Vorige week was ik (Ellen) nog aan het lachen met Hanne en haar gevlekte benen, aangetast door kleine individuen met namen zoals mus-kiet. Wel, nu voel ik me zelf iemand die de windpokken zwaar te pakken heeft. Die kleine, gevleugelde, vervelende steekbeesten hebben ook de weg naar mijn benen gevonden. Nochtans slaap ik onder een prachtig, groen muskietennet en wrijf ik mijn benen steeds in met een lekker ruikend goedje dat zichzelfAnti-muskietenzalf met deetnoemt. Volgens ons zijn die beestjes allangdeetbestendig. Gevolg is dus dat we samen aan het krabben zijn omdat die beten bij momenten erg jeuken. Gelukkig komt er af en toe verbetering in deze situatie en verdwijnen er een aantal. Al hebben ze de Surinaamse cultuurniet afjagen, lekker rustig ook goed door.
Zon buitenlandse stage moet je dus niet maken voor een week of twee weken, maar neem gerust 3 maanden. Dan ben je voor dat je terug op het vliegtuig stapt richting huis, hopen wij, immuun voor deze ongemakken.
Zaterdag gingen we volle moed de stad in. Niet omdat we een Valentines date hadden maar wel omdat we op zoek gingen naar fietsen. We hadden een adres gekregen van een fietsenverhuurder die een speciaal tarief heeft opgesteld voor stagiaires. Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan: er zijn op dit moment zoveel stagiaires in het land dat de wegwijzers, de stratenplannen, de stratenboeken overal zijn uitverkocht. Probeer zo maar eens de weg te vinden in een stad die je niet kent, waar men geen stadsplan openbaar maakt en waar iedereen met zijn hoofd bij Valentine zit. We namen de bus tot aan de busstaanplaats en konden toen 4 richtingen uit. We kozen voor de verkeerde. We bleven een tijdje dwalen tot we eindelijk alle moed bijeenraapte en Hanne ging vragen bij een vriendelijke juwelier waar we naartoe moesten lopen. Eigenlijk waren we reeds goed op weg, alleen hadden we wat bevestiging nodig. Terwijl we onze tocht verder zetten, konden we een aantal prachtige gebouwen fotograferen en werden we meermaals begroet met zinnen Happy Valentine, baby en Wie is je Valentine?. Negeren is de boodschap, al ligt dat normaal niet in ons karakter, maar nu moet het wel!
Onze gedachte om dan zeer sportief door de stad terug naar huis te fietsen, moesten we vrij snel opbergen. De fietsenverhuurster was door haar voorraad stagiairefietsen heen en het bedrag dat ze ons wist te vertellen voor een toeristenfiets deed ons meteen denken aan een grootse geldinzamelactie die we dan moesten op touw zetten. Dan maar vriendelijk bedanken, gegevens achterlaten en deels te voet, deels met de bus terug naar ons nederig stulpje. Gelukkig was deze lieve dame wel zo vriendelijk om ons een degelijk stadsplan mee te geven. Zo konden we ons toch al beter oriënteren. Waarom vrouwen niet kunnen kaartlezen is een citaat dat zeker Hanne niet kent!
Door ons vele stappen, ons buitenavontuur en de zon keerden we terug als een stel avontuurlijke kreeften. Ondanks de laag zonnecrème die we op ons gesmeerd hadden, raakte de zonnestralen toch ver genoeg. We zeggen niet dat we verbrand zijn, noem het eerder: We hebben kleur gekregen.
Zondag begon de dag prachtig: blauwe lucht, geen regen, maar mooie liedjes duren niet lang. In de namiddag regende het weer waardoor we binnen gekluisterd zaten aan de sofa en de knutselspullen.
We zijn in de voormiddag wel tot aan het kerkje gestapt waar we één van de afgelopen dagen ook gepasseerd zijn. Een viering beleven in een ander land, is iets wat je moet meegemaakt hebben. Ondanks het feit dat we te laat waren, werden we toch in de groep opgenomen en werden we na de viering meteen welkom geheten door allerlei mensen. Dit is iets wat soms door ons, in België, vergeten wordt.
Omdat het vrijdag 20 februari Carnaval is op school, zullen ook juffen verkleed moeten gaan. Stagiaires vallen ook onder noemer juf dus hielden we ons in de namiddag bezig. We hebben niet de mogelijkheden om iets te gaan kopen, te gaan huren, dus zijn we vindingrijk geweest met onze eigen kledij en onze knutselspullen. We gingen aan de slag met karton, stiften, schaar, draad en naald.
