezind. Iets verderop zien we de schipper naar zijn voordek gaan, het roer
onbemand achterlatend en blijkbaar moet zijn helmstok iets geraakt hebben (of
stond het gewoonweg niet recht). Het
bootje wijkt van zijn route af en vaart volle kracht tegen de kant. Die lag vol met rotsblokken ai, ai daar
zal meer dan een krasje opzitten. Iets
verder was een ligplaats, moest hij dat malheur daar gehad hebben, kon een
andere boot ook schade opgelopen hebben.
Kon . Maar er lagen op dat moment geen boten Het was zo al er genoeg voor dienen mensch.
We hebben even gewacht om te zien of we moesten helpen (en ook omdat hij het
vaarwater blokkeerde J)
maar hij kon op eigen kracht terugkeren (waarschijnlijk rechtstreeks naar een
jachtwerf, ze hebben er daar massas in de buurt).
Het weer valt dik mee de ganse dag zon, er blijft wel een
kil briesje waaien.
Nu liggen we dus in Leeuwarden, ter hoogte van de
Prinsentuin. We hebben ons bewust aan de
overkant van het park gelegd (we hebben nu uitzicht het ganse park en diene
scheve toren). Want parken, dat trekt
hangjongeren en nog een ander soort mensen aan (dan denk ik aan het Citadelpark
in Gent J)
en we hebben al een paar keer negatieve ervaringen gehad (voor alle
duidelijkheid met hangjongeren J).
Nadeel, we liggen s avonds niet in het zonnetje, maar we blijven maar enkel
aan boord om te douchen en de blog te schrijven.
Leeuwarden is best een gezellig stadje, voor elk wat
wils. Er zijn helaas ook boekenwinkels
onze bibliotheek breidt zich nog maar eens wat uit. We hebben op de markt ook een boekje van 1937
gekocht met de havenbewegingen van Gent (4-talig). Er staat o.a. dat er in dat
jaar, 2.218 schepen van Gent zijn binnengevaren (150 meer dan in 1936). En ook ons bedrijf, toen nog PURFINA, heeft
reclame gemaakt in dat boekje. De jachthaven hebben we niet teruggevonden J.
En nu we het toch over boeken hebben, er is er nog eentje in
onze tas belandt met de titel: Een
vrouw van staal. Het gaat over het
leven van een vrachtschip (misleidende titel he
J). Toen ze haar begin de twintigste eeuw te water hebben gelaten
heette ze Marie-Alfons. En we kennen
iemand die deze namen ook op zijn identiteitskaart heeft staan. Een trouwe lezer van onze blog, met een grote
grijze snor J.
We stoppen ermee voor vandaag we gaan onze zondagse
kleren aandoen en we gaan een hapje gaan eten.
We denken dat onze commodore en onze verantwoordelijk voor de
clubuitstappen hier in het wapen van Leeuwarden gegeten hebben. We vertellen morgen wel waar wij terecht
gekomen zijn.
Aan allen een fijn weekend gewenst!
Fotos:
Zou die meer vis vangen dan Richard? J
De scheve toren van . Leeuwarden (voor- en achterkant)
Richard overtuigen om hier nog een dagje te blijven liggen,
dat viel dik mee ik heb maar twee vingerkootjes moeten breken J. Bijlange niet, hij was direct akkoord - waarschijnlijk omdat het vanavond koopavond
is in Leeuwarden J. Ook niet de reden. We zijn nu eenmaal allebei liefhebbers van zon plekjes, daar
moeten we niet over discuteren. Of het
weer moet tegenzitten of we zouden in tijdnood komen, dan zou Richard zijn veto
stellen.
En het weer zit mee! Twee weken onderweg en eindelijk in
shorts kunnen lopen. Vandaag nog licht
bewolkt en een temperatuur van 20 à 21 graden we moeten er geen tekeningetje bij
maken, dit is genieten x 100. En zo hebben we ook eindelijk wat rendement van
ons zonnepaneel.
Voor ik verder schrijf, eerst twee rechtzettingen van
gisteren. Dat wokken, dat is er niet
meer van gekomen (met dank aan de aperitiefhapjes en de overschotjes die of
voer voor de vissen waren of voer voor een steenbok en een weegschaal). We hebben voor de laatste twee opties gekozen
;-). Dus wokken, dat gaan we vandaag doen, op onze Cobb,
buiten! Joehoe!
