Zaterdag, 20 juni 2015 (Dinant tot Namur).

We zijn vandaag op hetzelfde uur vertrokken als onze Nederlandse buren, we varen dus samen tot in Namur – wel gemakkelijk als ze nog eens in panne vallen J

Dus varen we telkens met hen in de sluizen. De eerste sluis moeten we eveneens delen met een beroepsvaarder – en eigenlijk kan je bijna op voorhand zeggen als ze al dan niet rekening houden met lichte motorbootjes (als ze niet opkijken, dan mag je er bijna donder op zeggen dat ze geen respect hebben voor plezierbootjes).  En deze keek dus niet op,  vaart ons volle vaart voorbij, test de kracht van zijn schroef een paar keer in de sluis, dan weet je het wel.  We hebben wijselijk besloten om hem de volgende sluizen alleen te laten nemen, wat natuurlijk wel betekent dat we iedere keer een twintigtal minuten voor de sluis liggen dobberen, maar safety first!

In de vierde sluis van de dag ging het pas echt fout – Hyacinth was het water aan het bekijken met een bedenkelijke blik, er dreef daar een serieuze troep in die sluis (houtblokken, piepschuim, zelfs citroenen, …)   en in één keer horen we een klop en de boegschroef doet het niet meer!  Helaas, ze heeft geen dienst gedaan aan citruspers, het moet iets serieuzer zijn dat de schroef geraakt heeft. Niet onoverkomelijk, maar heel vervelend (is toch een leuk speeltje dat je achter de hand kan houden als de kant te dicht bij je schipke komt J).

De volgende sluizen is het dus op een iets andere manier aanmeren, maar het heeft gelukkig geen problemen gegeven.

Vandaag zijn we langs het Latem van de Ardennen gevaren, langs de kanten van Wépion (even voor Namen) moeten de villa’s zeker niet onderdoen, de Maas is natuurlijk wel iets minder lieflijk dan de Leie.

In Namur aangekomen is er geen plaats meer aan de kade, enkel nog een plaatsje of twee aan de vingersteigers.  Vorig jaar hadden we daar ook gelegen, en door de sterke stroming hadden we een klein “schartje” (van een centimeter of 50) opgelopen - ondertussen weten we hoe we het best dwars op de stroom moeten aanleggen – maar zonder extra hulpmiddel zag Hyacinth het niet zitten.  Dus eerst ergens gaan aanmeren waar we niet mochten liggen - Hyacinth heeft dan haar Speedootje aangetrokken en is in het water gesprongen.  In de boegschroef zit dus niets …. Dit wil zeggen dat er een ander probleem is, Richard heeft ons bed ontmanteld om via de binnenkant de handel te bekijken,  maar daar is niet direct iets te zien … dat wordt dus een extra tripje naar Terneuzen na de reis.  Ondertussen waren ook alle vingersteigers bezet en zijn we maar naast onze Nederlandse buren gaan liggen (die hadden het laatste plaatsje ingepalmd). We liggen helemaal niet graag dubbel, maar soms breekt nood wet (of zoiets).

Er is één, niet te versmaden voordeel: we gaan lekker slapen vanavond.  Vorig jaar hebben ze hier in Namen onze fietsen proberen stelen – dit jaar is de kans dat ze opnieuw proberen quasi nihil.  Dat worden “sweet dreams” vannacht J.

En verder liggen we hier te klotsen en te botsen – er passeert hier redelijk wat “plezier” vaart – zo van die huurbootjes met zatte gasten en een schipper die geen vaarbewijs nodig heeft en dus geen flauw benul heeft welke golven hij veroorzaakt.  Maar tussen onze bootjes liggen genoeg fenders, zelfs een oorlogsbodem kan ons niets maken J.

En hoe het komt dat we vandaag opnieuw onze blog kunnen versturen?  Met dank aan hotel Beauregard – zij leveren ons – ongewild – het nodige (free wifi) om jullie op de hoogte te houden J.

Foto’s

Rotsklimmen

Mooi optrekje…

Ligplaats: kade Namur

Aantal sluizen: 6

Weerbericht: ± 20°C – bewolkt, tegen de avond zonnig

Motoruren: 5,19