Gedurende de voorbije schoolweek hebben we al enkele keren zelf voor de klas mogen staan! We mochten in de derde en de tweede klas een les handenarbeid uitwerken. Dit betekent: maskers maken rond carnaval. Dit is heel fijn om te doen en de leerlingen maakte prachtige resultaten die ze zeker kunnen gebruiken. Het jammere aan deze manier van werken is dat we dit elke keer een dag op voorhand wisten, waardoor we steeds beperkt zaten met onze eigen materialen en de materialen van de leerlingen. Maar wij hebben onze plan getrokken en het ziet er allemaal prima uit! De leerlingen waren ook erg betrokken bij deze opdracht en hebben plezier beleefd aan deze manier van werken. De leerlingen aan het werk zien met iets wat je zelf aanbrengt, blijft ook hier een erg leuk en mooi gegeven.
Deze week zijn we ook in de overige klassen mogen gaan observeren en participeren. We hebben weer wat nieuws gezien en geleerd uit hun aanpak. De muziekjuf heeft ons ook enkele keren ontvoerd om naar enkele presentaties van de leerlingen te komen kijken. En gelijk had ze, het waren erg leuke, goed opgebouwde voorstellingen van hun taak: een lied of een gedicht schrijven rond Valentine. Ook de voorbereidingen voor de dansbattle en het songfestival waren niet te onderschatten. Daarom werden wij ook ingeschakeld om: naamkaartjes te ontwerpen, geschenkjes in te pakken, evaluatieformulieren te schrijven en te knippen, om de zaal op te ruimen en klaar te zetten, om inkomkaarten te knippen
Carnaval vieren kunnen ze als geen ander. Als twee bloemenprinsessen stapten we naar de bus en gingen we naar school. Alles was tot in de puntjes geregeld: we zouden naar school gaan met de auto, we hadden ons kostuum aan, onze haren lagen goed, zelfs een beetje make-up, onze tasjes waren versierd Toch werd dit alles bedolven door dikke regendruppels. We kwamen door dit vies regenweer weer te laat op school, de geplande optocht door de straat ging niet door en alle spelletjes moeten onder een afdak gedaan worden.
De talentenjacht, waarvoor we eerder de finalisten kozen, werd een succes. Bijna elke leerling kocht een inkomkaart en supporterde voor zijn of haar favoriet. Er was zeer veel lawaai in de zaal en dat zorgde ervoor dat de deelnemers soms hun toon kwijt waren. Als echte juryleden gaven we punten en dankzij onze inspraak werden er 3 winnaars gekozen bij de zangers en
één winnende groep bij de dansers.
Ondanks het slechte begin van de dag en de hectische voorbereidingen, was dit een erg fijne dag! We konden ons zelfs helemaal uitleven op de fuif die achteraf in de gymzaal nog doorging! Het is onvoorstelbaar hoeveel ritme de kleine kinderen hier hebben! We hebben ook gedanst en ons helemaal uitgeleefd, maar aan het niveau van deze kinderen kunnen we toch niet tippen.
Het weer is hier echt onvoorspelbaar. In de ochtend moet de helft van het grote carnavalsfeest afgelast worden door de regen. In de namiddag druipt het zweet van je rug omdat de zon zo fel schijnt.
Wij moeten u tot onze grote spijt, ergernis, frustratie, wanhoop, teleurstelling en verdriet, melden dat wij vanuit deze prachtige omgeving niet in staat zijn, zelf fotos op deze blog te plaatsen. Wij hebben een kleine oplossing waar we zeer tevreden mee zijn. Maar dit maakt dat de fotos eerst naar België moeten en dat de betrokken personen deze fotos op de blog kunnen plaatsen. Maar dit mag van ons, enkel als ze tijd en zin hebben. (Waarbij dank aan deze geliefde personen, dank dank dank) Gelukkig hebben we hier een goed oog in. Dus jullie kunnen enkele fotos bewonderen via deze blog maar dus niet zo heel veel en heel snel.
Daarom stellen we voor dat we fotos via het netlogprofiel van Ellen online zetten. De internetverbinding is niet zo snel, dus het duurt wel even voor één foto online staat, maar wij doen ons best! Als je geen netlogprofiel hebt, is het onmogelijk om op deze fotos te reageren. Wil je dit wel doen, kan dat altijd via deze blog. Wij zouden dit zelfs zeer fijn vinden!
(°netlog: je gaat naar www.netlog.be, bij profielen vraag je naar Ellen Ooms, ik woon in Beerse dus dan neem je dat profiel en dan kan je enkele fotos bewonderen)
Dankjewel allemaal voor jullie lieve, bemoedigende, fijne, grappige, hartverwarmende, aangename reacties op deze blog via reacties en ons gastenboek. Wij vinden dit zéér fijn! En doen een warme oproep om dit te blijven doen!
Dankjewel!!
Langs deze weg zouden we ook alle jarigen van deze voorbije weken een fijne verjaardag willen wensen! Aan al diegene die zichzelf voelen ouder worden en ook hun verjaardag zullen vieren in de komende weken:
Wij denken aan jullie en wensen jullie alvast een hele fijne verjaring!
PROFICIAT!!
20-02-2009 om 20:44
geschreven door Ellen en Hanne