En dan over dat vissen, één per uur dat was schromelijk
overdreven: in t totaal heeft Richard 3 (drie dus) vissen gevangen, en spreek ik
over de buit van 3 (drie dus) dagen vissen J.
Just is just.
Op onze extra ligdag, hebben we onze Estée S onder handen
genomen enfin, de bakboordzijde toch.
Op voorhand hadden we beslist om haar eens volledig op te poetsen, maar
ze had zon behoefte aan een wellness treatment dat we haar langs één kant
grondig hebben aangepakt. Haar andere kant zullen we een volgende keer
behandelen (als ik weer gevoel in mijn vingers heb de massages vielen vrij
zwaar J).
En dat zal zeker gebeuren, stuurboord =
zichtbare kant in onze jachthaven J.
Maar aan bakboord blinkt ze dus gelijk een spiegel geen spatje roest meer te
bespeuren J J. Kunnen we wel mee uitpakken hé, met onze dame
van polyester. We hadden een tip gekregen van Patrick: wondersponsjes van de
Aldi. Hij heeft gelijk, daar krijg je
hardnekkige vlekken mee weg. Maar het
grootste wonder van die sponsjes is dat ze in het niets verdwijnen, na een
tijdje schiet er gewoon niets meer over van dat sponsje.
En nu nog een wist-je-datje (het is lang geleden). Richard heeft sinds een jaar zijn baardje J J.
Morgen naar Leeuwarden, we zullen jullie er alles over
vertellen.
Groetjes,
Richard & Hyacinth
PS Richard las de blog en hij vond dat er vier vissen
moesten staan, maar die vierde was juist voor het opscheppen van de haak
gekomen dat telt niet mee hé? Toch?
Fotos: geen. Het
zouden dezelfde zijn van gisteren, met dat verschil dat ze vandaag zouden baden
in het zonnetje J.
Vandaag liggen we op grondgebied Earnewâld (zo heet het
officieel maar voor de niet Friezen hebben ze ook een vertaling: Eernewoude) weer op
een Marrekriteplaats, met een, weeral prachtig weids zicht (en tot nu toe
liggen we hier nog alleen). Deze plaats
is een oud veengebied het is een van de mooiste moeraslandschappen van
Europa. Dat merk je nog wel als je even van boord gaat je zakt hier nog
redelijk diep weg in het veen.
En we zijn in ons element: wij alleen op de wereld, en het
lukt ons bovendien om eindelijk nog eens buiten te zijn het is nog altijd
bewolkt, maar er is weinig wind en de
temperatuur is opgelopen tot 17°C en juist tot nu (1700) is het droog gebleven.
Na zon paar dagen slecht weer, zijn we hier allang content mee. Zo tevreden dat Hyacinth hier morgen ook een
dagje wil blijven liggen. Normaal gezien
moeten we verder naar Leeuwarden. We
zullen zien alles hangt af van het weer en onze mondvoorraad. Het bier is
sowieso op, Richard zoek Belgische bieren in blik, maar die zijn hier niet
gemakkelijk te vinden. Volgende keer
doen we het lood uit onze boot en doen we er bier voor in de plaats. Grapje hoor!
Hyacinth is in haar nopjes omdat de giek eindelijk hangt
waar een giek hoort te hangen. Tot nu
toe lag die gewoon op het dek, te niksen.
Door het slechte weer, ontbrak ons de zin om buiten onze stuurhut te
komen maar vandaag heeft Richard zich van die taak ontfermt. En, ze is ook in
haar nopjes omdat er hier geen koekoek in de buurt is (op onze vorige plaats was
dat wel het geval). Dat is nog erger dan
een haan, om vier uur s morgens was hij al aan het koekoeken. Hier niet ver
vandaan zitten/zwemmen wel honderd meeuwen op het meer (ongeveer hé, we hebben
ze niet geteld), maar die zitten aan de andere kant, dus daar hebben we geen
last van (tenzij ze besluiten om en masse over ons schipke te vliegen L).
En Richard is zeker in zijn nopjes Hyacinth is in haar
nopjes én (dat vooral) hij vangt hier vis J. Ongeveer één vis per uur, maar vissers malen
daar niet om.
Onze tocht vandaag, maar een kilometer of vijftien, was ook
eentje om u tegen te zeggen. We zijn
langs de Kromme Ee gekomen dat is zon beetje gelijk de Leie in Latem, maar
dan zonder de villas J.
Wat we nog niet tegengekomen zijn op de Friese meren zijn
landgenoten. Naast de Nederlanders zijn
het voornamelijk Duitsers die de waterwegen onveilig maken (bij manier van
spreken hé). Duitsland is uiteindelijk
niet zo ver weg van hier. Er varen hier ook redelijk wat gehuurde jachten en
charters rond.
Vanavond gaan we wokken - helaas wel terug binnen. We gaan voor een combinatie van Chinees, Indonesisch
en Vietnamees, multicultureel dus met dank aan Albert H. J
Nog een fijne woensdagavond, en voor de lottospelers: veel
succes!
Fotos:
Dit is een Marrekrite-boei.
Je kan daar in je eentje aan vastliggen (touwtje in het midden van je
boot aan de boei en zien in welke richting de wind draait). In de zomer moet dat zalig zijn, want dan
ligt het hier blijkbaar allemaal redelijk vol.
Het worden saaie fotos, we weten het, maar we krijgen niet
genoeg van al dat groen.
Berekoud, de temperatuur duidt al de ganse dag 12°C, maar het voelt veel frisser aan.
Zo jammer, vandaag varen we weer naar een Marrekrite
aanlegplaats, idyllisch, midden in de natuur, ver weg van god en klein pierke,
een echt stiltegebied . t Is te zeggen, zou het kunnen geweest zijn, moest
onze Webasto ons niet warm moeten houden.
Het is zon lawaaierig dingske, maar we zijn heel blij dat we verwarming
hebben aan boord.
En verder valt er vandaag eigenlijk niet veel te vertellen
geen blunders, geen opmerkelijke zaken,
niet goed voor onze blog, wel goed voor onze gemoedsrust.
We liggen nu op grondgebied Grou, op de Wijde Ee. Deze plek is ons aanbevolen door een Fries
echtpaar. Was een opmerkelijk gesprek
met die mensen. En omdat het pruimentijd
is in blogland, krijgen jullie het gesprek ook te lezen J
Zij: Jullie komen van Gent?
Wij: Ja, inderdaad (en we dachten: als er thuishaven Gent
op de achtersteven staat zou dat wel eens kunnen).
Zij: Er zijn mooie
aanlegplaatsen in Grou en in Earnewâld
Wij: Dank je wel voor de tip.
Zij: En jullie zijn met deze boot helemaal naar hier
gevaren?
Wij: Euh, ja inderdaad (en we dachten: hoe zou de Estée S
hier anders geraakt zijn?)
Zij: Wij zijn ook al eens met onze zeilboot naar Gent
geweest.
Wij (met een licht Hollands accent): Oh leuk! En in welke
jachthaven hebben jullie gelegen?
(We dachten met een staande mast, waarschijnlijk bij ons in
Langerbrugge).
Zij: Dat weten we niet meer, maar we konden met de trem
naar het centrum rijden. (en dat kan dus niet vanuit Langerbrugge).
Zij nog steeds: Maar varen in
dat kanaal Gent-Terneuzen vonden we niet leuk. Echt eng met al die grote
zeeschepen.
Wij: Valt goed mee, wij zijn dat natuurlijk ook gewoon.
(Dat is al een beetje snoeverig héJ).
Zij: Ja maar dat was niet het ergste. We hebben ook
problemen gehad met die bruggen, het duurde heel lang vooraleer ze die open
maakten
Wij: Het kan soms
lang duren, ligt aan het drukke verkeer.
In het weekend kan het vlotter.
Zij: Ja, we hadden ook het verkeerde marifoonkanaal opstaan,
we konden niet communiceren
Wij (nog altijd met een Hollands tongvalletje): Nou, euhm,
tja euhm lekker weertje hé
En vanaf toen hebben ze met twee een monoloog gehouden (of
is het duoloog?). We zijn nog te weten
gekomen dat ze twee weken in Spanje gezeten hebben, om zeker te zijn van goed
weer. En ook dat er een vriend gestorven
is toen hij zich aan het scheren was. En dat er een Belgische vrouw getrouwd
was met een Fries. Na een tijdje waren
ze uitverteld en konden wij aperitieven J.
Onze trip vandaag: Sneek Prinses Margrietkanaal - Sneekermeer weer Prinses Margrietkanaal
Pikmeer Peenster Ee Wijde Ee (grondgebied Grou).
Regen, regen en nog eens regen als het ook tegen zit hé.
De flikken gisteren die zijn ons twee keer gepasseerd,
maar ze zagen dat wij lieve menschkens waren (en ze zijn ons dus straal voorbij
gevaren).
Deze nacht regelmatig wakker geworden van de regen tegen ons
zolderraam (vluchtluik bekt niet zo lekker).
En het houdt niet op we hadden een drukke taakverdeling tijdens het
varen van het Heegermeer naar Sneek: Richard moest ons in goede banen leiden en
Hyacinth was ruitenwisser constant moest ze de condens van de ruiten
verwijderen. Ze hebben ons eens verteld
dat je tandpasta op de ramen moet wrijven om dit probleem op te lossen Nog niet uitgeprobeerd, zijn we ook niet van
plan. Wij hebben een beter voorstel:
zon, zon en nog eens zon meer moet dat echt niet zijn. Zo, nu stop ik met mekkeren over het
weerbericht.
Varen op de Friese meren Richard en ik verschillen daar
een beetje van mening in. Je vaart dus
tussen betonning en dat lijkt een beetje gelijk over de autosnelweg varen
zeker in het weekend. Je komt constant
schepen tegen en vaart zelf ook in een colonne. Dat vindt Richard niet leuk en
hij heeft een punt. Maar Hyacinth vindt
het dan weer gemakkelijk: je moet niet voortdurend opletten dat je in een ondiepte
vaart (in het Biesbosch moesten we daar goed opletten, maar de kaart van
Stentec duidt alles perfect aan (we zijn trouwens vandaag voorbij Heeg gevaren,
daar komt onze software vandaan). Nog
een ander voordeel (weer volgens Haycinth): je moet niet naar de zeilers
omkijken. Op het Marker- en IJsselmeer
moest je voortdurend rekening houden met zeilers, zij hebben namelijk voorrang.
Het is daar een paradijs voor zeilers, met het gevolg dat ze dan ook van alle
kanten komen.
Nog een voordeel van varen in Friesland: onze mast moet niet
gestreken worden (wel dringend eens gevernist).
Leve de staande masten!
En van Stentec gesproken de blunder van de dag gaat naar ..
Hyacinth! Ze voldoet 100% aan het cliché
dat vrouwen geen kunnen kaart lezen. Er
staat op de kaart: aquaduct. Maar er staat geen hoogte van de brug bij, geen
telefoonnummer, geen marifoonkanaal. Hoe
moeten wij nu in hemelsnaam de brugwachter diets maken dat we eraan komen? Richard zegt nog dat hij helemaal geen brug
ziet en Hyacinth reageert verontwaardigd dat ze er toch een ziet staan op de
kaart. Het was dus een tunnel onder de
waterweg! Tja, ze hadden het ook gewoon tunnel kunnen noemen. Hyacinth heeft op school geleerd dat een aquaduct
uit de tijd van de Romeinen komt en ze heeft er eentje bezocht in Frankrijk, de
Pont du Gard en die was BOVEN water!!!! Tssss .
We zijn in Sneek, dus we bezoeken Sneek, ook al regent het
oude wijven. Lang zijn we nergens
blijven staan. Gauw wat proviand
ingekocht en terug naar den bateau. We
waren van plan om iets te gaan eten vanavond, maar ik doe mijn dikke pyjama aan
en kom niet meer van boord (tenzij er mij iemand een zeevruchtenschotel of een
aspergemenu aanbiedt ).
Het is hier ook niet slecht zulle lekker warm en er
passeren regelmatig bootjes. Die worden
nog meer gekeurd en becommentarieerd dan een vrouw onze kwebbel (ok vooral diene van Hyacinth) staat
niet stil.
Ons schipke heeft haar naam niet gestolen Estée is een
afgeleide van Estelle, wat ster betekent.
En zo gedraagt ze zich ook, als de ster van de reis, de diva met haar
kapsones. Gisteren hadden we besproken
om van de zondag een rustdag te maken.
We gingen lang uitslapen, Richard ging een lijntje uitsmijten en voor de
rest gingen we genieten van de natuur en de rust. Dat was tegen de zin van onze Estée S een
ganse dag zonder dat zij ook maar een rol van betekenis zou hebben daar ging ze wel een stokje voor steken.
Wat een luxe: slapen in een kalm, windvrij watertje, zonder
storende geluiden. Ze hebben onze oogjes
niet moeten dicht doen. We hebben heerlijk geslapen tot zes uur. En
toen vond onze madame het hoog tijd om eens een alarm te laten afgaan. Ze heeft
gekozen voor het gasalarm. Na een
check-up bleek het bilgewater vrij hoog te staan. Richard heeft het boeltje
opgekuist, dan alles uit de kuipruimte gehaald, met zijn lange lijf in die
kleine ruimte de gland (zo heet dat toch denk ik) aangehaald. En we zijn om onze dame content te stellen
en haar zo ook een paar regeltjes in onze blog te gunnen - een paar kilometers
verder een plekje gaan opzoeken. En ook (vooral maar dat moet ons groen monsterke
niet weten) omdat we toch altijd een drang hebben om te varen en nieuwe plaatsjes
te ontdekken.
Die aanmeerplaatsjes in Friesland zijn de max. Zo kunnen we het gerust 2 weken volhouden. Nu
liggen we aan de buitenkant van een eilandje, helemaal alleen (in de binnen
aanlegplaats is het niet diep genoeg).
We liggen uit de wind, maar sowieso is het water ietsje woeliger (maar
dat valt al bij al dik mee en dat is toch maar zolang er scheepvaart is),
daarentegen krijgen we een weids uitzicht ter compensatie.
Deze middag hebben we voor de eerste keer deze reis in de
kuip kunnen eten zonder dat we een dikke jas moesten aantrekken. Het was gewoonweg zalig, genieten tot en met
maar langer dan twee uur heeft het niet geduurd. Toen trok er een onweerszone over, veel wind,
wat nattigheid, En de rest van de dag
heeft het gedruppeld, geregend, gegoten.
Ik heb nog juist tijd gehad om de vogelpoep van de boot en
van mijn schoen op te kuisen. Het grote
nadeel van in de natuur te liggen. Volgens
mij doen die vogels een schijt-je-rijk op de bootjes. En de schoenschijter
heeft gewonnen.
En Richard, kan eindelijk
proberen om de grootste vis van het meer te vangen. Ik heb er al zin in,
vanavond een lekker visje in de pan. Grapje zulle, we hebben dat nog nooit
gedaan, die vissen worden tenslotte niet
gefileerd gevangen hé. Maar de buit van vandaag: een vislijn!!! Richard doet er alles aan om mijn blog
interessant te maken. Hij probeert zijn
vislijn te fixeren aan onze boot (en onze dame blijft narrig, ze moet er niet
van weten) en dat mislukt dus. Plons,
een klein fortuin aan vismateriaal (over de mais spreken we niet J) zinkt direct naar de
bodem. Maar hij is een fixer en dit is
hem ook gelukt, met een andere vislijn is hij er van de eerste keer zelfs
in geslaagd om het handeltje weer op het droge te krijgen. Oef, oef dat was even zweten . By the way:
het wordt dus worst vanavond.
We gaan nog verder genieten van de stilte en de rust. Denken we toch, want in de verte vaart er een
politieboot als die langs hier komt, horen jullie morgen alle smeuïge
details.
Foto's:
Richard maakt de vislijn klaar (om straks te laten zinken )
Aan mij is duidelijk geen madame Soleil verloren
gegaan. Van dat goed slapen is niets in
huis gekomen. In eerste instantie werden
we zacht in slaap gewiegd door de zacht kabbelende golfjes, maar midden in de
nacht is het tij gekeerd: een stevige bries: wiegen werd plots heen en weer
rollen. En het geluk om ver van het
gewoel van de haven te liggen ook pech: iets verderop een zeiljacht vol jonge
gasten luidruchtig tot ze straalbezopen
waren (dat was na 0300). Het had
vroeger gekund, maar ze dronken Heineken J.
Vandaag steken we het Markermeer en Ijsselmeer over pittig
vaartochtje bij windkracht 5 à 6. Maar
het was een ZZW-wind, dus dat viel al bij al nog mee. Op het IJsselmeer, vooral zeiljachten dus
dat is toch extra opletten. Die Friese
zeilboten (tjalken, dacht ik) zijn prachtig om ze te zien varen.
Na het IJsselmeer de Johan Frisosluis in Stavoren ingevaren en
we zijn officieel in Friesland. En ik moet van Richard het verhaal vertellen
van het Vrouwtje van Stavoren (ikzelf kende het niet, voor mij dus ook een
wist-je-datje). Zij was een rijke
redersvrouw die aan haar kapiteins de opdracht gaf om het kostbaarste ter
wereld mee naar huis te brengen. Een
kapitein kwam terug met zijn ruim vol graan.
Het vrouwmensch was woedend en heeft de ganse lading overboord
gekieperd. Als straf voor haar hoogmoed
is de haven verzand en is er een einde gekomen aan de welvaart en rijkdom van
Stavoren.
En nu is Stavoren eigenlijk een langgerekt jachthaven, maar
na die stadjes zijn we toe aan een rustig plekje. Dus varen we verder tot een eilandje in de
Fluessen waar we in een beschermde inham liggen (dat is wel nodig, want het
lijkt nog altijd meer herfst dan lente). We liggen ver van alle drukte, in de
vrije natuur. Er is geen water of walstroom voorzien en je mag er maximum drie
dagen liggen. Nu zijn er nog een paar
dagjesmensen, allemaal van de rustige soort, vanavond zal hier niet veel volk
meer liggen. Deze plaatsjes (in
Friesland zijn er zon 250 aanlegvoorzieningen worden onderhouden door een
organisatie De Marrekrite. En je
steunt hen door een wimpel van hen te kopen.
Ieder jaar is het een ander kleur, dit jaar is het roze
Zo, Richard en Hyacinth gaan met volle teugen genieten van
de natuur J
Fotos:
zon paar zeilen, niet slecht voor de stabiliteit op ruw
water
Ook al omdat Richard iedere dag de krant download en me
vandaag wekte met bericht dat er een
vliegtuig was neergestuikt bomaanslag?
daar sta je toch even bij stil
ook al ben je met vakantie. En zeker als je weet dat kapitein Jan en
Trees vandaag het vliegtuig op moeten
Deze nacht wakker geworden er stond namelijk een stevig
briesje en iets veroorzaakte een hels lawaai, maar niets te zien op de steiger en/of op de
boot. Richard een paar keer uit zijn keve de oorzaak gaan zoeken van het kabaal. We hebben dat iedere reis wel een keer, veel
lawaai, maar niets te merken als je buiten staat, maar binnen hoor je veel storende geluiden. Na twee uur eindelijk de oorzaak gevonden, ons
windvaantje (vlag vooraan aan de boeg) rammelde een beetje. Problem solved eindelijk nachtrust.
Vandaag rond 10:00 vertrokken van de steiger richting
Edam. Na 100 meter de eerste brug,
krijgen we de melding dat ze soldeerwerken aan het doen zijn aan de volgende
brug deze is gestremd tot 1400. Even
gecheckt in onze woordenboek: geduld niet gevonden, dan naar de Nederlandse
versie gaan kijken: effe wachten ook niet gevonden. Dus besloten om rechtsomkeer te maken en via
een klein omweggetje naar Edam te varen.
Onze gps stuurde ons langs een lieflijk watertje diepgang 1,40 meter
nipt voor onze Estée S (diepgang 1,35) maar ah we hebben de IJzer afgevaren
en dat is ook gelukt. Maar toen we een
bord zagen staan met binnen 4000 meter de diepgang 75 cm ... Richard, de avonturier, wou wel proberen en
zien of we al dan niet door konden, maar er was ook nog Hyacinth, de
voorzichtige die zei: keirde e keir were, wij gaan dat risico niet nemen.
En vooraleer jullie denken, verstandige Hyacinth er was
langs de andere route een veer met de waarschuwing: zolang het oranje licht
brandt, niet verder varen. Het veer was
allang aangemeerd en de autos waren van boord, dus Hyacinth vond dat ze lang
genoeg gewacht had (jullie weten het al: geduld en Hyacint = no match). Gelukkig was er Richard die (in het grijze
miezerige weer) de kabels die over de vaart gespannen waren, had opgemerkt. Stel je voor een headline in de krant: de
Estée S onthoofdt door het ongeduld van de schipperin.
Enfin, deze omweg betekent wel dat we op deze manier ook
eens de achterkant van het centraal station van Amsterdam te zien k rijgen.Eens
door de Oranjesluis komen we via T Ij op het Markermeer. Het weerbericht van
de RWS (Rijkswaterstaat): windkracht 4 tot 5, ZW-wind, hoogst gemeten golf: 1
meter (die hebben wij niet gezien).
Uiteindelijk zijn we iets voor 1600 in Volendam aangekomen. Gisteren een fietsbordje: Purmerend Volendam: 14
km. Met de Estée S: bijna 6 uur. Maar we
genieten van iedere minuut vaartijd.
Zotte bedoening in Volendam.
In de jachthaven krijgen we een ligplaats aangewezen aan de buitenkant
(ver weg van de horecazaken) en dit hebben we te danken aan het feit dat we douche en wc aan boord
hebben. We liggen tussen een ST 57 (Estée 57) en een Cornelia (mijn alter
ego). Ze zijn beiden wel een ietsepietsie
groter dan onze stoere madame, maar toch voelen we ons thuis.
Volendam, een echt
toeristenoord. Veel bezoekers, van alle
nationaliteiten (die vanuit Amsterdam een dagje Volendam meepikken). Dit betekent het ene souvenirwinkeltje (met
pluchen klompen en andere prullaria) na het andere.
Grappig om te zien: iedere toerist op een terras zit hier
bier te drinken: BELGISCH BIER Brugse Zot,
Affligem, Westmalle, Duvel. Je
kan er de lokalen er zo uithalen: die drinken Heineken.
De visgeur, specialiteit hier zijn de kibbelingen, worden
als het ware je neusgaten ingeduwd het kan niet anders of vanavond eten we
vis.
In restaurant V.D. Hogen hebben we sliptongetjes gegeten. Op
de menukaart staat slibtong. Maar weer
tijd voor een wist-je-datje van tante Hyacinth; de correcte schrijfwijze is wel
degelijk sliPtong (Sliptongen zijn zo klein dat ze door de zeef SLIPPEN. Er is dus geen verband met slib (modder).
Dit restaurant is echt een aanrader. Ook al zijn de
eigenaars vorige week naar Brugge geweest en vonden ze dat een super stad (tja,
ze zijn er geweest toen Club Brugge kampioen speelde er zal wel ambiance
geweest zijn). In ieder geval heeft Hyacinth ze warm gemaakt voor de Gentse Feesten,
als we geen kampioen zijn in de voetbal, zijn we het wel in het feesten en
daarbij een Nederlander meer of minder tijdens die periode .
Ik denk dat we hier goed gaan slapen ik ben het bijna
zeker Straks toch. Nu is er iemand hoe kan het ook anders in
het mekka van de schlagers een optreden aan het doen, de ene smartlap na de
andere het echte levenslied.
Aan iedereen een fijn weekend gewenst en tot de volgende
zitting.
Groetjes,
Richard & Hyacinth
Extra berichten
@ Harald: dat
terrasje het zal voor een andere keer
zijn Volendam is het verste dat we varen we steken morgen het
Ijselmeer over en varen richting Friesland: Stavoren.
@ mijn kleine broer.
We waren van plan om met onze - in de landmachtkleur gecamoufleerde - boot binnen te dringen in de zeemachtbasis
van de Helder, maar we gaan het risico niet nemen. Stel je voor: wij omsingeld door de grijsaards
en ik dan zeggen dat ik gewoon goeiedag tegen mijn broer wou zeggen .
Foto's:
Origineel en creatief zijn ze wel, de Nederlanders
Het Centraal Station in Amsterdam, van de achterkant
Vandaag liggen we in Purmerend. We hadden gedacht een klein plaatsje in
Holland lekker rustig, niets te beleven.
Tja, valt dik tegen, er zijn hier ook nog genoeg winkels en het is
kermis J. We hebben even op de redelijk grote- foor gelopen, en meteen ons stalen karakter
getoond: we hadden een beetje honger en toch zijn we van de Vlaamse frites,
de poffertjes, de suikerspinnen, de loempias en de hamburgers af gebleven
een huzarenstukje J.
Om 15:00 zijn we in dit stadje aangemeerd. Voor mijn schoonzus (van Richards kant J ): het is nog 14
kilometer naar Volendam van hier. Spiksplinternieuwe,
ruime steigers, voorlopig nog geen elektriciteit en water, maar tegen juli zou
dat in de sacoche komen.
Wat hebben we eerst gedaan: een terrasje bezocht, in tegenstelling tot gisteren (toen was het een
overdekt terras om te schuilen voor de regen) was het er vandaag eentje om van
de zon te genieten. Je ziet het, alle
redenen zijn goed. En voor de rest, zijn
we gaan shoppen als het zo doorgaat leggen we ons
straks op het IJsselmeer, pal in het
midden voor anker gedaan met wereldse verleidingen. Gelukkig is onze ankerketting niet lang
genoeg J
Maar over onze route vandaag, we hebben bewust gekozen voor een
alternatieve route De meeste mensen
varen langs de Zaan, maar wij wilden rustigere watertjes opzoeken. En dat is wonderwel gelukt, we zijn op ons
traject (de Nauernasche Vaart en het Noord Hollands Kanaal) slechts drie
jachtjes tegen gekomen. En de ganse tijd
kan je kilometers ver over de oevers kijken.
We hebben er allebei super van genoten.
En dat gaan we nog een beetje verder doen. Voor de eerste keer deze week, moeten we niet
bij verwarmen, de zon heeft onze stuurhut opgewarmd tot 26°C, buiten zitten is
iets moelijker, er blijft een schrale wind waaien.
Fotos: nul, nul , weer een slechte internetverbinding
Deze morgen een
halfuurtje gelopen langs de Leidense grachten. Dan een douche genomen, ontbeten en ons
klaargemaakt voor vertrek. Vandaag een
viertal uurtjes gevaren naar Haarlem, via de Kaagerplassen, de Zijl, de
Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en de Spaarn.
Regelmatig moeten wachten aan de bruggetjes, als je schip
minder hoog is dan 2,5 meter dan kan je hier bijna overal door , wij zijn, met
gestreken mast, 2,75 meter hoog - dus pech.
In Haarlem wordt er ons een ligplaats aangewezen vlakbij een
drukke baan na al die rustige plaatsen
is dat toch even wennen. Als je door
Haarlem vaart, moet je een doortocht betalen dit is afhankelijk van de
grootte van je schip (in ons geval is dat 10 euro) maar om aan de kade te
liggen mét elektriciteit betaal je dan 2 euro extra dat valt dan weer mee.
Het is de ganse dag redelijk weer geweest behalve toen we
de stad introkken, dan was het een regenbui om u tegen te zeggen we zijn
moeten gaan schuilen in een café, van moeten hé
Haarlem draagt Vlaanderen redelijk hoog in zijn vaandel ze
hebben in de middeleeuwen veel handel gedreven.
Er staan hier nog een pak statige woningen, sommige met verwijzingen
naar Vlaanderen.
We hebben rondgedoold in een vintage winkel het is gelijk
terugkeren naar onze jeugd: de cinemastoelen, de schoolbanken, het
behangpapier, de landkaarten (zoals ze in de klas hingen), de bakelieten
telefoons, alleen kosten ze nu tien
keer meer dan in onzen tijd. Nieuwe spullen
zijn volgens mij goedkoper.
Verder wordt het tijd dat we de stadjes de rug toekeren:
-
ze trekken allemaal op elkaar (overal grachtjes,
en overal deuren in het donkergroen geschilderd- ik vraag me af of dit
verplicht is in Nederland?).
-
ze kosten ons een te groot deel van ons
vakantiebudget - vandaag weer niet
kunnen weerstaan aan de lokroep van de boekenwinkels. Als het zo doorgaat moeten we lood overboord
smijten of we geraken overladen. Grapje
zulle, het valt al bij al wel mee.
Vandaag het broertje van de Oryx gezien, onze buurman in onze
jachthaven.
We zijn moe van het rondslenteren, nog wat lezen en we
kruipen in onze vooronder.
Het was zo al er genoeg voor dienen mensch.
We hebben even gewacht om te zien of we moesten helpen (en ook omdat hij het
vaarwater blokkeerde J)
maar hij kon op eigen kracht terugkeren (waarschijnlijk rechtstreeks naar een
jachtwerf, ze hebben er daar massas in de buurt).
).
Leve de staande masten!
).
